نکته اصلی

محمد شکوهی:

*بیش از یک میلیون کارگر ساختمانی در سال ٩٣ بیمه نشده اند!
یک مسئول اتحادیه کارگران ساختمانی گفته است: سازمان تامین اجتماعی به “دلیل تامین نشدن منابع مالی‌اش”، هیچ کارگر ساختمانی را امسال بیمه نکرده است. آمار های دار و دسته های وزارت کار و تامین اجتماعی میگویند یک میلیون کارگرساختمانی بیمه نشده اند. این در حالی است که سهم حق بیمه شان از حقوقشان کسر شده است و حتی باندهای تامین اجتماعی گفته اند که کارفرمایان نیز سهم خودشان را که ١٢ درصد می باشد را، پرداخت کرده اند. بدین ترتیب سازمان تامین اجتماعی رسما و علنا یک میلیون کارگر را که در بدترین و خطرناکترین شرایط کار می کنند، را از سیستم چندغاز بیمه ای که وجود دارد، حذف کرده است. با احتساب یک میلیون کارگر با خانواده هایشان، رقمی بالای ٤ میلیون نفر رسما بیمه نیستند. سازمان تامین اجتماعی که در راس آن جانیانی چون نوربخش رئیس فعلی اش و همکار سابق سعید مرتضوی جنایتکار قراردارند، سازمان رسمی دزدان و مافیای کل باندهای حکومت است. کار اصلی این سازمان بر خلاف ادعاهایی که در اساسنامه اش، مبنی بر “ارائه خدمات بیمه ای” اعلام شده، مدیریت و سازمان دادن دزدیهای افسانه ای میلیاردی، غارت و چپاوول دارایی هایش و تقسیم آن بین باندهای رنگارنگ مافیای دولت دزدان و قاتلان می باشد.

خبری از بیمه های وعده داده شده نیست. دسترسی بیمه شدگانی که دفترچه بیمه این سازمان را دارند به امکانات بهداشتی و درمانی غیر ممکن شده است. بیمارستانهای تامین اجتماعی خون کارگران و مردم فقیر را در شیشه کرده اند. خصوصی سازی و زدن از چندغاز حق و حقوق بیمه ای میلیونها کارگربه بهانه های واهی “عدم سودآوری و کمبود نقدینگی و بدهکاری دولتها”، مجموعه تعرض گسترده دولت و باندهای حکومتی به میلیونها می باشد که در جریان است. تامین اجتماعی با سرمایه و دارایی صدها هزارمیلیاردتومانی یکی از بزگترین کنسرن های مالی حکومت است که صدها شرکت تولیدی و خدماتی داشته و کل سرمایه این سازمان در این بخش ها به کار گرفته شده است. عرصه سودآور که خود باندهای حکومتی هر از چند گاهی به آن اعتراف می کنند. همین اخیرا یک مقام شستا، شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی اعلام کرده که در سه ماه ه سال جاری بیش از ٤٠ هزار میلیارد تومان درآمدهای پیش بینی شده برای سال جاری محقق شده است. دزدان تامین اجتماعی برای بالا کشیدن این درآمد افسانه ای ، بلافاصله اعلام کرده اند: “که البته دولت قبلی بیش از ٦٠ هزار میلیارد تومان بدهی به این سازمان داشته که این درآمد ها برای حبران این بدهی ها به شرکت ها و زیر مجموعه ای تابعه طرف قرارداد دولت در امر بیمه ها،محاسبه خواهد شد”. ترجمه این فرمولبندی، بالا کشیدن درآمدهای افسانه ای و تقسیم آن بین باندهای قدرتمند کنسرن های مالی و شرکت سهیم در این دزدیها می باشد. با یک چنین درآمدی آنوقت تامین اجتماعی بی شرمانه میگوید نمی تواند یک میلیون کارگر را به دلیل ” کمبود منابع مالی” بیمه نماید.

سازمان تامین اجتماعی و رئیس فعلی آن پاسدار نوربخش با دستیاری همکاران سابق مرتضوی وباند دولت احمدی نژاد که هنوز هم در این سازمان نفوذ دارد، کارشان مدیریت دزدیها، چپاوول و غارت سرمایه های کارگران و مرد م می باشد. اعتراضات بر حق بخش های گوناگون جامعه کارگری به سیاستهای این سازمان هنوز ادامه دارد. میلیونها کارگر و کارکن بیمه شده در برابر این دزدیها از این سازمان و زدن بیمه های موجود ساکت ننشسته اند. در این میان مهم است که کارگران ساختمانی هم به صف این اعتراضات پیوسته و برخورداری از خدمات بیمه ای را به دولت و کارفرمایان وتامین اجتماعی تحمیل نمایند. همه کارگران ساختمانی بی برو برگردد باید بیمه شده و همه بیمه های تامین اجتماعی باید شامل حالشان بشود. فقط با اعتراض قدرتمند و متشکل این بخش از جامعه محروم کارگری وبا حمایت کل کارگران شاعل و گسترش اعتراض و مبارزه میشود خواستها و مطالبات برحق کارگران را به دولت دزدان و قاتلان اسلامی سرمایه داران تحمیل کرد. حکومت آدمکشان فقط زبان زور و مبارزه را می فهمد. برای نقد کردن همه مطالبات و حق و حقوق این بخش کارگران باید به میدان آمد. راه دیگری نیست.

*٩٠ درصد کارگران حادثه دیده در حین کار بیمه نبوده اند!
این خبری است که در سایتهای حکومتی آمده. بر اساس این خبر تنها ١٠ درصد کارگران که در سال ٩٢ در حین کار دچار حادثه شده و جانباخته اند، بیمه بوده اند. به عبارتی ٩٠ درصد کارگران حادثه دیده در سال گذشته که فوت کرده اند، تحت پوشش تامین اجتماعی و بویژه بیمه حوادث نبوده اند. بر اساس این خبر بیش از یک هزار کارگر ساختمانی در مدت یاد شده دچار ضایعه نخاعی شده‌اند . در ادامه خبر آمده است :” شهرداری رقم قابل توجهی را بابت بیمه کارگران ساختمانی از کارفرما‌ها دریافت می‌کنند که این حق بیمه یا در اختیار سازمان تامین اجتماعی قرار نمی‌گیرد و یا آنکه پس از دخل و تصرف شهرداری‌ها به سازمان پرداخت می‌شود”.

این تنها بخش کوچکی از جنایات جمهوری اسلامی و سازمان تامین اجتماعی در برخورد به کارگران می باشد. محیط های کار قتلگاه کارگران شده است. بر اساس آمار حکومتی سالانه بین ١٨٠٠ تا ٢٨٠٠ نفر در حین کار دچار حادثه شده و جان می بازند. هزاران نفر دیگر مسدوم شده و دچار نقص عضو میشوند. سازمان تامین اجتماعی که سهم بیمه کارگران را اتوماتیک از دستمزدهایشان کم می کند، نه تنها هیچ کاری برای رسیدگی به مشکلات این کارگران و پرداخت حق وحقوقشان نکرده، بلکه بی شرمانه و وقیحانه دهها دلیل و بهانه برای توجیه عدم رسیدگی به وضعیت اسفناک این بخش از کارگران و بازماندگانشان آورده، با ایجاد موانع کارگران را با انبوهی از مشکلات اداری و مقررات و قوانین روبرو کرده تا کارگران سرگردان شده و دست از مطالبه پرداخت خسارت و سایر حق و حقوق شان بردارند. وقاحت وبی شرمی این جانیان تا جایی رفته که این قاتلان کارگران، همیشه در پاسخ به درخواستها و مطالبات کارگران در موارد حوادث کار، اتوماتیک کارگر را مقصر دانسته و با تهیه گزارشات دروغ باندهایشان از موارد حادثه، حکم به عدم رسیدگی به خواستهای کارگران در این موارد میدهند. اینکه مقام حکومتی اعتراف میکند که ٩٠ درصد کارگران حادثه دیده بیمه نبوده اند، بیانگر اوج جنایات و بی تفاوتی رژیم و کارفرمایان به کشتار کارگران در محیط های کار می باشد. در قبال این وضعیت اما دزدان و چپاولگران حکومتی که سرمایه و دارایی های صدها هزار میلیارتومانی این سازمان را قبضه کرده اند، پول و امکانات ودارایی هایش را در بخش های “سود ده و پردرآمد” سرمایه گذاری کرده و سودشان را به جیب میزنند.

بخش بیمه حوادث در محیط کار تامین اجتماعی، که مقررات ضدکارگری را که در وب سایتش گذاشته تا به ادعای این باندها، کارگران از “حق و حقوق شان آگاه شوند”، چیزی نیست جز توجیهات و ابراز مخالفات های قانونی ورسمی باندهای حکومتی و کارفرمایان و تلاش برای منصرف کردن کارگران حادثه دیده از ادعای غرامت و پرداخت خسارت. در یک کلام سردواندن کارگران.همه مقررات، تبصره ها و قوانین اشاره شده در این وب سایت با این توجیه که همه این قوانین “کاربست محلی و منطقه ای و بسته به شرایط کاری” شامل حال حادثه دیدگان میشود، عملا کارگران را دنبال نخود سیاه می فرستد.

در تازه ترین دعواهای برحق کارگران با باندهای گردآمده در تامین اجتماعی، میشود به موضوع حادثه در واحد تولید پوشاک در تهران در سال گذشته اشاره کرد. در این ماجرا سه کارگر زن جانباختند. شهرداری در تبانی با تامین اجتماعی، دولت و کارفرمایان هنوز که هنوز است بعد از گذشت یکسال از این حادثه دلخراش، پاسخی به خواستها و مطالبات بازماندگان این حادثه نداده است. در کنار آن مدام حکومت و تامین اجتماعی موضوع “بی احتیاطی کارگران” را پیش کشیده و علیرغم اینکه زیر فشار اعتراضات، دولت و شهرداری اعلام کردند که کارفرمای شرکت مقصر می باشد، اما هیچگونه خساراتی به باز ماندگان پرداخت نشده است. در کنار این باندهای حکومت، شهرداری، تامین اجتماعی بر بازماندگان فشار آورده اند که دست از شکایت برداشته و موضوع را پیگیری نکنند. این تازه ترین نمونه از جنایات جمهوری اسلامی و کارفرمایان برعلیه کارگران می باشد.

مورد دیگر حادثه خفگی یک کارگر شرکت‌ پیمانکاری تسکو در منطقه پارس جنوبی (عسلویه) در ماه گذشته می باشد. خبرگزاری حکومتی ایلنا در این باره نوشته:کارفرمایان به‌راحتی با استفاده از اتهام کلیشه‌ای “کوتاهی کارگر در رعایت ایمنی” فرد مصدوم و یا جان‌باخته را مقصر اعلام کرده و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. “کوتاهی کارگر در رعایت ایمنی” به معنای مقصر دانستن کارگر حادثه دیده در حین کار و نپرداختن خسارت و امکانات مداوای کارگران توسط تامین اجتماعی می باشد. روزانه در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی دهها حادثه حین کار روی میدهد. محیط های کار ناامن بوده و قتلگاه کارگران هستند. قوانین و مقررات حمایتی از کارگران در عالم واقع وجود ندارد. آنچه به عنوان قوانین و مقررات بیمه و بویژه بیمه حوادث از آن اسم برده میشود، قوانین و مقررات در دفاع از کارفرمایان و دولت و بر علیه کارگران می باشند. کارگران حادثه دیده هیچ حق و حقوقی نداشته، اگر کشته شوند، خسارتی به بازماندگانشان پرداخت نمی شود. اگر کشته نشوند و دچار نقص عضو بشوند، امکانات درمانی و مداوا را ندارند و بدتر از همه از کار اخراج شده و چندرغاز درآمدشان را نیز از دست داده و وارد ارتش میلیونی بیکاران میشوند. جمهوری اسلامی و باندهای گردآمده در تامین اجتماعی امر و ذکرشان پرداختن به مشکلات هزاران کارگر درگیر با این مشکلات نبوده و نیست. برای حکومت جانیان اسلامی سرمایه داران جان و زندگی کارگران هیچ موقع ارزش نداشته است. از گرده و در بدترین شرایط کار می کشند، دستمزد چندین برابر زیر خط فقر را می پردازند، به دهها بهانه از چندرغاز دستمزدها کم می کنند. وای به حال کارگری که در یک چنین وضعیتی دچار حادثه بشود. هیچ تامینی ندارد وزندگی و شیرازه هزاران خانواده کارگری یه این شیوه و روال توسط حکومت آگاهانه از هم پاشیده میشود. در کنار این وضعیت غیر انسانی، دزدان و غارتگران تامین اجتماعی، پول های کارگران را رسما دزدیده، از چندرغاز خدمات بیمه ای زده و جیبهای گشاد بیت رهبری و کارفرمایانش را پر می کنند. سازمان تامین اجتماعی در کنارکارفرمایان، سرمایه داران و دولتشان مسئول همه این جنایات بر علیه جامعه کارگری در ایران می باشند. در برابر این قتل عام کارگران، بی حقوقی و بی امکاناتی و مرگ تدریجی، طبقه کارگر و همه کارکنان جامعه باید متحدانه و در صف واحد بر علیه حکومت دزدان و قاتلان به میدان بیاند. تنها اتحاد، تشکل و زور مبارزه کارگران و مردم قادر است مطالبات و خواستهای میلیونها کارگر و مردم زجر دیده را به حکومت گانگسرتهای اسلامی سرمایه داران تحمیل نماید.