حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
علی قنبری معاون وزیر جهاد کشاورزی درباره برنامه دولت درمورد آزادسازی کامل نرخ آرد، گندم و نان گفته است:”از نظر کارشناسی با توجه به وضعیت دو نرخی قیمت‌ها و اینکه امکان سوءاستفاده، فساد و قاچاق وجود دارد، دیدگاه عمده کارشناسان این است که قیمت آرد، نان و گندم باید آزاد شود، اما در مقابل به اقشار آسیب‌پذیر به عنوان کمک‌های جبرانی دولت یارانه دهیم. دیدگاه کارشناسی در این سمت است که دوگانه‌گی قیمت از بین رود، چون این تفاوت قیمت‌ها به ضرر دولت، تولیدکننده و مصرف‌کننده است”.
در ادامه این جناب درباره دلایل عدم آزاد سازی کامل قیمت نان تا به امروز گفته است:”منتها رییس‌جمهور به دلیل مسایل سیاسی و اجتماعی و مراعات وضعیت اقشار ضعیف جامعه، ملاحظه کردند و گفتند بحث آزادسازی را به صورت پلکانی انجام دهید”.
آنچه که این مقام حکومتی در باره آزادی سازی کامل قیمت نان بیان کرده، مدتهاست که درعمل به اجرا درآمده است. ماجرای آزاد سازی قیمت نان از این قرار بود که با اجرای فاز سوم هدفمند کردن یارانه قیمت نان باید بطور کامل آزاد میشد. درهمین رابطه دولت و مجلس حتی مصوباتی مبنی برآزاد سازی قیمت نان در اوایل خرداد تصوب کرده و برای اجرا به دولت اعلام کردند. همزمان از اوایل امسال که استارت آزادی سازی قیمت نان زده شد، دولت و ارگانهای مربوطه نهایت سعی و تلاش شان را برای جا انداختن موضوع آزاد سازی قیمت نان به کار گرفتند. اوایل خرداد ماه حکومت اعلام کرد که ٢٠ درصد نانوایی های “آزاد پز” شده اند و تائید کرد که این امر مورد استقبال بخش خصوصی قرار گرفته و هم اکنون دولت و بخش خصوصی پیرامون قدمهای بعدی آزاد سازی کامل قیمت آرد، گندم و نان مشغول مذاکره می باشند.
یکی از محورهای مهم طرح هدفمند کردن یارانه ها بند مربوط به آزادی سازی قیمت نان،آرد و گندم می باشد. بر اساس این بند تا آخرامسال قیمت نان باید کاملا آزاد شود. دولت و سازمان هدفمندی بشدت مشغول این کارند. اما اینکه چرا تا به امروز این امرمحقق نشده است،خود موضع دیگری است و دلایلی دیگری دارد. اینکه مقام حکومت به سخنان روحانی در مورد آزاد سازی کامل قیمت نان اشاره می کند و مدعی است که روحانی گفته:” به‌دلیل مسایل سیاسی و اجتماعی و مراعات وضعیت اقشار ضعیف جامعه، ملاحظه کردند و گفتند بحث آزادسازی را به صورت پلکانی انجام دهید”، دلایل دیگری دارد تا “لطف و مرحمت روحانی”!
خود روحانی و دولتش به خوبی میداند که اثرات و تبعات چنین تصمیمی چه خواهد بود. تا همینجا اعتراض، مقاومت و نارضایتی مردم از آزادی سازی قیمت نان، ترس به جان دولت انداخته است. وجود فضای انفجاری و اعتراض در میان کارگران و مردم و بخشا اعتراضاتشان در چند ماه اخیر، دولت را مجبور کرده که فعلا دست به اعصا شده و قیمت نان را کاملا آزاد نکند.
دولت روحانی و کل حکومت به خوبی می دانند که در سایه سیاستهای ضد کارگری و ضدمردمی تحمیل ریاضت کشی اقتصادی به مردم، گرانی های سرسام آور، تحمیل دستمزدهای چندین برابر زیر خطر فقر به کارگران، قدرت خرید کارگران بشدت پائین آمده، کارگران فقیر و فقیرتر شده و نان برای بخش عظیم جامعه کارگری غذای اصلی شده است. در نتیجه دست درازی بیشتر دولت به این سفره کارگران که نان بخش اصلی غذایشان است، بازی با آتش است. این را خود حکومت می داند وبخشا اعتراف نیز کرده است. در نتیجه دولت روحانی در تلاش و تقلا است تا “طرح های دیگری” در این مورد داده و به مرور فضا را برای آزادی سازی کامل قیمت نان، آماده نماید، البته در صورتی که جامعه و اعتراضات کارگران و مردم به دولت این فرصت را بدهد.
امااینکه دولت واقعا خواهد توانست قیمت نان را آزاد نماید، الزاما در دست دولت نیست. اینجا دیگر بخش اعظم کارگران و مردم کارکن مستقیما رو دروری حکومت صف خواهند کشید. در طول یک سال گذشته شبح اعتراضات مردم به گرانی های سرسام آور، بویژه گرانی نان، بر سراین دولت به حرکت در آمده است. به خاطر ترس از واکنش کارگران و مردم دولت تا کنون از اجرایی کردن این تصمیم منصرف شده است. ترس و وحشت دولت از اعتراضات گسترده کارگران ومردم به آزاد سازی کامل قیمت نان در وضعیت شکننده ای که حکومت درآن قرار دارد، برای حکومت گران تمام خواهد شد. مردم منتظر ارزانی، بویژه ارزانی مایحتاج عمومی و کالاهای اساسی هستند نه گرانی های بازهم بیشتر، بویژه آزاد سازی کامل قیمت نان!بنا براین دولت روحانی و کل حکومت فعلا ناچار شده اند دست به عصا شده و بیشتر از این خشم کارگران و مردم را بر نیانگیزند. بدون شک دولت روحانی به تلاش و تقلاهایش برای آزاد سازی کامل قیمت نان، یعنی افزایش چندین برابری قیمت نان ادامه خواهد داد. در این میان کارگران و مردم نباید ساکت نشسته و دست روی دست بگذارند. باید برای مقابله با آن آماده بود. نباید اجازه داد دولت روحانی حتی جرات آزادی سازی قیمت نان را به خود بدهد. همه جا باید برعلیه این سیاست و برای مقابله با آن آماده بود. تنها قدرت اتحاد، مبارزه و تشکل ما کارگران و مردم است که می تواند این سیاستهای ضد مردمی را به شکست بکشاند.
