کارگران در قفس کارفرما!

نسان نودینیان :
در حاشیه اخبار کارگری
شغل کارفرما در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی فقط در استثمار و بخاک سیاه کشاندن کارگر نیست. کارفرما هم استثمارگر است، هم کلید دار و ستون اصلی دولت و هم میتواند زندگی کارگران را بگرو گرفته و طبق امیال و سودجویی های حریصانه اش او را بگروگان بگیرد. در بافق نهادهای دولتی و کارفرما، کارگران معترض معدن را با همکاری و توطئه دولت به شلاق و زندان میکشانند، پرونده امنیتی برایش درست میکنند و در رودبار، کارفرمای کارخانه “کاشی گیلانا”، آنها را به نهادهای امنیتی این شهر احضار و دستگیر میکنند. و این خبر از ایلنا عمق فاجعه در فقس کردن و گروگانکیری کارفرما از کارگران در یک هفته گذشته را به نمایش گذاشته است. خبر از ایلنا: «یک کارشناس ایمنی در سکوهای نفتی جزیره سیری از وجود اهرم‌های نامتعارفی برای اعمال فشار به کارگران معترض در جزایر نفتی خبر داد و از «محرومیت از پرواز» به عنوان یکی از این حربه‌ها نام برد. «حسن شریفی» در تشریح این موضوع به ایلنا گفت: به دلیل موقعیت جغرافیایی جزایر نفتی تنها راه رسیدن کارگران به محل کارشان از مسیر هوایی است و به همین دلیل در این مناطق کارفرمایان هواپیماهایی را برای یک مدت معین کرایه می‌کنند، به این ترتیب تنها راه ورود و خروج کارگران به جزایر در اختیار کارفرما قرار دارد». ــ ((یکی از جزایری که کارگران بر روی سکوهای نفتی آن کار می‌کنند، جزیره سیری با ابعاد ٤× ٣ کیلومتر مربع واقع در خلیج‌فارس است و نزدیک‌ترین ساحل خشکی به آن جزیره ابوموسی است که در ٢٧ کیلومتری شرق جزیره قرار دارد)).ــ بقول همین کارشناس ایمنی «در صورت بروز تنشی میان کارگر و کارفرما، کافی است کارفرما بدون ارائه حکم اخراج و یا حتی تهدید کلامی، نام کارگر را در هنگام بازگشت به جزیره از لیست پرواز حذف کند تا کارگر عملا خود را اخراج شده تصور کند». چرا کارفرما به این نوع فشار روانی متوسل میشود! چرا دولت و نهادهای امنیتی، کارگران فعال را به زندان میندازند و حکم شلاق صادر میکنند! چرایی آن به کمی تعمق نیاز دارد (هر چند در طول حاکمیت این نظام سیاه و ضد کارگر این اعمال تازه نیست، هر چند هم اکنون ده ها کارگر فعال در زندان هستند، کارگر را بحکم اینکه در مراسم های روز کارگر سخنرانی کرده بزندان میندازند و کارگر مبارز “جمال چراغ ویسی” را اعدام میکنند)با وجود تمام این فاکتورها، فعالین کارگری باید با دیدی باز و نیزبینی کاملا بالایی کارگران درگیر در اعتصاب و تجمعات کارگری و اعتراضی را بسیج و با کاردانی علیه انقیاد سیاسی و سرکوب در قالب و روشهایی که اخیرا اعمال میشود، بسیج و سازماندهی کنند و راه تعرض این سیاستهای بغایت ارتجاعی و سودجویانه را ببندند.

از دو سه سال گذشته اعتصابات کارگری با کاردانی و با مطالبات روشن کارگران در سطح سراسری قابل مشاهده شده است. تجربه و جمعبندی اعتصابات کارگران معدن بافق و پتروشیمی ها و ده ها مورد دیگر، نشانگر هراس دولت و کارفرما از گسترش اعتصابات کارگری است. اعتصاب و تجمع اعتراضی، عرصه ای پایدار و روزانه و مداوم جنگ کارگران با دولت و کارفرماها است. فشارهای روانی چند ماه گذشته، برای محدود کردن موج رو به گسترش این اعتصابات و اعتراضات است.
اعمال کثیف کارفرمای سکوهای نفتی جزیزه “سیری” و کارفرمای کارخانه کاشی گیلانا و تصمیمات دولت و نهادهای شورای امنیت شهر بافق و محکومیت کارگران معترض معدن بافق باید توسط کارگران در مجامع عمومی کارکران محکوم شود. این نوع رفتارها و فشارهای روانی را باید از کانال میدیا اجتماعی، اطلاعیه و گفتارهای مختلف افشا کرد.
١مهر ١٣٩٣