انصار حزب الله در یک اطلاعیه اینترنتی اعلام کرده است: “منتظر حضور خونین امت حزب‌الله در ٢۹ خرداد سال ۹٤ در ورزشگاه ۱٢ هزار نفری آزادی هستیم.” این تهدید وحشیانه ای علیه حضور زنان در ورزشگاهها است اما تهدیدی است که باروت ندارد. حزب الله هنوز در رویای قمه چرخانیهای گذشته اش علیه زنان سیر میکند اما جامعه قدمهای بزرگی علیه آپارتاید جنسی بجلو برداشته است. رواج بدحجابی و بیحجابی – یا در واقع لغو عملی حجاب- که خود مقامات اعتراف میکنند در جامعه هر روز گسترده تر میشود و  کاری از آنها ساخته نیست، “هجمه فرهنگی” از طریق ماهواره و اینترنت و تلفن هوشمند که بساط فرهنگ  ضد زن اسلامی را در هم ریخته است، رواج یافتن روابط آزادانه دختر و پسر و “ازدواج سفید”، بسیج جامعه علیه اسیدپاشی ها – که یکی از آخرین تلاشهای عبث حزب الهی ها بود- و بالاخره مبارزه پیگیر زنان برای حضور و در مواردی حضور عملی زنان در ورزشگاهها همه اینها دستاوردها و پیشرویهای جنبش آزدی زن در ایران است. جمهوری اسلامی در همه این عرصه ها ناگزیر شده است قدم به قدم عقب بنشیند و به شکست و ناکامی سیاستهایش اعتراف کند.

در این شرایط اطلاعیه کذائی حزب اللهی ها بیشتر نشانه استیصال و درماندگی حکومت است تا قدرتنمائی و تعرض! این خط و نشان کشیدنها بیشتر در جنگ داخلی باندهای حکومتی با یکدیگر کاربرد دارد تا علیه مردم. دار و دسته های حکومتی زیر فشار اعتراضات و مبارزات زنان و مردم آزادیخواه علیه قوانین و سیاستهای ضد زن جمهوری اسلامی بجان هم افتاده اند. از یکسو حزب اللهی ها به سوراخ رانده شده اند و اطلاعیه های دن کیشوت مآبانه صادر میکنند و از سوی دیگر “اصلاح طلبان” حکومتی تلاش میکنند از طریق مخالفت با “تندروی” حزب اللهی های از رمق افتاده برای خود اعتباری کسب کنند.

در مورد همین اطلاعیه “دعوت به حضور خونین علیه حضور زنان در استادیوم” سخنگوی دولت گفته است “قطعا دولت چنین اجازه‌ای نخواهد داد و از قوه قضائیه خواسته می‌شود تا با قانون شکنان برخورد جدی داشته باشد.” چندی پیش نیز روحانی گفته بود وظیفه پلیس اجرای قانون است و نه اجرای اسلام! گوئی مساله اینست که آیا حضور زنان در ورزشگاهها غیر قانونی است یا فقط غیر اسلامی است! این جدل آخوندی به زنان و مردان آزاده ای که میخواهند از شر قوانین اسلامی و غیر اسلامی ضد زن خلاص بشوند ربطی ندارد.

 ظاهرا دولت روحانی و کل جناح اصلاح طلب  خواهان سیاست معتدل تری در قبال زنان است اما این اعتدالگرائی را مردم به حکومت تحمیل کرده اند. اعتدالگرایان امروز همان حزب اللهی های دیروز اند که متوجه شدند دیگر قمه چرخانی جواب نمیدهد. برای حفظ نظامشان باید  فکر دیگری بکنند. و این فکر دیگر کشیدن یک روکش “تدبیر و امید” بر کل دستگاه شلاق و قصاص و اعدام و سرکوب اسلامی است.  از نظر مردم و از نظر زنانی که خواهان احیای حقوق و حرمت و منزلت خود هستند  نظام اسلامی حاکم با هر رنگ و لعاب و روکشی یک نظام  فاسد ارتجاعی و تا مغز استخوان ضد زن است. زن ستیزی این حکومت را باید در یک یک عرصه ها، در مبارزه علیه حجاب و علیه اخلاقیات و تابوهای ضد زن و علیه دیوارهای آپارتاید جنسی در خیابانها و مهمانیها و دانشگاها و ورزشگاهها به شکست کشید. پاسخ لاطائلات حزب اللهی ها حضور وسیع زنان در استادیوم ۱٢ هزار نفری در روز ۱۹ خرداد است. 

انترناسیونال ۶۱۲

یادداشتهای هفته

حمید تقوایی