حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
بیش از دوماه از وعده دولت مبنی بر پرداخت بیمه بیکاری به میلیونها کارگر بیکار شده دراثرشیوع کرونا می گذرد. دولت اواخراسفند مدعی شد که به همه کارگران بیکارشده بیمه بیکاری پرداخت خواهد کرد. در کنار این وعده، دولت اعلام کرد”بسته کرونایی” برای تامین معیشت کارگران بیکارشده در اولویتش بوده و بزودی اعمال خواهد شد.متعاقبا وزارت کار با راه اندازی سامانه ثبت اینترنتی اطلاعات متقاضیان بیمه بیکاری از کارگران بیکارشده درخواست کرد تا اطلاعاتشان را به این سامانه ارسال داشته تا بعد از “غربالگیری” داده های اطلاعاتی،نحوه و چند و چون شمول بیمه بیکاری را به اطلاع متقاضیان برساند.
این هفته دولت و وزارت کارآمار و ارقام ثبت نام متقاضیان دریافت بیمه بیکاری را اعلام کردند. در همین رابطه علی مظفریمدیرکل بازرسی کار وزارت کارگفته است:” از حدود ۸۰۰ هزار نفر ثبت‌نام شده در سامانه ثبت بیمه بیکاری، حدود ۶۰۰ هزار کارگر مشمول دریافت بیمه مقرری بیکاری شدند”.اعلام این خبر توسط وزارت کار حکومت به معنایحذف نزدیک به۲۰۰ هزار نفر ثبت نام کننده دریافت بیمه بیکاری به بهانه های مختلف می باشد. همین امر نشان می دهد که حکومت قصد پرداخت مقرری بیمه بیکاری را به کارگران بیکارشده که حق طبیعی شان می باشد، را نداشته و در صدد سردواندن و نهایتا حذف مقوله بیمه بیکاری در دوره کرونا می باشد.
دراخبار دیگری رسانه های حکومتی نوشتند بودجه کرونایی بعد از گذشت دوماه به صندوق بیمه بیکاری پرداخت نشده است. دولت قبلا از تخصیص ۵ هزار میلیارد تومان به صندوق بیمه بیکاری خبرداده بود که هنوز خبری مبنی بر تامین اعتبار و پول نیست.خبرگزاری حکومتی مهر در این باره نوشته:”پرداخت حقوق بیکاری به بیکارشدگان دوران کرونا، معطل تخصیص بودجه ۵ هزار میلیاردتومانی و تعیین مکانیزم تعیین دستمزد بیکارشدگان از سوی ستاد ملی کروناست.”
در ادامه این سیاستهای ضد کارگری و سردواندن میلیونها کارگر بیکار، سازمان تامین اجتماعی با صدور ابلاغیه ای به اداره جات استانی این سازمان دستور داده است که تا تامین اعتبار برای این منظور از پرداخت بیمه بیکاری به متقاضیان خودداری نمایند. آنچه مسلم است تا به امروز بیمه بیکاری شامل حال کارگران نشده و پرداخت آن به مصوبه ها و شرط و شروطهای بعدی دولت، وزارت کار و کارفرمایان موکول شده است.
همه این بازیها بیانگر دروغ بودن وعده دولت مبنی بر پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار شده در اثربحران کرونامیباشد. در واقع از اول نیز معلوم بود که سرمایه داران و دولتشان فکر و ذکرشان نه تامین معیشت میلیونها کارگر بیکارشده، بلکه کیسه دوختن برای اعتباراتی است که به بهانه بسته کرونایی تصویب شده و طبق ادعای حکومت باید به کارگران پرداخت میشد. اینها ادعا کردند هزاران میلیارد تومان برای این امر اختصاص داده اند و طرح دارند و کارگران برای دوران بیکاری ناشی از کرونا، بیمه بیکاری دریافت خواهند کرد. اما معلوم شد که همه این ادعاها دروغ و سردواندن کارگران و حواله دادنشان به آینده، یعنی به “عادی سازی” بحران شیوع کرونا در جامعه محول شده است.
تازه این سرنوشت صدها هزار کارگری است که رسما با سابقه کار چندین ساله در سامانه دریافت بیمه بیکاری ثبت نام کرده اند. وضعیت میلیونها کارگر ساختمانی و خدماتی و کارگران روز مزد که نه کاری دارند و نه مشمول بیمه بیکاری حکومت هستند و نه درآمدی روشن است که بسیار از این اسفناک تر است.
در فاصله دوماه گذشته، دولت و نهادهای حکومتی تلاش کردند با ارائه بسته های محدودمعیشتی کرونایی این جمعیت بزرگ را تا حدودی راضی نگه داشته و با تکرار وعده های دروغین حکومت در مورد پرداخت بیمه بیکاری؛ کارگران را سردوانده و در حالت انتظار نگه دارند. دولت رسما سیاست صدقه دادن و کمک غذایی را جزو سیاستهای دوران کرونا قرار داده، به این امید که این دوره را هر چه زودتر به پایان رسانده و با شروع به کار؛ در هزینه های بیمه بیکاری صرفه جویی کند.
در بحبوحه همین اوضاع بد معیشتی و بلاتلکیفی میلیونها کارگر و سقوط معیشت همگانی شان،حکومت و دولت سرمایه داران رسما و علنا دارند از جیب کارگران دزدی می کنند. حداقل تا آنجایی که به همین اخبار حکومتی برمی گردد ، صدها هزار کارگر حق بیمه پرداخت کرده و وزارت کار هم ئائید کرده و این حق طبیعی شان است که از مزایای بیمه بیکاری استفاده بکنند.اما دولت دزدان اسلامی سرمایه با این سیاست رسما سهم بیمه بیکاری میلیونها کارگر را دزدیده و صرف امورات دیگر خود کرده است.تازه بعد از گذشت دوماه وزارت کار و مقاماتش با وقاحت و بی شرمی می گویند که اعتباری برای این امر اختصاص داده نشده است.اطلاعیه جلوگیری از خودداری پرداخت بیمه بیکاری که از طرف سازمان تامین اجتماعی صادر شده، خود گواه دیگری برسردواندن و نهایتا عدم پرداخت بیمه بیکاری به کارگران را تائید کرد.
از بدو اعلام وعده های حکومت مبنی برای تخصیص بودجه به تامینمعیشت کارگران بیکار شده در دوره بحران کرونا هم معلوم بود که این وعده هاپوچ و سروداندن کارگران بوده و دولت این تعهداتش را عملی نخواهد کرد. هدف دولت، بیشتر آرام کردن کارگران بیکارشده و تلاش و تقلا و زمینه چینی برای “عادی نمایی” بحران شیوع کرونا و اعلام رسمی شروع کار و فعالیت های اقتصادی بود. سیاستی که دولت رسما از ٢٣ فروردین دستور آغاز کار وفعالیتهای اقتصادی را صادر کرد تا به این بهانه از زیر پرداخت بیمه بیکاری در رفته، هزاران میلیاردی که قرار بود بابت بیمه بیکاری دوره کرونا به کارگران پرداخت شود را بالا کشیده، و دوباره میلیونها کارگرعلیرغم ادامه شیوع کرونا و ناامنی محیط های کار و خطر ابتلا به این بیماری، روانه کارشان کند. .
در برابراین سیاستهای بغایت ضد انسانی، کارگران بایستی متحدانه و سراسری خواستار تامین فوری معیشت، پرداخت بیمه بیکاری مکفی برای همه بیکار شدگان توسط دولت به عنوان بزرگترین کارفرما شوند. این وظیفه دولت است که در شرایط بحرانی زندگی و معیشت و امنیت غذایی شهروندانش را تامین نماید. برای تحمیل این مطالبات به دولت دزدان وآدمکشان اسلامی سرمایه؛ کارگران چاره ای جز مبارزه و اعتراض ندارند. حکومت فقط زبان زور و اعتراض را می فهمد.
انترناسیونال ۸۶۷!
