همه کارگران مجرمند!

ناصر اصغری: 

“اتحادیه آزاد کارگران ایران” روز ٣٠ مهر ٩٤ طی اطلاعیه خبر داد قوه قضاییه جمهوری اسلامی جعفر عظیم زاده را به اتهام: “تشکیل اتحادیه آزاد کارگران ایران، اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار، کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای آزاد کارگری، شرکت در تجمع روز جهانی کارگر پارک لاله در سال ٨٨، هدایت کارگران در اعتراضات سال ٨٤، اقدام به تشکیل و برنامه ریزی و مدیریت تجمعات کارگری در زمان دولت جدید و تهدید به تجمع و اعتصاب در اسفند ماه سال ٩٢، جمع آوری طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران و تجمعات در مقابل مجلس و وزارت کار و هدایت و اجرای این تجمعات، تهدید وزارت کار در نامه ای به وزیر کار برای برگزاری تجمع در روز جهانی کارگر سال گذشته در مقابل وزارت کار در اعتراض به مزد مصوب، شکایت از سعید مرتضوی و دیگر غارتگران سه هزار میلیارد تومانی از صندوق سازمان تامین اجتماعی به عنوان نماینده هزار کارگر، اعتراض به ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، نشست و ملاقات با دیگر تشکلهای مستقل کارگری از قبیل سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، کمیته هماهنگی، کمیته پیگیری و مصاحبه با سایت اتحاد (سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران) و برخی رسانه های برون مرزی و …” به زندان فرستاده است.

“کمیته دفاع از فعالین کارگری مهاباد” هم روز ٢٨ مهر در اطلاعیه‌ای از جمله اتهامات وارده به کوروش بخشنده را چنین عنوان کرد: “شرکت در مراسم‌ها و راهپیمایی‌های اعتراضی و عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری”.

واقعیت تلخ برای جمهوری اسلامی این است که هزاران فعال کارگری و فعالین جنبش‌های اعتراضی دیگر، هر روزه تشکل ایجاد می‌کنند، عضو تشکل‌های موجود می شوند، در اعتراضات و مراسم‌هایی مثل اول مه، ٨ مارس و غیره شرکت می کنند، با رسانه های غیردولتی مصاحبه می کنند و رسما به تباه کردن زندگی مردم زحمتکش اعتراض دارند. همه اینها را باید جمهوری اسلامی دستگیر و زندانی کند! اما این نوع “اتهامات” برای کارگران یک پیغام دارد؛ جمهوری اسلامی به جامعه و از طریق زندانی کردن رهبران و فعالین کارگری، اعلان جنگ داده!

آیا این زورگوئی را قبول می کنیم؟