دستمزد ده میلیون تومانی خیر سر مفتخوران سرمایه دار!

 جمهوری اسلامی بالاخره به روال معمول حداقل دستمزد را تعیین کرد و آن مبلغی است که با احتساب تورم و بی ارزش شدن پول این کشور، کسری از دستمزد زیر خط فقر سال گذشته است. در حالی که کارگران فریاد می زنند که دستمزد چندین بار زیر خط فقر را نمی پذیریم، و خط فقر به بالای ۶۰ میلیون تومان رسیده حکومتی ها نشسته اند و با رایزنی با شوراهای منفور اسلامی تصمیم گرفته اند که ماهیانه ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان که یک ششم خط فقر است را مبنای تعیین دستمزد قرار دهند. تازه به شرطی که دزدان و اختلاسگران وقیح دستمزدها را بالا نکشند و کارگر مجبور نباشد شب و روز بجنگد تا همان دستمزد زیر خط فقر را از حلقومشان بیرون بکشد. دستمزد ۷ میلیونی سال گذشته معادل ۱۱۸ دلار بود و دستمزد ده میلیونی به اندازه ۱۱۳ دلار است. تازه این بر اساس نرخ امروز دلار است. سه روز دیگر ارزش آن از این هم کمتر خواهد شد. کارگران میگویند دستمزد کمتر از هزینه سبد معیشت جرم است و در حالیکه سبد معیشت بر اساس دلار تعیین میشود، دستمزد ما نیز باید به موازات دلار افزایش یابد.

کارگر تمام نعمات و ثروتها را تولید می کند اما از نگاه سرمایه داران و حاکمین دزد و بی خاصیت حاکم، حتی حق ندارد نانی بخور و نمیر نصیب ببرد. این وضعیت را کارگران و معلمان و پرستاران و بخشهای کارکن و زحمتکش جامعه قبول نمی کنند. توجیهات تعیین چنین دستمزد وقیحانه ای اینست که اقتصاد کشش بیشتر از این را ندارد. و جواب کارگران اینست که اقتصاد و دستمزدتان خیر سرتان. ما میخواهیم زندگی کنیم و برای زندگی کردن به این دستمزدی که در واقع در حد خط مرگ است رضایت نخواهیم داد.

جمهوری اسلامی حکومت دزدان و اختلاسگران است. حکومت اسلامی حکومت اقتصاد به گل نشسته است. این حکومت کاری کرده است که جز یک درصد مفتخور سرمایه دار، کسی مزه رفاه و آرامش را نچشد.

ما کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، و همه مردم زحمتکش باید متحدانه دست به کار شویم و با اعتراضات و تجمعات و اعتصاباتمان گلوی مفتخوران سرمایه دار را بگیریم و حق و حقوق واقعی مان را از حلقوم شان بیرون بکشیم. راهی جز متشکل شدن و اعتصابات سراسری و اعتراضات متحدانه و هماهنگ برای دفاع از زندگی نداریم. حداقل دستمزد باید بالاتر از خط فقر ۶۰ میلیونی یعنی حداقل ۷۰۰ دلار باشد و به نسبت تورم و افزایش قیمت دلار باید افزایش یابد. این ما نیستیم که باید تاوان اقتصاد ورشکسته را بدهیم. این ما نیستیم که باید هزینه نیروی سرکوب و نیروهای نیابتی و دستگاه دزدی و لفت و لیس آخوندها و هزینه زندانها و سپاه و بسیج شان را بدهیم. ما با اعتصاب و توقف تولید میتوانیم کل این سیستم ضد مردمی و فاسد و دزد و اختلاسگر را از کار بیندازیم. دست به کار شویم و اجازه ندهیم زندگی مان را بیش از این به فقر و تباهی بکشانند.

مقابله قاطعانه با تعرض حکومت و دستمزد چند بار زیر خط فقر بر ضرورت شکل دادن به شبکه‌های سراسری برای سازماندهی اعتصابات گسترده بیش از همیشه تاکید می گذارد.

حزب کمونیست کارگری

۲۷ اسفند ۱۴۰۳، ۱۷ مارس ۲۰۲۵