گفتگو با نسان نودینیان پیرامون حضور در سازمان جهانی کار(ای ال او)

اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو(سویس) در روز ٢٨ماه مه آغاز بکار کرد. هیئتی از فعالین حزب کمونیست کارگری ایران و کمیته بین المللی حمایت از کارگران زندانی ـ ایران برای شرکت در روز اول این اجلاس در شهر ژنو در محل اجلاس(ای ال او) حضور داشت. در رابطه با شرکت فعالین حزب در محل اجلاس سالانه با نسان نودینیان گفت و گویی داریم.

کارگر کمونیست: امسال هم فعالین حزب و کمیته بین المللی حمایت از کارگران زندانی در اجلاس سالانه شرکت کردند! چرا به ژنو رفتید؟

نسان نودینیان: اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو برای کارگران و اتحادیه های کارگری و دولتها آشنا است. این اجلاس هر ساله برگزار میشود. از بیشتر کشورهای دنیا نمایندگان سه جانبه دولت، کارفرما و کارگران شرکت دارند. اینرا نیز اضافه کنم که “هیئت مدیره این سازمان متشکل از پنجاه و شش نفر است. بیست و هشت نفر از طرف دولت ها، چهارده نفر از طرف کارفرمایان و چهارده نفر از طرف کارگران” هستند. ایران از سال ١٩١٩ میلادی در سازمان بین المللی کار عضویت دارد. و جمهوری اسلامی در سالهای مختلفی به تناوب فشار بین المللی و اوضاع سیاسی در ایران از موقعیت و آرایش های سیالی برخودار بوده است.

پس از قیام ٥٧ و برقراری حاکمیت کثیف اسلامی در ایران، روابط حسنه ایران با ILO دستخوش تحولاتی بزرگ شد، چنانچه بین سال‌های ١٩٨٣ تا ١٩٩٩ کمیته استاندارد ILO مکرراً در مورد مسایل مربوط به تبعیض در جمهوری اسلامی ایران اظهار نگرانی می‌کرد. در این دوره همواره نام ایران در فهرست پاراگراف ویژه سازمان درج شد و مکرراً از جمهوری اسلامی برای ارسال گروه تماس مستقیم درخواست به عمل میآمد. و تا سال ١٩٩٩ رابطه سازمان جهانی کار با جمهوری اسلامی بر همین روال ادامه داشت. در سالهای اخیر تحت فشار اعتراضات بین المللی و دخالت مستقیم فعالین کارگری و ارتباط با نهادهای این سازمان، موقعیت سیاسی جمهوری اسلامی نامناسب شده است.

با توجه به این زمینه ها است که حزب ما (کمونیست کارگری) از بدو تاسیس خود هر ساله با برگزاری آکسیون و حضور در سالنهای سازمان جهانی کار، فعالانه از حقوق و حرمت کارگران در ایران دفاع می کند و جمهوری فاشیسم اسلامی را تحت منگنه فشار بین المللی قرار میدهد. ما یک جمع ٥نفره از آلمان و فرانسه در ژنو حضور داشتیم. رفقای ما “جمیله میرکیان، ناصر کشکولی، سیامک زارع و پاسکال از فرانسه” در این جمع حضور داشتند. اضافه کنم که جمیله میرکیان در سال ٢٠١٣ در سالن اصلی اجلاس ای ال او، علیه حضور جمهوری اسلامی و دفاع از کارگران صحبت های گرم و کوبنده ای داشت. من امسال برای دومین بار است که علیه حضور جمهوری اسلامی در ژنو حضور داشته ام. یکبار در سال ٢٠٠٢ و امسال هم در ٢١٠٤. تیم ما هرکدام در سالهای گذشته بیش از سه بار حضور داشته اند. (پاسکال از فرانسه هر ساله حضور داشته) و جمیله میرکی و ناصر کشکولی هم همچنین هر کدام سه بار و بیشتر)

کارگر کمونیست: اهداف شما از شرکت در این اجلاس چی بود؟

نسان نودینیان: ما هر ساله حضور داریم که بگوییم کسانی که از طرف خانه کارگر و شوراهای اسلامی در این اجلاس حضور دارند، نماینده کارگران نیستند. اینها نمایندگان تشکلهای زرد هستند. و نمایندگان دولت و کارفرما هم مزدورانی هستند که به قوانین این سازمان هیچ تعهدی ندارند. اینها و کل نظام جمهوری اسلامی ضد کارگرند. کارگران را دستگیر می کنند به این دلیل که میخواهند تشکل و آزادی بیان را داشته باشند. حضور ما تاثیرات قابل توجهی بر اجلاس و نمایندگان شرکت کننده دارد. با نمایندگان کشورهای مختلف از اروپا و افریقا و سایر کشورها این بار صحبت کردیم. اطلاعیه کارگران دستگیر شده که همراه با بیوگرافی کوتاه آنها بزبان انگلیسی تهیه شده بود را، به آنها دادیم. پاسکال از فرانسه به دلیل زبان مشترک با نمایندگانی از کشورهای افریقا، در مورد کارگران دستگیر شده و جعفر عظیم زاده، بهنام ابراهیم زاده و دیگر کارگران زندانی صحبت کرد. در داخل سالنهای سازمان جهانی کار اطلاعیه پخش کردیم. من در جایی که محل تجمع نمایندگان از کشورهای آسیایی و استرالیا بود، در مورد وضعیت کارگران در ایران، دستمزدها و کارگران دستگیر شده صحبت کردم. ما روی بنری نوشته بودیم “ایران را از سازمان جهانی کار اخراج کنید”. و عکس “جعفر عظیم زاده را در دستم داشتم و از آنها خواستم که “خواهان آزادی کارگران زندانی” شوند. ما در داخل سالن با محدودیت و کنترل پلیسروبرو شدیم. به دلیل حضور دولتهایی از قبیل جمهوری اسلامی و حضور هر ساله ما علیه آنها، فضای امنیتی سختی را اعمال می کنند. به سه نفر از رفقای ما کارت مجوز ورود به سالن را ندادند. به این دلیل که سال گذشته و چند سال قبلتر علیه جمهوری اسلامی در سالنهای این اجلاس سخنرانی کرده بودند. در بیرون سالن رفقای ما آکسیون خوبی را با نمایش عکسهای کارگران زندانی برگزار کردند. اطلاعیه ها را به نمایندگان میدادند. جمیله میرکی و ناصر کشکولی و پاسکال به مدت بیش از یکساعت با نمایندگان و هیئت های کشورهای مختلف صحبت میکردند. اکسیون و حضور ما در شرایط و دقایقی انجام شد که چند متر آنطرف سالن، صدها نفر از کشورهای دنیا با هم دیدار میکردند. به نظر من تحت فشار اعتراضات ما، نمایندگان نظام فاشیستی اسلامی رسوا و حداقل آن تعداد از کسانی که با ما ملاقات و یا اطلاعیه های ما را دیده اند، با نگاه متفاوتی به این مزدوران برخورد میکنند. تاثیرات این فعالیت محسوس است. و به همین دلیل ما با وجود مشکلات فراوان و از مسیرهای بسیار طولانی صدها کیلومتر راه را طی کردیم و در روز اول این اجلاس حضورپیدا کردیم. و من فکر میکنم یکی از اقدامات موثر دفاع از کارگران زندانی و افشا و انزوای رژیم جمهوری اسلامی در سطح بین المللی، حضور در این اجلاس است.

خلاصه اینکه؛ جای جمهوری اسلامی بعنوان رژیم سرکوب و اعدام و ضد کارگر و آپارتاید جنسی نه تنها در هیچیک از مراجع جهانی نیست بلکه جای اینها پشت میز محاکمه است. در همین رابطه ما در اجلاس های آی ال او صدای کارگران زندانی و مردم ایران هستیم.