حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نوشین قادری:
جمع کثیری از پرستاران در ایران از ١٨ خرداد تا ٦ تیر را روزهای اعتراض به وضعیت معیشتی شان اعلام کردند. اعتراض پرستاران به طور واقعی به سطح پایین درآمدها، استخدام تعداد بیشماری از پرستاران بصورت شرکتی و با وجود سالها کار عدم استخدام آنان، عدم امنیت شغلی و شرایط سخت و طاقت فرسای کار است. پرستاران یکی از بخش های محروم جامعه اند که به کل جامعه خدمات درمانی میدهند. اما خود از حداقلهای تامین زندگی محرومند. اعتراضات پرستاران باید مورد حمایت بخشهای مختلف جامعه، و مشخصا بخشهای مختلف پرسنل و کادر درمانی( شرکتی، قراردادی، پیمانی و رسمی) قرار گیرد.
تا کنون صدها پرستار و پزشک به این کمپین پیوسته اند، و همچنین بیش از ۱۱۰۰۰۰ نفر طومار حمایت از خواسته های این کمپین را امضاء کرده اند.
درست پس از آغاز این اعتراض که پرستاران در نقاط مختلف کشور با بستن روبان نارنجی به دور مچ دست در محل کار که علاوه بر اعلام همبستکی و اتحاد، اعتراض خود را به وضعیت معیشتی و امنیت شغلی پرستاران نشان دادند، تعدادی از فعالین این عرصه به انحاء مختلف توسط مراجع امنیتی فرا خوانده شده اند.
پرستاران خواهان مطالبات و حقوق حقه خود هستند. فراخواندن فعالین این کمپین و دستگیریهای احتمالی باید محکوم شود و با اعتراضی متحد و سراسری باید در مقابل این فشارها و تهدیدات ایستاد.
مهمترین ابزار جلوگیری از دستگیری و فراخواندن پرستاران معترض، پیشروی و اشاعه هر چه وسیعتر این کمپین و مطالباتش در میان بخشهای مختلف جامعه و پیوستن تمامی کارکنان بیمارستانها به این حرکت و اعتراض است.
ایجاد مجامع عمومی پرستاران با حمایت و همکاری سایر پرسنل بیمارستانها و برگزاری منظم مجمع عمومی در محل کار، و در عین حال ایجاد ارتباط منظم مجامع عمومی بیمارستانها در شهرهای مختلف، یکی از مهمترین ابزارهای متحد نگاهداشتن این مبارزات و جلوگیری از زیر ضرب قرار گرفتن فعالین این عرصه از مبارزه است. به عبارت روشنتر اتحاد سراسری پرستاران و کارکنان بیمارستان ها و حمایت وسیع مردم مولفه های مهم به نتیجه رسیدن مطالبات عمیقا انسانی کمپین اعتراضی پرستاران است .
این کمپین خواست اصلی خود را اجرای طرح تعرفه پرستاران تعریف کرده است. اما روشن است که هدف همه پرستاران دستمزد و حقوق بیشتر است. بنابراین یک شرط مهم پیشروی این اعتراضات صراحت دادن به خواستها و بیان روشن آن است. بعلاوه مشکل پرستاران تعلق تعرفه ٣٠٠ درصدی به پزشکان نیست و نمیتواند باشد. بلکه خواستها آنها اساسا افزایش مستقیم سطح دستمزدهایشان است. از همین رو خواستهای روشنی که پرستاران میتوانند اعلام کنند و با گرد آمدن دور آن صف خود را متحد نگاهدارد عبارتند از:
– همانطور که همکاران پزشک ما ٣٠٠ درصد افزایش حقوق داشته اند. ما هم خواستار ٣٠٠ درصد افزایش حقوق و بالا رفتن سطح حقوقمان برای کفاف تامین هزینه های زندگی مان هستیم.
– ما خواهان لغو اضافه کاری های اجباری هستیم و برای رفع کمبود نیروی پرستار بر ضرورت استخدام رسمی فوری پرستاران شرکتی و نیز استخدام نیروی جوان برای این کار هستیم.
ما انجام این خواست را در جهت کاهش فشار بر روی پرستاران، ایمنی شغلی پرستاران شاغل و شرکتی و استخدام نیروی بیکار و اشتغالزایی در جامعه و مهمتر از همه بالا بردن استاندارد درمانی برای کل جامعه میدانیم.
دور این خواستها متحد شویم و مبارزاتمان را جلو بریم.
