در مانیفست انتخاباتی حزب دموکراتیک خلقها که مخالفتش با سیاستهای اسلامی اردوغان موجب موفقیت او در انتخابات اخیر ترکیه شد نه تنها اثر چندانی از خواستها و اهداف سکولاریستی به چشم نمیخورد، بلکه برعکس بندی در این مانیفست وجود دارد که یک مطالبه قدیمی نیروهای مذهبی بوده است: “ما دستان دولت را از مذهب و حوزه ایمان کوتاه خواهیم کرد!” نه تنها نیروهای اسلامی با چنین خلع یدی از دولت مخالفتی ندارند بلکه این یک خواست همیشگی اسلامیون و نیروهای مذهبی در اپوزیسیون بوده است. در ١٥ خرداد سال ٤٢ نیز یک اعتراض خمینی علیه حکومت شاه همین بود که با دادن حق رای به زنان در امور شرعی و ایمانی دخالت کرده است. ممنوعیت تعدد زوجات نیز جلوه دیگری از دخالت دولت در امور مذهبی است که خمینی و دیگر آیت الله ها از همان زمان شاه با آن مخالف بودند. امروز نه تنها در کشورهای اسلامزده بلکه در آمریکا و دیگر کشورهای غربی نیز مذهبیون افراطی همین خواست کوتاه شدن دست دولت از مذهب را مطرح میکنند. معتقدند دولت حق ندارد تدریس داستان آفرینش بروایت انجیل را در مدارس ممنوع کند، دولت حق ندارد سقط جنین را آزاد کند، مدارس مذهبی نباید ممنوع شود، مراسم و قوانین مذهبی باید آزاد باشد، دولت حق جلوگیری از تعرض مذهب به زندگی خصوصی مردم را ندارد و غیره و غیره. یعنی دقیقا عکس آنچه سکولاریستها خواهان آن هستند! به نظر میرسد حزب دموکراتیک خلقها نه چندان دموکراتیک است و نه چندان طرفدار خلقها! علاوه بر این تعبیر وارونه از رابطه دولت و مذهب، بخش مربوط به زنان در مانیفست این حزب نیز به زبان اسلام پسندانه ای نوشته شده است. در بخش مربوط به زنان، نه حقوق آنها بلکه تنها خدمات اجتماعی به زنان بعنوان مادر و خانه دار (ایجاد مهدکودک و تامین اجتماعی کار خانگی) عنوان شده است. از برابری کامل حقوق زن بعنوان یک شهروند برابر با مرد در همه شئون اجتماعی و اقتصادی و خانوادگی، که یک عرصه مهم تعرض مذهب و اخلاقیات و قوانین پوسیده مذهبی به نیمی از جامعه است، هیچ اثری نیست. در رابطه با مجازات اعدام هم نه لغو اعدام بلکه “اصلاحات بنیادی” وعده داده شده است! به نظر میرسد استحاله چی های حکومتی در ایران حزب برادر تازه ای در ترکیه یافته باشند!
انترناسیونال ۶۱۳
یادداشتهای هفته
حمید تقوایی