حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
در حاشیه اخبار کارگری
نسان نودینیان:
«وزیر بهداشت بیمارستان‌های فرسوده را آسیب‌پذیرترین ابنیه کشور خواند و با اشاره به اقدامات انجام شده جهت استفاده از ظرفیت بخش غیردولتی در بیمارستان‌سازی گفت: “در چنین شرایطی به هیچ وجه شرایط برای دریافت خدمات مردم تغییر نمی‌کند. به گزارش ایسنا، وزیر بهداشت ادامه داد: وقتی فردی حاضر است خدمات را در محیطی بهتر و مجهزتر از ما ارائه کند، مگر اشکالی دارد از او استقبال کنیم. در چنین شرایطی به هیچ وجه شرایط برای دریافت خدمات مردم تغییر نمی‌کند و آنهایی که مخالفت میکنند یا از مزایای این امر مطلع نیستند یا میدانند و متاسفانه به منافع ملی و مردم توجه ندارند. وی با بیان این که در صورت یک زلزله در تهران یا هر شهر دیگری بیمارستان‌های فرسوده آسیب‌پذیرترین ابنیه در کشور هستند، افزود: اگر یک زلزله در کشور بیاید اولین جایی که باید خدمت ارائه کند بیمارستان است در حالی که بیمارستان‌های فرسوده آسیب‌پذیرترین ابنیه در کشور هستند و ببینید چه بلایی بر سر مردم خواهد آمد. هاشمی با اشاره به اینکه اگر دولت پولدار بود خود بیمارستانها را می‌ساخت، افزود: در این سال‌ها ببینید چند بیمارستان درست در کشور ساخته شده اما به دلیل عدم تامین نیروی انسانی یا تجهیزات و … همچنان بدون استفاده مانده‌اند. حالا که کسی حاضر شده سرمایه‌اش را در این حوزه بگذارد باید دستش را ببوسیم یا شروع به جوسازی کنیم؟”
بیمارستان، بهداشت، امکانات دارویی و پزشکی، معالجه و بهبودی جسمی و سلامتی برای خانواده های کارگری، رکن پایه ای و نهادینه کشمکش دائمی با دولت و کارفرما و نهادهای وابسته به دولت است. این کشمکش در ایران تحت حاکمیت استبدادی اسلامی و حلقه بزرگ از سرمایه داران، بسیار پیچیده شده است. دولت و نهادهای وابسته بویژه سازمانهای بیمه های اجتماعی، تامین اجتماعی، وزارت کار هرکدام از اینها بسهم خود زندگی خانواده های کارگری را در کنترل گرفته و بعبارتی بقا و عدم بقا و حیات در دست های ظالمانه و استثمارگرانه اینها بگرو گرفته شده است. طبقه کارگر در ایران جمعیتی بزرگ با بیش از ٥٠میلیون نفر بخش اعظم جمعیت را تشکیل میدهد. این میلیونها انسان روزانه با مشکلات عدیده ای از جمله دارو و پزشک و تامین اجتماعی درگیر هستند. هر اندازه خرابی و وضعیت نابسامان بیمارستان و امکانات بهداشتی و پزشکی که وجود دارد بر زندگی و سلامتی این جمعیت پنچاه میلیونی تاثیر مستقیم و فوری دارد. اخیرا وزیر بهداشت اعلام کرده: “در صورت یک زلزله در تهران یا هر شهر دیگری بیمارستان‌های فرسوده آسیب‌پذیرترین ابنیه در کشور هستند، افزود: اگر یک زلزله در کشور بیاید اولین جایی که باید خدمت ارائه کند بیمارستان است در حالی که بیمارستان‌های فرسوده آسیب‌پذیرترین ابنیه در کشور هستند و ببینید چه بلایی بر سر مردم خواهد آمد.”
افاضات متناقض این مزدور دزد برای توجیه و حمایت از خصوصی کردن بیمارستانها است. تناقض آشکار در این است که اولا خود اینها میدانند که تعداد زیادی از بیمارستانها در تهران و ده ها شهر بزرگ و پرجمعیت، فرسوده، قدیمی و در حال تخریب است. بخش خصوصی در عرصه تامین اجتماعی و بیمارستانها به یک مساله و مشکلی بزرگ برای توده میلیونی کارگران و خانواده هایشان تبدیل شده است. تامین هزینه تهیه دارو، معالجه و ویزیت و ادامه معالجات امری ساده نیست. مستلزم پول و درآمدهای هنگفت مالی و دارایی و پس انداز و اندوخته کافی است. امروز در ایران تحت حاکمیت استبداد و دیکتاتوری نظام جمهوری اسلامی نه پس انداز و اندوخته ای وجود دارد و نه حقوق و مزایای کافی . بیش از پنچاه میلیون از کارگران و خانواده هایشان در زندگی زیر فقر زندگی میکنند. فقر مطلق حلقوم میلیونها نفر را فشرده است. دسترسی به بیمارستان و دارو و معالجه و ویزیت و تندرستی جسمی برای این میلیون انسان کارگر و مردبگیر به یک آرزو تبدیل شده. مریض شدن و گرفتار شدن برای معالجات پایه ای به معنی از دست دادن حیات و زندگی است. اینها واقعی هستند. اختاپوس مالی نظام جمهوری اسلامی روزانه مرگ ناشی از عدم دسترسی به امکانات کافی پرشکی و بیمارستانها را رقم میزند. برای مقابله با این اختاپوس مالی و برای دسترسی به امکانات کافی پزشکی راه حل کارگران مقابله با دولت و نهادهای وابسته است. اگر اعتصاب کارگران برای افزایش دستمزد و برای پرداخت نکردن حقوقها اهمیت دارد، مبارزه متحد و تعیین یافته برای رایگان شدن امکانات پزشکی، بهداشت و دارو نیز قابل اهمیت است. طب و خدمات بهداشتی و پزشکی رایگان، مناسب، و در دسترس برای همه. معاینه منظم و واکسیناسیون کامل کودکان. تضمین برخورداری همه کودکان از یک رژیم غذایی کافی و مناسب مستقل از سطح درآمد خانواده، منطقه و محل اقامت و غیره. ریشه کن کردن بیماری های اپیدمیک و عفونی ناشی از عدم سلامت محیط زیست، معاینه منظم همه شهروندان در برابر بیماری های قلبی، سرطان های رایج و بیماری هایی که تشخیص به موقع آنها در درمان و تخفیف عوارض آنها حیاتی است. گسترش و بهبود جدی سطح بهداشت عمومی، اطلاعات پزشکی و بهداشتی عامه. گسترش و سازماندهی امکانات پزشکی و درمانی به نحوی که دسترسی فوری به پزشک و دارو و درمان برای کلیه ساکنین کشور آسان باشد. این مانیفست کارگران و مطالبات بیش از پنچاه میلیون از خانواده های کارگری است.
١٣مهر ١٣٩٣
