افشای حقوقهای نجومی مدیران حکومتی، دارد به همگان عامل اصلی فقر و نداری و محرومیت از تحصیل کودکان و تن فروشی و کلیه فروشی و نبودن نان بر سر سفره ها و مرگ از بیماریهای ساده را نشان میدهد. اینها که حقوقهای نجومی شان رو شده مدیران رده سوم حکومت هستند. بالایی ها ثروتها وحقوقها و در آمدهایشان برای مردم عادی قابل تصور و قابل شمارش نیست. چپاولگری حاکمین اسلامی امروز بر همه کس مثل روز عیان است.
اما تا کی میخواهیم دزدیها را ببینیم اما از ریشه دزدیها غافل بمانیم؟ تاکی میخواهیم اجازه دهیم چشممان را بر سیستمی که دزدی جزئی جدایی ناپذیر از آنست ببندند؟ برای خلاصی از بردگی اول باید بردگی را برسمیت شناخت.
این سیستم سرمایه داری یعنی بردگی مزدی است که یک اقلیت مفتخور بی خاصیت را در ثروت غرق میکند و تولیدکنندگان مستقیم ثروتها یعنی کارگران را در حسرت و محرومیت و بی اختیاری نگه میدارد. این برده داری مدرن است که در همه دنیا حاکم است. در آن جوامعی هم که مردم از درجه ای تامینات و امکاناتی محدود برخوردارند آنها را با ضرب مبارزه و جدال و فشار اعتراضاتشان به دست آورده اند. نه آنطور که پادوهای سرمایه داران میگویند از سر تمدن و لطف دولتها. آنجاهم دزدی و شکاف طبقاتی کم نیست.
حکومت اسلامی ایران نیز فقط اسلامی نیست حکومت مفتخورترین و حریص ترین سرمایه داران است. حکومت پهلوی هم فقط حکومت درباری ها نبود حکومت سرمایه داران مفتخور بود. همه این حکومت ها میدزدند و میچاپند و برای حفظ حاکمیت مفتخوران هرجا و هرچقدر که لازم ببینند و بتوانند مردم را سرکوب و نابود میکنند.
تا زمانی که ما مردم راست و شفاف همین حقیقت ساده را نبینیم و برای مقابله با آن تلاش نکنیم از بردگی مزدی خلاص نخواهیم شد. سوسیالیسم یعنی پایان دادن به بردگی مزدی و بازگرداندن اختیار و منزلت به همه انسانها
زنده باد جامعه انسانی!