نباید اجازه داد قداره بندان رژیم اسلامی بیشتر از این اعدام کنند

احمد رحمانی:
بنا به گزارشهای رسیده از ماه گذشته تا کنون حدود ١٠٠ نفر از زندانیان در زندانهای مختلف رژیم اعدام شده اند و جمهوری اسلامی اعلام کرده است که ١٤٠٠ نفر زندانی دیگر که محکوم به اعدام هستند تا شش ماه آینده اعدام میکند. زانیار و لقمان مرادی دو تن از زندانیان سیاسی نیز جزو این لیست هستند و از همه مردم دنیا خواسته اند که نگذارند جمهوری اسلامی آنها را اعدام کند . ماشین کشتار جمهوری اسلامی سالهاست که جان میستاند و به بند میکشد و هر دوره و هر ساله روند این آدمکشی ابعاد تازه تری بخود میگیرد.
امسال با برگزاری نمایش انتخاباتی رژیم و با بیرون آمدن روحانی از صندوق رای به عنوان رییس جمهور آتی حکومت اسلامی، باردیگر با موجی از اعدام و دستگیری های پی در پی میخواهند اعتراضات ناشی از بحران های حل نشدنی که دامنه حاکمیت را گرفته را سرکوب نمایند. حاکمیت با توسل به اعدام و دستگیری فعالین سیاسی و فعالین کارگری به عنوان تنها راه حلی که میتواند بر مشکلات موجود فایق آید تکیه کرده است. رژیم می داند که شیشه عمر این نظام ضد انسانی در دست طبقه کارگر است. تعرض به معیشت و زندگی کارگران، بازداشت و محاکمه آنان با اتهامات واهی، وحشت از تعرض یکدست و متحدانه جنبش کارگری است که تمام وجود سران رژیم را فرا گرفته است.
روند اعدامها نه تنها باید متوقف شود بلکه باید کاری کرد که عملکرد این رژیم و سرانش بعنوان جنایات علیه مردم ایران و در دادگاههای بین المللی و مردمی محاکمه شوند. در حال حاضر برای نجات کسانی که در انتظار احکام اعدام هستند باید دست بکار شد و اخبار این اعدام ها را در میدیای اجتماعی و میدیاهای تمام کشورها اطلاع رسانی کرد و با با بسیج نهادهای بین اللملی و مدافعان حقوق انسان، جمهوری اسلامی را تحت فشار گذاشت تا احکام اعدام را متوقف کند. اما مهمترین کاری که در این برهه حساس باید انجام داد این است که باید خانواده های کل این افراد که به اعدام محکوم شده اند متحدانه علیه این وضعیت به میدان آمده واعتراض کنند. در این عرصه حضور خانواده هایی که عزیزانشان بدست جانیان اسلامی محاکمه شده اند خیلی مهم و حیاتی است و نباید دیگر اجازه داد قداره بندهای رژیم اسلامی بیشتر از این اعدام کنند و هر روزه خانواده ای دیگر را عزادار کنند. دو عرصه مهم کارزار علیه این وضعیت وجود دارد، اول کارزار داخلی و دوم کارزار خارجی در سطح بین المللی است که هر کدام میتوانند حامل رسالت های مهمی در این بعد برای متوقف کردن اعدامها در ایران باشد. کارزار خارج از کشور همانطور که همیشه بوده و در همه عرصه تا آنجا که ممکن است کماکان با قدرت پیش برده شود. اینجا تاکید بیشتر من روی اعتراضات در داخل است و مردم از هر طیفی می توانند اعتراض خود را نسبت به این وضعیت اعلام کنند. حضور هنرمندان و نویسندگان و تهیه فیلم های کوتاه و نوشته دراین مورد و به تصویر کشیدن این جنایات خود مبارزه بزرگی علیه رژیم و توقف اعدام ها میتواند باشد. باید متحد و یکپارچه در همه جا علیه اعدامها توسط رژیم به میدان آمد.