اصغر کریمی: خبر و نظر

محمود علوی وزیر اطلاعات گفته است:
“تأمین رضایت مردم با امکانات مادی مقدور نیست اما می‌توان با خوشرویی و حُسن خُلق، آن را بدست آورد”.

چند نتیجه از این حکم صریح و روشن یک سطری حاصل میشود.
یکی اینکه امکانات مادی مخصوص همان قشر مفتخور حاکم است فقط.
دوم اینکه تامین امکانات مادی برای مردم در توان حکومت نیست. و بنابراین حکومت توان راضی کردن مردم را ندارد. در حسن خلق و خوشرویی هم حکومت اسلامی نمونه است واقعا!

بدون استثنا کلیه سران رژیم در هفته های اخیر رسما اعتراف کرده اند که توان پاسخگویی به ساده ترین نیازهای مردم را ندارند. و اینرا هم میدانند که خشم و نارضایتی عمیق مردم قابل مهار نیست. ترس و وحشت را از اظهار نظرات توخالی همه آنها میتوان دید. رژیمی بی افق، بی آینده، ناتوان و در هم ریخته، وحشت زده و بتمام معنی در بن بست گیر کرده. مهم این است که مردم هم ترس و وحشت را در چهره مقامات ریز و درشت حکومت میبینند و نیرو میگیرند.

امام جمعه همدان (غیاث الدین طه محمدی):

“حدود ۶۰ دفتر امام جمعه در اغتشاشات مورد هجوم قرار گرفت”.

مقامات حکومت هر طور میخواهند میتوانند رویشان را سرخ نگهدارند اما در “اغتشاشات” دیماه، مردم چند هدف اصلی را در شهرهای مختلف انتخاب کردند: مراکز مذهبی از جمله دفاتر امام جمعه ها، دکل های صدا و سیما، نیروی سرکوب شبیه بسیج و سپاه، فرمانداری ها که بالاترین ارگان دولتی در هر شهر هستند و بانک ها که سمبل اقتصادیات حکومت و به عبارتی سمبل فقر و فلاکت مردم است. بدلیل حفاظت زیاد از زندان ها، در این مرحله مردم قادر به حمله به زندان ها نشدند تا عزیزان خود را از دست زندانبان ها بیرون بکشند. اما با تجمعات مستمر خود در مقابل اوین و برخی دیگر از زندان ها نشان دادند که زندان ها نیز یک هدف دیگر مردمند.

اینها مظاهر اصلی حکومت و ابزارهای اصلی سرکوب و سر کیسه کردن مردم و منفورترین ارگان های حکومت اند و مردم آگاهانه یا از روی غریزه، غریزه ای که حاصل شناخت عمیق آنها است، سراغ آنها رفتند. مردم بخوبی ماهیت این ارگانها و نهادها را میشناسند و در جریان سرنگونی حکومت، آنها را تماما در هم خواهند شکست.

امام جمعه همدان و سایر امام جمعه ها بخوبی میدانند مردم تا چه حد از آخوند و مذهب و مراکز مذهبی نفرت دارند. انقلاب در ایران بشدت ضد مذهب است. توده های میلیونی مردم از مذهب بریده اند و به یک معنی فاز انقلاب فرهنگی علیه مذهب و سنن ارتجاعی مذهبی در دهه های گذشته‌ صورت گرفته و الان وقت تعیین تکلیف سیاسی با مذهب و وقت انقلاب سیاسی علیه دولت مذهبی و ارگان های مذهبی حکومت است. هیچ چیز طبیعی تر از این نبود که در خیزش دیماه مردم سمبل های مذهبی را نشانه گیری کنند و آنها را به آتش بکشند.