حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
روز جهانی کارگر را به همه کارگران در ایران و در سراسر جهان، و به همه مردم آزاده دنیا تبریک میگویم.
روز کارگر روز نه به سرمایه داری در سراسر جهان است. اکنون بیش از یکسال از فلج شدن زندگی اجتماعی در سراسر کره ارض به دلیل یک بیماری کاملا قابل پیش بینی و قابل پیشگیری میگذرد و این فاجعه بیش از پیش ضدیت نظم سرمایه با نفس زندگی را در برابر چشم همگان قرار داده است. درمان و بهداشت و جان و سلامت انسانها جزو اولویتهای دولتهای سرمایه داری، حتی در پیشرفته ترین کشورها، نیست، بر عکس مدام از بودجه خدمات درمانی و بهداشتی زده اند و با معافیتهای کلان مالیاتی به جیب یک درصدیهای مفتخور ریخته اند. برای نابودی چند باره کره زمین سلاح و زرادخانه های اتمی انباشته کرده اند اما در مقابل بیماری ای که کارشناسانشان از سالها قبل هشدار داده بودند”غافلگیر” میشوند و با وقاحت اعلام میکنند باندازه کافی امکات داروئی و درمانی ندارند. و نتیجه، فاجعه ای استکه در سطح دنیا تا همین جا قریب به١٥٠ میلیون نفر مبتلا به این بیماری مهلک، و بیش از ٣ میلیون نفر کشته بجای گذاشته است. و این آمار متاسفانه در حال افزایش است.
این فاجعه طبیعی نیست، دست ساز دولتهای سرمایه داری و یک درصدیهای دنیا است. همانطور که تشدید گرمایش زمین و خطر نابودی کره ارض امری طبیعی نیست بلکه عارضه کارکرد سرمایه در دنیای امروز است.
این فجایع محصول نظامی است که بر محور سود و سودپرستی میگردد. باید این نظم ضد انسانی را برچید. باید جامعه را بر مبنای تامین زندگی و رفاه همگان، سازمان داد.و این تنها میتواند یک نظام سوسیالیستی باشد.
یا سوسیالیسم یا مرگ و نابودی. این دو راهی است که امروز در برابر بشریت قرار گرفته است. امروز حتی نفس بقای زندگی و بقای کره زمین ضرورت سوسیالیسم را فریاد میزند.
این فریاد بیش از هر کشور دیگری از ایران بگوش میرسد. فریاد اعتراض علیه منجلاب اسلامی سرمایه. جمهوری اسلامی نمونه بارز توحش سرمایه داری عصر ما و ضدیت این نظام با نفس زندگی استو از همین رو جنبش چپ، رادیکال و گستردهای را علیه خود بسیج کرده است. جنبش عظیمی که نه فقط حکومت قرون وسطائی جمهوری اسلامی بلکه شکاف عظیم بین فقر و ثروت و کل ماشین دولتی مافوق مردم را بچالش میکشد.
در راس و محور این جنبش توده ایکارگران قرار دارند با اعتراضات و اعتصابات گسترده شان، با شعار نه به ” فلاکت عمومی و حقوقهای نجومی”، با فریاد “دولت سرمایه دار دست از سر ما بردار”، و با پرچم اداره شورائی. اعتصابات و تجمعات گسترده امروز کارگران و همچنین معلمان و بازنشستگان در ادامه جنبشی توده ای شکل گرفته است که خیزشهای کوبنده ٩٦ و ٩٨ و طنین شعار “جمهوری اسلامی نابود باید گردد” ازمتاخر ترین نمودهای سربلند کردن آن بود. این جنبش عظیم میرود تا در ادامه خود حکومت قرون وسطائی که از ضرورت حفظ منافع سرمایه در مقابله با انقلاب ٥٧ برخاسته بود را این بار به همراه کل ماشین حکومتی مافوق مردم در هم بکوبد و بجای آن حکومت شورائی و سوسیالیستی را بنشاند.
جمهوری اسلامی هارترین و وحشی ترین حکومت سرمایه در ایران است، میتواند و باید آخرین آن نیز باشد.
نابود باد جمهوری اسلامی!
زنده باد سوسیالیسم!
حمید تقوائی
٨ اردیبهشت ١٣٩٩، ٢٨ آوریل ٢٠٢١
