حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اسماعیل بخشی رهبر محبوب کارگران نیشکر هفت تپه و سپیده قلیان فعال دانشجویی و خبرنگاری که در جریان اعتراضات این کارگران بازداشت شده بودند، در روز سی ام دیماه دوباره بازداشت شدند. دستگیری مجدد آنها به موجی از خشم و اعتراض در سطح جامعه دامن زده است. دلیلش نیز به سادگی اینست که آنها با بدست گرفت پرچم اعتراض علیه شکنجه و زندان، امروز در قلب بخش عظیمتری از مردم جا گرفته اند.
اسماعیل بخشی و سپیده قلیان بعد از پخش برنامه کذایی “طراحی سوخته” که توسط وزارت منفور اطلاعات جمهوری اسلامی و صدا و سیمای کذاییش تهیه شده بود، بازداشت شدند.
اسماعیل بخشی در ٢١ آذر بعد از ٢۵ روز زندان و شکنجه های جسمی و روحی آزاد شد. اما او بعد از آزاد شدنش نیز ساکت ننشست و با نامه ای سرگشاده به وزیر اطلاعات و فراخوان او به مناظره، جنبش و تحرک و خشم و ولوله ای را در جامعه ایجاد کرد. حکومت در این فضا زیر فشار جدی قرار گرفت و اظهارات ضد و نقیض و مضحک دست اندرکاران حکومتی این را بروشنی جلوی چشم گذاشت. در همین راستا سپیده قلیان و عسل محمدی دو دانشجویی که در ارتباط با اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه بازداشت شده بودند نیز بر شکنجه های انجام شده بر اسماعیل بخشی در زندان گواهی دادند و از اینکه خود آنها نیز شکنجه شده اند سخن گفتند و خواستار برگزاری دادگاهی علنی شدند.
بدین ترتیب جمهوری اسلامی که تصور میکرد با دستگیری و شکنجه اسماعیل بخشی و قرار دادن او و دیگر بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه در مقابل دوربین و وادار کردنشان به اینکه علیه خود “اعتراف” کنند، زبان آنها را کوتاه خواهد کرد، با یک موج اعتراض قدرتمند علیه شکنجه و زندان روبرو شد. تبدیل کیفرخواست اسماعیل بخشی به جنبشی گسترده در سطح جامعه علیه شکنجه و زندان و به میدان آمدن و لب به سخن گشودن بسیاری از کسانیکه خود تجربه شکنجه های درون زندان های جمهوری اسلامی را داشتند و نیز بسیاری از خانواده هایی که همراه با عزیزانشان شکنجه و درد کشیده بودند، فشار سنگین تری بر حکومت اسلامی وارد کرد. کل این رویدادها روشن است که برای رژیم بسیار گران تمام شد. تا آنجا که حتی مجلس اسلامی به صورت نمایشی کمیسیون ویژه ای را به بررسی این موضوع اختصاص داد و بعد بصورت مضحکی آمرین و عاملین شکنجه در زندانها لب بسخن گشودند و گفتند “بخشی شکنجه نشده است”. آنها ادعا کردند که او در زندان به رابطه و وابستگی به حزب کمونیست کارگری ایران “اعتراف” کرده است. و از این طریق تلاش کردند به شکنجه و زندان او مشروعیت بدهند.
در ادامه با تهدید و فشار بر روی اسماعیل بخشی، از او خواستند که شکایتش را پس بگیرد و یک تهدیدشان این بود که “اعترافات” آنها در زندان را رسانه ای خواهند کرد. اما بخشی ایستاد و جامعه نیز به حمایتش برخاست. انتهای این ماجرا پخش “مستند طراحی سوخته ” از صدا و سیمای جمهوری اسلامی بود. برنامه ای که بر خشم و نفرت مردم بیشتر دامن زد. در مقابل مردم مستند واقعی را از زبان سپیده قلیان در آخرین کلیپ ویدوئویی که در مدیای اجتماعی قبل از دستگیری اش پخش کرده بود، شنیدند و دیدند. در این کلیپ ویدوئویی سپیده قلیان جسورانه از شکنجه و فشار وحشیانه رژیم اسلامی در زندان و شکنجه هایی که بر اسماعیل بخشی و وی وارد آمده پرده برداشت. سخنان او با موجی از حمایت روبرو شد و انعکاسش را در گروههای هزاران نفره در مدیای اجتماعی با شعارهای “ما همه بخشی هستیم”، “ما همه سپیده قلیان هستیم”،” نه به شکنجه و زندان” به روشنی دیدیم. سخنان سپیده قلیان در این ویدئو هنگامیکه از رفتار وحشیانه مقامات امنیتی که در طول دستگیری و در زندان با او به عنوان یک زن داشتند، بیش از بیش چهره کثیف و ارتجاعی رژیم آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت. سپیده در سخنانش توضیح میدهد که چگونه او را در بند زندانیان داعشی نگاهداشتند و با گفتن اینکه تو کمونیستی و کسانی مثل شما از این داعشیان خطرناکترند، او را زیر شکنجه ممتد و ضرب و شتم قراردادند و با تحقیر و توهین و اتهامات “اخلاقی” و گذاشتن تهدید خانواده بر روی سرش، سعی میکردند وی را زیر فشار روحی قرار دهند.
پخش مستند “طراحی سوخته” آخرین آس حکومتیان برای تعرض به اسماعیل بخشی، علی نجاتی عضو هیات مدیره سندیکای نیشکر هفت تپه که از هشتم آذر ماه دستگیر شده و همچنان در بازداشت است و نیز برای تعرض به سپیده قلیان بود که چنین جانانه درمقابلشان ایستاده است. از جمله در واکنش به پخش این “مستند” از صدا و سیما جمهوری اسلامی فرزانه زیلابی با غیرقابل توجیه و غیر قابل تحمل بودن پخش مستند تلقینی، گزینشى و غیرمنصفانه “طراحی سوخته” و پرونده سازی مصنوعى علیه اسماعیل بخشی بر خارج شدن روند کار از محرمانه بودن آن اعتراض کرد و از خواست موکلش بخشی مبنی بر برگزاری یک دادگاه علنی و اجازه دفاع دادن به او در همان تریبونی که این مستند پخش شده است، خبر داد.
در همین راستا ٢١وکیل دادگستری در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه اعلام کردند که رسیدگی دادستان شوش به شکایت اسماعیل بخشی، نماینده کارگران نیشکر هفت تپه، درباره شکنجه شدنش «فاقد وجاهت قانونی» است. سپیده قلیان نیز با گفتن اینکه این تصاویری که از او پخش شده گواه دیگری در اثبات حرف‌هایش مبنی بر شکنجه شدن در طول مدت بازداشتش بوده است، اعلام کرد که جدی‌تر از قبل به پیگیری شکنجه شدنش خواهد پرداخت و خواستار علنی برگزار شدن دادگاهش شد.
“توپ تانک مستند، دیگر اثر ندارد”
جمهوری اسلامی با پخش “مستند طراحی سوخته” و هیاهو بر سر “اعتراف” بخشی و قلیان و نجاتی و غیره و وصل کردن آنها به توطئه آمریکا و دشمن، و راه انداختن همان تبلیغات نخ نمای همیشگی تلاش کرد مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی را تخطئه کند. اما جامعه جوابش را داد. یک نمونه بارز آن تجمع اعتراضی بازنشستگان در دوم بهمن ماه در مقابل مجلس اسلامی است. در این تجمع اعتراضی بازنشستگان با شعارهایی چون” توپ، تانک، مستند” ، “شکنجه، مستند، دیگر اثر ندارد”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “صدا و سیمای ما، ننگ ما ، ننگ ما”، جواب تقلاهای کثیفی چون “طراحی سوخته” و دستگیری اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را به زیبایی دادند. بعلاوه در عکس العمل به این اقدام نفرت انگیز جمهوری اسلامی تشکلهای مختلف کارگری و بخشهای دیگر جامعه رسما بیانیه دادند و انزجار خود را اعلام کردند. از جمله سندیکای نیشکر هفت تپه، سندیکای شرکت واحد، انجمن صنفی برق و فلز کرمانشاه، کانون نویسندگان ایران در این رابطه بیانیه داده و این عمل زبونامه جمهوری اسلامی را محکوم کردند. همچنین جعفر عظیم زاده رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران طی گفتگویی که از طرف این اتحادیه با او شده بود، از اینکه سندسازی هایی از این دست واقعا طرحی سوخته است و بر اینکه چنین مستندی بیش از هر چیز سند محکمی بر رسوایی حکومتی است که اعتراض کارگر و مردمی که حق و حقوقشان را طلب میکنند را با زندان و شکنجه جواب میدهد، تاکید کرد. جعفر عظیم زاده در سخنانش اعلام کرد که اگر صحبت های بخشی را در جامعه ای آزاد قرار دهیم، هیچکدام آنها جرم نیست و او از آنها دفاع میکند و توضیح داد که هدف حکومت از اینکار تعرض به کل کارگران و همه مردم و خفه کردن مبارزات کارگری در چهارچوب کارخانه است. همچنین در بخشی از بیانیه سندیکای نیشکر هفت تپه چنین آمده است:” این برنامه با سر هم بند کردن ، اسامی بعضی از افراد، سازمان ها و ربط دادن کارگران زندانی به ترامپ و آمریکا!!؟، به زعم خود تلاش کردند تا واقعیات اعتراضات کارگران در رابطه با عدم پرداخت حقوق و دزدی ها و چپاول صورت گرفته تحت عنوان “خصوصی سازی”را منکر شوند. اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه، فولاد ملی اهواز، هپکو اراک، معدن آق دره و دیگر اعتراضات هر روزه کارگران، معلمان، پرستاران در سراسر کشور توطئه نیست. این صدای حق طلبی فرودستان کارد به استخوان رسیده است که با سناریو سازی در مورد آن و با خشونت، ضرب و شتم، بازداشت، شکنجه و زندان می خواهید آنرا خاموش کنید. همبستگی کارگران و تشکل یابی شان حق بدیهی و به رسمیت شناخته شده بین المللی می باشد اما شما قصد دارید با نمایشی وارونه، به بینندگان چنین القا کنید که آن جرم است و سپس با خشونت فراوان آنرا سرکوب کنید. اگر قرار باشد کسی مورد محاکمه قرار گیرد دزدان و فاسدانی هستند که میلیارد میلیارد سرمایه کارگران و زحمتکشان را به تاراج می برند و راحت از گیت فرودگاه خارج می شوند. باید کسانی محاکمه شوند که حتی به قانون خود پاییند نیستند. صدا و سیما و سازندگان این برنامه حتی بر خلاف قوانین موجود فیلمی را نمایش دادند که هنوز از طرف دادگاه مورد نظر سازندگان و طراحان برنامه، رای بر مجرم بودن کارگران زندانی هنوز اعلام نشده است، عجب از این‌همه بی عدالتی!؟”. در آخر این بیانیه چنین آمده است:” سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه اعلام میدارد که ارتباط کارگران برای تبادل نظر، برای شناخت و آگاهی بیشتر در راستای نابودی فقر و فلاکت و سیه روزی، برای ایجاد تشکل های کارگری و ارتباطات کارگری در جهت همبستگی را حق طبیعی خود می داند. ضمن محکوم کردن این شوی تلویزیونی خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط علی نجاتی و اسماعیل بخشی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران هفت تپه و همچنین سپیده قلیان و دیگر کارگران زندانی هستیم”.
سندیکای کارگران شرکت واحد نیز طی بیانیه ای تحت عنوان “طراحی سوخته” بهانه ای برای سرکوب مطالبات و اعتراضات کارگران” این نمایش کثیف تلویزیونی جمهوری اسلامی را محکوم کرده است. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” این نمایش تلویزیونی حقیرانه و اعترافات اجباری را به شدت محکوم می کند و هر گونه اتهام و برچسبی به سندیکای مستقل و مبارز واحد را قویا تکذیب نموده و حق خود میداند که علیه صدا و سیما و قوه قضائیه که اجازه انتشار آنرا داده است رسما شکایت نماید. ما بازداشت خشونت آمیز اسماعیل بخشی و سپیده و مهدی قلیان بدنبال پخش این نمایش تلویزیونی را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی بدون قید و شرط آنها و نیز علی نجاتی و دیگر کارگران و معلمان و فعالان کارگری و دانشجویان حامی کارگر هستیم.”
یک بیانیه قابل توجه دیگر در همین رابطه بیانیه کانون نویسندگان ایران تحت عنوان:” اعتراف‌گیری عین سرکوب آزادی بیان است. در بخشی از بیانیه آنها چنین آمده است:” “اعتراف‌گیری” و نمایش تلویزیونی آن در طی چهار دهه‌ی اخیر مقدمه‌ی یورش بیشتر به منتقدان و معترضان بوده و نقش توجیه‌گر سرکوب‌های آتی را بر عهده داشته و در کنار این، به ایجاد رعب و وحشت میان مردم دامن زده است.”اعتراف‌گیری” در اغلب موارد با فشار و تهدید و شکنجه‌ی اعتراف‌کننده ممکن میشود و یکی از هدف‌های آمران و عاملان آن تحقیر شخصیت و منزوی کردن معترضان و منتقدان است.کانون نویسندگان ایران اعتراف‌گیری و نمایش آن را محکوم میکند و خواهان لغو و ممنوعیت کامل این روش‌های عوام‌فریبانه است.”.
در همین رابطه انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه نیز تحت عنوان ” بازداشت مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیان باید مورد اعتراض توده ای قرار گیرد”، بیانیه ای داده است. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” سناریوی خفه کردن صدای اعتراض اسماعیل بخشی و سپیده قلیان با فیلم طراحی سوخته «فیلم اعتراف گیری زیر شکنجه» طرح شده بود و با این حربه می خواستند با به سکوت کشاندن این دو زندانی، بقیه جامعه و بخصوص کارگران را که امروز مبارزاتشان به مرکز ثقل اعتراضات رو به گسترش کل جامعه تبدیل شده است و در آینده نزدیک طوفان های سهمگین به پا خواهد کرد، به سکوت بکشانند. اما اسماعیل بخشی و سپیده قلیان که بعد از آزادی موقت لب فرو نبستند و با جسارت علیه شکنجه گرانشان اعلام جرم کردند، وسیعا مورد حمایت و پشتیبانی عمومی قرار گرفتند و به این ترتیب فیلم طراحی سوخته واقعا سوخت و خاکستر شد. این دو زندانی که از حقوق کارگران و کل جامعه‌ای که خواهان منزلت، رفاه و آزادی هستند دفاع کردند و بر آرمان انسانیشان همچنان اصرار ورزیدند، اکنون برای بار دوم در مدتی بسیار کوتاه مورد انتقام گیری کینه توزانه سرکوبگران هر گونه آزادی و مخالفان سرسخت و مقابله گران با منزلت و رفاه اکثریت مردم کارگر و زحمتکش واقع شده و روانه بازداشتگاه و شکنجه گاه گردیده اند. اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و علی نجاتی باید فورا آزاد گردند و وظیفه کارگران، معلمان، دانشجویان، زنان برابری طلب و همه انسانهای زحمتکش و شریف جامعه است که با شعار ماه همه بخشی هستیم، ما همه سپیده قلیان هستیم، ما همه علی نجاتی هستیم، به میدان آیند و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط آنها شوند. ”
به این ترتیب دستگیری اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و تقلاهای زبونانه حکومت اسلامی و طرحهای سوخته اش، امروز با موجی از انزجار در کل جامعه روبرو شده است. امروز اسماعیل بخشی برای مردم با آزادیخواهی، برابری طلبی، و اداره شورایی تداعی میشود و اینها به گفتمان های جامعه ای تبدیل شده است که فقر نمیخواهد، تبعیض نمیخواهد، بساط دزدسالاری حاکم را نمیخواهد، و کیفرخواستش علیه کل بساط توحش سرمایه داری است. مردم امروز اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را صدای اعتراض خود میدانند و قاطعانه حمایتشان میکنند. مردم خواستار آزادی فوری اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، علی نجاتی و تمامی زندانیان سیاسی هستند. بعلاوه امروز کارگران و مردم معترض در حمایت از اسماعیل بخشی و در انزجار به نمایش مسخره تلویزیون”طراحی سوخته” دارند هر روز با خواستهای روشنتری به جلو می آیند و از حق تشکل، حق اعتصاب، حق اعتراض، حق تحزب، حق اعتراض و آزادی بیان و حق داشتن جامعه ای شاد و انسانی سخن میگویند و حکومت اسلامی را به خاطر ۴٠ سال سرکوب و جنایت به چالش میکشند. و بطور واقعی این جنبش آزادیخواهی مردم است که امروز حول محور دفاع از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان وعلی نجاتی دارد صف خود را متحد میکند و با قدرت به جلو می آید و باید با تمام قدرت به آن پیوست. نمایش مستند کذایی “طراحی سوخته” بطور واقعی، نمایش وحشت رژیم از سر بلند کردن قدرتمند این جنبش و از شبح کمونیسم است که میرود کل بساط حاکمیت را جارو کند. اما همه این اتفاقات حاکی از نقطه عطف جدیدی در فضای سیاسی جامعه است و حکومت اسلامی با هیچ ترفندی نمیتوانند اوضاع را به عقب برگرداند. و این چنین است که امروز اسماعیل بخشی به نماد اتحاد طبقاتی کارگران و گفتمان های کارگری در سطح جامعه تبدیل شده است و از همین رو محبوب است.
انترناسیونال ۸۰۰
شهلا دانشفر
