با حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل، تردیدی نیست که دولت اسرائیل به حکومت اسلامی پاسخ نظامی جدیای خواهد داد و ضرباتی را به آن وارد خواهد آورد. اینکه جمهوری منفور اسلامی مورد حمله قرار گیرد و ضرباتی به آن وارد شود قطعاً برای همه مردم خوشحالکننده است. باوجود این، نگرانی از اینکه در این فضای نظامی و جنگی مردم آسیب ببینند و احیاناً قربانی بدهند واقعی است و مورد نگرانی گسترده همه مردم است.
سؤال این است که در مقابل این اوضاع چه باید کرد و چه موضعی باید گرفت؟ آیا باید کلاً خواهان صلح این دو دولت بود و بر صلح آنها تأکید کرد؟ آیا باید خواهان حمله اسرائیل به جمهوری اسلامی شد و از آن حمایت کرد؟ یا آلترناتیو سومی مقابل مردم است؟
به نظر من پاسخ به دو سال اول منفی و به سؤال سوم مثبت است. ما خواهان صلح نیروهای آدمکش و تروریست نیستیم و شعار صلح و قطع جنگ و امثال اینها را نمیدهیم. بلکه ما هر حمله و عملیاتی را که از مردم تلفات بگیرد محکوم میکنیم. چرا که حکومت اسلامی در صلح و جنگش دشمن مردم است و جنایات عظیمی را علیه مردم هم در حالت غیرجنگی و هم جنگی انجام داده است که همه از ابعاد آن خبر دارند. بهعلاوه هنوز جنگ تمامعیاری صورت نگرفته، دامنزدن به گفتمان صلح و قطع جنگ بدون تأکید بر سرنگونی این حکومت، فضای سرنگونی را تحتالشعاع مسئله گفتمان جنگ قرار میدهد و به نفع حکومت اسلامی است. ما در دل جنگ نیز باید سرنگونی این حکومت را بیشازپیش دنبال کنیم. درعینحال ما از دولت اسرائیل برای حمله به جمهوری اسلامی دفاع یا حمایت نمیکنیم. دولت دست راستی نتانیاهو در ایجاد فضای جنگی اهداف ارتجاعی خود را دنبال میکند و بههیچوجه نمیتواند مورد حمایت هیچ نیروی انساندوست و پیشرویی باشد. این دولت طی یک سال گذشته چند دههزار نفر از مردم بیدفاع فلسطین را نیز قربانی کرده است. اکنون مردم لبنان را نیز آماج بمبها و موشکهای خود قرار داده و صدها نفر را قربانی کرده است. مسئله اساسی این است که همانطور که در جای دیگری تأکید کردهام تروریستها حتی آنجا که در مقابل هم صفآرایی کردهاند، یکدیگر را تغذیه میکنند. جمهوری اسلامی چهل سال است با شعار و تبلیغات فاشیستی و ضدانسانی نابودی اسرائیل و به دریا ریختن اسرائیلیها و سازماندادن گروههای تروریست اسلامی نظیر حماس و حزبالله، به امثال نتانیاهو و سیاستهای جنگطلبانهاش رسماً زمینه و مشروعیت وجودی داده است. بهنحویکه نتانیاهو در سخنرانی اخیرش در سازمان ملل با اشاره به همین سیاست نابودی اسرائیل توسط حکومت اسلامی گفت “ما برای بقا میجنگیم” و دولتهای اسرائیل نیز با محرومکردن مردم فلسطین از ابتداییترین حقوق انسانی، و اشغال سرزمینهایشان و جنایات هر روزه علیه آنها، زمینه سوءاستفاده و تقویت نیروهای تروریست اسلامی نظیر حماس و حزبالله و حکومت اسلامی را فراهم آوردهاند و ریاکارانه سیاستهای ارتجاعی خود را تحت عنوان دفاع از مردم فلسطین توجیه میکنند.
تکلیف دولت اسرائیل را مردم اسرائیل باید تعیین کنند و میتوان گفت که از این نظر جز محکومکردن جنایات این دولت، از دست ما چندان کاری بر نمیآید. اما ما مردم در ایران میتوانیم با ادامه انقلاب علیه جمهوری اسلامی و به زیر کشیدن این حکومت به چهل سال فضای بحران و تنشهای بینالمللی پایان دهیم و به این فضای ناامنی و خطرناک که هر آن ممکن است به جنگی گسترده بینجامد و مردم را نیز قربانی کند پایان دهیم. سرنگونی این حکومت با انقلاب ما، به نفع مردم ایران، به نفع مردم اسرائیل، و به نفع کل مردم دنیاست. با سرنگونی حکومت اسلامی دنیا نفس راحتی خواهد کشید و جریانات فاشیست اسرائیلی نیز بهانهای برای آرایش جنگی و جنگطلبی در منطقه نخواهند داشت و ناچار میشوند به خواست مشروع مردم فلسطین برای برخورداری از دولت مستقل خود گردن بگذارند؛ بنابراین پایاندادن به فضای جنگی و پرتنش و خطرناک در ایران و منطقه، با ادامه انقلاب زن زندگی آزادی و سرنگونی حکومت اسلامی ممکن است.
باوجود این، هنوز این سؤال باقی میماند که بههرحال با تقابل نظامی و جنگی امروز این دو دولت چه باید کرد. جواب روشن است. ما در دل این تقابل نیز سرنگونی حکومت اسلامی را دنبال میکنیم و باید دنبال کنیم. ما باید هرگونه قربانیکردن و آسیب به مردم از هر طرف را محکوم کنیم. اما نه فقط اجازه ندهیم که مبارزات و اعتراضات و انقلاب ما تحتالشعاع فضای جنگی قرار گیرد و به دلیل فضای جنگی متوقف شود، بلکه از تضعیف و ضربه خوردن این حکومت در دل جنگ و کشاکشهای نظامی نیز برای گسترش مبارزات و انقلابمان استفاده کنیم. شعار ما باید نظیر این باشد: نابود باد حکومت جنگافروز. ما خواهان نابودی اسرائیل نیستیم. ما خواهان تنش و بحران با دولتها در سطح بینالمللی نیستیم. ما مردم جامعهای امن و آزاد و مرفه میخواهیم و این با سرنگونی این حکومت آدمکش که هیچکدام از سیاستهایش با منطق بشر متمدن امروز خوانانی ندارد ممکن است. زندهباد انقلاب زن زندگی آزادی!