از میان پیامها، به مناسبت سالگرد تشکیل حزب

در گرامیداشت بیست و دومین سالگرد تشکیل حزب کمونیست کارگری ایران
ترانه شادی از ایران
ضمن عرض تبریک بمناسبت بیست و دومین سالگرد تشکیل حزب کمونیست کارگری به تمامی فعالین و اعضا این حزب به پاره ای از خدمات این حزب اشاره میکنم: برکسی پوشیده نیست که این حزب در طی این سالها از بود تشکیل تاکنون چه خدماتی به حقوق بشر در ایران ودر دنیا کرده است. از شما بینندگان عزیز سوال میکنم از تمام اپوزیسیونهایی که دم از انسانیت میزنند، کدامشان برای نجات زندگی یک انسان وقت گذاشته اند؟ کدامشان صدای زندانیان سیاسی بوده اند؟ کدامشان جنایات این رژیم را در دنیا فاش کرده اند؟ کدامشان صدای زنان بوده اند؟ کدامشان جنایت سنگسار را به دنیا معرفی کرده اند؟ کدامشان از حقوق کودکان دفاع کرده اند؟ آیا کسی جز این حزب و اعضای آنرا سراغ دارید که چنین خدمات ارزنده ای برای انسان و انسانیت و دفاع از حقوق آنها در دنیا انجام داده باشد؟ مطمئنا سراغ ندارید. مردم عزیز ایران ما باید ابتدا تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم، ببینیم چه میخواهیم. آیا میخواهیم حقوق انسانیمان را از این رژیم جنایتکاربگیریم، یا نه؟ هنوز میخواهیم به این ذلت و خواری تن در بدهیم و یا منتظر امداد غیبی بمانیم و یا در انتظار باشیم غرب و یا آمریکا کاری برایمان انجام بدهند؟ ما نباید اجازه بدهیم این جنایتکارها با مل مردم مثل برده و کنیز و غلام حلقه به گوش خودشان رفتار کنند و ما را مثل عروسک خیمه شب بازی به هر طرف بخواهند بچرخانند.
آیا این رژیم جنایتکار در طول این ۳۵ سال جز حمایت از تروریزم و حفظ موقعیت خودشان و ثروت اندوزی سرانشان برای ما کاری کرده اند؟ آیا جز گسترش فقر و بیکاری واعتیاد و فحشا و کودکان کار و بدبختی در این سالهاچیز دیگری برایمان به ارمغان آورده اند؟ آیا دیگر وقتش نرسیده سازماندهی شویم و بجای اینکه بگوییم چه کنیم؟ حزبی داشته باشیم تا ما را بسوی انسایت رهبری و هدایت کند. مردم عزیز روی سخنم با شما است آیا واقعا تاکنون به طور جدی با خودمان فکر کرده ایم چه میخواهیم و توقعمان از زندگی چیست؟ عزیزان من، هر کدام از ما میتوانیم یک راهکار ارائه دهیم و ازبین این راهکارها بهترین را برای رسیدن به حقوق انسانیمان انتخاب کنیم. بیایید فرصت را از دست ندهیم، اجازه ندهیم دشمنانمان از اختلافات جزیی در عقاید ما سوء استفاده کنند وبین ما تفرقه بیندازند، اجازه ندهیم برای ادامه جنایاتشان زمان بخرند، برنامه هسته ای را رها کنید، دردی از من و شما و مشکلات ما و فقر بیکاری دوا نمیکند. فقط فرصت بیشتری به این جنایتکارها میدهد تا برای رسیدن به خواسته هایشان زمان بخرند. ما نباید زمان را از دست بدهیم، نباید هر یک دقیقه از وقت این برنامه را که با هزاران زحمت ومتحمل شدن هزینه های گزاف از طرف عزیزان این حزب صرف میگردد را با جر وبحث کردن راجع به کمونیسم شوروی و کوبا وغیره تلف کنیم. این حزب بخوبی میتواند خواستها و حقوق شما را از زندگی و از انسانیت به شما برگرداند. خواسته ها و حقوق پایمال شده شما را، حق شما را از زندگی به شما برگرداند. حال اسمش را هر چه دوست دارید بگذارید. بگذارید حزب انسانیت، حزب برابری و آزادی. بیائید در این برنامه ها شرکت کنید. حتی اگر شده یک کلمه، یک جمله از خواسته هایتان بگویید. بگویید توقعتان از زندگی چیست؟ اگر دیدید و حس کردید این حزب خواستهای انسانی شما را برآورده میکند و میتواند جوابگوی حقوق شما و توقعات شما از زندگی باشد آنوقت از این حزب حمایت کنید. مردم عزیز! آیا هنوز میخواهیم اجازه دهیم که سرمایه دارها به زورگویی هایشان ادامه دهند و همواره فاصله طبقاتی بین سرمایه دارها و طبقه کارگر و قشر زحمت کش جامعه وجود داشته باشد؟ آیا هنوز میخواهیم اجازه دهیم سرمایه دارها هر روز به سرمایه هایشان اضافه کنند و کارگر که تنها سرمایه اش نیروی کارش است، وقتی آنرا از دست داد و بیمار شد و دیگر نتوانست کار کند، تلف شود و هیچ آینده ای پیش رو نداشته باشد؟ در حالیکه سرمایه دار برای چندین نسل بعد از خودش هم سرمایه جمع کند؟ این چه عدالتی است ؟ روی سخنم با شما زنان عزیز ایران است؟ شماهایی که خودم را از شما جدا نمیدانم.
تا کی میخواهیم به خشونتهایی که علیه ما اعمال میشود تن در بدهیم؟ آیا هنوز میخواهیم خشونت را تجربه کنیم؟ خشونتی که همزمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان بر اساس تحقیقاتی که در ایران انجام شده ۶۶% از زنان در ایران از ابتدای زندگی درگیر خشونت هستند و ۵۳% از آنها در یک سال ابتدایی ازدواج خشونت را تجربه کرده اند؟ آیا هنوز میخواهیم زن را نصف مرد حساب کنند؟ آیا هنوز میخواهیم دستمزد ما کمتر از مردان باشد؟ آیا هنوز میخواهیم اجازه دهیم حق حضانت فرزندانمان را نداشته باشیم؟ آیا کار کردن ما با مردها متفاوت است که درصورت فوت یک زن سرپرست خانواده، فرزندانش از دریافت مستمری و بیمه مادرشان محروم باشند؟
در جامعه ای که با حقوق انسانی و عدالت اداره شود جنایت انجام نمیشود که مجازات اعدام داشته باشد. اعدام یعنی چه ؟ یعنی ما اجازه داریم در جایگاهی باشیم که حق زندگی را از انسانی سلب کنیم؟
وقتی در جامعه ای فقر و بیکاری نباشد، دزدی و اعتیاد هم نیست. وقتی جوانها تامین باشند و آزادی داشته باشند آنوقت فحشا نیست، تجاوز نیست. وقتی آزادی عقیده و بیان باشد زندانی سیاسی نیست. در جامعه انسانی اعدام نیست، خشونت نیست. و من تمام آمال و آرزوهایم را در این حزب میبینم. حزب انسانی، حزب برابری، حزب عدالت
زنده باد آزادی و برابری، زنده باد حزب کمونیست کارگری!

بمناسبت سالگرد تشکیل حزب
امید از ایران

مدتی است که قصد داشتم به مناسبت سالروز تولد حزب کمونیست کارگری چیزی بنویسم و سالروز این حزب را نه فقط به تمام مردم ایران، به بلکه به تمام مردم دنیا تبریک بگویم. به تمام انسانهای پاک و شریف و آزاده ای، با هر عقیده و مسلکی، بخصوص کمونیست های بسیار عزیز و گرامی که سنگ روی سنگ گذاشتند تا این حزب بنیانش راست و استوار از میان انبوه خرافه ها و از میان انبوه نا امیدی ها، از میان انبوه زندانها، سرکوبها، شکنجه ها و اعدامها و … سر برافرازد و قد علم کند و تبدیل به صدای انبوه مزدبگیران و آزادیخواهان شود. درود میفرستم بر تک تک کسانی که در ساختن این حزب نقش ایفا کردند، در زندان ها و در کارخانه ها، در دانشگاه ها و در اقصا نقاط جهان. و درود میفرستم بر بنیانگذاران این حزب بخصوص منصور حکمت عزیز که نقشی حیاتی در شکل دادن به این حزب و بنیادهای فکری و برنامه ای آن ایفا کرد. این حزب متعلق به تمام مردم ستمدیده است، این حزب مردم است و جایش توی قلب مردم است. این حزب سازمانده است این حزب تعییر دهنده است. تمام بشریت اکنون از سرمایه داری در سراسر دنیا رنج میبرد، میلیونها کودک گرسنه میخوابند و مورد شستشوی مغزی مذهب و خرافه قرار میگیرند. و این سالیان سال است که تکرار میشود و هر روز بدتر از دیروز و این حزب کمونیست کارگری است که می آید تا جلوی تکرار این بدبختی ها را با کمک همان مردم بگیرد. برای اینکه از حقوق مردم صحبت کنی لازم نیست مارکس و انگلس و لنین را خوانده باشی یا الزاما بدانی کانت و هگل و ارسطاطالیس در مورد این یا آن چه گفته اند کافی است برنامه های تلویزیون حزب را گوش کنی و از زبان مردم عامی حقایق را بشنوی و یاد بگیری و آنموقع درک خواهی کرد که حزب به چه اشخاصی در جامعه اهمیت میدهد و چگونه به آنها تاریخ و فلسفه و راه رهایی بشریت از سرمایه داری را به انها آموزش داده و مهمتر از همه می فهمی که این حزب از کدام انسانهای جامعه آموزش میبیند.
حزب کمونیست کارگری مانند خورشیدی است که به ستمدیدگان نور و انرژی و توان و امید برای تغییر آنچه که ناپسند است میدهد. هماهنگ میکند، مسیر راه را مشخص میکند و برای کسانی که میخواهند اوضاع نابسامان کنونی را تغییر دهند راه را هموار می نماید. افکار کهنه را، هر چقدر هم در زمان خود عزیز و گرانقدر بوده اند در مسیر رشد جا میگذارد و افکار جدیدی را که اکنون راهگشای مشکلاتند، پیدا میکند.
این فقط حزبی برای آینده نیست همین الان دارد بر مبارزات مردم، بر زندگی مردم، اخلاقیات و رفتارشان تاثیر میگذارد و فضای انسانی تری بر مناسبات آنها حاکم میکند. حتی روی روابط خانوادگی کسانی که با حرفهایش آشنا میشوند تاثیر می گذارد. شخصا از وقتی من و خانواده ام برنامه های حزب را در تلویزیون کانال جدید دنبال میکنیم، رابطه مان با هم و رابطه مان با دیگران بسیار فرق کرده است. رابطه انسانی تری با فرزندانمان داریم و لذت بیشتری از روابط انسانی مان میبریم. خیلی از تابوهای سنتی ایرانی در ما شکسته شده است. این حزب ما است این حزب همه کارگران و رنجدیدگان است. این حزب همه کسانی است که یک دنیای بهتر میخواهند. بیست و دومین سالروز تشکیل حزب را تبریک میگویم و همه همزنجیرانم را به پیوستن به این حزب فرامیخوانم.