حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
آقای دبیرکل
گزارش شما به هفتاد و پنجمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران که هفته گذشته منتشر شد توجهات را به نقض گسترده حقوق بشر در ایران، بویژه طی چند سال اخیر، جلب می کند. گزارش شما بار دیگر آنچه مردم ایران و حزب ما طی چهل و یک سال موجودیت رژیم اسلامی ایران درباره جنایات این رژیم گفته اند و حول آن کارزار کرده اند تائید می کند.
هر کس که گزارش شما و همچنین گزارش جامع سازمان عفو بین الملل درباره جنایات هولناک رژیم اسلامی ایران در جریان و بدنبال اعتراضات آبان ۹۸، که در ماه سپتامبر امسال منتشر شد (ویرانگران انسانیت: بازداشتهای گسترده، ناپدید‌‌سازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران) را می خواند،نمی تواند به نتیجه ای جز این برسد که چنین حکومتی باید از لحاظ سیاسی و دیپلماتیک از طرف همه دولت ها و نهادهای بین المللی – و قبل از همه سازمان ملل متحد – بایکوت شده و از جامعه جهانی بیرون رانده شود.
در عین حال، توصیه های مندرج در گزارش شما، در عین اینکه بدرست رژیم اسلامی ایران را بخاطر جنایات هولناکش مسئول شناخته و آن را برای گردن نهادن به پایه ای ترین موازین و پروتکل های حقوق بشر، که در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده اند، تحت فشار قرار می دهد، اساسا از آنچه مردم ایران از جامعه بین المللی می خواهند و انتظار دارند پائین تر است. با استناد به گزارش خود شما و پرونده رژیم اسلامی در طول تاریخ خونبارش، رژیم سیاسی موسوم به “جمهوری اسلامی ایران”(که “جمهوری”نام بی پایه ای برای آن است) یک حکومت”عادی” و متعارف، با هر تعبیری از این کلمه، نیست. این رژیم، “حکومت ایران”، یا نماینده مردم ایران، حتی در ابتدائی ترین مفهوم دیپلماتیک و حقوقی آن نیست. بقای این رژیم تنها با اعمال ترور و خشونت قرون وسطائی و زور وحشیانه علیه مردم و در متنفقدان کامل هر نوع مکانیزم نمایندگی سیاسی و دادخواهی ممکن بوده است. این رژیم نه طبق خواست مردم ایران، که در یک انتخابات آزاد بیان کرده باشند – چرا که چنین مکانیزمی وجود ندارد – بلکه صرفا بزور کشتار و سرکوب سر پا است. این رژیم، بنابراین، حتی شرایط صوری یک موجودیت حکومتی، که ظاهرا مردم یک کشور را نمایندگی می کند، را ندارد. رژیم اسلامی ایران یک نیروی تبهکارو مطرود، مجمع راهزنان اقتصادی و قاتلین سیاسی است که با اعمال جنایتکارانه اش، چه در داخل کشور و چه در خارج آن، فی الحال حق شرکت در جامعه جهانی را از خود سلب کرده است. بنابراین، هر اقدام حقیقی و موثر برای پایان دادن به اعمال جنایتکارانه این نیروی وحشی، و رهائی مردم ایران و جهان از شر آن، باید با اخراج و انزوای آن از جامعه جهانی همراه باشد، آنچه که زمانی دنیا با حکومت آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی انجام داد.
جنایت هائی که رژیم اسلامی ایران طی بیش از چهار دهه عمر خود علیه بشریت مرتکب شده است، از جمله، کشتار دهها هزار نفر از مخالفین سیاسی و زندانیان سیاسی در دهه ۶۰، و در ادامه آن، زندانی کردن، شکنجه و اعدام فعالین کارگری، زنان و دانشجویان در تمام این مدت، کشتار ۱۵۰۰ نفر از معترضین در آبان ۹۸، شلیک عامدانه بر پرواز پی اس ۷۵۲ و کشتار ۱۷۶ نفر سرنشینان آن، وبالاخره، اعدام نفرت انگیز کشتی گیر قهرمان نوید افکاری در شهریور ماه امسال بعلت شرکت در تظاهرات های ضد حکومتی، علیرغم اعتراض میلیون ها نفر در سرتاسر جهان برای آزادی اش، تنها با هولناک ترین جنایت های سیاسی تاریخ، باقتل عام های حکومت نازی، کشتار کمونیست ها در اندونزی و نسل کشی در رواندا قابل مقایسه است.
این رژیم مطلقا اعتبار و مشروعیتی نزد مردم ایران ندارد. مردم ایران طی سالها، در تظاهرات ها و اعتصابات بیشمار خود و از طریق کارزارهای وسیع جهانی،نظر خود را نسبت به این حکومت بیان کرده اند: رژیم اسلامی ایران نماینده آنها نیست، قاتل آنهاست. این حکومت صرفا یک ماشین کشتار متشکل از جنایتکاران سیاسی و اقتصادی است که برای حفظ خود، دستگیر می کند، شکنجه می کند و می کشد. ادامه بقای این رژیم نه تنها برای مردم ایران بلکه، بعنوان یک نیروی ارتجاعی تروریست، برای مردم منطقه، در کشورهائی مانند عراق، سوریه و لبنان، و برای همه مردم دنیا مخرب است. هر ثانیه بقای این رژیم لکه ننگی بر وجدان بشریت است.
همانطور که رژیم آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی زمانی از طرف جامعه جهانی بخاطر محروم کردن اکثریت مردم آن کشور از شأن و مقام انسانی طرد و بایکوت شد، رژیم اسلامی ایران، رژیم آپارتاید جنسی، نیز بدلیل محروم کردن زنان از شأن و مقام انسانی و جنایات بیشمار دیگرش باید طرد و بایکوت شود. این آن چیزی است که مردم ایران از جامعه جهانی می خواهند و انتظار دارند.
بطور مشخص، ما خواهان آن هستیم که سازمان شما از طریق اقدامات زیر به جنایات رژیم اسلامی ایران برخورد کند:
۱- سلب شناخت دیپلماتیک از رژیم اسلامی ایران بعنوان “دولت عضو سازمان ملل متحد”با توجه به اینکه این رژیم با عدم مشروعیت اش نزد مردم ایران و با رفتاری مبتنی بر نسل کشی و بی اعتنائی کامل به حیات انسان، فاقد شرایط بعنوان “دولت عضو”است؛
۲- درخواست از همه دولت های عضو سازمان ملل که آنان نیز رژیم اسلامی ایران رابرسمیت نشناسند؛
۳- تجدید بایکوت تسلیحاتی رژیم اسلامی ایران از طریق احیای قطعنامه های پیشین یا با تصویب قطعنامه های جدید برای اینکه این رژیم توان خرید و فروش سلاح بمنظور گسترش عملیات تروریستی اش در داخل و خارج کشور را نداشته باشد؛
۴- درخواست از تمام دولت های عضو که قوی ترین بایکوت های سیاسی، تسلیحاتی، فرهنگی و ورزشی را بر رژیم اسلامی ایران اعمال کنند؛
۵-در همکاری با سازمان جهانی کار (آی ال او)، لغو عضویت رژیم اسلامی ایران در این سازمان با توجه به سالها آزار، دستگیری، زندان، شکنجه و اِعمال مجازات شلاق علیه فعالین کارگری که برای خواست های برحق خود مبارزه می کنند و نقض حق کارگران برای سازمانیابی آزادانه در سازمان های مستقل خود؛
۶- اقدام به برگزاری یک دادگاه بین المللی برای محاکمه سران و مسئولین رژیم اسلامی ایران بجرم جنایت علیه بشریت؛
۷- در همکاری با دولت ها و نهادهای حقوقی و انتظامی،اقدام به دستگیری سران و مسئولین رژیم اسلامی ایران که مظنون به جنایت علیه بشریت هستند هنگام ورود به خاک کشورهای مربوطه،و بازداشت آنهاتا زمان آغاز اقدامات قانونی علیه آنان.
ضمن استقبال از اعتراض شما به جنایات رژیم اسلامی ایران، که در گزارش اخیر شما منعکس است، می خواهم تاکید کنم که تنها با دست زدن به اقداماتی نظیر موارد بالا می توان برای پایان دادن به جنایات رژیم علیه مردم ایران و مصون داشتن مردم جهان از حرکات و تهدیدات مخرب این رژیم گامی موثر و قابل توجه بر داشت.
با احترام
حمید تقوائی
دبیر کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
۲۰ اکتبر ۲۰۲۰
(متن حاضر از متن اصلی انگلیسی ترجمه شده است)
