حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
سؤالی از حسن صالحی
انترناسیونال:این روزها و در پی صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی کمپین‌ها و تلاش‌های گسترده‌ای در سراسر جهان برای لغو این حکم وحشیانه در جریان است که خود شما و کمیته بین‌المللی علیه اعدام از مهم‌ترین دست‌اندرکاران این اعتراضات در خارج کشور هستید. به نظر شما چرا حکومت اسلامی که ید طولانی در اعدام مخالفین خود دارد این بار تنها به‌صرف اتهام عضویت در یک تشکیلات کارگری برای شریفه حکم اعدام صادر کرده است؟
حسن صالحی: تا آنجا که من می‌دانم این شاید اولین‌بار باشد که در جمهوری اسلامی برای یک فعال کارگری به دلیل فعالیت‌هایش حکم اعدام صادر می‌شود. ما قبلاًنمونه‌های متعددی ازاحکام زندانی کردن و شلاق‌زدن فعالین کارگری و کارگران معترض داشته‌ایم. من فکر می‌کنم خودشان هم می‌دانند که نسبت‌دادن اتهام “بغی” یعنی مبارزه مسلحانه به شریفه محمدی پوچ و ساختگی است. تنها سلاحی که شریفه داشته سلاح سازمان‌یابی کارگران بوده است و در واقع همین سلاح است که جمهوری اسلامی را نگران می‌سازد. حکم اعدام صادر شده فقط علیه شریفه محمدی نیست. حکمی است علیه طبقه کارگر و همه فعالین آن که در سال‌های اخیر تحرکات مبارزاتی زیادی داشته‌اند. میزان اعتراض و مبارزه کارگری از کارگران صنعت نفت و فولاد و نیشکر گرفته تا بازنشستگان و معلمان و پرستاران یک رشد صعودی داشته است. کارگران با اعتراض برای تحقق مطالبات پایه‌ای و انسانی خود نقش مهمی در بالا نگه‌داشتن فضای اعتراضی بعد از آغاز انقلاب زن زندگی آزادیو رادیکال کردن اعتراضات عمومی داشته‌اند. شیشه عمر جمهوری اسلامی در دست کارگران است و لذا هرگونه تحرک مبارزاتی کارگران رژیم را هراسانمی‌کند. به‌خصوص اینکه اعتراضات کارگری در خنثی‌کردن فضای سرکوب جمهوری اسلامی مؤثر بوده است. صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی در واقع واکنشی است به این تحرک وسیع مبارزاتی طبقه کارگر در ایران. کارگران در سال‌های اخیر توانسته‌اند خود را سازمان دهند و در بخش‌های مختلف شوراهای سازماندهی اعتراضات خود را تشکیل داده‌اند و این به توان مبارزاتی کارگران در دست‌زدن به اعتصابات طولانی و بزرگ به‌منظور پیگیری مطالباتشان افزوده است. جمهوری اسلامی شریفه محمدیرا به اعدام محکوم کرده تا در واقع حق‌خواهی کارگران و تلاش برای سازمان‌یابی آنها را مورد هدف قرار دهد. حکم اعدام شریفه محمدی یعنی اینکه کارگران حق ندارند دست به اعتراض و تجمع بزنند وتشکل درست کنند. اما جامعه و در پیشاپیش آن کارگران و فعالین کارگری با راه‌انداختن یک کارزار سازمان‌یافته جواب جمهوری اسلامی را دادند و در واقع حمله رژیم به سازمان‌یابی کارگران را با یک ضدحملهسازمان‌یافته پاسخ دادند. جان شریفه محمدی همچنان در خطر است و رژیم اخیراً با اعزام بازجوهای ویژه به زندان لاکان در صدد برآمده است تا شریفه را مجبور به اعتراف اجباری علیه خود کند. ولی تا همین‌جا جمهوری اسلامی با یکی از بزرگ‌ترین کارزارهای مبارزاتی برای نجات یک فعال کارگری روبرو بوده است. همه آن تشکل‌ها و نهاد‌های کارگری که جمهوری اسلامی می‌خواست با صدور حکم اعدام برای شریفه دست و پاشان را جمع کند، متحدانه و یک‌صدا علیه این حکم ضدانسانی بهحرکت درآمده‌اند. بخش‌های مختلف جامعه از دادخواهان، فعالین اجتماعی و زندانیان سیاسی علیه حکم اعدام شریفه بسیج شده‌اند. اتحادیه‌های کارگری در کشورهای مختلف با میلیون‌ها عضو به حمایت از شریفه محمدی برخاسته‌اند و رژیم را شدیداً محکوم کرده‌اند.به نظر من این کارزار می‌تواند موفق شود و نه فقط شریفه را از اعدام نجات دهد؛ بلکه موجبات آزادی وی را هم فراهم کند. باید یادآوری کنم آنچه که تا امروز در این کارزار برای نجات شریفه انجام شده تمام ظرفیت مبارزاتی ما نیست. به‌طورقطع ما توان بیشتری داریم. دست‌زدن به اعتصاب برای آزادی شریفه و سازمان‌دادن اعتراضات بزرگ در خارج کشور با کمک اتحادیه‌های کارگری که از شریفه حمایت کرده‌اند، می‌تواند از قدم‌های بعدی در این کارزار باشد.
جمهوری اسلامی می‌خواست با صدور حکم اعدام برای شریفه درس عبرتی به دیگر فعالین کارگری بدهد؛ ولی اعتراض وسیع و جهانی به این حکم ظالمانه درس عبرتی برای جمهوری اسلامی خواهد شد که دیگر از این غلط‌ها نکند.
