حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
سازمان ملل روز ۲۸ آبان قطعنامه ای را برای ارائه به مجمع عمومی این سازمان به بحث گذاشت که در آن به نقض مداوم حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی اعتراض شده و این حکومت به دلیل دستگیریهای گسترده معترضین، استفاده از سلاحهای مرگبار علیه اعتراضات مسالمت آمیز، و اعدامهای گسترده محکوم شده است. دولت کانادا ارائه دهنده اصلی این قطعنامه علیه جمهوری اسلامی بود و قطعنامه در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل با رای مثبت ۷۹ کشور تصویب شد و قرار است روزهای آینده در مجمع عمومی به تایید شمار بیشتری از دولتها برسد و تصویب شود. این شصت و هفتمین قطعنامه ای است که علیه جمهوری اسلامی در سازمان ملل تصویب میشود. ۳۲ دولت نیز به قطعنامه رای منفی دادند. دولتهای روسیه، چین، پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، ترکمنستان و ازبکستان از جمله دولتهایی بودند که به قطعنامه رأی منفی دادند.
این قطعنامه جمهوری اسلامی را به نقض تعهدات بین‌المللی‌اش از جمله میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی متهم کرده که با اعدام متهمانی صورت میگیرد که زیر شکنجه وادار به اعتراف به جرم شده‌اند و یا صدور حکم اعدام برای جرایمی که جزو جرایم سنگین به شمار نمی‌آیند
قطعنامه نگرانی شدید خود را نسبت به ادامه بی توجهی به قوانین بین‌المللی دفاع از حقوق متهمان ابراز کرده‌است. از جمله به اجرای حکم اعدام بدون اطلاع خانواده متهم یا بدون اجرای مراحل قانونی اشاره شده است که احتمالا به اجرای حکم اعدام نوید افکاری اشاره دارد که بدون اطلاع خانواده و بدون برخورداری از حق آخرین دیدار اعدام شد. کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل همچنین نسبت به ادامه اعدام کودکان و افراد زیر سن قانونی ابراز “نگرانی جدی” کرده و این امر را نقض کنوانسیون حقوق کودک دانسته که ایران هم آن را امضا کرده است.
در بند دیگری از این قطعنامه از جمهوری اسلامی خواسته شده تا چه در قانون و چه در عمل تضمین کند که دیگر هیچ فردی تحت شکنجه، سوءرفتار، خشونت جنسی و مجازات‌هایی که آشکارا مصداق سوءرفتار هستند قرار نمی‌گیرد.
این قطعنامه همچنین به طور جدی از جمهوری اسلامی خواسته تا به بازداشت‌های خودسرانه و فرا قانونی پایان دهد به خصوص به اعمال این نوع بازداشت‌ها در مورد شهروندان خارجی و دوتابعیتی اشاره شده و خواسته شده تا این روند فورا متوقف شود.
زمینه برای بایکوت جهانی
بی شک تصویب چنین قطعنامه هایی یک امر مثبت است و فشار زیادی را بر حکومت اسلامی میگذارد و سیمای این حکومت اعدام و سرکوب و شکنجه و زندان را به جهانیان معرفی میکند. تصویب قطعنامه در مورد پایمال کردن حقوق انسانی، فضا را بر حکومت اسلامی و دستگاه قضائی و دست اندرکارانش در سطح جهان تنگ تر میکند و به آنها یادآور میشود که ادامه سیاست اعدام و سرکوب، برای آنها بدون هزینه نخواهد بود. بعلاوه تصویب قطعنامه حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی، فشار جدی ای را بر دولتهای هم پیمان این حکومت میگذارد و افشاگر چهره کثیف آنها نیز خواهد بود.
اما نفس اینکه تاکنون ۶۷ قطعنامه علیه جمهوری اسلامی تصویب شده و این حکومت همچنان به همان سیاستها و جنایات نابود کننده و جنایتکارانه اش ادامه میدهد، بیانگر اینست که اگر واقعا نیرویی و دولتی مشغله مهار جمهوری اسلامی را داشته باشد، نباید به طرح قطعنامه اکتفا کند. شواهد و فاکتها در مورد پایمال کردن زندگی انسانها به دلیل دفاع از حقوق و آزادیهای انسانی، بسیار و بسیار است. در کشوری که دفاع از حقوق کودکان و کارگران و زنان جرم جنایی محسوب میشود و کسی مثل آتنا دائمی به همین دلیل در سنین جوانی به سالها زندان محکوم شده، در مملکتی که با شکنجه از دستگیر شدگان اعتراف میگیرند و امثال نوید افکاری را بدون امکان آخرین ملاقات با خانواده اش اعدام میکنند و در کشوری که اعتراض به گرانی با گلوله پاسخ میگیرد و در عرض چند روز صدها نفر با گلوله به قتل میرسند و هزاران نفر دستگیر و روانه شکنجه گاهها میشوند، در کشوری که در روز روشن هواپیمای مسافربری را بدون هیچ دلیلی با شلیک موشک به زیر میکشند، و در کشوری که عدم رعایت حجاب اسلامی و دفاع از حقوق کودکان و کارگران و زنان سالها زندان به دنبال دارد، روشن است که باید کار جدی تری از قطعنامه انجام داد و این امر دولتها نیست. امر مردم است. امر مردم مدافع حقوق انسانی. امر جریانات و احزاب و شخصیتهایی که نمیخواهند شاهد این باشند که در قرن بیست و یکم یک حکومت مدافع تحجر و چپاول و جنایت و قتل یکه تازی کند.
تا آنجا که به دولتهای دنیا مربوط میشود آنها دیده اند و میدانند که این حکومت ستون و الهام بخش تمام رگه های تروریسم و نفرت پراکنی قومی و مذهبی و پروبال دهنده و تقویت کننده شیوه ها و سیاستها و ایدئولوژیهای مخرب و ضد انسانی است و وجود چنین حکومت ویرانگری، فقط درد و رنج و مرگ برای مردم زنان و جوانان و کارگران و مردم در ایران ایجاد نمیکند. بلکه همانگونه که بارها شاهد بوده ایم سموم وجود کثیف آن اثرات مرگباری در تمام دنیا خواهد داشت و هیچ دولت و کشوری از زهر وجود آن در امان نخواهد بود. در واقع اساسا به همین دلیل است که توجه برخی دولتها بیشتر و بیشتر متوجه جمهوری اسلامی شده است و میخواهند این حکومت را مهار کنند.
هیچ تردیدی نباید داشت که بزرگترین ضربه به کل ارتجاع مذهبی و تروریسم اسلامی حتی جریانات آدمکش مخالف حکومت اسلامی، اینست که چنین حکومتی از صحنه جهان محو شود. بدون تردید روزی که جمهوری اسلامی با انقلاب مردم از صحنه جامعه به زیر کشیده شود، کل ارتجاع مذهبی و تروریسم و قهقرای مذهبی در سطح جهان ضربه مهلکی خواهد خورد و به انزوا و نابودی نزدیک خواهد شد و جامعه انسانی و ارزشهای پیشرو و مدرن انسانی یک گام اساسی به پیش خواهد رفت.
موثرترین کاری که دولتها و نهادهایی مثل سازمان ملل و نهادهای بین المللی میتوانند در این راستا انجام دهند اینست که تلاش کنند این حکومت در سطح جهان بایکوت و منزوی شود. این را ما بارها گفته ایم که عین رژیم آپارتاید افریقای جنوبی که در دهه شصت با تلاش نیروهای رادیکال و ضد آپارتاید توسط دولتهای دنیا در همه زمینه ها بایکوت شد، جمهوری اسلامی هم باید از نهادهای سیاسی، دیپلماتیک، ورزشی، هنری، کارگری بیرون انداخته شود و سفارت خانه هایش بسته شود و سران و کار بدستانش تحت تعقیب دادگاههای بین المللی قرار گیرند. انزوای بین المللی جمهوری اسلامی نتیجه اش بر خلاف آنچه برخی جریانات ادعا میکنند باز شدن دست این حکومت در جنایاتش نخواهد بود. برعکس نتیجه اش تقویت مبارزه مردم سرنگونی طلب و ایجاد شکافها و بحرانهای جدی در درون حکومت و نهایتا هموار کننده راه برای انقلاب و سرنگونی آن خواهد بود. این حرف ما مردم با دولتهاست.
خوشبختانه فضای جهانی به تدریج دارد به این سمت گام بر میدارد. در ماههای اخیر خواست بایکوت جمهوری اسلامی از جانب برخی اتحادیه ها و فدراسیونهای کارگری و ورزشی در سطح بین المللی طرح شده است و این خود شروع یک روند امید بخش است که بخشا و بویژه تا آنجا که به فدراسیونهای اتحادیه ای مربوط میشود خود ما در آن نقش داشته ایم، و تلاش ما این خواهد بود که آنرا هرچه بیشتر تقویت کنیم.
قطعنامه های سازمان ملل در محکومیت جمهوری اسلامی از نظر آماده کردن زمینه برای بایکوت جهانی جمهوری اسلامی بسیار مهمند و گرچه مستقیما تاثیر چندانی در تغییر رفتار جمهوری اسلامی ندارند، اما کمک میکنند که گفتمان بایکوت این حکومت اعدام و زندان و شکنجه و سرکوب در سطح جهان گسترش یابد.
