حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
شهلا دانشفر
اخیرا بیانیه ای تحت عنوان “به کشتار مردم فلسطین بی درنگ پایان دهید!” در محکومیت کشتاربیرحمانه و خانمانسوز یک جنگ ارتجاعی در غزه منتشر شده است که دهها روشنفکر و نویسنده و وب لاگ نویس ایرانی زیر آن امضا گذاشته اند. این بیانیه بعد از انتشار به شکافی در میان امضا کنندگانش تبدیل شد و هم اکنون به موضوع بحث داغی در این محافل و الیت روشنفکری ایران تبدیل شده است. موضوع چیست؟
در شروع این بیانیه ضمن توضیح ماوقع و جنایتکار خواندن دولت نژادپرست اسرائیل و حملات قساوت آمیزش به مردم فلسطین، “مغفول ماندن” نقش ارتجاعی دولت حماس در شعله ور ساختن آتش این جنگ ارتجاعی مورد نقد قرار گرفته است. در آخرنیز بیانیه چنین خاتمه می یابد:” ما امضاکنندگان این بیانیه ضمن محکوم کردن دولت های اسرائیل و حماس خواهان پایان یافتن فوری و بی قید و شرط این جنگ ارتجاعی و خانمان سوز هستیم.
موضعگیری ای که در این بیانیه نسبت به جنگ و کشتار در غزه وجود دارد، بدرست علیه هردوسوی این جنگ و کشتار است. و همین باعث جنجال و شکاف و اختلاف در میان امضا کنندگان شده است. اینکه کسانی نامشان پای یک بیانیه قرار داده میشود و بعد از امضا متوجه میشوند که بیانیه را قبول ندارند و امضای خودرا تکذیب میکنند داستان جالبی است که مناسبات کج و معوج بین فعالین طیف ملی اسلامی را برملا میکند. اما توجه برانگیزتر از آن موضع کاملا متضادی است که از خلال این تکذیبیه ها بیرون میزند. محمد علی عموئی اولین کسی است که امضایش را تکذیب میکند و میگوید من بیانیه را نخوانده بودم و از امضایم نیز خبر نداشتم! عمویی در تکذیبیه خود چنین مینویسد: “دفاع از خلق محروم و ستمدیده فلسطین و تاکید بر حق طبیعی و شرافتمندانه آنان وظیفه ای است انسانی، اما همسنگ قراردادن رژیم وحشی اسرائیل با جنبش فلسطینی حماس خطایی است فاحش. در اعلامیه ای که از جانب شماری از فعالان سیاسی در این زمینه در سایت اخبار روز منتشر شده، با کمال تاسف چنین خطایی رخ داده است. نام من نیز، بی آنکه از متن اعلامیه اطلاع داشته باشم، در آن درج شده است. ضمن رد محتوی اعلامیه، امیدوارم دیگر عزیزانی که با نظر من موافقند نیز نظرشان را اعلام کنند.”
پس از آن پاسخ به تکذبیه محمد علی عمویی، فرصتی برای رئیس دانا شد تا بعنوان یکی از دست اندرکاران چنین اقدامی، گامی عقب بنشیند و گریبان خود را از زیر چنین فشاری رها کند و به مکان واقعی و اولیه خود بازگردد. رئیس دانا طی پاسخی به عمویی ابتدا مسئولیت قرار دادن امضای عمویی زیر بیانیه را بر عهده گرفته و توضیح میدهد که از آنجا که عمویی به او مجوز داده بوده که هر جا لازم است، امضای وی را هم بگذارند، امضای او زیر این بیانیه آمده است. سپس از عمویی و محسن حکیمی طلب پوزش میکند. اما جالب تر اینست که خود رئیس دانا نیز که خودش این بیانیه را امضا کرده و امضای کسان دیگری را هم زیر آن گذاشته، تغییر مسیر میدهد و از موضع بیانیه فاصله میگیرد. او نیز با همان ادبیات رایج ملی – اسلامی تحت عنوان “تبلیغات امپریالیستی و صهیونیستی” به دفاع از جنایات حماس برخاسته و آنرا از نوع مقوله “دفاع” دانسته و اندر باب مقبولیت حماس سخن میگوید. او مینویسد: “من به هیچوجه ارتش و دولت و حتی افکار عمومی اسرائیلی تحت تاثیر غول تبلیغات امپریالیستی و صیونیستی را با مقاومت یا مقابله ی حماس و اساسا این تشکیلات همسنگ نمی گیرم و کار حماس را اساسا از مقوله ی دفاع می دانم. حماس و بخش گسترده ای از مردم غزه، و حتی مردم کرانه باختری برآنند که اگر همین موشک پرانی ها نباشد خونخواران اسرائیلی هارتر می شوند (راستی کسی از راه دور چقدر مطمئن است که اشک کباب باعث طغیان آتش نمی شود؟) حماس هم اکنون در میان مردم غزه، که زیر آتش مرگبار و آوارگی و گرسنگی اند، مقبولیت بسیار بالا دارد”. در آخر خود را مبرا کرده و مینویسد: “من این برداشت را ندارم که بیانیه حماس و ارتش اسرائیل را همسنگ گرفته است. جوهره ی اصلی بیانیه، که برای من هم برای امضا فرستاده شد، جوهره ی انسانی و صلح عاجل برای نجات مردم غزه است.”
اما بحث به این جا خاتمه نمی یابد و حرف دل رئیس دانا و کل این طیف را ناصر زرافشان رک و پوست کنده بیان میکند. توضیحات زرافشان در باره این بیانیه واقعا جالب و شنیدنی است. او ابتدا چنین شرح میدهد که بیانیه از جانب فردی به جمع آنها آورده شده است و چون این جمع سرگرم بحث پیرامون مساله دیگری بوده، کم دقتی شده و در نتیجه بیانیه در جمع دست به دست شده و هر کسی امضایش را زیر آن گذاشته است. اما بعد از انتشار معلوم شده است که در بخش دوم بیانیه موضعی اتخاد شده است که به هیچ روی مورد قبول ایشان نبوده است. آنگاه سفره دلش را باز کرده و چنین مینویسد: “در حدی که به حماس مربوط می شود مبارزه مردم ستمدیده فلسطین امروز در قالب گروه‌های مختلف مقاومت از جمله حماس سازمان یافته و جریان دارد و به هیچ روی نمی توان این مبارزه را با جنایات بی شرمانه صهیونیست ها در یک تراز قرار داد”. واقعا عجب اغفال جمعی ای صورت گرفته!
بدین ترتیب ناصر زرافشان سنگ تمام گذاشته و تا آنجا جلو میرود که در جنگ ارتجاعی امروز در غزه حماس را ظرف مبارزه مردم فلسطین تعریف میکند. یعنی همان خط و سیاستی که خامنه ای و کل جمهوری اسلامی نمایندگی میکند. کسانی هم فرصت را غنیمت شمرده و سیاست و خط بیانیه را متاثر از سیاستهای حزب کمونیست کارگری معرفی کرده اند.
آنچه در خلال این بحث و کشاکش ها و اغفال شدنها بروز میکند، کشاکش دو جریان متضاد در درون این طیف است. گرایشی که تحت تاثیر و همسو با چپ و رادیکالیسم جامعه گامی به جلو برداشته و میخواهد حقیقت را ببیند و بگوید و در نتیجه دوطرف کشاکش را محکوم میکند، جنایات اسرائیل علیه مردم محروم غزه و فلسطین را افشا و محکوم میکند و در عین حال جنگ افروزی و موشک پرانی جریان ارتجاعی حماس به سوی مردم اسرائیل را نیز مورد حمله قرار میدهد. و گرایش دیگری که خودرا چپ میخواند اما اسلامزده است و عملا در سیاست دنباله رو طیفها و جناحهای حکومت اسلامی است و از همین رو فقط جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان را بعنوان جنایت برسمیت میشناسد اما ارتجاع متعفن اسلامی در فلسطین که حماس و جهاد و جمهوری اسلامی آنرا نمایندگی میکنند، نمی بیند یا از سر عافیت جویی کوته نگرانه ترجیح میدهد آنرا نادیده بگیرد. اینها ابتدا بیانیه ای را امضا کرده اند و بعد با اولین ملاحظه و مخالفت اسلامی ها، پشیمان شده و ندامت جویانه به نقطه صفر بازگشت کرده اند.
همانگونه که ما در بیانیه حزب کمونیست کارگری گفته ایم جنگ حاضر در چهارچوب مقابله ارتجاعی میان نیروهای اسلامی و دولت اسرائیل قرار دارد و شعله ور شدن کنونی آن در تحولات اخیر در خاورمیانه ریشه دارد. به این معنی که دولت اسرائیل که با تشکیل دولت مستقل فلسطینی مخالف است، نزدیک شدن حماس به مواضع الفتح و تشکیل دولت واحد خودگردان در نوار غزه و کرانه غربی را مغایر اهداف و منافع خود میداند و هدفش جلوگیری از قوام گرفتن چنین دولتی و به بن بست کشاندن هر نوع تلاشی برای ادامه مذاکرات صلح در منطقه است. در این راستا برای دولت اسرائیل بحران و شرایط فاجعه بارعراق پوشش مناسبی است تا مردم ساکن غزه را در محاصره قرار دهد و روی سر آنها بیرحمانه بمب و موشک بریزد و هرروز دهها نفر را به قتل برساند. هر انسان شرافتمندی که بخواهد حرفی انسانی در مورد این اوضاع بگوید قطعا دو طرفی را که حفظ موجودیتشان به ادامه و جنگ و کشتار و نفرت قومی گره خورده محکوم میکند، کشتار صدها فلسطینی در غزه توسط ارتش و دولت کثیف اسرائیل را شدیدا محکوم مینماید و در عین حال بدون هیچ تردیدی تروریستهای اسلامی را که با برافراشتن پرچم نابودی کشور اسرائیل، زن و مرد و کودک اسرائیلی را هدف جنگی اعلام میکند و بهانه به دولت اسرائیل و دست راستی های اسرائیلی میدهند، نیز محکوم مینماید. اینکه حماس عملا نمیتواند در حد اسرائیل از زن و مرد و کودک اسرائیلی کشتار کند، هیچ حقانیتی به آن نمیدهد. اینها مدام دارند نابودی کل کشور اسرائیل را همصدا با سران جمهوری اسلامی فریاد میزنند. آیا همین برای محکوم کردن حماس و کل جبهه ارتجاع اسلامی کافی نیست؟ مردم فلسطین همانگونه که مانیفست جوانان غزه چند سال پیش بیان کرد امنیت و آزادی و زندگی انسانی میخواهند، نه نابودی کودکان و مردم بی گناه طرف مقابل را.
به عبارت روشنتر حماس و نیروهای اسلامی متحدش، حزب الله و جمهوری اسلامی، مانعی عمده بر سر راه حل مساله فلسطین هستند. از همین رو یک گام موثر در جهت راه حلی انسانی برای مساله فلسطین تضعیف و حاشیه ای شدن و نهایتا جمع شدن بساط این نیروها در منطقه است. تکذبیه عمویی و توضیحات رئیس دانا و نوشته ناصر زرافشان در جهت خاک پاشیدن بر روی این حقیقت و همسویی با سیاست جمهوری اسلامی است.
بیانیه «به کشتار مردم فلسطین بی درنگ پایان دهید!» مغفول ماندن نقش ارتجاعی دولت حماس در شعله ور ساختن آتش این جنگ ارتجاعی را به نقد کشیده است و بحث هایی که پیرامون این بیانیه به پا شده از جمله گفته های رئیس دانا، عمویی، ناصر زرافشان و … تاکیدی بر صحت و واقعی بودن نقد این بیانیه است.
آخرین کلام اینکه دور جدید جنگ در غزه، جنگ بین نیروهای اسلامی و دولت اسرائیل، جنگی ارتجاعی و در مقابل توده مردم زجر کشیده فلسطین است. این جنگی خانمانسوز است و باید فورا خاتمه یابد. اولین گام واقعی در جهت رهائی مردم فلسطین راه حل دو دولت، یعنی برسمیت شناختن دولت مستقل و متساوی الحقوق فلسطینی در نوار غزه و کرانه غربی از سوی دولت اسرائیل است.
این گفتمان ها را باید همگانی و جهانی کرد.
