لباس های پاره پوره امپراطور

انترناسیونال 907
جمهوری اسلامی در طول ۴۳ سال عمر خونبارش سعی کرده به خود چهره یک حکومتی بدهد که فرهنگ و ادبیات و سینما هم سرش می شود. اما همانند رژیمی که متعلق به دوران گذشته است، سینماگران و ادبایش هم همانند رئیس جمهور و رئیس مجلسش شکنجه گر و منفور بوده اند. از آن مخملبافش که فیلمهای نوع “بایکوت” درست می کرد، تا آن پاسدار کارگردانی که “اخراجی ها” را می سازد و سردبیر “شلمچه” بود، تا آن پاسدار سینماگری که زندگینامه خمینی را می نویسد تا فرج الله سلحشور که به آتش کشیدن سینما را افتخار خود میدانست؛ همگی چهره های منفوری بیش نبوده و نیستند.
مضحک تر از اینها شاید ساختن سریال “روزهای ابدی” و پخش آن از منفورترین شبکه تلویزیونی باشد که بخواهد چهره های محبوب جامعه انقلابی کردستان را، که در برابر جمهوری شلاق، سنگسار و اعدام ایستاد و مبارزه کرد، سیاه نشان بدهد. رژیم اسلامی هر کاری هم بکند در چشم این جامعه رژیمی است که کولبر را که با زندگی خود در سرما و گرما ریسک می کند تا لقمه نانی بر سر سفره فرزندش بیاورد، می کشد و به این جنون و جنایت افتخار هم می کند، شناخته خواهد شد. هر کاری بکند با جامعه ای که آن را به تباه کشیده و بخش وسیعی از جوانانش را بیکار و بخشی را هم به اعتیاد کشانده است، شناخته خواهد شد. رژیمی که مردمش در فقر و نداری دست و پا می زنند، در حالی که جامعه مملو است از منابعی که می توان با آن چندین برابر جمعیت امروز ایران را در یک رفاه کامل با بهداشت مدرن، با دستمزد مکفی، با ‌آموزش و پرورشی رایگان و با استاندارد بالا اداره کرد. رژیمی که در دنیا بعنوان رژیم اذیت و آزار زنان، رژیمی که همجنسگراها را اعدام می کند، رژیمی که ترور سازمان می دهد و سفیرانش را بخاطر اعمال تروریستی به دهها سال زندان محکوم می کنند شناخته شده و مهر رژیم سازمانده ترورها را بر پیشانی دارد.
این رژیم، با تمام دم و دستگاهش، از هم خواهد پاشید؛ به شهادت سخنگویان خودشان! حسین راغفر یک اقتصاددان دستگاهی این رژیم است. به سوابق او نگاه کنید، از فوتبال و مافیای فوتبال گرفته تا سرکوبها و “تحقیقات” دانشگاه، تا این حوزه و آن حوزه رژیم اسلامی را در دست داشته و در دست دارد. اخیرا در یک ویدیو کلیپی که از وی منتشر شده و در یک برنامه تلویزیونی همان صدا و سیما منفور پخش شده است، از وضعیت اقتصادی و اجتماعی در رژیم اسلامی می گوید و بعد از برشمردن یکسری از مولفات غیر قابل حل برای این رژیم، نتیجه می گیرد که چه ایشان و امثال وی (همان کارگردانان و سینماگران نامبرده) بگویند و چه نگویند، هر نوع تلاشی هم بکنند، “چنین جامعه ای از هم می پاشد!” الحق که حق با ایشان است! جامعه ای با منابعی مملو از همه چیز، مملو از نیروی کار، از طلا، نفت، پتروشیمی، فولاد، شکر، میوه، برنج، گندم، آب، جنگل، معادن متعدد و غیره، اما مردمش به جای رفاه، در فقر و گرسنگی دست و پا می زنند.
لباس این امپراطور بدجوری پاره پوره است!