مرگ بر کرونا! مرگ بر جمهوری اسلامی!

فاجعه کرونا در ایران دارد پی در پی و لحظه ای قربانی میگیرد. اخبار و گزارشات بسیار گویای اینست که میزان تلفات این فاجعه انسانی، دهها برابر آن چیزی است که حکومت کثیف اسلامی اعلام میکند. تنها در شهر رشت امروز صبح پانزده اسفند خبرها گویای صدها فوتی و هزاران بیمار بوده است. در قم و شهرهای دیگر هم ابعاد فاجعه باور کردنی نیست. این فاجعه اجتماعی و سراسری گسترده ای است که گلوی جامعه بحران زده این کشور را گرفته است و مدام دارد انسانهایی را قربانی میگیرد.

جمهوری اسلامی به فاجعه کرونا همچون یک مائده آسمانی برخورد میکند و خود را در پشت کرونا مخفی کرده است. جامعه ای که از اعتراض به کشتار آبان و کشتار هواپیمای مسافربری و اعتراض به گرانی و تبعیض و فقر میجوشید، اکنون اسیر دست بیماری کشنده کرونا، به وحشت و ترس و نگرانی افتاده است. و جمهوری اسلامی به سیاستهای ضد انسانیش در همین شرایط نیز ادامه میدهد. در مورد کرونا نیز آمار دروغ میدهد، تبلیغات بی پایه راه می اندازد، حتی به تعرضات خود به مردم شدت میدهد و در سطح بین المللی هم سعی میکند با استفاده از دروغ پردازی در مورد اقداماتش در مقابله با کرونا، خود را از انزوا بیرون بکشد. کمکهای بین المللی ای از کشورهای آلمان و فرانسه و بریتانیا و برخی کشورهای دیگر به ایران ارسال شده است. اما مردم به تجربه دریافته اند که دست اندرکاران حکومت دزد و چپاولگر اسلامی بخش اعظم کمکهای مردمی را نیز بالا میکشند و بسیاری از کمکها از بازار سیاه سر در خواهند آورد. .

کرونا یک بیماری است. اما همه ما مردم میدانیم که عامل اصلی کشتار کرونا حکومت اسلامی سرمایه داران است. اینکه این اپیدمی کشنده به سرعت در ایران شایع شد و به سرعت شروع به رشد کرد و اینهمه قربانی گرفته و همچنان دارد قربانی میگیرد، علت و دلیل و بانی آن جمهوری جنایتکار اسلامی است و به همین دلیل قربانیان این فاجعه نیز قربانیان جمهوری اسلامی هستند.

به این دلیل که اولا این حکومت کشور را در برابر اپیدمی خطرناکی که در چین شروع شده بود، حفاظت نکرد و برعکس درست وسط بحران کرونا، سفرهای هواپیمایی به کشور چین را افزایش دادند و تا همین روز گذشته گزارشها نشان میداد که از جمله هواپیمایی ماهان متعلق به سپاه پاسداران به نقل و انتقال مسافران به چین ادامه میداده است. نه فقط این سفرها و مراودات باعث شیوع بیماری در ایران شد بلکه دیگر کشورهای منطقه نیز به همین دلیل از بیماری آسیب دیدند. خوشبخت کشورهایی که با حکومت اسلامی قطع رابطه کرده بودند!

ثانیا: بعد از شیوع کرونا در ایران که از شهر قم شروع شد متخصصین توصیه کردند که این شهر باید فورا قرنطینه شود. اما سران جمهوری اسلامی به دلایلی قابل فهم با این توصیه مهم بهداشتی و پزشکی نیز مخالفت کردند و باعث گردیدند که بیماری از این شهر به سرعت بیماری به شهرهای دیگر سرایت کند

سوم اینکه نه فقط خبر رسانی نکردند و نمیکنند بلکه دستگاه تبلیغاتی حکومت اسلامی با دروغ و کتمان و فضا سازیهای نادرست و غیر واقعی، باعث شدند که مردم آمادگی کافی برای مقابله با بیماری نداشته باشند و دست به پیشگیریهای ممکن نزنند.

چهارم اینکه مردم را در دام تعرض ویروس کشنده کرونا رها کردند و حداقل سرمایه گذاری و تلاش و اقدامات پزشکی مناسب و ضروری و همه جانبه را برای مقابله با این بیماری در دستور نگذاشتند.

اینها تنها برخی از صدها دلیل بر اینست که جمهوری اسلامی عامل اصلی شیوع بیماری کرونا در ایران است. اما نه فقط این، بلکه نفس چهل سال تحمیل فقر و محرومیت و گرانی و کمبود مایحتاج و شرایط زندگی فقیرانه غیر قابل تحمل بر زندگی مردم در واقع عامل اصلی ضربه پذیر بودن جامعه ایران در مقابل هر فاجعه طبیعی و غیر طبیعی است. مردمی که اسیر فقر و محرومیت و کمبود نان و معاش هستند و بسیاری حتی به نان شب محتاجند روشن است که توان مقابله با بیماری و فجایع طبیعی را از دست میدهند و در معرض انواع بلایا قرار میگیرند. کارتون خوابی، کودکان کار، تن فروشی، اعتیاد و بیکاری و بی تامینی به عواملی برای قربانی شدن زن و مرد و کودک و پیرو جوان در برابر کرونا و هر بیماری و بلای دیگری تبدیل میشوند.

اکنون چه باید کرد؟

پاسخ به این سوال ساده نیست اما اولین کار مهم ما در این شرایط اینست که به خود بقبولانیم که نباید به قربانی دست و پا بسته و تسلیم این اوضاع تبدیل شویم. میشود در ترس و نگرانی اسیر فاجعه شد. و میشود خشم و درد و عصبانیت خود را بر سر بانیان این اوضاع خالی کرد و دست به مقابله زد. این دومی کاری است که ما میتوانیم و باید انجام دهیم. فضای جامعه ایران تا قبل از این بیماری، فضای اعتراض و مبارزه و بیانیه دادن و اعتصاب و تظاهرات بود. با بیماری کرونا خشم و انزجار از جمهوری اسلامی قطعا در همه جا شدت بیشتری یافته است. صدها انسان عزیز را از دست داده ایم که عاملش جمهوری اسلامی سرمایه داران و مفتخوران است. همان حکومتی که ۱۵۰۰ نفر را در آبان ماه با گلوله به قتل رساند، همان حکومتی که ۱۷۶ مسافر هواپیمای اوکراینی را با شلیک موشک عامدانه به زیر کشید، همان حکومتی که هزاران و صدها هزار نفر را در این چهل سال قربانی و کشتار کرده است، همان حکومت عامل قتل دهها و صدها نفر از مردم از کروناست. هیچ تردیدی در این مورد نیست و نباید داشته باشیم. هیچ بهانه و توضیح و توجیهی را نباید از اینها قبول کرد. این حکومت باید جوابگوی این فاجعه باشد. این حکومت و سران و دست اندرکارانش باید زیر ضرب اعتراض و خشم و نفرت ما مردم بخاطر اینهمه مرگ از کرونا قرار گیرند.

جواب ما در این شرایط هم اینست که اعتصاب کنیم، اعتراض کنیم، فریاد بزنیم و با متحدتر شدن و همبسته تر شدن علیه حاکمین اسلامی فریاد بزنیم.

کم نبوده اند جوامعی که در هنگام فاجعه انقلاب کرده اند و خود را از شر حکومتهای جبار و ستمگر خلاص کرده اند. کم نبوده اند مردمی که از دل فاجعه قدرتمندتر بیرون آمده اند. میدانیم که در شرایط بیماری ناچاریم در خانه بمانیم. ناچاریم کمتر به هم نزدیک شویم. ناچاریم مراوداتمان را کمتر کنیم.

اما ما در عهد شتر و خط میخی و چراغ موشی بسر نمیبریم. در عصر اینترنت و مدیای اجتماعی و ارتباطات جهانی و روزمره بسر میبریم. از همین امکانات ارتباطی عظیم باید برای خبر رسانی، متحدتر شدن، کمک رساندن به یکدیگر، اعتراض کردن و آگاهگری استفاده کنیم. اگر فاجعه در خانه هایمان را میزند میتوانیم تصمیم بگیریم که قربانی ساده فاجعه نباشیم.

معلوم نیست که این اوضاع و این فاجعه تا کی ادامه خواهد یافت. اما میتوانیم عزم کنیم که کاری کنیم که این آخرین فاجعه اجتماعی در این جامعه باشد. میتوانیم خشم از دست دادن عزیزانمان را به جنبشی کوبنده علیه حکومت تبدیل کنیم و کاری کنیم که این آخرین فاجعه اجتماعی در این جامعه علیه مردم باشد. برای دست یابی به امید و شادی و زندگی انسانی، ما مردم ناچاریم حکومت کرونا و داعش و حبس و اعدام را با اتحاد و مبارزه و انقلاب از سر راهمان برداریم. و چرا همین امروز نه؟

اعتصاب عمومی اولین راه مقابله با این شرایط است. همین امروز فراخوان کارگران راه آهن برای اعتصاب عمومی و سراسری منتشر شد که بسیار مهم و امید بخش است و باید آنرا وسیعا حمایت و خبر رسانی کرد. فشار روی حکومت اسلامی برای تامین معاش و زندگی مردمی که کار و زندگی شان را از دست میدهند و فقیرتر میشوند باید دومین هدف باشد. همبستگی و اتحاد و ارتباطات از طریق رسانه های اجتماعی و آگاهگری و اطلاع رسانی بر متن این اوضاع یک جنبه مهم دیگر کاری است که میشود انجام داد. در این راستا کارهای بسیاری میشود کرد. باید کاری کنیم که حداقل در پس فاجعه کرونا ما مردم متحدتر، آگاهتر، متعرض تر و با انتظارات و توقعات بالاتری بیرون بیاییم و حکومت اسلامی اگر سرنگون نشده باشد، بسیار ضعیفتر و متشتت تر شده باشد. این هدف غیر ممکنی نیست. نباید اجازه دهیم که جمهوری اسلامی پشت کرونا مخفی شود و نفس راحتی بکشد. نباید به این جانیان امان داد. باید بیش از پیش زیر ضرب اعتراضات ما مردم باشند. در یک کلام در این حقیقت نباید تردید کرد که تا این حکومت سرپاست، زندگی ما مردم فاجعه پشت فاجعه است. متیوانیم و باید اینها را از سر راه برداریم و اجازه ندهیم که بیش از این عزیزانمان را قربانی کنند.

کاظم نیکخواه

انترناسیونال ۸۵۸