در سنگر تعرض

نسان نودینیان
 در حاشیه اخبار کارگری
آنچه کارکران، جوانان و مردم انقلابی از این اعتراضات میاموزند!
آفریقای جنوبی، برزیل، بلغارستان، ترکیه، یونان، امارات متحد عربی‌، ایتالیا، اسپانیا و آلمان در سنگر تعرض به دولت و سرمایه است. همه جا میدیای جهانی با سر تیترهای بزرگ در این مورد حرف میزنند. در برزیل و ترکیه امید به تغییر به قدرت میلیونی مردم، بجامعه بازگشته است. کرامت و حرمت ما میلیونها نفر از شهروندان، جوان زن و مرد، کارگر و مزدبگیر با حضور پیگیرانه مردم در خیابانها در دفاع از یک دنیای بهتر در مقابل تسلیم و تمکین، بزرگ و پرطنین شده اشت.
ترکیه: ١ـ گسترده شدن اعتراض! جنبش اعتراضی مردم ترکیه، با اعتراض به ساخت یک مجتمع تجاری با قطع تعدای درخت در اطراف پارک “گزی” بوجود آمد. اولین تظاهراتها در شکل آرام شروع شد. پلیس ترکیه بدون درنظرگرفتن خواست مردم و جوانان، وطرفداران محیط زیست در حاشیه میدان تقسیم استانبول در پارک کوچک “گزی” با یگانهای پلیس ضد شورش به آنها حمله ور شد و با باتوم و گاز اشک آورآنها را متقرق کرد. در اولین روزهای اعتراضات سه نفر از جوانان معترض توسط پلیس کشته شدند. اعتراضات ترکیه وارد مرحله جد یدی شد. بدلیل موقعیت ترکیه و بویژه شهر استانبول و ارتباط تجاری و مالی و نزدیکی ترکیه به اروپا، رسانه های اروپایی و تعداد از احزاب پارلمانی که بخش مهمی از قدرت پارلمانی خود را از رای شهروندان مهاجر ساکن در اروپا بدست میآورند، این اعتراضات در شکل ماکرو تحت پوشش رسانه ای قرارداده اند. در داخل ترکیه این اعتراضات به سرعت جنبه سیاسی به خود گرفته است و از میدان “تقسیم” استانبول به شهرهای – آنکارا و ازمیر و آدانا گسترش پیدا کرد و ظرف کمتر از دو روز به ٦٧ استان از ٨١ استان در ترکیه کشیده شد. گسترش سریع و وسیع این اعتراضات از “میدان تقسیم” استانبول به ٧٦ استان و بیش از ده ها شهر، یکی از درسها و تجارب این اعتراضات است!
٢ـ جواب دندان شکن به اوردوغان! مردم خشمگین از خودسری های اردوغان که به شعور آنان توهین میکند و مردم معترض در میدان “تقسیم” را بعنوان( اراذل واوباش , وابسته …) مورد خطاب قرار میدهد، شعار تظاهرات کننده ها را تعرضی میکند. مردم وارد کارزار و مبارزه با خودکامگی های اردوغان میشوند. به همین دلیل اعتراضات در شکل سراسری ر با شعار “اردوغان استعفا استعفا” به خودکامگی و توهین های او تعرض میکنند. اینجا هم در ترکیه ساندیس خورها و باندهای اسلامی طرفدار اردوغان در کنار و همراه پلیس ترکیه به مردم معترض میکنند. بیش ازهزاران نفر بازداشت و ده ها نفر زخمی وتعدادی کشته شدند. دستگیری و حملات سرکوبگرانه با تداوم اعتراضات و توده ای شدن تجمعات سد و مانع محکمی در مقابل این تعرضات شد.
٣ـ شعله ور شدن اعتراض و اعلام کیفرخواست اصلی تطاهرکنندگان! کیفرخواست معترضین علیه دولت اردوغان، ریشه در زندگی و سیاستهای دولت اردوغان دارد. مقابله با دیکتاتوری فردی(یا آنچه امروز در ادبیات مردم ترکیه رایج است ـ سلطانیزم ـ) از فاکتورهای برجسته است. دیکتاتوری فردی اردوغان به برنامه های سیاسی و ماهیت سیاستهای دولت مربوط است. خیزش مردم در سطح سیاسی ماهیتی کاملا سکولاریستی و مخالفت با اسلامی کردن زندگی مردم است. دولت ترکیه قانونی را برای ممنوعیت فروش مشروبات الکلی(از ساعت ١٠شب تا ساعت ٦صبح) را اعلام کرده است. و اردوغان گفته است؛ “که هر کس مشروب بنوشد، الکلی و دائم الخمر است”. حزب اسلام گرای (آ.ک.پ) به تدریج در طول سال های گذشته تلاش کرده تا با تغییر برخی از قوانین لائیک این کشور، از جمله لغو قانون بی حجابی اجباری زنان در مدارس، دانشگاه ها و ادارات دولتی زمینه را برای اجرای سیاست های اسلام گرایانه خود آماده کند.” جوانان و به ویژه جوانان سکولار و غیر مذهبی حس می کنند که آرام آرام در طول دوران نخست وزیری ١١ ساله رجب طیب اردوغان به حاشیه رانده شده اند و این دولت در حقیقت نوعی تمامیت خواهی و انحصارگرایی را در پیش گرفته است. محرک و قدرت اعتراض تظاهرکنندگان مقابله و چلنچ مقطعی و زودگذر نیست. دفاع از سکولاریسم است. اسلام سیاسی نوع رجب اردوغان با ساختار فرهنگی و اقتصاد ترکیه سازگار نیست. صنعت توریسم بخش نسبتا عمده از اقتصاد مالی، اشتغال و منابع مالی در ترکیه را بخود اختصاص داده است. « حزب عدالت و توسعه» که همواره در سال های گذشته و به ویژه بعد از آغاز بهار عربی تلاش نموده تا به عنوان الگوی یک کشور دموکراتیک برای دیگر کشورهای اسلامی تبدیل شود، خطر جدی برای جامعه و شهروندان مدرن و سکولار جامعه است و خود نیز بعنوان یک خطر جدی هم برای صنعت توریسم است.
٤ـ حمایت های گسترده! کنفدراسیون سندیکاهای انقلابی ترکیه (دیسک – DISK)، که حدود ٣٥٠ هزار عضو دارد، روز چهارشنبه پنجم ژوئن فراخوان اعتصابی علیه خشونت های دستگاه پلیس داده بود. پیش از آن نیز، کنفدراسیون اتحادیه‌ های کارگران بخش عمومی ترکیه (کِسک – KESK)، برای روزهای چهارم و پنجم ژوئن، علیه وحشیگری و رفتار خشونت‌ بار پلیس، اعتصاب عمومی برگزار کرد. در روز ٥ ژوئن، اعضای شماری از اتحادیه های کارگری ترکیه در حالی که بر طبل ها می کوبیدند و پرچم هایشان را تکان می دادند با شعار : “طیب استعفا”، “اردوغان استعفا” چند خیابان اصلی را پیمودند و وارد “میدان تقسیم” استانبول شدند. و ٥ اتحادیه بزرگ کارگری روز دوشنبه ١٧ ژوئن (٢٧ خرداد) در اعتراض به سرکوب و خشونت پلیس بر علیه معترضین در میدان تقسیم استانبول اعلام اعتصاب سراسری کردند و در مرکز اصلی‌شهر‌ها دست به تظاهرات زدند. کنفدراسیون پیشرفته اتحادیه‌های کارگری (DISK)، کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری بخش دولتی (KESK)، اتحادیه پزشکان ترکیه (TTB)، اتحادیه مهندسین و معماران ترکیه (TMMOB) و اتحادیه دندانپزشکان ترکیه (TDHB) در یک اعلامیه مشترک اعلام اعتصاب سراسری کردند. حمایت های گسترده کارگران و اتحادیه های کارگری سنت اعتراض کارگران در چند دهه گذشته است. این جنبش دارای سنت دخالت در سیاست در جامعه است. قدرتمند و از قدرت و نفوذ بسیار زیادی در جامعه در داخل ترکیه و خارج از اروپا در میان سندیکای ها و اتحادیه ها را دارا است. اعلام حمایت بخشهای زیادی از کارگران از تظاهرات و اعتراضات در ترکیه و فراخوان به تظاهرات درسهای مهم این اعتراضات و همبستگی بین المللی کارگران را بخود جلب کرد.