یکماه تلاش

گفتگو با شهلا دانشفر در باره شرکت در چند اجلاس بین المللی

کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران که کمپین برای آزادی کارگران زندانی را به پیش میبرد، در چندین اجلاس و کنفرانس توانسته دخالت فعالی داشته باشد و صدای کارگران زندانی و کارگران در ایران باشد. با توجه به اهمیت عرصه بین المللی همبستگی کارگری، کارگر کمونیست با شهلا دانشفر از سخنگویان این کمیته گفتگو کرده است.

کارگر کمونیست: قبل از هر چیز مختصری در مورد کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران و فعالیتهایش توضیح دهید؟

شهلا دانشفر: کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران، نهادی است که اولین هدفش جلب همبستگی جهانی کارگری با کارگران ایران است. من و بهرام سروش سخنگویان این کمیته هستیم. کاظم نیکخواه مسئول ارتباط با کارگران خاورمیانه، مسعود ارژنگ و داود آرام مسئولین ارتباط با اتحادیه های کارگری کانادا، ارسلان ناظری مسئول ارتباط با اتحادیه های کارگری استرالیا، پاسگال دکامپ مسئول ارتباط با اتحادیه های کارگری در فرانسه و ناصر شیشه گر، فرامرز قربانی و هوشیار سروش از همکاران نزدیک این کمیته در سوئد هستند. یک شکل عملی حمایت جهانی از کارگران ایران نیز حمایت از کارگران زندانی است. از همین رو این کمیته کمپین ” Free Them Now ” را در حمایت از کارگران زندانی به پیش میبرد. علاوه بر دوستانی که نام بردم یوران گوستاوسون از فعالین کارگری در کشور سوئد با کمپین برای آزادی کارگران زندانی فعالیت نزدیکی دارد. در فعالیت چندین ساله کمیته همبستگی بین المللی کارگری – ایران و کمپین برای آزادی کارگران زندانی، توانسته ایم ارتباطاتی با اتحادیه های مختلف کارگری در کشورهای، مصر، ترکیه، عراق، اسرائیل، فرانسه، سوئد، کانادا، تونس، استرالیا برقرار کنیم و از این طریق راه ما به اجلاس های مختلف کارگری جهانی بازتر شود.

در عین حال یک هدف مهم دیگر کمیته همبستگی بین المللی کارگری، پیشبرد سیاست انزوای جهانی بین المللی جمهوری اسلامی و اخراج آن از تمام مراجع جهانی از جمله سازمان جهانی کار است. شرکت هر ساله ما در اجلاس های سازمان جهانی کار “آی ال او” و تبدیل آن به صحنه اعتراض خود، اقدامی در همین راستاست. سه سال قبل در فرانسه پاسکال دکامپ طوماری را با همین خواست در میان فعالین کارگری فرانسه به جریان انداخت و بسیاری از کارگران آنرا امضا کردند. در همان زمان در نروژ نیز حمایت هایی از سوی کارگران ترانسپورت داشتیم. در دسامیر گذشته اتحادیه های کارگری ای چون اتحادیه سراسری کارگران تولیدی در استرالیا با قطعنامه خود ضمن حمایت از کارگران زندانی در ایران، خواستار انزوای جمهوری اسلامی در سطح جهانی و اخراج آن از سازمان جهانی کار شدند. بدین ترتیب ما داریم این گفتمان را به جلو میبریم و این یک هدف سیاسی مهم برای ماست.

طبعا وقتی از همبستگی کارگری صحبت میکنیم، این همبستگی یک طرفه نیست. روشن است که ما هنوز در شروع کاریم، و در این رابطه راه زیادی را باید بپیماییم. اما در حد توان خود تلاش کرده ایم که از مبارزات کارگران در کشورهای مختلف اعلام حمایت کنیم. بطور مثال در اتفاق ناگواری که در اثر انفجار در معدن ذغال سنگ سوما در منطقه « مانیسا » در ترکیه روی داد و در جریان آن بنا بر خبرها بیش از چهارصد کشته و مفقود شدند، ما با پیام همدردی خود، با کارگران معترض در این کشور اعلام همبستگی کردیم. در کنفرانس اخیر لیبراستارت که یک سایت خبری- کمپینی است، نیز حضورا در تماس با فعالین کارگری اتحادیه های کارگری این کشور، مراتب همدردی و همبستگی خود را اعلام داشتیم. همینطور سال گذشته در جریان سرکوب وحشیانه کارگران معدن ماریکانای آفریقای جنوبی، ما با این کارگران اعلام همبستگی کردیم و کارزاری را اعلام کردیم. در این رابطه در سه کشور پیکت اعتراضی برپا کردیم و طوماری را در حمایت از این کارگران بر روی سایت به امضا کذاشتیم. روشن است که این سطح از کار در عرصه همبستگی جهانی کارگری بسیار ناچپز است. ولی میخواهم بگویم که همبستگی کارگری یک هدف پایه ای ماست و تلاش میکنیم که با گسترش ارتباطات بین المللی خود، نیروی بیشتری بگیریم و به این لحاظ ظرفیت های کارمان را بالا تر ببریم. برای این کار ما ایجاد یک شبکه همبستگی در سطح کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا را در اولویت کارمان گذاشته ایم. برای اینکه در حال حاضر با توجه به توان و نیرویی که داریم این سطح از کار ممکن تر و واقعی تر است. ضمن اینکه در شرایط متحول سیاسی ایران و بعد از انقلابات شمال آمریکا و تحولاتی که در خاورمیانه شاهدش هستیم، از نظر سیاسی نیز شکل گرفتن چنین شبکه ای از همبستگی برای کارگران در ایران و منطقه اهمیت استراتژیک دارد. برای شروع چنین حرکتی ما در صدد برگزاری کنفرانسی کارگری تحت عنوان کارگران در خاورمیانه و شمال آفریقا، را در دستور داریم. تا هم اکنون فعالینی از اتحادیه های کارگری از این کشور توافق خود را برای شرکت در چنین کنفرانسی و اهمیت آن اعلام کرده اند. این کنفرانسی است که من ، کاظم نیکخواه ، بهرام سروش و هوشیار سروش در تدارکش هستیم. امیدوارم که همه چیز به خوبی پیش رود و بتوانیم در سپتامبر آینده این کنفرانس را برگزار کنیم.

کارگر کمونیست: شما اشاره ای به کمپین برای آزادی کارگران زندانی کردید، رئوس کارتان برای پیشبرد این کمپین چیست؟

شهلا داشنفر: بخشی از کار این کمپین در داخل ایران است. در تماسهایی که با فعالین کارگری در مراکز مختلف کارگری و شهرهای مختلف داریم، تلاش میکنیم، بیشترین حمایت های کارگری در ایران را در حمایت از کارگران زندانی شکل دهیم. همچنین یک بخش دائم برنامه کارگران و یک دنیای بهتر در تلویزیون کانال جدید که من تهیه کننده و مجری آن هستم، اختصاص به همین موضوع دارد. و با خبر رسانی از وضع کارگران تلاش میکنیم که بیشترین حمایت ها را از این کارگران جلب کنیم. بعلاوه آخرین اخبار مربوط به کارگران زندانی به انگلیسی، فرانسوی، سوئدی و ترکی ترجمه میشود و برای اتحادیه های کارگری و نهادهای انساندوست در سراسر جهان ارسال میشود. به این ترتیب توانسته ایم توجه بسیاری از اتحادیه های کارگری را به وضعیت کارگران زندانی در ایران جلب کنیم. برای مثال در سوئد و یا استرالیا اخبار این کارگران در نشریات اتحادیه های کارگری چاپ شده است. بارها این اتحادیه ها در اجلاس های سراسری خود در پاسخ به نامه های ما قطعنامه داده و ضمن محکوم کردن رژیم اسلامی خواستار آزادی فوری کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی شده اند.

در آخرین اقدام، در فاصله ٧ تا ١٦ خرداد از سوی احزاب و جریانات سیاسی مختلف یک هفته کارزار در حمایت از کارگران زندانی در ایران اعلام شده است. ما هم در این کارزار شرکت داریم. چند پرونده اضطراری هست. یکی جعفر عظیم زاده از رهبران شناخته شده و محبوب کارگری، عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران و از هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا برای خواست افزایش دستمزدها که یک روز قبل از اول ماه مه دستگیر و هم اکنون در بند ٢٠٩ در زندان بسر میبرد. او را زیر فشار گذاشته اند که اتحادیه آزاد را منحل اعلام کند و او ایستاده است و داشتن تشکل، برپایی مراسم اول مه را حق مسلم خود و کارگران میداند و همچنان بر خواست برحق ٤٠ هزار کارگری که طومار دستمزد را امضا کرده اند، بعنوان خواست همه کارگران تاکید میگذارد.

پرونده دیگر بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری و مدافع حقوق کودک یکی دیگر از رهبران کارگری که او نیز در بند ٢٠٩ اوین بسر میبرد و از تاریخ ١٣ اردیبهشت که وی به این بند انتقال یافته است، از او خبری نیست. او در جریان حمله وحشیانه رژیم به بند ٣٥٠ اوین مورد ضرب و شتم بسیاری قرار گرفت. از آنجا همراه تعدادی از زندانیان به انفرادی ٢٤٠ منتقل شد و بعد از اعتراضات وسیع روز ١١ اردیبهشت به بند ٣٥٠ بازگردانده شد. دو روز بعد از آن نیر به انفرادی ٢٠٩ منتقل شده است. وی بعد از گذران سه سال زندان دوباره زیر فشار و بازجویی های رژیم اسلامی قرار دارد. این دو پرونده در کنار وضعیت دیگر کارگران زندانی، از جمله رضا شهابی که در وضعیت بد جسمانی قرار دارد، از جمله موضوعات مورد تاکید ما در کارزار یک هفته کنونی ا ست. وضعیت این کارگران اضطراری است و باید فورا آزاد شوند.

طبعا به دلیل اینکه تهدید و فشار بر روی رهبران و فعالین کارگری و دستگیری و زندان کردن آنها یک جزء دائم سیاست رژیم اسلامی است، کمپین برای آزادی کارگران زندانی، یک کمپین جاری است.و ما خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی هستیم.

این را هم خوبست اشاره کنم که در طول فعالیتی که داشته ایم گفتمان ما با اتحادیه های کارگری در اروپا و یا مثلا کانادا و استرالیا را از مساله کارگران زندانی فراتر برده و توانسته ایم در مواقع متعددی نامه های اعتراضی علیه اعدام ها در ایران، در دفاع از سکینه محمدی و علیه سنگسار و علیه سرکوبگری های رژیم اسلامی بگیریم. به عبارتی ما بعضا توانسته ایم بر روی سیاست اتحادیه های کارگری که معمولا تلاش میکنند، به کار خود قالبی “صنفی” دهند، تاثیر بگذاریم و آنها را به ابراز نظر سیاسی بکشانیم.

کارگر کمونیست: اخیرا کمیته همبستگی بین المللی کارگری – ایران، در چندین کنفرانس و نشست توانست حضور پیدا کند و صدای اعتراض کارگران ایران باشد و حمایت هایی را هم از کارگران زندانی جذب کند، این فعالیت ها چه بودند ؟

شهلا دانشفر: درست است. فعالیت های ما در یک ماهه اخیر پیشرفتی داشت که ما را در جهت پیشبرد اهدافی که بالاتر اشاره کردم نزدیک تر کرد. ما امسال نیز در همان روز اول شروع اجلاس سازمان جهانی کارگر در ٢٨ مه در ژنو حضور پیدا کردیم و هیاتی از سوی حزب کمونیست کارگری ایران و کمیته همبستگی بین المللی کارگری مرکب از نسان نودینیان، سیامک زارع، پاسکال دکامپ، جمیله میرکی، ناصر کشکولی به آنجا رفتند. در این کنفرانس قطعنامه ما که یک خواست مهم آن اخراج رژیم اسلامی از سازمان جهانی کار است و اطلاعیه هایی که حاوی شرح مختصری از وضع کارگران زندانی است وسیعا پخش شدند. همچنین نسان نودینیان و سیامک زاع توانستند وارد اجلاس شوند و در فرصتی در فاصله استراحت شرکت کنندگان در کنفرانس با برافراشتن پلاکارد رژیم اسلامی باید از آی ال او اخراج شود، آنجا را به صحنه اعتراض خود تبدیل کنند. در این حرکت اعتراضی نسان نودینیان با در دست گرفتن عکس جعفر عظیم زاده و با سخنرانی در میان حاضرین از وضعیت کارگران ایران و کارگران زندانی سخن گفت. حضور هر ساله ما در اجلاس آی ال او، اعتراضی است به مماشات این سازمان با رژیم اسلامی و فشار برای به انزوا کشاندن رژیم اسلامی و اخراجش از این سازمان است. حضور هر ساله ما در اجلاس آی ال او انعکاس صدای اعتراض کارگران و مردم ایران به حضور جنایتکاران رژیم اسلامی در این اجلاس و فشار برای آزادی فوری کارگران زندانی و زندانیان سیاسی است.

یک فعالیت ما در همین دو هفته اخیر حضور ما در کنفرانس سالانه لیبراستارت، یک سایت پر نفود کارگری خبری، کمپینی است. در آنجا همانطور که در گزارشات کتبی آورده ایم کاظم نیکخواه و من توانستیم در فرصتهایی که برای اظهار نظر در کنفرانس پیدا شد، صحبت کنیم و کمپین دفاع از کارگران زندانی را معرفی و حضار را به پیوستن به آن فرا بخوانیم. با گذاشتن ورک شاب و میزهای اطلاعاتی، اطلاع رسانی کنیم و روابطی نیز را با فعالین کارگری از جمله با فعالین کشورهای خاورمیانه مثل ترکیه، اسرائیل و تونس برقرار کنیم. ما در این کنفرانس مساله وضعیت کارگران ایران و کارگران زندانی را به موضوع مورد توجه شرکت کنندگان در کنفرانس که از کشورهای مختلف از سراسر جهان در آنجا جمع بودند تبدیل کنیم.

مورد دیگر کنگره آی تی یو سی، کنفدراسیون اتحادیه های بین المللی کارگری بود که در فاصله ١٨ تا ٢٣ مه در برلین برگزار شد. در آنجا نیز از طریق یوران گوستاوسون از همکاران کمپین برای آزادی کارگران زندانی، توانستیم اطلاعیه ها و قطعنامه خود را به دست شرکت کنندگان برسانیم. عکس های شارون بارو دبیر کل آی تی یو سی و معاون وی و نیز مسئولین عفو بین الملل با عکس کارگران زندانی انعکاسی از بردن مساله کارگران زندانی و ضرورت حمایت و پشتیبانی از آنها در این کنفرانس است.
در کنفرانس بزرگترین کنفدراسیون اتحادیه های کارگری صنعتی جهان که حدود ٥٠ میلیون عضو را تحت پوشش دارد، در ١٥ و ١٦ مه در بانکوک، نیز بدنبال تلاش های ارسلان ناظری از همکاران کمپین برای آزادی کارگران زندانی، قطعنامه ای که از سوی اتحادیه سراسری کارگران تولیدی در استرالیا در حمایت از کارگران زندانی در ایران ارائه شده بود، مورد تصویب قرار گرفت. تصویب قطعنامه در چنین بعد جهانی ای یک موفقیت مهم برای پیشبرد کارزار ما در حمایت از کارگران زندانی در ایران است.

در ٢٧ مه نیز توسط مسعود ارژنگ از دیگر همکاران کمپین برای آزادی کارگران زندانی در کانادا قطعنامه ای به کنوانسیون اتحادیه های کارگران ونکور کانادا ارائه شد. دهها رهبر کارگری از این اتحادیه با امضای پتی شن ما در این کنفرانس همبستگی خود را اعلام داشتند.

بدین ترتیب چنین سطحی از فعالیت بین المللی ما نشانگر ابعاد گسترده کارزار ما در حمایت از کارگران زندانی و مبارزات کارگری در ایران است. در عین حال این فعالیت ها بستر مساعدتری برای پیشبرد اهداف استراتژیک تر کمیته هبمستگی بین المللی کارگری از جمله فشار برای انزوای جهانی جمهوری اسلامی در سطح جهانی و اخراج آن از آی ال او، و فراهم شدن بستر شکل دادن به شبکه همبستگی بین المللی کارگری در سطح خاورمیانه و شمال آفریقا و تثبیت این کمیته به عنوان یک نهاد همبستگی جهانی کارگری فراهم کرده است. من بعنوان هماهنگ کننده این کمیته و این کارزار به سهم خود دست تک تک شرکت کنندگان در این حرکت را بگرمی می فشارم.