حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
ناصر اصغری:
ایلنا دوشنبه ٢٤ شهریور طی خبری اعلام کرد که “دادگاه جزایی بندر امام خمینی، ٤ کارگر پتروشیمی رازی را به تحمل ٦ ماه حبس و ٥٠ ضربه شلاق محکوم کرده است.” این حکم ظاهرا در پی شکایت کارفرمای شرکت پتروشیمی رازی از این کارگران به اتهام “اخلال در نظم” و “توهین و تهدید” صادر شده است. کارفرما گفته است این ٤ کارگر در تاریخ ٢٨ بهمن ٩٢ کارگران پتروشیمی رازی را “تحریک و ترغیب” کرده و با طرح درخواست‌های “غیر موجه و خارج از موضوع روابط کاری، ” باعث تجمع کارگران پیمانکاری و تعطیلی کارگاه شده‌اند.
معلوم بود که جمهوری اسلامی منتظر بود آبها از آسیاب بیفتد تا حمله به کارگران پتروشیمی را آغاز کند. کارگرانی که اعتصابشان برای مدتی به این بحث و گفتگو دامن زد که “قدرت متحد کارگران می تواند جمهوری اسلامی را عقب براند”. اما سرکوبگری سلاح کثیف و دائمی رژیم اسلامی در مقابله با اعتراض کارگری بوده است. مرداد امسال هم ٩ نفر از کارگران معدن بافق را باز با همین ترفند بازداشت کرد. ٨ تن از کارگران کارخانه پلی اکریل اصفهان و ٥ تن از کارگران معدن چادرملو را هم بدنبال اعتراضشان بازداشت و مورد اذیت و آزار قرار داد. فعالین کارگری در سنندج را هم چند سال پیش بدنبال برگزاری اول ماه مه بازداشت و تعدادی را شلاق زد.
این ماهیت رژیمی است که با شلاق سر کار آمد و با شلاق امورش را به پیش برده. اراجیف شکایت کارفرما را کسی از این رژیم کارگرکش نمی پذیرد. هزاران کارگر سالهاست که از همین کارفرماهای نورچشم آقازاده های رژیم بخاطر نپرداختن دستمزدهایشان شکایت می کنند، اما با هر شکایتی از آنها، درجه نزدیکی آنها به مقامات بلندپایه رژیم شلاق بالاتر هم می رود. دلیل دادگاه جمهوری اسلامی همان است که کارفرما گفته است: “تحریک و ترغیب همکاران خود به اعتصاب!”
جمهوری اسلامی بداند که یک جامعه ٨٠ میلیونی گرسنه و به فقر کشانده را نمی توان با چماق و شلاق ساکت نگه داشت. کارگر بیکار و دستمزد دریافت نکرده، کارگری که با حداقل دستمزد زیر خط فقر که نان آور ١٠ نفر دیگر هم هست را نمی توان با شلاق برای همیشه ساکت کرد. جمهوری اسلامی باید برود! این حکم اعتراض کارگران بافق و پتروشیمی ها و معادن چادرملو، حکم کارگران بیکار و زنان بیحقوق و کل جامعه ایران است.
کارگران درس بگیرند!
حکم دادگاه جمهوری اسلامی بر علیه فعالین کارگری پتروشیمی ها، در واقع درس بزرگی برای بقیه کارگرانی است که دست به اعتصاب و اعتراض می زنند، تا همه جوانب اعتصاب و اعتراض خود را بخوبی بسنجند. نباید هیچ اعتراضی را در نیمه راه رها کرد. باید تا تحمیل شکست کامل به اعتراض ادامه داد. باید کارگران را برای همین ترفندهای رژیم هم آماده کرد. جای بسی امید است که کارگران زندانی بافق و خانواده هایشان، به همراه کارگران اعتصابی معدن فوق، زیر بار ترفند “آزادی به قرار وثیقه” نرفتند. این اما به نظر من هنوز کافی نیست. باید کارگران را در مجامع عمومی حول همین ترفند رژیم آماده کرد چرا که اینها زبان خوش حالیشان نیست و به اعتراض کارگری بعنوان دشمن درجه اول خود می نگرند و فقط هوشیاری کارگران و خانواده های آنهاست که رژیم را بطور کامل عقب خواهد راند.
١٥ سپتامبر ٢٠١٤
