هم اکنون، موج گسترده ای از اعتصاب و اعتراضات کارگری زیر سایه مرگبار ویروس کرونا با مطالبه پرداخت حقوق های معوقه شروع شده است. مسئله حقوق های معوقه به کارخانه ها محدود نیست بلکه به بیمارستانها، کارگران شهرداری ها و نهادهای آموزش و پرورش، پرستاران، کارگران خدماتی و راننده ها نیز تعمیم یافته است. در تعداد زیادی از مراکز کارگری حقوق و مزایای کارگران بیش از یکسال است پرداخت نشده، مبارزه برای پرداخت حقوق ها، مطالبه پیگیر و همه گیر بخشهای وسیعی از کارگران، کارگران شهرداری ها، کارکنان و پرستاران است.
خانواده های کارگری با مشکل دریافت حقوق هایشان گاها تا یکسال درگیر هستند و مضاف بر این، عدم دسترسی به حقوق و تامین زندگی، با بیکاری و عدم اشتغال فرزندانشان مواجه هستند. وجود چند میلیون جوان تحصیلکرده بیکار، مشکلات خانواده های کارگری را دوچندان و سخت تر نموده است.
دولت روحانی با اقتصاد ورشکسته اش، با تحمیل بیشترین ریاضت اقتصادی، با تحمیل بیکاری میلیونی و پایین نگه داشتن استانداردهای زندگی و معیشت چند میلیون خانواده کارگری و کارکنان جامعه، کاری جز رجز خوانی از خود نشان نداده است. دروغگویی، امنیتی کردن مراکز کارگری، دستگیری و زندانی کردن کارگران و فعالین حقوق کارگری، تحمیل چند برابری معیشت زیر خط فقر و سلب تمام استانداردهای زندگی انسانی در کارنامه روحانی جنایتکار نزد جامعه و کارگران ثبت شده است. ماهیت جمهوری اسلامی، روحانی و هیئت حاکمه جنایتکاران شناخته شده ماهیتی کاملا ضد کارگری است. مردم و جامعه و کارگران از این نظام کثیف متنفر هستند. در اعتراضات آبان ماه و دی ماه در خیابانها و در تجمعات اعتراضی حکم نابودی و سلب اعتماد از این نظام جانی را اعلام کرده اند.
تجمعهای اعتراضی کارگران علیه حقوق های پرداخت نشده ده تا و صد مورد نیست، در صدها مراکز کارگری و تولیدی، شرکت های ساختمانی، در میان کارگران شهردای ها، پرستاران، راننده ها، معلمان و کارمندان، تجمع های اعتراضی علیه پرداخت نکردن حقوق ها برگزار شده است. نگرانی کارگران از گسترش بیماری کرونا و پرداختن نکردن حقوق ها تا سطح یکسال، ١۵ ماه و دو سال پدیده ای ضد انسانی و ضد کارگری است که حکومت اسلامی سرمایه به طبقه کارگر و مزدبگیران تحمیل کرده است.
سال ٩٨سال اعتراضات وسیع و گسترده کارگران، خانواده های کارگری و مردم علیه جمهوری اسلامی بود. در این سال کارگران در فولاد اهواز، نیشکر هفت تپه، هپکو، صنایع پتروشیمی، تراکتورسازی ها و ده ها مرکز تولیدی با دست زدن به اعتصاب و تجمعهای اعتراضی علیه استثمار و زورگویی های دولت و کارفرما استوار و محکم ایستادند. سال ٩٨ سال اعتماد و جلب حمایت مردم و دانشجویان به طبقه کارگر و سال سلب اعتماد و منزوی شدن جمهوری اسلامی، بود.
سال ٩٩ سال اعتراضات گسترده و میلیونی کارگران و جامعه علیه جمهوری اسلامی خواهد، بود.
سال ٩٩ اما باید بتواند از شرایط کنونی و پراکنده بودن اعتراضات کارگران عبور کند. فعالین کارگری و طیف بسیار وسیعی از کارگران هم اکنون در شبکه های بهم وصل شده میدیای اجتماعی حضور فعال و موثری دارند. در تلگرام و اینستاگرام، فیس بوک و تویتر بشکل مجازی متشکل هستند. و بر سر مسائل متنوع کارگری، کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و ده ها سوژه اجتماعی ــ کارگری و سیاسی می نویسند، تبادل نظر میکنند. اعتصاب و اعتراض کارگران علیه حقوق های پرداخت نشده یکی، دوتا نیست. هر روز در جریان است. ما هر روز شاهد اعتصاب و اعتراض کارگران به پرداخت نشدن حقوق هایشان هستیم. با وجود تداوم اعتصاب و اعتراضات کارگران اما دولت و کارفرماها در همه جا در مراکز کارگری، شهرداریها و… با وعده و وعیدهای دروغین و فریب دهنده به اعتصاب و اعتراضات کارگران جواب داده است. روند پرداخت نکردن حقوقها را کم نکرده و در بیشتر مراکز کارگری و تولیدی و شهرداری ها حقوقها با تاخیرهای چند ماهه پرداخت میشود.
باید با تلاش آگاهانه و دخالت فعال فعالین کارگری با سازماندهی و هماهنگی، جلو دروغگویی و وعده های عملی نشده جمهوری ایستاد. چهار فاکتور در این عرصه مهم هستند، یکم: تعطیلی کلیه مراکز کار که در مناطق شیوع ویروس کرونا قرار گرفته اند بدون کسری حقوق و مرخصی. دوم: اتکا به نیروی کارگران در مراکز کارگری و تولیدی و شهرداری ها و اتکا به مجمع عمومی و فعال کردن کارگران و متقاعد کردن آنها برای اقدامی جمعی و سراسری در اشکال اعتصابات و تعطیلی کار. سوم: بکارگیری فعالانه مدیای اجتماعی، ایجاد تلگرام های ویژه و هماهنگ کننده علیه پرداخت نشدن حقوق ها، صادر کردن اطلاعیه ای جمعی و امضای وسیع و حمایتی توسط کارگران به منظور سازماندهی اعتصاب و تجمع همزمان در مراکز کارگری و یا شهرداری ها و … در مدیای اجتماعی. چهارم: شرکت فعال خانواده های کارگری در تجمعات اعتراضی و تشویق مردم شهرها برای پیوستن به صفوف خانواده ها و کارگران اعتصابی و تجمع کننده (پناتسیل حمایت توده ای مردم در شرایط کنونی در سطح بالا و مناسبی قرار دارد، جامعه در سطح علنی و فعال علیه حاکمیت فاسد و چپاولگر جمهوری ایستاده است، مردم ظرفیت حمایت از اعتراضات کارگران را دارند). در اینجا باید با تاکید ویژه بگوییم که در اعتصابات کارگران شهرداری، حضور فعال خانواده ها و مردم شهر بسیار ضروری و حیاتی است
کارگران و مردم علیه فقر، دستمزدهای نازل، علیه اختلاس و دزدی، هر روز در اعتراض و مبارزه هستند. کارگران خواهان حقوق مناسب برای زندگی انسانی هستند. کارگران با برپایی تجمع اعتراضی و با اعتصاب و راه پیمایی در مقابل هجوم بی رحمانه هیئت حاکمه و صاحبان قدرت، دولت و کارفرماها ایستاده اند.
سرنگونی این نظام و برقراری جامعه ای آزاد و سوسیالیستی جواب روشن ما بشرایط کنونی است.
نسان نودینیان
انترناسیونال ۸۵۸
١۵ اسفند ١٣٩٨