نسان ودینیان: طبقات اجتماعی و نمایش انتخاباتی در کردستان ایران!

بالاخره نمایش اتنخاباتی دوره دوازدهم بپایان رسید و روحانی در راس قدرت در دولت دوازدهم قرار گرفت.

به منظور بررسی پایگاه  اجتماعی حکومت اسلامی و اندازه قدرت این حکومت در نمایشهای انتخاباتی بطور مختصر به بررسی نیروهای اجتماعی در شهرهای کردستان ، میپردازیم.

در کردستان ایران،  با بقدرت رسیدن حاکمیت خود گمارده جمهوری اسلامی نمایشهای انتخاباتی یکی از جدالهای جدی در صحنه سیاست و رو در رویی مردم با حکومت اسلامی است.

آرایش سازمانیافته مدافعین جمهوری اسلامی در کردستان! موافقین حکومت اسلامی با تشکیل “مکتب قران” به رهبری احمد مفتی زاده و سپس پیشمرگان مسلمان کُرد جبهه  سیاسی خود را تشکنیل دادند. جبهه ای ناکام و بشدت مورد تنفر از جانب مردم شهر و روستاهای کردستان که در به اصطلاح محترمانه ترین برخورد به آنها “جاش” گفته میشد.

با انتخاب خاتمی “جبهه متحد کُرد” یا اصلاح طلبان کُرد، تشکیل شد. نیروهای تشکیل دهنده این جبهه تعدادی از کسانیکه در دوره ششم مجلس اسلامی از شهر و روستاهای کردستان حضور داشتند و تعدادی از تتمه جبهه ناکام شده مکتب  قران بودند.

دو شاخه  حزب دمکرات(حزب دمکرات کردستان ایران و حزب دمکرات کردستان) به نظر من در برخورد به جناح اصلاح طلب و دوایر آنها از جمله جبهه دوخرداد و اصلاح طلبان کُرد بر فاکتور مذاکره و سازش پایه ریزی شده است.

فاکتورهای بین المللی و نزدیکی و ائتلاف های منطقه ای، نزدیکی حزب دمکرات کردستان ایران به جبهه ترکیه ــ سعودی به این معنی نیست که این احزاب در قامت واحدی(هر دو حزب دمکرات) رابطه و دیالوگ و یا مذاکره و راضی شدن به ژاندارم مقرها در کردستان را فراموش کنند. و در یک تند پیچ نسبتا کم شیب هم با کله وارد رابطه و دوستی هایشان با دستجات مختلف از دوایر دور و نزدیک جمهوری اسلامی نشوند!

حزب دمکرات نماینده بورژوازی و ناسیونالیسم در کردستان ایران است. این حزب با بورژوازی کُرد، بخشهایی از عناصر و کاربدستان و کارچاق کن های رژیم اسلامی نزدیک است. مذهب و اسلام هم در کنار ناسیونالیسم و ملی گرایی پایه های قدرت گیری و نیروی حزب دمکرات هستند.

اصلاح طلبان کُرد از بدو تشکیل و شروع فعالیت از برخوردهای همسوگرانه حزب دمکرات کردستان ایران بی بهره نبوده است. در همین رابطه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا که در دوره خاتمی و اولین دورهٔ انتخابات سراسری شوراهای اسلامی در ۷ اسفند سال ۱۳۷۷ برگزار گردید. برای حزب دمکرات فرصت مناسبی  بود برای شروع “دیالوگ” و باز کردن درهای بسته ای که رابطه حزب دمکرات با جمهوری اسلامی بعد از ماجرای میکونوس درست شده بود.  به منظور گشودن درهای بروی جمهوری اسلامی اینبار این حزب در  ارتباط با نمایش انتخاباتی شوراهای اسلامی شهر و روستا و نمایش انتخاباتی مجلس اسلامی دوره ششم سنگ تمام گذاشت. این حزب که  علاقه شدیدی به نزدیکی به خاتمی داشت  سیاست شرکت فعال در این نمایشهای انتخاباتی را اتخاذ  کرد. دفتر سیاسی حزب دمکرات در تاریخ یازدهم اسفند ماه ١٣٧٨ که بمناسبت شرکت مردم در نمایش های انتخاباتی صادر کرده بود خوشحالی خودش را اعلام کرد که مردم در کُردستان کاندیداهای “واقعی و مستقل مردم”  را انتخاب کرده اند. حزب دمکرات با این پیام و ابراز خوشحالی و خوشحال از اینکه راه های ورود به نزدیکی با جمهوری اسلامی را باز و هموار کرده عملا در جهت در پیش گرفتن سیاست حمایت از مجلس اسلامی ششم  موضع گرفت.

اینجا جا دارد به موضع  «جامعه‌ی دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان-کودار»(کودار سازمان اصلی پژاک است) اشاره ای کوتاه داشته باشیم. این سازمان با طرح هایی آبکی تحت عنوان “طرح جامع مطالبات” موضع شرکت در نمایشهای انتحاباتی شدند. یک هفته قبل از برگزاری این نمایش اعلام کردند که نمایش انتخاباتی را بایکوت میکنند اما کماکان مردم کُردستان را به شرکت در نمایش انتخاباتی شوراهای شهر و روستا دعوت کردند.

اما، در شرایط کنونی و با شروع مضحکه انتخاتاتی دوره دوازدهم و انتخابات شوراهای شهر و روستا هر دو شاخه  حزب دمکزات در ائتلافی شش گانه و از جمله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران ــ کومه له نمایش اتنخاباتی ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا  را تحریم و یا بایکوت کردند. علیرغم توافقات کتبی  ائتلاف شش گانه در ارتباط با بایکوت،  هر دو شاخه حزب دمکرات مردم را تشویق به رفتن و شرکت در نمایش انتخاباتی شوراهای شهر و روستا کردند. و عملا دست به اقدامی زدند که ادامه سیاستهای تاکنونی آنها برای گرم کردن بالماسکه انتخاباتی سا لها قبلتر بود.

نمایش انتخاباتی شوراهای شهر و روستا در شهرهای کردستان ویژگی خاص خود را دارد. کاندیداهای شوراهای شهر و روستا افرادی هستند، عمدتا از طبقات بالا، تحصیلکردهایی که عمدتا از طیف جبهه متحد کرد و طیفی دیگر از تتمه مکتب قران، در روستاها و بدرجه ای تعدادی از شهرها بازار تشویق و دعوت شرکت در این مضحکه انتخاباتی گرم است. همچنانکه در سطح سراسری بیش از 19 میلیون از مردم روستاها با دست و دلبازی و تحت تاثیر تشویق و دعوت طایفه های خونی و قبیله ای در نمایش انتخاباتی شرکت میکنند. روستاهای کردستان هم از این قاعده مستثنی نیستند.

در یک کلام با توجه به مواضع احزاب دمکرات، بافت اجتماعی پایگاه های رای دادن به نمایشهای انتخاباتی، درصد معینی از مردم در شهرها و عمدتا روستاها، هستند.

به نظر من علیرغم آرایش طبقاتی و نیروهای طبقلت بالا دست و اقشار طرفدار جمهوری اسلامی، نمایشهای انتخاباتی عمدتا در شهرها و بخشا در روستاها با عدم شرکت مردم در سطح بالایی روبرو میشود.

این نوشته به آمارها و نحوه اعلام نتایج نمایش انتخاباتی و خوش رقصی مزدوران اصلاح طلبان کرد نمیپردازد. اما آنچه عیان است و ما تجربه کردیم شرکت مردم شهرها در این نمایش انتخاباتی پایین بود.

وجود و حضور احزاب سیاسی و سرنگونی طلب  جامعه کردستان را پولاریزه کرده و هر بار نمایشهای انتخاباتی حکومت اسلامی تحت تاثیر پولاریزاسیون جامعه قرار گرفته و  با هر نمایش انتخاباتی دردسرهای رژیم اسلامی برای تحمیل قدرت خود و ارگانهای حکومتی اش  بیشتر شده و در نتیجه مردم زحمتکش  در شهرها وارد مبارزه  و زورآزمایی جدیدی میشوند. در شهرهای کردستان بخشهایی از مردم بویژه کارگران، معلمان، دانشجویان و جوانان  تحت تاثیر احزاب سیاسی هستند. فراخوان های احزاب سیاسی قطب بندی و آرایش سیاسی ــ اجتماعی را شکل میدهند.

١٦ خرداد ١٣٩٦

٦ ژوئن ٢٠١٧