دستاوردها و موقعیت اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه

کارگران نیشکر هفت تپه با نزدیک به هشتاد روز اعتصاب و اعتراض یک حماسه آفریدند. مبارزات این کارگران یک صفحه درخشان از جنبش اعتراضی کارگری با تجارب و دستاوردهای درخشان را رقم زد. دور جدید اعتصاب این کارگران در واقع ادامه اعتراضات قدرتمند آنان در سال ٩٧ است که امروز در فضای سیاسی متفاوتی شاهد سربلند کردنش هستیم. در عین حال این اعتصاب در فضای بعد از خیزش آبانماه و دیماه سر بلند کرد و این جنبه هم بسیار مهم است. حکومت اسلامی خیزش آبانماه و دیماه را وحشیانه سرکوب کرد، اما مردم کوتاه نیامده و اعتراضات در اشکال دیگر شکل گرفت و امروز همه شواهد حاکی از حرکت جامعه بسوی خیزشی به مراتب قدرتمند تر از آبان ٩٨ و ۹۷ و دیماه ٩٦ است. کارگران نیشکر هفت تپه با اعتصاب تاریخی خود پیشتاز این اوضاع و احوال شدند. این کارگران علیرغم سرکوب وحشیانه اعتصابشان در سال ٩٧ دوباره سر بلند کردند، سنگر خود را به پا کردند و با سخنرانی های پرشورشان و بدست گرفتن پرچم شوراها وارد جدالی قدرتمند شدند. با به میدان آمدن دوباره ۵ هزار کارگر نیشکر هفت تپه، خیابانهای شوش به صحنه راهپیمایی ها و شعاردادن های پرشور این کارگران تبدیل شد و بازهم موجی از همبستگی مردمی حول اعتراضات آنان شکل گرفت و صدای رسای اعتراض این کارگران جهانی شد.
نزدیک به یک دهه است که هفت تپه همواره یک کانون داغ اعتراض کارگری بر سر این موضوعات بوده است. سال ٩٧ یک نقطه عطف در این مبارزات بود. موضوع اصلی اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه، اعتراض به بساط دزدی و چپاول حاکم بر این مجتمع بزرگ کارگری و تعرض هر روزه به زندگی و معیشتشان است. مسائلی چون نپرداختن دستمزدها، قراردادهای موقت، بحرانی شدن وضع تولید شرکت و خطر بیکارسازی ها، گران شدن هر روز بیشتر قیمت ها و پایین آمدن قدرت خرید کارگران، محرومیت از پایه ای ترین بیمه های اجتماعی همه و همه موضوعاتی است که همچون همه بخش های کارگری و کل جامعه امان این کارگران را بریده است. در این وضعیت است که هفت تپه امروز به یک سنگر مهم و تاریخی جنبش کارگری تبدیل شده و در واقع این صدای اعتراض همه کارگران و کل جامعه است که علیه بساط سرمایه داری دزد و چپاولگر حاکم چنین رسا بلند شده است.
کارگران نیشکر هفت تپه با مبارزات خود نقش مهمی در تغییر توازن قوای سیاسی کل جامعه داشته اند. نیشکر هفت تپه در حرکت رو به جلوی خود بر فضای پر تحرک جنبش کارگری تاثیر گذاشته و اشکال اعتراضی این کارگران دارد به یک الگو تبدیل میشود. از جمله کارگران نیشکر هفت تپه در مبارزاتشان جایگاه واقعی مجمع عمومی و تصمیم گیری شورایی را به نمایش گذاشتند و راه عملی سازمانیابی توده ای کارگری را نشان دادند.
کارگران نیشکر هفت تپه همچنین با کشاندن اعتراض خود به بیرون کارخانه و به درون مردم راه اجتماعی شدن مبارزات و شکل دادن به همبستگی های مردمی را در برابر کل جنبش کارگری قرار دادند.
کارگران نیشکر هفت تپه در جدال خود با بساط مافیایی اختلاسگر حاکم در هفت تپه و بر ملا کردن همدستی آنان با بخش های مختلف حاکمیت کل این سیستم فاسد و رانت خوار را به چالش کشیده و آلترناتیو شورایی را مقابل کل جامعه قرار داده اند.
در نیشکر هفت تپه صفی از رهبران جنبش کارگری به جلو آمده و امروز کارگران میگویند در هفت تپه ٥ هزار رهبر وجود دارد.
یک اتفاق مهم دیگر در نیشکر هفت تپه، کنار زدن شوراهای اسلامی این نهادهای جاسوسی از سر راه مبارزه شان است و این خود یک پیشروی بارز و مهم در جنبش کارگری و یک الگو است.
این چنین است که نیشکر هفت تپه در قلب جامعه جای گرفته و جنب و جوشی را حول خود شکل داده است. همبستگی های مردمی یک دستاورد بزرگ مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه است.

تلاش برای تفرقه در میان کارگران
جمهوری اسلامی این بار جرت مقابله مستقیم با اعتصاب کارگران را بخود نداد. اما با توطئه گری و انواع ترفند ها تلاش کرد صف متحد کارگران را پراکنده کند و در صفوف کارگران تفرقه ایجاد کند. اما کارگران از همان آغاز اعتراضاتشان اعلام کردند که اعتصابشان را شورایی جلو میبرند تا هر گونه تفرقه افکنی ای را خنثی کنند و با قدرت اتحادشان مبارزه شان را به جلو ببرند. جمهوری اسلامی دست به دستگیری زد، تلاش کرد با طولانی شدن اعتصاب، کارگران را فرسوده و در میانشان تفرقه ایجاد کند، وعده و وعید داد، با برپایی انواع و اقسام جلسات پشت پرده و با همدستی با شورای اسلامی برای پایان دادن به اعتصاب کارگران طرح و برنامه ریخت، اما با مشاهده استواری کارگران در اعتراضشان ناگزیر شد با نمایندگان آنان در مجلس اسلامی نشست داشته باشد. و این یک اتفاق بیسابقه بود و در این نشست ها کارگران نیشکر هفت تپه با پشتوانه اعتصاب قدرتمند خود مجلس اسلامی را به صحنه اعتراض خود تبدیل کردند و ایستادند و بر روی خواستهایشان پای فشردند.
زیر فشار اعتراض کارگران بود که وعده و وعید ها شروع شد. از جمله دو ماه مزد عقب افتاده کارگران پرداخت شد و قول تمدید دفترچه های بیمه شان برای یکسال داده شد و حتی وعده بازگشت به کار کارگران اخراجی داده شد و غیره. بدنبال پرداخت دو ماه دستمزد به کارگران و اینکه هیاتی از حکومتیان برای بازدید هفت تپه به شوش می آیند حکومتیان سعی کردند تصویری دهند که گویا اوضاع دارد آرام میگیرد. بلندگوهای حکومتی از جمله ایلنا و ایسنا تبلیغاتشان را بر سر اینکه اعتصاب پایان یافته به راه انداختند. از جمله در بحبوحه همین تبلیغات در روز دوم شهریور یعنی در هفتادمین روز اعتصاب این کارگران که هیاتی از کمیسیون ٩٠ و دیوان محاسبات مجلس برای بازدید از هفت تپه به شوش رفته بودند، کارگران نیشکر هفت تپه با حضور گسترده و چند هزار نفری خود از بخش های مختلف شرکت جواب دندان شکنی به همه این تشبثات و دروغها دادند.

در برابر تبلیغات حکومتیان و تفرقه افکنی هایشان و اینکه ظاهرا با پرداخت دو ماه مزد معوقه کارگران اوضاع دارد آرام میشود ، کارگران با هوشیاری و مصممانه اعلام کردند که پرداخت دو ماه مزد که آنهم در همان روزهای اول صرف پرداخت قروض آنها میشود، درد آنان را دوا نمیکند و آن چیزی نیست که بخاطرش بیش از دو ماه در اعتصاب بوده و در کف خیابان فریاد زده اند. در این مقطع از مبارزه بود که کارگران با تعلیق ضمنی اعتصاب خود بر ادامه اعتراضاتشان به اشکال دیگر برای پیگیری خواستهایشان تاکید کردند. اولتیماتوم دادند که اگر وعده های داده شده انجام نشود بار دیگر جمع خواهند شد و با تصمیمی شورایی در اشکالی گسترده تر اعتراض خود را به جلو خواهند برد و با تاکید بر خواست خلع ید از بخش خصوصی و چپاولگریهایش در کارخانه بر مطالبات دیگری چون پرداخت فوری تمام حقوق های معوقه و تمدید دفترچه های بیمه، بازگشت به کار فوری کارگران اخراجی در تمام بخش ها، بازگشت به کار اسماعیل بخشی و تک تک کارگران اخراجی، بازداشت فوری اسد بیگی و محاکمه او و دیگر اعضای باند مافیایی اش، بازگرداندن فوری ثروت های اختلاس شده به کارخانه و بالاخره حق تشکیل مجمع نمایندگان مستقل خود تاکید کردند. بدین ترتیب نشان دادند که تعلیق در اعتصاب به معنای تعلیق در اعتراض آنان نیست. از جمله در پنجم شهریور در طوماری اعتراضی با امضای ١٦٠٠ نفره خواستار انحلال شورای اسلامی در نیشکر هفت تپه شدند. این اقدام کارگران نیشکر هفت تپه با توجه به اینکه جمهوری اسلامی اساسا شورای اسلامی را بعد از سرکوب اعتصاب این کارگران در سال ٩٧ و بازداشت اعضای شورای نمایندگی آنان در این کارخانه علم کرد و با توجه به نقش کثیف این نهاد ضد کارگری علیه کارگران، یک تعرض و یک تودهنی بزرگ به حکومتیان بود. با این کار کارگران نیشکر هفت تپه در زمینه بیرون کردن این نهادهای دست ساز حکومتی از محیط های کار به کل جنبش کارگری راه نشان دادند و پیشتار بودند. بعلاوه اینکه اعتصاب و تجمعات کارگران غیر نیشکری با خواست بازگشت به کار خود همچنان ادامه دارد و این کارگران هر روزه تجمعات اعتراضی خود را داشته اند. و آخرین خبر اینکه روز ١٣ شهریور در هشتاد و یکمین روز اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه مجلس اسلامی با پایان اولتیماتومش به دولت برای تعیین تکلیف مالکیت این شرکت جلسه ای داشت که نمایندگان کارگران نیز حاضر بودند. در آنجا تعدادی از نمایندگان کارگران از جمله ابراهیم عباسی برخواستهای کارگران نیشکر هفت تپه و در راس آن بر لغو خصوصی سازی ها تاکید کردند.
بدین ترتیب امروز نیشکر هفت تپه همچنان در یک موقعیت انفجاری قرار دارد و اگر پاسخ نگیرد، این کارگران قدرتمندتر و مصمم تر اعتراضشان را به جلو خواهند برد.

تا همین جا کارگران نیشکر هفت تپه موفقیت های بزرگی داشتنه اند. این کارگران توانستند کاری کنند که پرونده های امنیتی همکاران بازداشتی شان از جمله اسماعیل بخشی رهبر محبوبشان بسته شود و از زندان آزاد شوند. این کارگران توانستند کاری کنند که حکومت ناچار شود اسدبیگی و باند مافیایی او را به دادگاه بکشاند، این کارگران توانستند کاری کنند که نمایندگان مجلس اسلامی ناگزیر به نشست با آنان شوند و حرفها و اعتراضات کارگران را بشنوند و ناگزیر به پاسخگویی شوند. این کارگران حکومت را وادار کردند که علی الحساب دو ماه دستمزد معوقه شان را بپردازد و وعده هایی دهد که ناگزیر است پاسخ دهد. این کارگران توانستند عملا شورای اسلامی را از کارخانه جارو کنند، در این اعتراضات امروز ٥ هزار کارگر قدرتمند و همچون یک رهبر قدم به جلو گذشته و حق خواه و مطالبه گرند. و اینها همه نه تنها برای خود این کارگران بلکه برای کل جنبش کارگری دستاوردهای تاریخی و مهمی محسوب میشود. با این موفقیت ها کارگران نیشکر هفته تپه امروز در موقعیت بسیار قدرتمند تری قرار دارند و با اتکاء به آنها میتوانند اعتراضاتشان را با قدرت بیتشری برای پیگیری دیگر مطالباتشان به جلو ببرند.
نکته مهم اینست که امروز هر کارگر نیشکر هفت تپه از این منظر به اعتصاب تاریخی خود و قدرت مبارازتش نگاه کند و با اتکاء به این دستاوردها به جلو گام بردارد. این درست است که هنوز برخی خواستهای کارگران عملی نشده است اما دستاوردهایی که این اعتصاب و مبارزه داشته بسیار بیشتر از آنست که در نگاه اول مشاهده میشود و باید آنرا دید و بر این اساس گامهای بعدی را به جلو برداشت.

اعلام این دستاوردها و این پیروزی از سوی خود این کارگران رو به کل جامعه به نظرم یک خلاء و یک کمبود در این روزهای حساس اعتراض است. از جمله فشار حکومتیان برای ایجاد تفرقه در صفوف این کارگران باعث شده است که در روزهای اخیر بحث کارگران بر سر اینکه اعتصاب ادامه دارد یا ندارد درجا بزند و این زمین بازی ایست که خود حکومتیان ایجاد کرده اند تا صف متحد کارگران را ضعیف کنند. باید دانست که اعتصاب تنها شکل اعتراض نیست. و ادامه اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه در همین هفته و اولتیماتوم دادن هایشان به روشنی همین را نشان می دهد. به این دلیل ساده که همین امروز کارگران نیشکر هفت تپه هنوز دو ماه دیگر مزد طلب دارند و معیشت و زندگیشان روی هواست و اگر پاسخ نگیرند، اگر به مطالباتشان پاسخ داده نشود و همین بساط چپاول و دزدی و بردگی تداوم یابد، قطعا ٥ هزار کارگر، ٥ هزار رهبر اعتراض نیشکر هفت تپه مجددا به خیابانها خواهند آمد. پایان دادن قطعی به این توحش و بردگی تنها راهی است که در مقابل کارگران نیشکر هفت تپه و همه کارگران و کل جامعه قرار دارد.