شرکت ما در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار

شهلا دانشفر

جمهوری اسلامی باید از آی ال او اخراج شود
صد و دومین اجلاس سازمان جهانی کار، آی ال او در ۵ نوامبر، در همین هفته در ژنو آغاز به کار کرد و ما نیز مانند هر سال حضور یافتیم و آنجا را به صحنه اعتراض خود علیه حضور رژیم اسلامی تبدیل کردیم. این هفتمین سال شرکت ما در اجلاس های سازمان جهانی کار است و امسال هیاتی شش نفره از طرف کمیته همبستگی بین الملی کارگری- ایران، و حزب کمونیست کارگری ایران توانست با حضور قدرتمند خود در نشست چند هزار نفره افتتاحیه کنفرانس خود را به درون سالن برساند و با پلاکارد سرخی که بر رویش نوشته شده بود، رژیم اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود و با عکس هایی از کارگران زندانی صدای اعتراض کارگران و مردم ایران باشد. حضور هیات ما در اجلاس با استقبال خوبی از سوی حاضرین روبرو شد. بسیاری از آنان عکس میگرفتند و اطلاعیه های منتشر شده از سوی کمیته همبستگی بین المللی کارگری را که موضوع اصلی اش، خواست اخراج رژیم اسلامی از سازمان جهانی کار بود، با علاقه میگرفتند و آنرا میخواندند. این اطلاعیه ها همچنین حاوی شرح مختصری از وضعیت کارگران زندانی همراه با عکس تک تک آنان بود. گزارش مبسوط تر این حرکت اعتراضی جداگانه به صورت اطلاعیه منتشر شده است. اما هدف از این نوشته تاکید مجدد بر سیاست انزوای رژیم اسلامی در سطح جهانی و تلاش ما برای اخراج آن از تمام مراجع بین المللی از جمله سازمان جهانی کار تاکید بگذارم.
ما میگوئیم جمهوری اسلامی نماینده مردم ایران نیست. بلکه دشمن و سرکوبگر مردم است. این حکومت سی و چند سال است که جنایت میکند و به بیسابقه ترین شکلی زندگی و معیشت کارگران و کل جامعه را به تباهی کشانده است. چنین حکومتی باید با انزوای سیاسی جهانی روبرو شود. خواست ما بسته شدن سفارت خانه های جمهوری اسلامی، این لانه های ترور و جاسوسی رژیم در تمام کشورهاست. خواست ما اخراج رژیم اسلامی از همه مراجع جهانی و از جمله سازمان جهانی کار است.
رژیم آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی یک نمونه تاریخی خوبیست که دیدیم چگونه به خاطر سرکوبگریهایش زیر فشار اعتراضات گسترده مردم این کشور مورد تحریم سیاسی جهانی قرار گرفت و بعد هم مردم با مبارزاتشان سرنگونش کردند. ما میخواهیم رژیم آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی نیز در سطح بین المللی به انزوای سیاسی کشیده شود. شرکت هر ساله ما در اجلاس های سالانه سازمانی جهانی کار گام مهمی در راستای این خواست و این گفتمان است.
ما با حضور اعتراضی هر ساله خود در اجلاس های جهانی سازمان جهانی کار، اعتراض خود را به حضور جانيان اسلامي که تحت عنوان نمايندڴان كارڴران و مردم ايران در آن شرکت دارند، اعلام کرده ایم. ما با در دست گرفتن عکس کارگران زندانی و با اطلاع رسانی خود از خواستها و مبارزات کارگران در ایران تلاش کرده ایم که صدای اعتراض کارگران و مردم ایران باشیم. همانطور که اشاره کردم حرفمان نیز این بوده است که جمهوری اسلامی ماشین جنایت و سرکوب است، جمهوری اسلامی ضد کارگر، ضد زن و ضد انسان است و جای چنین رژیمی نه در سازمان جهانی کار و نه در هیچیک از مراجع بین المللی نیست و سران این رژیم باید بخاطر سی و چند سال جنایت و سرکوبگری هایشان به محاکمه کشیده شوند.
امسال نیز با همین گفتمان در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار شرکت کردیم. اینها همه خطوط مهم صحبت های اعضای هیات ما از جمله جمیله میرکی، ناصر کشکولی، پاسکال دکامپ و یوران گوستاوسون در این اجلاس بود.
ما با این كار و با شرکت خود در اجلاسی با چند هزار شرکت کننده از سراسر جهان، تلاش داریم که با جلب توجه و حمایت جهانیان از خواستهایمان، به سازمان جهانی کار فشار بیاوریم تا هیات اعزامی از سوی رژیم اسلامی را بیرون كند. ما با این کار خود میکوشیم که به سازمان جهانی کار و به دول جهان اعلام کنیم که اجازه نمیدهیم با سیاستهای مماشات جویانه خود در مقابل مبارزات انقلابی کارگران و مردم ایران بایستید. این یک گفتمان مهم برای جنبش کارگری و مبارزات مردم در ایران است که میکوشیم تا با قدرت آنرا به پیش بریم. خصوصا در اوضاع پر جنب و جوش سیاسی کنونی بردن چنین گفتمانی و تلاش برای متحقق کردن آن گام مهمی از مبارزه ما برای سرنگونی رژیم اسلامی است.
تا همین جا موفقیتهای خوبی در جاری کردن گفتمان بر سر پیشبرد این سیاست و انزوای سیاسی رژیم اسلامی داشته ایم. یک نمونه اخیر آن قطعنامه اتحادیه سراسری کارگران شهرداری در سوئد با ۵۵۰۰۰۰ عضو است که در کنگره مه ماه خود حمایتشان را از کارگران زندانی و مبارزات کارگران و مردم ایران اعلام داشتند. نمونه قبل از آن قطعنامه ماه مارس اتحادیه سراسری مونتاژ با ١٣٠ هزار عضو در کشور استرالیا است و موضوع اصلی آن خواست انزوای سیاسی رژیم اسلامی در سطح جهانی و اخراج آن از سازمان جهانی کار در سطح جهانی بود.
در ادامه همین بحث لازمست اشاره کنم که جدا از تلاش برای اخراج رژیم اسلامی از آی ال او ودیگر مراجع رسمی بین المللی، ما فشار می آوریم که سفارتخانه های رژیم اسلامی در تمام کشورها بسته شوند. بطور مثال یکی از مراکز مهم آکسیون های اعتراضی در خارج کشور مقابل سفارتخانه های رژیم اسلامی است و یک تلاش مهم ما بردن همین گفتمان به این اکسیون ها بوده است.
واقعیت اینست که امروز رژیم اسلامی بیش از هر وقت در انزوای جهانی قرار دارد. در راستای تلاشهایی که اشاره کردم و زیر فشار اعتراضات مردم امروز می بینیم که مساله تحریم سیاسی رژیم اسلامی و موضوع بسته شدن سفارت خانه های آن زمینه بیشتری پیدا کرده است. از جمله در جاهایی چون کانادا و انگلیس سفارتخانه های رژِیم اسلامی به تعطیلی کشیده شده است. نمونه مهمی از همین دست اقدام اخیر پارلمان کانادا در ۴ ژوئن در همین هفته است. در این روز پارلمان کانادا در اتاوا و انتاریو در اقدامی بیسابقه قتل عام تابستان ۶۷ توسط جمهوری اسلامی را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخت و محکوم کرد. میخواهم بگویم که این ها همه پیشروی های مبارزات مردم ایران است. در بستر این پیشروی ها با قدرت بیشتری میتوان سیاست به انزوای سیاسی کشاندن رژیم اسلامی را در تمام کشورها به پیش برد و از طریق سازمانهای کارگری در سراسر جهان و نیز احزاب سیاسی، دولتها را برای کشاندن پای این سیاست زیر بیشترین فشارها قرار داد. همچنین میتوان فشار بیشتری برای اخراج رژیم اسلامی از سازمان جهانی کار آورد.
خلاصه کلام اینکه امروز شرایط بیش از بیش برای به انزوا كشاندن بیشتر جمهوری اسلامی و جلب حمایت بخشهای وسیعتری از كارڴران و مردم و سازمانهای كارگری در سطح جهانی فراهم است. امروز با قدرت بیشتری میتوان برای به انزوا کشاندن رژیم اسلامی و از جمله اخراج آن از سازمان جهانی کار تلاش کرد و این یک کمپین اعتراضی مهم ماست که میکوشیم تا با تمام قوا به جلو بریم.