کاظم نیکخواه: موجی که باز میگردد

سعید حجاریان تئوریسین جناح دوخردادی حکومت اسلامی، چندی پیش در مقاله ای در اشاره به خیزش دی ماه جمله جالبی نوشته بود. او با نگرانی گفته بود: “اعتراضات دی ماه عقب رفته است اما مثل موج دریا با قدرت بیشتری باز خواهد گشت”. درست میگوید. با این ملاحظه که بازگشت موج اعتراضات نه فقط قوی تر از قبل، بلکه عمیق تر و ریشه ای تر از قبل خواهد بود. در این هیچ تردیدی نباید داشت. در بالای حکومت اسلامی و صفوف مختلف آن وحشت از بازگشت این موج به کابوسی تبدیل شده است که از آن خلاصی ندارند. امثال حجاریان میدانند که موج اعتراضات بدون تردید قدرتمندتر باز میگردد. اما نمیدانند چه کنند. مزدور تازه تربیت میکنند. مانور ضد شورش میگذارند. طرح “پیام رسان های ایرانی” و “تقویت امنیت” و تعطیلی تلگرام و امثال اینها را میدهند. اما از تمام وجناتشان ترس تراوش میکند. نماینده مجلس میگوید جواب مردم را بدهید تا دیگر شاهد چنین فضایی نباشیم. و جوابی ندارند که بدهند. جمهوری اسلامی نه از نظر اقتصادی، نه سیاسی و نه اجتماعی جوابی به خواستهای مردم ندارد. با اقتصاد ورشکسته و مافیائی حتی مشکل حقوقهای عقب افتاده کارگران را نمی تواند حل کند. یک مشت آقازاده دزد و حریص حاضر نیستند یک ذره از ثروتهای میلیاردی و دزدیهایشان کوتاه بیایند. همین الان طرحی برای ایجاد ” هشت منطقه آزاد و ١٢ منطقه ویژه اقتصادی” را روی میز گذاشته اند. بیشتر از کشور چین مناطق ویژه و بی حساب و کتاب اقتصادی دارند ولی باز میخواهند آنرا گسترش دهند تا راحت تر بتوانند چپاول کنند.

مردم ایران از چپاول و تحجر و زورگویی و یکه تازی اوباش حکومت به تنگ آمده اند و به هزار زبان دارند اعلام میکنند که مصمم هستند که این حکومت را به زباله دان بیندازند. کارگری که بیست سال برای گرفتن حقوقهای چهار بار زیر خط فقرش جنگیده تا هر بار ذره ذره آنرا نقد کند، دیگر خواستش فقط گرفتن حقوق معوقه نیست، بلکه میخواهد از شر کل حکومت سرمایه داران و مفتخوران خلاص شود. زنان و دخترانی که ٤٠ سال تحقیر و توهین و تبعیض را تجربه کرده اند، دیگر به صرف شل شدن حجاب راضی نمیشوند، بلکه میخواهند با شان و منزلت و احترام زندگی کنند و میدانند که بدون سرنگونی حکومت اسلامی به این هدف نمیرسند. “دختران خیابان انقلاب” فقط حجاب را بر سر چوب نکردند، بلکه کل حکومت را بر سر چوب کردند. کل چپاولش را. تحجرش را. مذهبش را. ضد انسانی بودنش را. بازنشستگانی که یک عمر کار کرده اند و اکنون برای نقد کردن حقوق بازنشستگی شان باید در سنین بالا در سرما و گرما به خیابان بیایند و هرروز تظاهرات کنند، دیگر مساله شان فقط حقوقهایشان نیست. “وای از این ظلم” شان به معنای مرگ بر جمهوری اسلامی است.

این موج قطعا باز میگردد. قدرتمندتر و عمیق تر و چپ تر باز میگردد. ما کمونیستها شاید بیش از یک فرجه حداکثر دو سه ماهه برای پاسخ دادن به دور جدید خیزش مردم نداشته باشیم. همین اکنون نیز جامعه ساکت نیست. جنبش های متنوع اجتماعی نظیر جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش دفاع از آزادیهای سیاسی، جنبش دفاع از حقوق کودکان، حتی جنبش دفاع از حقوق حیوانات در برابر حکومت قرون وسطائی سرمایه داران شکل گرفته و فعالند. اعتماد بنفس مردم برای سرنگونی و انقلاب بسیار بیشتر شده است. اعتراضات روزمره کارگران و معلمان و مالباختگان و مردم، تعرضی تر و سیاسی تر شده است. فضای جامعه دارد به هزار زبان از یک تحول عمیق و همه جانبه سخن میگوید. این را باید دید. این را باید نمایندگی کرد. باید به جنبشهای اعتراضی خط و سیاست و تعین داد.

یک رویداد عظیم و یک تحول عمیق در راه است. انقلاب علیه یک حکومت ضد انسانی نمیتواند یک انقلاب عمیقا انسانی نباشد. ما این را قبلا بیان و فرموله کرده ایم. اکنون باید بدون هیچ تردیدی بعنوان نماینده این موج انسانی و ضد سرمایه داری و برابری طلبی و آزادیخواهی عرض اندام کنیم. با ریتم دوره های معمول نمیتوان پاسخ اوضاع پر شتاب کنونی را داد. جمهوری اسلامی تلاش کرد جامعه را به قهقرا ببرد و نتوانست. مردم ایران میخواهند جامعه ای نمونه وار و انسانی برپا کنند. و خواهند توانست.