بیاد فرزاد کمانگر و یارانش

عبدل گلپریان

روز یکشنبه ١٩ اردیبهشت مصادف با یازدهمین سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی، فرزاد کمانگر و یارانش است که در روز ١٩ اردیبهشت سال ۱۳۸۹ توسط حکومت جهل و جنایت اسلامی اعدام شدند. فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، مهدی حسینیان، فرهاد وکیلی و علی حیدریان کسانی بودند که که در این روز اعدام شدند. اعدام این عزیزان توسط جلادان حکومت اسلامی، موجی از خشم و انزجار عمیق در میان مردم شهر و روستاهای کردستان و مردم شرافتمند داخل و خارج کشور علیه حاکمان اسلامی را بدنبال داشت. متعاقب این آدم کشی تکان دهنده و در اعتراض به این جنایت، مردم شهرهای کردستان به فراخوان احزاب و سازمانهای سیاسی در روز پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۹ دست به یک اعتصاب عمومی گسترده زدند. کارگران، دانشجویان، معلمان، دانش آموزان و مغازه داران و کارمندان در کردستان در اعتراض به جنایت وحشیانه رژیم و در بزرگداشت یاد این عزیزان متحد و یکپارچه، مراکز کار و تحصیل، کارخانه ها، کارگاهها، مدارس و دانشگاهها، ادارات و مغازه ها را تعطیل کردند. این اعتصاب عمومی جواب محکمی به آدمکشان اسلامی حاکم بر ایران بود. اعتصاب عمومی مردم شهرهای کردستان، کاربدستان و نیروهای رژیم را کاملا به هراس انداخت و جرات عکس العملی نیافتند و از ترس اینکه بیش از پیش کنترل اوضاع از دستشان خارج شود نگران و وحشت زده تنها نظاره گر اوضاع شدند. سنندج، مهاباد، کامیاران، پاوه، نوسود، بوکان، دیواندره، دهگلان، سقز، بانه، سردشت، پیرانشهر، نقده، ربط و اشنویه و دیگر شهرهای کردستان به اعتصاب عمومی پیوستند.

خشم و تنفر مردم علیه حاکمان اسلامی تنها به شهرهای کردستان خلاصه نشد. در افغانستان و همچنین در کشورهای اروپایی و دیگر کشورها علیه جنایت حکومت اسلامی و در حمایت از اعتصاب عمومی مردم شهرهای کردستان، آکسیونها و تظاهراتهای وسیعی در مقابل دفاتر ترور و جاسوسی رژیم اسلامی و در میادین و خیابانهای این شهرها برگزار شد و این عمل وحشیانه حاکمان اسلامی را بشدت محکوم کردند.
فراخوان احزاب و سازمانهای سیاسی و پاسخ متحدانه و یکدست مردم شهرهای کردستان به شرکت در اعتصاب عمومی روز ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۹ علیه توحش اسلامی، جواب محکم و دندان شکنی به قاتلان اسلامی حاکم بر ایران بود. ۲۳ اردیبهشت هر سال یادآور همبستگی و اتحاد مردم آزادیخواه شهرهای کردستان و انسانهای شرافتمندی است که در همه جا علیه اعدام این عزیزان به پا خاستند و از این حرکت تاریخی و این اعتصاب پیروزمند حمایت کردند. مردم کردستان با این اعتصاب پیروزمند برگ زرین دیگری از اعتراض عمومی خود علیه حکومت قتل و جنایت اسلامی را بر تاریخ مبارزاتی درخشان خود افزودند.
در اوایل اردیبهشت ۹۳ که چهار سال از اعدام فرزاد کمانگر و دوستانش گذشته بود، محسن اژه ای سخنگوی قوه قضائیه حکومت آدمکش اسلامی در یک نشست خبری اعلام کرده بود که، “تنها در یکسال گذشته ( ۹۲ ) ۳۵۸ مورد انصراف از قصاص از سوی خانواده های مقتولین روی داده است.” همین آمار بخوبی نشان داد که نه تنها مردم بلکه حتی خانواده هایی که عزیزان خود را در یک نزاع ناخواسته بر بستر شرایطی که حاکمان اسلامی برای جوانان فراهم کرده اند و عضوی از خانواده را از دست داده اند، با گذشت از اجرای قانون ضد انسانی قصاص و حتی نپذیرفتن دیه، در مقابل این قانون و قتل عمد دولتی می ایستند و آنرا پس میزنند. این یک نه بزرگ به اعدام در ایران است. اینها نمونه های درخشانی از عمیق ترین احساسات و عواطف انسانی خانواده هایی است که عزیزی را از دست داده اند اما حاضر نیستند خانواده دیگری را داغدار کنند.
اکنون و بعد از سپری شدن یازده سال از جنایت آدمکشان اسلامی، جنبش علیه اعدام به حرکتی بالنده علیه کل بساط اسلامی و قوانین ضد انسانی آن تبدیل شده است. مردم در مقابل این توحش نه تنها علیه مجازات و احکام اعدام و برای پایان دادن به قوانین قرون وسطایی قصاص ایستاده اند بلکه به مبارزه ای برای سرنگونی کل ساختار حکومت اسلامی به میدان آمده اند. دی ماه ۹۶، آبان و دی ماه ۹۸ نقطه عطف هایی در جهت تحقق این امر و برای رهایی کل جامعه از نکبت اسلامی بود. این روند با قدرت هرچه بیشتری و علی رغم شرایط دهشتناک ناشی از ویروس کرونا، در اعتراضات و تجمعات هر روزه در مراکز کارگری، در مقابل نهادهای حکومتی و در همه جا همچنان مصمم به پیش می رود و تا سرنگونی حکومت اسلامی فروکش نخواهد کرد.
در یازدهمین سال این جنایت توسط جلادان حکومت اسلامی، ضمن گرامیداشت یاد این عزیزان جنبش علیه اعدام را باید بیشتر از این تقویت و ماشین کشتار حکومت اسلامی را متوقف کرد. یاد فرزاد کمانگر٬ شیرین علم هولی٬ مهدی حسینیان٬ فرهاد وکیلی و علی حیدریان گرامی باد.