عبدل گلپریان:
مقاومت مردم کوبانی در مقابل جانوران اسلامی داعش من را بیاد دو حماسه تاریخی مردم شهر سنندج در نوروز خونین ۵۸ و جنگ ۲۴ روزه سنندج دراردیبهشت ماه سال ۵۹ می اندازد. اگر این دو حماسه در شهر سنندج و در آن ایام بعنوان برگی زرین در دفاع از انقلاب ۵۷ صورت گرفت، به یمن کوتاه نیامدن مردم سازمانیافته و مسلح در مقابل داعش اسلامی تازه بقدرت رسیده در ایران و در مقابل سیاستهای مماشات جویانه حزب دمکرات کردستان ایران بود. هر بار و در گرماگرم این مقاومتهای شورانگیز بود که رهبران حزب دمکرات با نمایندگان خمینی بر سر امتیاز خواهی و تبدیل شدن به مباشر جمهوری اسلامی سرگرم چانه زنی بودند. اما باز هم این مقاومت و ایستادگی مردم بود که حزب دمکرات کردستان ایران را رسوای خاص و عام کرد.
بیش از یکماه است که مردم شهر کوبانی در مقابل وحشی ترین گروه اسلامی مقاومت می کنند و این جریان اسلامی از گور برخاسته قادر به گرفتن این شهر و مناطق اطراف آن نشده است. تفاوت اما در اینجاست که احزاب و نیروهای ناسیونالیست کرد در کردستان سوریه، تشنه تر از حزب دمکرات کردستان ایران در سال ۵۷، در معادلات سیاسی و نظامی جبهه های جنگ بین اسلام سیاسی نوع شیعی و نوع سنی آن تقسیم شده و هر یک برای سهم خواهی از روی جنازه مردم عبور می کنند.
جانوران اسلامی داعش، القاعده، جمهوری اسلامی و کل کثافات اسلامی موجود در خاورمیانه زائیده سیاستهای شکست خورده آمریکا و دولتهای غربی در منطقه هستند و به طبع خلق چنین اوضاع دهشتناکی برای مردم، میدان لگد پراکنی اسلام سیاسی شیعی و سنی وارد فاز دیگری شده است که سیاست هر یک از احزاب ناسیونالیست کرد در منطقه نیز تابعی از این اوضاع است. تحولات چند ماه اخیر در مناطق کردستان سوریه و کردستان عراق نشان داده است که احزاب و جریانات ناسیونالیست کرد خود بخشی از صورت مسئله در این وقایع هستند.
دولت ترکیه اکنون در روز روشن و در مقابل چشم جهانیان دارد از گروه آدم کش اسلامی داعش حمایت میکند و مسیر فرار آورگان از کردستان سوریه بسوی مرز ترکیه را بر روی آنان می بندد و این در حالی است که مردم کوبانی همچنان از جان و هستی و محل سکونتشان دفاع می کنند. در صورت پیش روی تروریستهای اسلامی داعش و تصرف کوبانی، نیم میلیون انسان آواره خواهند شد و این یعنی یک فاجعه انسانی به تمام معنا.
اما شکست داعش و جنبش اسلام سياسي و جمع کردن بساط دارو دسته های این جنایتکاران آدمخوار کار بشريت متمدن، نيروهاي آزاديخواه و سکولار و همچنین کارجنبش توده ای و مسلحانه مردم در منطقه مستقل از سیاستهای نان به نرخ روز خوردن احزاب ناسیونالیست و جریاناتی است که خود در خلق این اوضاع سهیم هستند می باشد.* ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴