اخبار کارگری

٣اردیبهشت ـ ٩اردیبهشت ماه ١٣٩٣
نسان نودینیان-داوود رفاهی

اعتراضات کارگری

اطلاعيه هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران بمناسبت روز جهانى کارگر

هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران: ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر در اعتراض به قانون شکنی و تداوم ستم معیشتی بر کارگران، دست به تجمع در محل وزارت کار خواهیم زد
بدنبال جوابیه وزارت کار به هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران که در آن بر حداقل مزد مصوب صحه گذاشته شده است این کارگران طی نامه دیگری به وزیر کار اعلام کردند که در اعتراض به عدم تمکین وزارت کار به قانون، دست به تجمع اعتراضی در محل وزارت کار خواهند زد. هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی کارگران پس از تعیین حداقل مزد در روز ٢٧ اسفند ماه سال گذشته طی نامه ای به وزیر کار خواهان تجدید نظر فوری و اساسی در حداقل مزد مصوب شده بودند و اعلام کرده بودند چنانچه تا آخر فروردین ماه شورایعالی کار در این زمینه کاری انجام ندهد دست به تجمع اعتراضی در محل وزارت کار خواهند زد. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، صبح امروز این کارگران با تحویل نامه دیگری به وزارت کار اعلام کردند از ساعت ١٠ تا ١٢ ظهر ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر در اعتراض به قانون شکنیهای دولت و وزارت کار دست به تجمع اعتراضی در محل وزارت کار خواهند زد. متن کامل این نامه که صبح امروز به شماره ١٤٧٨٤ و تاریخ ٦/٢/٩٣ در دبیرخانه وزارت کار به ثبت رسید به شرح زیر است: قانون شکنی و تحمیل ستم معیشتی بر کارگران باید بفوریت متوقف گردد به آقای علی ربیعی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی! قانون شکنی را بس کنید و به وظیفه خود نسبت به اجرای ماده ٤١ قانون کار عمل نمائید. آقای وزیر! این چند کلمه تمامی آن چیزی است که میلیونها کارگر در سراسر کشور مصرانه خواهان آن هستند و ما با طومار چهل هزار نفری دو سال است آنرا فریاد میزنیم. مطلقا نیازی به توضیح نیست که زندگی و معیشت ما کارگران در نتیجه قانون شکنی ها و سیاستهای ضد کارگری دولتهای پیشین و دولت فعلی در چه شرایط فلاکتباری قرار دارد و ما برای پایان دادن به این وضعیت در طول دوسال گذشته چه تعداد نامه نوشته ایم و یا چه تعداد تجمع برای تحقق خواستهایمان برگزار کرده ایم تا گوش شنوائی برای عمل به قانون و پایان دادن به ستم معیشتی بر ما کارگران پیدا شود. آقای روحانی در کارزار انتخاباتی اش وعده افزایش مزد را بر اساس قانون داد اما نه تنها کاری برای جبران بیش از ٧٠ درصد افت قدرت خرید کارگران در دو سال گذشته که آمارهای حکومتی بر آن اذعان دارند صورت نگرفت بلکه شورایعالی کار در رویکردی ستم گرانه، آنهم در شرایطی که اجرای مرحله دوم قطع سوبسیدها هزینه های زندگی را کمر شکن تر خواهد کرد، حداقل مزد را بیش از ده درصد زیر خط تورم برای سالجاری تعیین نمود. ما کارگران در این رابطه طی نامه ای در روز ٢٧ اسفند ماه سال گذشته نسبت به تبعات تحمیل چنین وضعیت فلاکتباری بر خود و خانواده هایمان شما را آگاه کردیم و خواهان تجدید نظر اساسی در حداقل مزد مصوب تا پایان فروردین ماه شدیم اما حاصل این نامه، نه رسیدگی به خواست بر حق و قانونی ما، بلکه افزایش هزینه های زندگی و بر باد رفتن همان ٢٥ درصد افزایش حداقل مزد در روزهای اول سال شد. لذا، ما همانطور که در نامه قبلی قید کرده بودیم با اتکا به حقوق انسانی خود و قوانین پایه ای کشور در مقابل قانون شکنی های دولت و برای تحقق خواستهایمان دست به اعتراض خواهیم زد و ساعت ١٠ صبح تا ١٢ ظهر ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر به مناسبت این روز بزرگ و تاریخی با تجمع در محل وزارت کار، رسیدگی به خواستهایمان و پایان دادن به ستم معیشتی بر خود را فریاد خواهیم زد. از طرف هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران در تهران: جعفر عظیم زاده، پروین محمدی، شاپور احسانی راد ٦ اردیبهشت ماه ١٣٩٣

زنده باد اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگران
قطعنامه کارگران پروژه های پارس جنوبی، فعالان کارگری جنوب و…، به مناسبت اول مه
اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگران همۀ کشورها در نبردی تاریخی برای رهائی از ستم های جامعۀ طبقاتی است. اول ماه مه روزی است که احساس قدرت و غرور ناشی از اتحاد صفوف مختلف کارگری همۀ کشورها را در دل میلیاردها تن از هم طبقه ای های ما زنده نگاه می دارد. در طول ١٢٨ سالی که از تظاهرات بزرگ کارگران شیکاگو در آمریکا برای برقراری ٨ ساعت کار روزانه می گذرد، تظاهراتی که پلیس و دیگر مزدوران سرمایه آن را به گلوله بستند، همه ساله میلیون ها کارگر در سراسر گیتی طی نسل های متوالی، این روز را گرامی داشته اند و می دارند. اول ماه مه نقطۀ عطفی برای آگاهی طبقۀ کارگر از وضعیت خود و جامعه، نقاط ضعف و قوت و علل آنها و چگونگی رهایی از شرایط و علل استثمار و ستم طبقاتی است. زمانی است که کارگران باید موقعیت خود و طبقۀ سرمایه دار را بررسی کنند، اهداف و خواست های خود را به طور روشن مطرح نمایند و پی گیری و جسارت خود را برای دست یابی به خواست هایشان، راسخ تر و سنجیده تر به کارفرمایان و سرمایه داران نشان دهند.
طبقۀ کارگر ایران بزرگترین طبقۀ اجتماعی کشور است و همه محصولات مادی و معنوی جامعه یا به طور مستقیم محصول کار این طبقه است یا به طور غیرمستقیم متکی به کار او است. اما طبقۀ کارگر از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در بدترین و دون شأن ترین وضعیت قرار دارد.
نظام سرمایه داری وضعیت اقتصادی و سیاسی خطرناک و فاجعه باری برای کارگران و دیگر توده های زحمتکش به وجود آورده است. طبق آمار رسمی ایران نرخ متوسط تورم در سال ١٣٩٢ به حدود ٤٠% رسید و در سال ١٣٩٣ هم نرخ تورم بالائی پیش بینی می شود. جمعیت بیکارن به ٤ میلیون و سیصد هزار نفر بالغ می گردد که بیش از ٥/٩٦ درصد آنها هیچ کمک و درآمدی دریافت نمی کنند. میلیون ها کودک در شهرها و روستاها (طبق آمار یک میلیون و ٧٠٠ هزار نفر در رده سنی ١٠ تا ١٨ سال) مجبور به کار هستند و این وضعیت باعث محروم شدن این کودکان از تحصیل، رشد جسمی و روانی مناسب می شود. آنها نه تنها شدیداً استثمار می شوند بلکه در معرض انواع خطرهای جسمی، روحی و اخلاقی قرار دارند و از سوی دیگر استثمار وحشیانۀ کودکان و مزد ناچیز آنها، باعث کاهش بیشتر مزد زنان و مردان نیز می گردد و به تشدید استثمار دامن می زند.
نابرابری مزد زنان نسبت به مردان در مقابل کار برابر به عریان ترین شکلی در جامعه اعمال می شود. نسبت مزد زنان به مردان برای کار برابر حدود ٥٩% گزارش شده است. زنان کارگر و زحمتکش، علاوه بر ستم ها و تبعیض هائی که بر زنان به طور کلی وارد می شود ستم و تبعیض اقتصادی و شغلی را هم باید تحمل کنند.
در حالی که مصائب و مشکلات کمرشکن زندگی کارگران و زحمتکشان را احاطه کرده است، شورای عالی کار (نمایندگان کارفرمایان- وزیران و نمایندگان شورای اسلامی کار) مزد حداقل اسمی سال ١٣٩٣ را به میزان ٦٠٨٩٠٦ تومان تعیین کرد. این مبلغ بیانگر ٢٥% افزایش مزد اسمی نسبت به سال پیش است. مزد حداقل ٦٠٨٩٠٦ در حالی اعلام می شود که خط فقر در ایران یک میلیون و ٨٠٠ هزار تا ٢ میلیون تومان در ماه است. در حالی چنین مزدی برای بخش اعظم کارگران ایران تعیین می شود (چون بخش اعظم کارگران ایران مزدی کمتر از مزد حداقل و یا معادل آن دریافت می کنند) که میانگین هزینۀ یک خانوار شهری ٤ نفره در سال ١٣٩٣ – براساس خوش بینانه ترین پیش بینی تورم سال آینده – برابر ٢ میلیون و پانصد هزار تومان در ماه است، یعنی مزد اکثریت کارگران ایران، براساس تصمیم ضد کارگری شورای عالی کار، از یک چهارم هزینه متوسط یک خانوار شهری کمتر است. تصمیم ضد کارگری شورای عالی کار، که البته انتظار دیگری از آن نمی توان داشت، نسخۀ مرگ تدریجی کارگران است.
آزادی کارگران از زنجیرهای ستم و استثمار طبقاتی تنها به دست خود کارگران ممکن است. باید مبارزه، اعتراض و مقاومت را گسترش داد. باید متحد و متشکل شد، باید سازمان های اقتصادی – اجتماعی کارگران و حزب سیاسی طبقه کارگر را برای برانداختن سرمایه داری و محو نظام طبقاتی ایجاد کرد. طبقۀ کارگر در مسیر تاریخی و دوران ساز خود همواره از یک سو با اهداف و خواست های فوری و مبرم و از سوی دیگر با اهداف دراز مدت و تاریخی مواجه است که از یکدیگر جدایی ناپذیرند. اول ماه مه روز همبستگی طبقۀ کارگر و روز اعلام جمعی خواست ها و مطالبات مشترک همۀ کارگران است. ما همۀ کارگران، فعالان کارگری و تشکل های کارگری را به ضرورت مبارزه مشترک حول خواست ها و مطالبات مشترک طبقۀ کارگر فرا می خوانیم:
١ – اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگران همۀ کشورها در مبارزه با سرمایه داری است و باید تعطیل رسمی اعلام گردد و هرگونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری این روز ملغی گردد.
٢ – کارگران ایران بزرگترین طبقۀ اجتماعی و بزرگترین مولد ثروت در کشورند و با خانواده هایشان اکثریت جمعیت را تشکیل می دهند. بدین سان طبیعی است که کارگران خواهان دست کم مزدی معادل هزینه متوسط زندگی یک خانوار شهری (طبق آمار بانک مرکزی) باشند. چنین مزدی باید هر ساله به تناسب تورم و نیز افزایش بارآوری اجتماعی کار افزایش یابد.
٣ – ایجاد و به رسمیت شناساندن تشکل های مستقل کارگری (مستقل از کارفرمایان و عوامل شان، مستقل از دولت، مستقل از احزاب سیاسی و مستقل از نهادهای دینی) بدون هیچ پیش شرطی.
٤ – پرداخت فوری مزدها و سایر مطالبات عقب افتادۀ کارگران بی هیچ عذر و بهانه؛ در صورت امتناع کارفرما و یا ناتوانی او در پرداخت مزد کارگران، دولت مکلف است مزد کارگران را با خسارت ناشی از دیرکرد بپردازد.
٥ – لغو قراردادهای موقت و سفید امضا، به رسمیت شناختن حق انعقاد پیمان های جمعی کار بین کارگران و کارفرمایان و مبارزه با اخراج کارگران به ویژه فعالان حقوق کارگری.
٦ – پرداخت مزد برابر به زنان و مردان برای کار یکسان، لغو همۀ تبعیضات جنسی، مذهبی، قومی و ملی در زمینۀ استخدام و تصدی مسئولیت های شغلی و اجتماعی.
٧ – منع کار کودکان زیر ١٦ سال، برخورداری همۀ کودکان از تأمین اجتماعی گسترده و کامل، امکانات آموزشی، رفاهی، بهداشتی و ورزشی رایگان.
٨ – آزادی فوری و بی قید و شرط همۀ کارگران، معلمان و دانشجویانی که به دلایل سیاسی، عقیدتی یا مبارزه برای خواست های اقتصادی و اجتماعی زندانی شده اند. بازگشت به کار کارگران و معلمان زندانی و پرداخت حقوق و مزایای مدتی که زندانی و بازداشت بوده اند. لغو ممنوعیت تحصیلی دانشجویانی که فعالیت سیاسی داشته اند و به این خاطر محکوم شده اند.
٩ – آزادی فوری زندانیان سیاسی و عقیدتی و منع تعقیب آنها.
١٠ – آزادی بیان، قلم، عقیده، مطبوعات و دیگر رسانه های جمعی، لغو سانسور، منع شکنجه و لغو مجازات اعدام.
١١– حق گردهمائی، تظاهرات و اعتصاب، عدم دخالت پلیس، نیروهای انتظامی و امنیتی برای پایان دادن به اعتصاب.
١٢ – برقراری کنترل مستمر کارخانه و کارگاه ها و دیگر محیط های کار از نظر بهداشتی و ایمنی برطبق استانداردهای جهانی توسط نمایندگان منتخب کارگران، برکناری و برخورد قاطعانه با تمام دست اندرکاران بخش دولتی و خصوصی که در سوانح فاجعه بار کار به طور مستقیم و غیرمستقیم نقش داشته اند.
١٣ – بیمه های تأمین اجتماعی حق تمام افراد جامعه است. ادارۀ این نهاد باید بدست نمایندگان منتخب کارگران در سراسر کشور صورت گیرد. پوشش کامل همه واحدهای کار زیر ده نفر توسط قانون کار و بیمه های اجتماعی.
١٤ – پرداخت مستمری بازنشستگان به میزان آخرین مزد و حقوق دریافتی به شرطی که از مزد حداقل پایین تر نباشد، بهره مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات بهداشتی و درمانی.
١٥ – برقراری و اجرای دقیق حداکثر ٤٠ ساعت کار و دو روز تعطیلی متوالی در هفته و یک ماه تمام مرخصی سالانه با حقوق و مزایا.
١٦ – برقراری حداقل چهار ماه مرخصی با حقوق و مزایا برای زایمان و زمان بارداری زنان کارگر، پوشش کامل هزینه های زایمان و مراقبت های پزشکی و پیراپزشکی و آزمایش ها و غیره زنان کارگر توسط سازمان بیمه اجتماعی.
١٧ – حق شرکت و دخالت سازمان های مستقل کارگری در تدوین قانون کار.
١٨ – برقراری بیمۀ بیکاری برای کارگران بیکار و جویندگان کار با مزدی دست کم برابر مزد حداقل.
١٩ – کارگران همۀ کشورها طبقۀ واحدی هستند و همگی زیر بهره کشی و ستم سرمایه داران و دولت های سرمایه داری قرار دارند. منافع بنیادی، درازمدت و تاریخی کارگران همۀ کشورها مشترک است. بدین سان رابطه بین کارگران جهان باید همبستگی و اتحاد باشد. ما خواستار برابری حقوق کلیه کارگران ساکن ایران فارغ از ملیت، جنسیت و مذهب آنان هستیم. ما مخالف هر نوع تبعیض به ضد همۀ کارگران مهاجر یا دیگر کارگران سایر ملیت ها که در ایران شاغل و یا ساکن اند می باشیم.
٢٠ – ما از مبارزات اقتصادی و سیاسی کارگران در سراسر گیتی برای بهبود زندگی مادی و معنوی خود و مقابله با بحران ویرانگر و جهانگیر سرمایه داری پشتیبانی می کنیم، ما همبستگی خود را با مبارزات مردم زحمتکش کشورهای زیر سلطه و عقب مانده به ضد استثمارگران داخلی و غارتگران و تجاوزگران و اشغالگران خارجی اعلام می نمائیم، ما هر نوع توطئه توسط دولت های سلطه طلب خواه در شکل تجاوز نظامی و خواه به صورت به اصطلاح حمایت از حقوق مردم زیر ستم را محکوم می کنیم و برآنیم که ایجاد دگرگونی های اجتماعی و سیاسی تنها حق خود مردم هر کشور است، ما نه تنها سرکوب مبارزات توده ها، بلکه اعمال نفوذ در این مبارزات و تلاش برای کارگردانی آنها و جهت دادن بدان ها از سوی نیروهای امپریالیستی و ارتجاعی از هر قماش را قاطعانه رد می کنیم.
٢١ – ما هرگونه سیاست مبتنی بر نظامی گری، عظمت طلبی و سلطه جوئی را از جانب هر کشوری که باشد قویاً محکوم می کنیم. ما با همۀ سیاست های عظمت طلبانه و سلطه جویانۀ قدرت های جهانی و قدرت طلبان منطقه ای مخالفیم. چنین سیاستی که متکی بر منافع استثمارگرانۀ چپاولگران خارجی و داخلی است به جنگ های تجاوزگرانه و سلطه گرانه، به تهدید جنگ، به تقویت نظامی گری و به اعمال تحریم ها و وخیم تر کردن زندگی مردم دامن زده و فضای اجتماعی و سیاسی را به شدت مسموم و خفقان آور کرده است. ما طرفدار صلح همراه با آزادی و دموکراسی هستیم.
٢٢ – ما ضمن قدردانی از تمامی حمایت های بین المللی کارگری و مردمی از مبارزات کارگران در ایران و حمایت قاطعانه از اعتراضات و خواسته های کارگران در سراسر جهان، خود را متحد آنان می دانیم و بیش از هر زمان دیگر بر همبستگی بین المللی کارگران برای رهایی از مشقات نظام سرمایه داری تأکید می کنیم.
کارگران پروژه های پارس جنوبی
فعالان کارگری جنوب
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام
بخشی از کارگران محور تهران – کرج
اردیبهشت ١٣٩٣

اول ماه مه روز جهانی کارگر گرامی باد
قطعنامه کارگران شهر سقز به تاریخ اول ماه مه ٢٠١٤ برابر با ١١ اردیبهشت ١٣٩٣
امسال در حالی به پیشواز اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم، که سرمایه داری جهانی بیش ازپیش دربحران فرو رفته است. دیگر دوران رونق سرمایه سپری شده است و سرمایه بحران زا با بحرانی دائمی دست به گریبان است. سرمایه برای سرپا نگه داشتن تولید ارزش اضافی، بیش ازپیش به ستون و پایه اصلی خویش یعنی به نیروی کار هجوم می برد، سطح معیشت کارگران را پایین می آورد وآنان را دسته دسته اخراج می کند. سلطه رفرمیسم بر جنبش کارگری و نبود تشکل های کارگری نیز زمینه را برای این یورش سرمایه به اردوی کار تسهیل کرده است.
اما در ایران، وضع از این به مراتب اسفناک تر و فاجعه بارتراست، زیرا سرمایه داری، با اتکا به اهرم های مختلف از جمله فشار بر فعالان کارگری و کارگران آگاه، تحمیل بی حقوقی کامل برتمام کارگران، پایین نگه داشتن دستمزدها و بیکارسازی عظیم، فشار مضاعفی به کارگران تحمیل می کنند. کارگران به واسطه پایین بودن دستمزد وسطح معیشت به اضافه کاری و در بسیاری از موارد به مشاغل دوم و سوم تن می دهند. در این میان سرمایه داران در مقابل مطالبه امنیت شغلی، کارگران را بی وقفه مورد حمله قرار می دهند.
با توجه به وضعیت کنونی کارگران در ایران، ما شعار محوری مراسم اول ماه مه امسال را به جهت اهمیت آن برای زندگی و معیشت کارگران « مبارزه سراسری برای افزایش دستمزد، اخراج و بیکارسازی» قرار داده ایم. ما معتقدیم حمله به کارگران و دستگیری آنان به جرم مطالبات خود توسط عوامل سرمایه به هم طبقه ای هایمان آخرین بار نبوده و نخواهد بود. درعین حال، ما کارگران دریافته ایم که مقابله با یورش سرمایه تنها و تنها در سایه سازماندهی سراسری کارگران امکانپذیر است. ما معتقدیم در نبود این سازماندهی است که سرمایه همواره و بی امان ضربات وحشیانه خود را بر پیکر طبقه کارگر فرود می آورد. افزون براین، ما درعین آن که خود را متعهد وملزم می دانیم که درصف مقدم مبارزه برای خواست ها ومطالبات روزمره کارگران قرارگیریم، براین باوریم که رهایی نهایی طبقه کارگر ازسیه روزی ونکبتی که نظام سرمایه داری به طبقه کارگر تحمیل کرده است در گرو مبارزه برای لغو کارمزدی است.
با توجه به موارد فوق ما کارگران خواسته ها و مطالبات خویش را به شرح زیر اعلام می کنیم:
١- اول ماه مه روز جهانی کارگر، کارگران همراه با خانواده هایشان بتوانند بدون نیاز به کسب مجوز، بدون کنترل ومزاحمت پلیس این روز را براساس سنت های جهانی آن برگزار کنند.
٢- بحران سرمایه داری به یکی از حادترین مراحل خود رسیده است، کارخانه های دولتی یکی پس از دیگری به بخش خصوصی فروخته می شود و کارگران را دسته دسته تحت عنوان بازخرید و یا با استناد به بند ح از ماده ٢١ قانون کاردر واقع اخراج می کنند، به طوری که اکنون اخراج و بیکاری به عاملی خانمان سوز برای زندگی کارگران تبدیل شده است. ما کارگران را فرا می خوانیم که فریب وجوهی که تحت عنوان حق سنوات داده می شود را نخورند و با مقاومت متحدانه در برابر اخراج خواستار اشتغال دائم و امنیت شغلی شوند.
٣- ما کارگران خواهان لغو فوری کلیه قوانین و مصوبات ضد کارگری موجود از جمله قراردادهای موقت کار، قرارداد یک سویه، قرارداد اجباری که این روزها توسط شرکتهای پیمانکارمنعقد می گردد.
٤- در نبود تشکلهای خود ساخته کارگری دستمزد بر اساس واقعیت های موجود یک زندگی امروزی تعیین نمی شود، ما خواهان تعیین دستمزد بر مبنای یک زندگی امروزی برابر با تورم موجود و لغو بخشنامه شورای عالی کار در مورد حداقل دستمزد تعیین شده سال ١٣٩٣ هستیم.
٥- حقوق معوقه کارگران باید یکجا وفوری همراه با خسارت آن پرداخت گردد. دولت و مجریان قانون حق ندارند حقوق معوقه کارگران را به اقساط تبدیل کنند. ما خواستار بازداشت کارفرمایان خاطی تا وصول حقوق های معوقه کارگران هستیم.
٦- ما کارگران خواهان کاهش ساعات کار برای تامین اوقات فراغت درقالب دوروز تعطیل متوالی درهفته هستیم.
٧- بیمه بیکاری از دستاوردهای مبارزات پیشین کارگران جهان است. ما خواهان برخورد مناسب با شأن و منزلت انسانی با بیکاران و بیمه بیکاری مکفی و متناسب با سطح زندگی امروزی به کلیه افراد بیکار از جمله زنان و مردان تا زمان ارائه کار مناسب از سوی دولت هستیم و صندوق بیمه بیکاری موظف است به کارگرانی که بیمه بیکاری دریافت می کنند، عیدی پرداخت نماید.
٨- کارگران بیکار در بی حقوقی مطلق به سر می برند، بسیاری از آنان در معرض فروپاشی خانواده هایشان قرار دارند، بارها شاهد کشته شدن فرزندان به دست کارگران بیکار بوده ایم، بارها شاهد فحشا و تن فروشی زنان و دختران از بین همین کارگران بیکار بوده ایم، در نبود کار، کارگران بیکار مورد انواع سوء استفاده ها قرار می گیرند. آنان به حمایت هم طبقه ایهای شاغل شان نیاز دارند. ما کارگران شاغل را به حمایت از همکاران بیکارشان فرا می خوانیم. ما خواهان ممنوعیت اخراج ها و بازگشت فوری کارگران بیکار بر سر کارشان هستیم.
٩- کارگران بازنشسته به لحاظ سطح زندگی و معیشت در وضعیت مشتقت بار و رقت انگیزی به سر می برند. زندگی کارگران بازنشسته به هیچ وجه در شأن زندگی انسان امروزی نیست. ما خواهان تأمین زندگی کارگران بازنشسته و خانواده هایشان هستیم. به طوری که کارگران بازنشسته به واسطه نازل بودن سطح معیشت بعد از عمری کار مجبور به اشتغال مجدد نباشند.
١٠- کودکان در کارگاه های نمور و زیرزمینی ودرخیابان ها به عنوان ارزان ترین کارگران به کار گرفته می شوند، دولت موظف است تا به خانواده های که نان آور آنان کودکان هستند حقوق و مزایا شایسته یک زندگی امروزی فارغ از تعلقات خانوادگی پرداخت نماید و کودکان باید با هزینه دولت مشغول به تحصیل شوند.
١١– زنان کارگر در مقایسه با مردان از حقوق و مزایا و فرصت های شغلی کمتری برخوردارند. ما خواهان رفع تبعیض از زنان و برخورداری آنان از دستمزد و مزایای برابر در ازای کار برابر با مردان وهمچنین خواهان لغو آپارتاید جنسی وبرابری کامل حقوق زنان با مردان درتمام عرصه های زندگی اجتماعی هستیم. زن، همسر یا مادر بودن نباید مانع اشتغال و یا ارتقای شغلی زنان باشد. شرایط کاری زنان باید به گونه ای باشد که امکان تلفیق مسئولیت مراقبت از فرزندان را با کار در بیرون از خانه فراهم کند. ما خواهان قوانین حمایتی برای اشتغال و نیز امنیت و ارتقای شغلی زنان در محیط کار و تمام عرصه های زندگی هستیم.
١٢- – مبارزات متحدانه معلمان اخیراً شکل گسترده و نوینی به خود گرفته است. ما معتقدیم معلمان فقط در سایه ایجاد تشکل های خود ساخته سراسری می توانند به خواسته های خویش دست یابند.
١٣- صدورحکم شلاق از طرف قوه قضائیه برای یک معلم، صدور حکم شلاق برای یک جامعه است، ما کارگران ضمن محکوم کردن این جنایت، هیچ وقت آن را فراموش نخواهیم کرد.
١٤- کارگران در سراسر جهان، بدون تبعیض و برتری نژادی و هرگونه حس ناسیونالیستی حق کار و زندگی دارند. ما خواهان تأمین حقوق سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کارگران مهاجر در سراسر جهان می باشیم.
١٥ – ما کارگران خواهان آزادی ایجاد تشکل های کارگری، آزادی اعتصاب، تجمع و راه پیمایی، آزادی بی قید و شرط سیاسی، آزادی مطبوعات و آزادی کلیه زندانیان سیاسی و کارگران زندانی هستیم.
١٦- ما کارگران، حمله به بند زندانیان سیاسی که هر چند هفته یک بار توسط نیروهای امنیتی صورت می گیرد بخصوص بند ٣٥٠ زندان اوین را محکوم می کنیم و خواستار محاکمه کلیه مسئولین مربوطه هستیم.
١٧- جنگ که شامل پدیده هایی چون ترور، قتل عام و کشتار است، ابزار سرمایه داری جهانی برای تجدید تقسیم جهان و یکی از اهرمهای فشار دولت های قدرت مند سرمایه داری علیه مردم تحت ستم است. ما کارگران ضمن ابراز همدردی با ملت های جنگ زده در منطقه از جمله سوریه هر گونه جنگ را محکوم می کنیم .
١٨- مبارزه طبقه کارگر علیه سرمایه داری مبارزه ای جهانی است. ما کارگران ضمن حمایت از مبارزات کارگران کشورهای مختلف، کارگران جهان را برای ایجاد انترناسیونال کارگری فرا می خوانیم.
این قطعنامه با یک مقدمه و ١٨ بند در تاریخ ٦/٢/٩٣ با حضور جمعی از کارگران شهر سقز تدوین و مصوب شد.
ما تدوین کنندگان این قطعنامه، از تمام کارگران سقز و حومه از جمله کارگران شهرک صنعتی قهرآباد، کارگران بیمارستان، کارگران شهرداری، کارگران خباز، کارگران سطح شهر می خواهیم که در مراسم های دولتی شرکت نکنند و به هر شکل ممکن مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کنند و از این قطعنامه که خواست و مطالبات ما کارگران است استفاده کنند.

علی ربیعی، وزیر کار جمهوری اسلامی اعلام کرده است که امکان برگزاری راهپیمایی کارگران ایرانی در روز جهانی کارگر وجود ندارد.
به گزارش خبرگزاری کار ایران، ایلنا، آقای ربیعی دیروز در جلسه‌ای برای بزرگداشت زنان کارگر گفته است: “مراسم روز جهانی کارگر با حضور رئیس جمهور برگزار می‌شود، بنابراین برگزاری این مراسم به صورت راهپیمایی امکان پذیر نیست.”
وزیر کار گفته است: “سخنرانی رئیس جمهور و راهپیمایی کارگران به طور همزمان ممکن نیست.”

چهار نفر از اعضای هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگرن ایران به اداره اطلاعات سنندج احضار شدند
صبح امروز چهار نفر از اعضای هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران آقایان شیث امانی، صدیق کریمی، مظفر صالح نیا و خلیل کریمی به اداره اطلاعات شهر سنندج احضار شدند و هر کدام از آنها به فاصله یک ساعت از همدیگر باید خود را به این اداره معرفی کنند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران با اعتراض به احضار اعضای خود، اعمال فشار بر فعالین کارگری در آستانه اول ماه مه را قویا محکوم میکند و برگزاری مستقل مراسم این روز را توسط کارگران ایران حق مسلم آنان میداند و بدینوسیله اعلام میدارد برخوردهای امنیتی با ما کارگران و مطالبات مان راه به جایی نخواهد برد و کارگران ایران محکم و استوار از حقوق صنفی و اجتماعی دفاع خواهند کرد.

زنده باد اول ماه مه
زندده باد اتحاد و اعتراض سراسری کارگران ایران
اتحادیه آزاد کارگران ایران – نهم اردیبهشت ماه ١٣٩٣

گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگران!
قطعنامه کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری، انجمن برق و فلزکار کرمانشاه و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
“روز اول ماه مه ١٨٨٦ در شهر شیکاگو اعتصاب ها و راهپیمائی هایی همراه با تظاهرات برپا شد. کارگران در خیابان “هی مارکت” فریاد می زدند: هشت ساعت کار، هشت ساعت تفریح و استراحت، هشت ساعت خواب. سرمایه داران شبح انقلاب را جلوی چشم های شان می دیدند. پاسبان ها بی هیچ اخطاری به کارگران حمله کردند و جمعیت را زیر آتش گرفتند و عده ای کشته و زخمی شدند. صدها نفر را بازداشت کردند، اما فقط کسانی را به دادگاه می فرستادند که برای هشت ساعت کار روزانه مبارزه می کردند. جمعه ١١ نوامبر رهبران جنبش را دار زدند. آن روز ثروتمندهای شیکاگو از ترس به خود می لرزیدند. دراولین یکشنبه بعد از اعدام، هزاران کارگر جنازه ها را در قبرستان والدهایم دفن کردند. اما هدف هنوز سر جای اش بود: مبارزه برای هشت ساعت کار روزانه و شرایط انسانی تر کار، مبارزه برای برقراری مناسبات انسانی تر میان انسان ها ادامه داشت و هنوز هم ادامه دارد.”
(مری جونز، زنی از طبقه کارگر آمریک)
***************
و بار دیگر اول ماه مه فرا می رسد و کارگران سراسر جهان، بافنده ها، فلزکاران، معدن چیان، برپا کننده گان ساختمان ها و آسمان خراش ها و همه ی آنان که با کار و تولید ثروت و نعمت در زندگی، رفاه و آسایش را برای جوامع بشری به ارمغان می آورند به استقبال روز جهانی کارگر می روند. کارگران در این روز ابزارها را رها می کنند، از پشت ماشین ها و میزهای کار بیرون می آیند، بیغوله ها و خانه های شان را ترک می گویند و با شانه های تکیده و استوار، در خیابان ها رژه می روند. در اول ماه مه، کارگران این سازنده گان تاریخ جوامع انسانی و صاحبان اندیشه های بلند، پرچم جنبش مطالباتی خود را در برابر مناسبات سرمایه سالار حاکم بر جهان به اهتزاز در می آورند. آنها بار دیگر با تظاهرات گسترده ی خود در سرتاسر دنیا، اعتراض خود را به نابرابری و تبعیض، فقر و گرسنگی، ریاضت کشی اقتصادی و سرکوب سیاسی، جنگ و خشونت و تمامی مصائب و نابسامانی های نظام سرمایه داری اعلام می دارند و فریاد آزادی خواهی و برابری طلبی را رسا و رساتر می کنند.
کارگران! هم طبقه ای ها!
پس از گذشت ١٢٨ سال از کشتار کارگران در شهر شیکاگو و خواست ها و مطالبات انسانی و برحق آنان، امسال نیز در شرایطی به استقبال اول ماه مه می رویم که نظام سرمایه داری هم چنان در چهار گوشه جهان شرایط زندگی را برای طبقه کارگر و بخش های وسیعی از بشریت امروز سخت و سخت تر کرده است. تشدید بیش از پیش تضاد طبقاتی و افزایش درآمد و ثروت اقلیتی از سرمایه داران و صاحبان قدرت و مُکنت و متقابلاً استثمار و بهره کشی اکثریت عظیمی از جامعه، خود نمایشی از چهره عریان و آشکار بربریت و توحشی است که نظام گندیده و متعفن سرمایه داری، برای اکثریت قریب به اتفاق بشریت، به ویژه در ربع آخر قرن بیستم و قرن بیست و یکم به ارمغان آورده است. تا آن جا که بر طبق آخرین آمارها، در شرایطی که بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان در زیر خط فقر امرار معاش می کنند، دارایی تنها ٦٧ تن از ثروتمندان جهان، معادل دارایی نیمی از فقرای کره زمین است.
بدون تردید وجود چنین فاصله های عظیم طبقاتی، خود، نتیجه استمرار مناسبات نابرابر و پوسیده سرمایه داری و به تبع آن سیاست های استثمارگرانه و ظالمانه ی حاکم بر دنیا است، که امروزه، به ویژه از طریق توصیه های نئولیبرالی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، به دولت ها دیکته شده و از این طریق به خورد مردم کارگر و استثمار شده ی جهان داده می شوند. توصیه هایی که از دولت ها می خواهد تا بار سنگین بحران های اقتصادی و اجتماعی ناشی از تناقضات ذاتی این نظام و پیامدهای ویرانگر و ضدکارگری آن را با حذف سوبسیدها و کاهش هزینه های عمومی، بر دوش کارگران و اکثریت مردم به جان آمده و زحمتکش جامعه بگذارد.
در یک چنین مناسبات و البته در سایه ی یک چنین سیاست ها و توصیه هایی است که به ویژه در اوضاع و احوال کنونی جهان، از یک سو روزانه و ساعت به ساعت، بر دارایی ها و ثروت بی حساب و نجومی سرمایه داران افزوده می شود واز دیگرسو، فقرا (همه ی آنان که کار می کنند و با کار و تولید خود به کره ی خاکی و هر آنچه در اوست جان و هستی می بخشند) هر روز فقیرتر و بی چیز تر شده و به خانه خرابی و فقر مطلق کشانده می شوند. همچنین در پی اِعمال یک چنین سیاست هایی است که امروزه جنگ های قومی ـ مذهبی و تخاصمات منطقه ای و انواع فجایع انسانی ناشی از آن ها، همچون خرید و فروش مواد مخدر و گسترش اعتیاد و فحشاء، قاچاق انسان، کشتار کارگران در محیط های کار و نابودی محیط زیست و انواع مصائب و ناfسامانی های اجتماعی و در یک کلام برده داری مدرن، به جزء جدائی ناپذیر جهان پیرامونی تبدیل شده است!
کارگران! انسان های آزادی خواه و عدالت طلب!
امسال در حالی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که کارگران در ایران با یکی از ارزان ترین دستمزدهای موجود و متداول در جهان، امرار معاش می کنند. معنای تعیین حداقل دستمزد کارگران به میزان ٦٠٩٠٠٠ هزار تومان، در دنیای واقعی این است که تک تک آحاد کارگران باید به اشکال مختلف برای جبران مافات و کمبودهای عدیده ی زندگی، تن به اضافه کاری بدهند تا شاید بتوانند در مقابله با غول گرانی و تورم ایستاده گی نموده و به زندگی خود و خانواده های شان تنها دوام و بقا بخشند. مضاف بر این که به تعویق افتادن دستمزدها، بیکارسازی و اخراج کارگران، مرگ های فجیع و ناگوار در مراکز و محیط های کار و همراه با آن تهدید و احضار و دستگیری و زندانی کردن کارگران توسط سرمایه داران و عوامل آن ها در مراکز و دستگاه های سرکوب، امروزه به رویه ای مرسوم در جامعه تبدیل شده است.
علاوه بر این سرمایه داران از تمامی ظرفیت های قانونی و فرا قانونی برای تحمیل انواع بی حقوقی و ستم به طبقه کارگر ایران بهره می برند. اما کارگران از حق اعتصاب و حق ایجاد تشکل های مستقل و متکی به خود کارگران و حتی حق بیان آزادانه نظرات و باورهای خود محروم می باشند. کارگران و فعالان کارگری همچنین از اعلام نظر در باره سیاست های اقتصادی دولت منع می شوند تا سرمایه داری بتواند روند انباشت سرمایه را به قیمت فقر و فلاکت خیل عظیم مزد بگیران تحت ستم و استثمار جامعه ادامه دهد. کارگران همچنین از برگزاری راهپیمائی ها و مراسم آزادانه و مستقل روز جهانی کارگر، برای اعلام خواست ها و مطالبات خویش نیز، محروم هستند و تنها حق دارند که در مراسم های فرمایشی دولتی و کارفرمایی شرکت کنند. در سال های اخیر بسیاری از کارگران و فعالین کارگری را صرفاً به خاطر دفاع از بدیهی ترین حقوق و مطالبات کارگران، از جمله به خاطر شرکت در مراسم های مستقل این روز و طرح خواست ها و مطالبات طبقاتی طبقه کارگر در اول ماه مه، دستگیر و روانه ی زندان ها کرده اند و به شلاق، تبعید و حبس هایی طولانی مدت محکوم نموده اند.
ناگفته پیداست که کارگران بهیچوجه نمی توانند و نباید در قبال این همه ستم و بی حقوقی ساکت بنشینند و تنها شاهد و ناظر خاموش و “سر به راه” وقایع و اتفاقات پیرامونی باشند. کارگری را که بر اثر حرص و ولع سیری ناپذیر سرمایه و سودجویی بی حد و حصر مشتی سرمایه دار به روز سیاه نشسته است، نمی توان صرفن با حربه ی تهدید و ارعاب و سرکوب و زندان، بر سر جای خود نشاند و وادار به سکوت کرد. کارگران قطعاً در مقابل این بی عدالتی ها و تعرضات ساکت نخواهند نشست. همان گونه که تاکنون ساکت ننشسته اند. آنان بارها و بارها اعتراض خود را نسبت به شرایط سخت و ذلت بار زندگی نشان داده و همواره به دفاع از حقانیت راه خویش و حرمت آن برخاسته اند. اگر چه هر گونه اعتراض و حق طلبی آنان همواره با تهدید و بازداشت و زندان پاسخ گرفته است.
ما كارگران دیگر در مقابل این وضعیت ضد انسانی و فلاکت بار و گسترش لحظه به لحظه عمق و دامنه آن سكوت نخواهیم كرد و اجازه نخواهیم داد که بیش از این ما را به بازی بگیرند و حق حیات و هستی ما را به تباهی بكشانند. از نظر ما تداوم وضعیت موجود، سوق دادن زندگی و معیشت میلیونها کارگر و خانواده هایشان از خط فقر به خط مرگ است. ما تعرض به زندگی و معیشت خود را بر نخواهیم تافت و متحد و یکپارچه در مقابل فقر و فلاکت و بی حقوقی تحمیل شده بر ما و خانواده هایمان ایستادگی خواهیم کرد. ما تولید كنندگان اصلی ثروت و نعمت در جامعه هستیم. داشتن یك زندگی انسانی، مطابق با بالاترین استانداردهای حیات بشر امروز، حق مسلم و خدشه ناپذیر ماست. ما برای تحقق این امر خطیر، تلاش خواهیم کرد تا تمامی موانع پیش ِ روی را، با اتكا به مبارزه و قدرت ِ اتحاد و همبستگی مان و همچنین برپایی تشكل های مستقل و طبقاتی، از سر راه برداریم. باید به وضعیت موجود خاتمه داده شود. ما کارگران دیگر تحمل اینهمه بی حقوقی و بی حرمتی به زندگی و معیشت خویش را نداریم. ما اعلام می کنیم که متحد و یکپارچه در مقابل آن ایستادگی خواهیم کرد.
ما ضمن محکوم کردن هر گونه تهاجم به مراسم های اول ماه مه و تاکید بر لزوم تشكل یابی، کسب آگاهی های طبقاتی و نیروی سازمانیافته و متشکل كارگران، یادآوری می کنیم که : به باور اعضا و فعالین این تشکل ها، رهایی از منجلاب گندیده و متعفن سرمایه داری به عنوان علت العلل همه ی نابسامانی ها و سیه روزی های طبقه کارگر و توده های تحت ستم و استثمار مردم، فقط و فقط از راه الغای کامل نظام سلطه و استثمار سرمایه متحقق خواهد شد و بس. اما تا آن زمان و از جمله در راستای تحقق این امر خطیر، کارگران و فعالین کارگری متشکل در این کمیته ها، به سهم خود، برای پیگیری خواست ها و مطالبات زیر و به کرسی نشاندن آن ها در حد توان تلاش و مبارزه خواهند کرد:
١ـ در حالی كه میزان تورم اعلام شده در سال ٩٢ توسط نهادهای رسمی دولتی (بانک مرکزی و مرکز آمار ایران) رقمی معادل ٦/٣٦ درصد و خط فقر اعلام شده از طریق همان نهادها، ماهانه رقمی معادل دو میلیون تومان را نشان می دهند، به اصطلاح “شورای عالی کار” معلوم نیست که بر چه اساسی و با کدام معیار منطقی و قانونی، حداقل دستمزد کارگران را در سطح تورم ٢٥ درصدی و میزان آن را ششصد ونه هزار تومان تعیین و اعلام نموده است؟ از جنبه های ضد کارگری و ضدانسانی این اقدام “شورای عالی کار” هم که بگذریم، این عمل حتی با قوانین مصوب و مورد پذیرش خود حکومت (ماده ٤١ قانون کار جمهوری اسلامی) نیز خوانایی و مطابقت ندارد! واقعیت این است که این اقدام ضدکارگری “شورای عالی کار” همانا تحمیل مرگ تدریجی برمیلیون ها کارگر و خانواده كارگری و در واقع توهین به مقام و منزلت کارگران است. با توجه به نرخ واقعی تورم و گرانی افسارگسیخته و سرسام آور کالاها و خدمات و انتظار صعود آن به سطوحی بالا تر از میزان موجود، تعیین این مقدار دستمزد برای کارگران (٦٠٩٠٠٠ هزار تومان، برای سال ٩٣) حتی کفاف مخارج چند روز کارگر و مزدبگیران تحت ستم و استثمار را هم نمی دهد. بر این اساس ما کارگران ضمن رد شیوه “سه جانبه گرایی ِ”تعیین حداقل دستمزد، توسط یک نهاد سرمایه داری (“شورای عالی كار”) خواهان انحلال این به اصطلاح “شورا” و اعتراض و مبارزه متشکل و سازمانیافته ی كارگران برای افزایش دستمزدها از طریق دخالت نمایندگان منتخب و واقعی کارگران، با توجه به نرخ واقعی تورم و سطح معیشت متعارف و معمول زندگی، حتی در همین نظام ها و جوامع (نظام ها و جوامع سرمایه داری) هستیم.
٢ــ برپایی تشكل های مستقل كارگری و حق اعتراض و اعتصاب، تجمع، تحصن و راهپیمایی و حق آزادی بیان، طبع و نشر و سایر حقوق سیاسی و اجتماعی، امروزه جزئی از حقوق مسلم و خدشه ناپذیر کارگران و همه ی آحاد مردم در سرتاسر دنیاست. ما کارگران خواهان برخورداری از تمامی این حقوق و مطالبات بوده و برای دستیابی به آن ها تلاش و مبارزه خواهیم کرد.
٣ــ دستمزدهای معوقه ی كارگران و خسارت های ناشی از آن باید فوراً و بدون هیچ عذر و بهانه ای به کارگران پرداخت شوند. عدم پرداخت دستمزدهای معوقه ی کارگران در واقع جُرم آشکاری است که می بایست مورد پیگرد قضائی قرار گیرد. چنین دستمزدهایی باید همراه با خسارت های ناشی از آن، تماماً به کارگران پرداخت شوند.
٤ــ ما خواهان لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء و حذف شركت های واسطه ای و پیمانكاری، كه نتیجه مستقیم و بلافصل آن عدم امنیت شغلی کارگران و تمکین در قبال انواع ستمگری و بی حقوقی است، از محیط ها و شرایط کار کارگران هستیم. برهمین اساس، ما به سهم خود از كارگران شركت های پیمانكاری و كارگرانی كه با قراردادهای موقت مشغول به كارهستند می خواهیم که با ایجاد تشكل های مستقل و مرتبط با مسئله مورد نظر، دربرابر این وضعیت و این بی عدالتی بیّن و آشکار دست به اعتراض و مبارزه زده و عوامل سرمایه را مجبور به لغو این نوع قرار دادهای ذلت بار نمایند.
٥ــ اخراج و بیکارسازی کارگران توسط سرمایه داران در واقع یکی از راه های انداختن بار بحران سرمایه، بر دوش های کارگران و کسب سودهای نجومی و افسانه ایست. ماخواهان اقدامات دسته جمعی و متحد همه ی بخش های كارگری، علیه موج بیكارسازی و اخراج کارگران و مزدبگیران تحت ستم و استثمار و در همین رابطه پرداخت بیمه ی بیکاری مکفی، تا زمان اشتغال به کار مجدد این کارگران بر سر کار می باشیم.
٦ــ ما کارگران خواهان لغو هر نوع حکم اعدام و قطع فوری و بدون قید و شرط هرگونه اِعمال فشار نسبت به کارگران و فعالان کارگری، و همین طور، فعالان دیگر جنبش های اجتماعی و به طور مشخص قطع ِ تعقیب، تهدید، احضارهای مکرر کارگران و فعالان کارگری و بازداشت و زندانی کردن آن ها می باشیم. ما همچنین خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط همه ی کارگران زندانی ازجمله: رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، رسول بوداغی، بهنام ابراهیم زاده، محمد مولانایی، یوسف آبخرابات، واحد سیده و تمامی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و عقیدتی و همراه با آن، لغو احکام صادره علیه فعالان کارگری و فعالان سایر جنبش های اجتماعی و توقف پیگردهای امنیتی و قضایی، نسبت به آنان هستیم.
٧ــ ما کارگران خواهان اختصاص انواع بیمه های تأمین اجتماعی، از جمله بیمه های بازنشستگی و بیکاری و … برای اکثریت قریب به اتفاق توده کارگران، به ویژه كارگران اخراجی و افراد آماده به كار، زنان خانه دار، كارگران از كار افتاده و دیگر آحاد جامعه هستیم. به باور ما، استفاده از مزایای بیمه های تأمین اجتماعی و دیگر امکانات آموزشی، بهداشتی و درمانی رایگان امروزه جزء حقوق مسلم و خدشه ناپذیر کارگران و عموم مردم زحمتکش و تحت ستم جامعه در بسیاری از کشورها به شمار می آید و پرداخت آن به عموم مردم کارگر نیز در ردیف پاسخ گویی به نیازها و ضروریات اولیه و مسلم هر جامعه ای است. بیمه های تأمین اجتماعی اگر می خواهد که به نحو مطلوبی از آن استفاده شود می بایست که به دست نمایندگان منتخب و واقعی خود کارگران و آحاد مردم زحمتکش جامعه اداره شود.
٨ــ ما خواهان برخورداری تمامی بازنشستگان از یك زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی هستیم و هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان را قویاً محكوم می كنیم.
٩ــ كارگران باید در محل كار خود از استانداردهای مربوط به ایمنی و بهداشت كار برخوردار باشند. به علاوه کلیه قوانین و استانداردهای جهانی مربوط به مشاغل سخت و زیان آور باید بدون قید و شرط و هرگونه عذر و بهانه ای، در مورد کارگران به مرحلۀ اجرا گذاشته شوند.
١٠ــ ما ضمن تأکید بر اتحاد و همبستگی بخش های مختلف طبقه کارگر و اعلام حمایت قاطعانه از مطالبات معلمان و پرستاران و سایر اقشار و بخش های این طبقه، از مبارزات عدالت طلبانه و برحق آنان جهت احقاق حقوق مسلم شان دفاع نموده و در حد توان برای دستیابی به آن حقوق و مطالبات، تلاش و مبارزه خواهیم کرد. ما همچنین پشتیبانی خود را از تمامی جنبش های آزادی خواهانه و برابری طلب، همچون جنبش دانشجویی و جنبش زنان و حق تشكل یابی آنان اعلام می داریم و دستگیری، محاكمه و به زندان افكندن فعالین این جنبش ها را قویاً محكوم می كنیم.
١١ــ ما خواهان برابری کامل حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی، و محو كلیه قوانین تبعیض آمیز علیه آنان می باشیم. اعضا و فعالان تشکل های امضا کننده ی زیر، خود را در مبارزه زنان برای رسیدن به حقوق کامل شان با مردان، سهیم و ذینفع دانسته و از تمامی کارگران و توده های مردم عدالت طلب و آزادیخواه جامعه می خواهند که برای تحقق این امر خطیر و به کرسی نشاندن تمامی خواست ها و مطالبات ویژه ی زنان، به عنوان نیمی از جامعه، از هر طریق ممکن دست به فعالیت و مبارزه بزنند.
١٢ــ پدیده کودکان کار به شکل غیر قابل تصوری در حال گسترش است. نظام سرمایه داری با هدف پایین نگه داشتن سطح دستمزدهای کارگران جهت استثمار هرچه فزاینده تر آنان و از این طریق سوداندوزی بیش تر و بیش تر، تحت عناوین و بهانه های مختلف، این پدیده (کار کودکان) را در سرتاسر دنیا گسترش می دهد. کار کودکان باید ممنوع شود و هر طرحی برای رسمیت بخشیدن این پدیده، تحت هرعنوان و بهانه ای می بایست محکوم گردد. همه ی كودكان باید جدای ازموقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین و نوع جنسیت و وابستگی های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی، از امكانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی رایگان و یكسانی برخوردار باشند.
١٣ــ ما کارگران بخشی از طبقه كارگر جهانی هستیم و به سهم خود از حقوق و حرمت انسانی همه ی کارگران و بشریت عدالت طلب و آزادی خواه دفاع می کنیم. ما با اخراج و تحمیل انواع ستم و بی حقوقی نسبت به كارگران ِ ملیت های مختلف و به طور مشخص کارگران مهاجر افغانی مخالفیم و آن را اکیداً محكوم می كنیم. كارگران مهاجر افغان در ایران، تحت شرایط بسیار سخت و تأسف باری زندگی می كنند و از ابتدائی ترین حقوق و مطالبات انسانی خویش محرومند. ما ضمن محكوم كردن هر گونه ستم و تبعیض نسبت به این کارگران، خواهان برخورداری تمامی کارگران مهاجر، با هر ملیتی، از حقوق کامل شهروندی با مردم ایران و رعایت حرمت آنان می باشیم.
١٤ــ ما ضمن قدردانی از تمامی حمایت های کارگری بین المللی از مبارزات كارگران در ایران و حمایت قاطعانه از اعتراضات و خواسته های كارگران و توده های مردم به جان آمده در دیگر کشورهای جهان، خود را متحد طبقاتی تمامی بخش های طبقه کارگر و مبارزات برحق و برابری طلبانه آنان در سرتاسر دنیا دانسته و به ویژه در این روز بزرگ و تاریخی، بیش از هر زمان دیگر بر همبستگی بین المللی طبقه كارگر برای رهایی از مشقات نظام سرمایه داری تاكید می كنیم . ما در عین حال خواستار تقویت سازمانیابی و مبارزات هدفمند و با برنامه ی كارگران در سرتاسر جهان می باشیم.
ما همچنین معتقدیم که طبقه کارگر ایران می تواند در روز اول ماه مه ضمن استفاده از تمامی اشکال مبارزه و اعتراض بالاخص اعتراضات خیابانی در مقابل نهادهای سرمایه عدم تمکین به وضع موجود را فریاد کند.
١٥ــ اول ماه مه باید تعطیل رسمی اعلام شده و در تقویم رسمی كشور گنجانده شود. ما خواهان لغو هرگونه محدودیت در برگزاری مراسم این روز جهانی هستیم.
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری
انجمن برق و فلزکار کرمانشاه
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

وزارت کار در جوابیه ای به هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران بر تداوم قانون شکنی و تحمیل ستم معیشتی بر کارگران صحه گذاشت
اتحادیه آزاد کارگران ایران: بدنبال تصویب حداقل مزد در آخرین روزهای سال گذشته که طبق روال هر ساله بدون حضور نماینده های واقعی کارگران صورت گرفت و حداقل مزد بیش از ده درصد زیر خط تورم اعلامی تعیین گردید، هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران طی نامه ای به وزیر کار خواهان تجدید نظر فوری در حداقل مزد مصوب شدند و اعلام کردند چنانچه تا آخر فروردین ماه، حداقل مزد مصوب بر اساس اجرای بی کم و کاست ماده ٤١ قانون کار صورت نگیرد همراه با کارگران امضا کننده طومار در تهران دست به تجمع اعتراضی در مقابل وزارت کار خواهند زد. اما علیرغم این اعتراض از سوی هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران و دیگر تشکلها و نهادهای مستقل کارگری منجمله سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و همچنین اعتراضات شدید دیگری که از سوی کارگران ابراز شد و خبرگزاری ایلنا آنها را منعکس کرد، وزارت کار در جوابیه خود به هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی کارگران بر ادامه سیاستهای قانون شکنانه و ضد کارگری دولت و شورایعالی تاکید نموده است. متن کامل این جوابیه به شرح زیر است:

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی

جناب آقایان جعفر عظیم زاده – شاپور احسانی راد – شیث امانی – شریف ساعد پناه – جمیل محمدی و خانم پروین محمدی، هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران
با سلام و احترام! بازگشت به نامه شما که به شماره ٢٣٢٤٤٤ مورخ ٢٧/١٢/٩٢ به ثبت رسید به آگاهی میرسانم: ١ـ مطابق ماده ٤١ قانون کار، مرجع تصمیم گیری در خصوص تعیین میزان حداقل مزد و افزایشات سایر سطوح مزدی شورایعالی کار است. این شورا نهادی سه جانبه بوده و در آن علاوه بر نمایندگان دولت، نمایندگان تشکلات عالی کارگری و کارفرمائی نیز حضور دارند و تصمیمات آنان به منزله تصمیم و نظر موکلین آنها( کارگران و کارفرمایان سراسر کشور) است. ٢ـ قانونگذار برای تعیین حداقل مزد توسط این شورا دو معیار کلی را تعیین کرده است که این دو معیار انحصاری نبوده بلکه صرفا مهم ترین و شاخص ترین معیارهایی که می توان برای تعیین دستمزد ارائه نمود را بیان کرده است. اگرچه شورایعالی کار باید این دو معیار را مورد توجه قرار دهد لیکن صرف این دو معیار ملاک عمل نبوده و معیارهای دیگری را نیز باید با توجه به شرایط و مقتضیات زمان مدنظر قرار داد و به عبارت دیگر این تکلیف باید با توجه به درصد تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در کنار سایر معیارها انجام شود. ٣ـ از جمله اهداف مورد نظر در تعیین حداقل مزد دستیابی به یک ساختار مناسب و منصفانه است که علاوه بر ارتقا سطح در آمد و بهبود معیشت کارگران، توان پرداخت بنگاههای اقتصادی را نیز در نظر بگیرد. هر چند حداقل مزد باید منطبق با قدرت خرید کارگران و هماهنگ با افزایش قیمت ها باشد، لیکن روند تعیین آن با لحاظ کردن ملاحظات و شرایط اقتصادی اجتماعی و… کشور می بایست به گونه ای باشد که از بروز شوک در اقتصاد پیشگیری کند. از جمله این ملاحظات صرف و صلاح بنگاهها و قدرت پرداخت صنایع است که از یک صنعت به صنعت دیگر و از یک کارگاه به کارگاه دیگر متغیر و متفاوت است. اگر حداقل مزد بدون استدلال و بیش از توان صنایع افزایش یابد، واضح است که به مشکلات جامعه کار و تلاش دامن زده و مخاطراتی برای کارفرمایان و به تبع آن برای کارگران در پی خواهد داشت. توجه دقیق به اوضاع اقتصادی کشور و جلوگیری از رکود فعالیتهای اقتصادی از موارد مهم در بحث حفظ وضع موجود تولید و به طور اهم اقتصاد کشور می باشد. ضرورت های توسعه اقتصادی و ادامه حیات واحدهای تولیدی ایجاب میکند که در تعیین سبد هزینه و در نتیجه تعیین حداقل دستمزد ملاحظاتی نظیر حجم نیروی کار و اشتغال مخصوصا توان پرداخت صنایع، رقابت خارجی، وضعیت بازرگانی، مالیتهای پرداختی، هزینه بیمه، هزینه انرژی و مواد اولیه مورد توجه قرار گیرد تا یک واحد اقتصادی توان پرداخت آن را داشته باشد. ٤ـ افزایش حداقل مزد بدون توسل به دیگر روشهای تکمیلی – حمایتی و اتخاذ سیاستهای کلان اقتصادی به منظور مهار و کاهش تورم، نمی تواند به خودی خود سبب افزایش سطح در آمد واقعی و بهبود معیشت کارگران شود. توضیح اینکه با افزایش نرخ تورم، در آمد واقعی نیروی کار (دستمزد واقعی) کاهش یافته و مالا افزایشات اسمی حداقل مزد با نرخ تورم خنثی میشود. این امر منجر به کاهش رضایتمندی کارگران خواهد شد. ٥ـ تدابیر متخذه از سوی شورایعالی کار علاوه بر افزایش ٢٥ درصدی حداقل مزد در سال ١٣٩٣ منجر به افزایش ٦٠ درصدی مبلغ کمک هزینه اقلام مصرفی کارگران از ٥٠٠٠٠٠ رال در سال ٩٢ به ٨٠٠٠٠٠ رالر در سال ٩٣ شد که چنانچه سایر دریافتی های قانونی به کارگران از قبیل کمک هزینه مسکن و کمک هزینه عائله مندی را به رقم حداقل مزد بیافزائیم، حداقل دریافتی کارگران در سالجاری متناسب با نرخ تورم اعلام شده توسط مرکز آمار ایران تا پایان سال ٩٢ است. اسماعیل ظریفی آزاد مدیر کل روابط کار و جبران خدمت (تصویر جوابیه وزارت کار در سایت اتحادیه آزاد کارگران قابل دسترس است)

متن کامل نامه هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران به وزیر کار که در تاریخ ٢٧ اسفند ماه گذشته تحویل وزارت کار شد به شرح زیر بود: نامه سر گشاده! جناب آقای دکتر علی ربیعی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی! با سلام! همانطور که خود به عنوان رئیس شورایعالی کار مستحضرید حداقل مزد ما کارگران به میزان بسیار ناچیز ٢٥ درصد افزایش پیدا کرد و بدنبال آن شما با لحنی پیروزمندانه در جلسه شورایعالی کار به تعریف و تمجید از این مصوبه و کسانی پرداختید که به عنوان به اصطلاح نماینده های کارگری امضای خود را بر پای افزایش ٢٥ درصدی مزد گذاشتند. جناب وزیر! راستش، دولتها و کارفرمایان همیشه با تحمیل فقر بر ما کارگران سودهای نجومی خود را تضمین کرده اند اما کمتر حکومتداری در ایران و جهان بوده است که در مقابل چشمان میلیونها خانواده کارگری از تحمیل فقر و فلاکت بر آنان به خود بالیده باشد. رئیس جمهور در کارزار انتخاباتی اش سه بار از عمل به قانون برای تعیین حداقل مزد صحبت کرد و چشم در چشم میلیونها خانواده کارگری وعده اش را زیر پا گذاشت و شما چشم در چشم ما کارگران از تحمیل فقر و فلاکت بر ما، به خود بالیدید. و اما گذشته از حقایق فوق توجه شما را به نکات زیر جلب میکنیم: ١ـ از سال ١٣٦٨ که قانون کار به تصویب رسیده است هر ساله ماده ٤١ این قانون به اشکال مختلف زیر پا گذاشته شده است. چرا که تا آنجا که به بند ١ این ماده قانونی مربوط میشود اولا همیشه آمار بانک مرکزی در مورد تورم با آن تورم کمر شکنی که ما بطور عملی در زندگی خود شاهد بوده ایم مغایرت داشته است و دوما بصورت روتینی طی سه سال گذشته شورایعالی کار حتی تورم رسمی اعلامی از سوی بانک مرکزی را نیز مبنای تعیین حداقل مزد قرار نداده است و امسال نیز برای سال چهارم چنین کاری صورت گرفت. ٢ـ بند ٢ ماده ٤١ قانون کار با قید “باید” بر تامین معیشت یک خانوار چهار نفره کارگری تاکید کرده است اما این بند از زمان تصویب قانون کار تماما زیر پا گذاشته شده و هیچگاه در تعیین حداقل مزد مبنا قرار نگرفته است. زیر پا گذاشتن کامل این بند در طول ٢٤ سال پس از تصویب قانون کار، امروزه کار را به جائی رسانده است که با حداقل مزد مصوب شورایعالی کار برای سال ٩٣ حتی اجاره بهای یک منزل مسکونی را نیز در مراکز استانها نمیتوان تامین کرد. ٣ـ زیر پا گذاشتن ماده ٤١ قانون کار طی تمامی سالهای پس از تصویب این قانون و بویژه به هیچ شمردن تامین معیشت کارگران بر اساس بند ٢ این ماده قانونی، چنان شرایط فلاکت باری را بر زندگی ما کارگران تحمیل کرده است که علیرغم سیطره فضای امنیتی بر مطالبات صنفی کارگران، چهل هزار کارگر طی دو سال گذشته با امضای طوماری اعتراضی و تجمعاتی محدود در مقابل مجلس و وزارت کار خواهان عمل به ماده ٤١ قانون کار شدند. با اینحال و با افزایش حداقل مزد به میزان ٢٥ درصد برای سال آینده و فاصله ١٢ درصدی آن با تورم رسمی، بیش از پیش روشن شد که در این مملکت تنها چیزی که مهم نیست زندگی و معیشت کارگران به مثابه اکثریت عظیم مردم ایران است و لاغیر. جناب وزیر! دولتهای پیشین بنا بر حقایق انکار ناپذیری که به آنها اشاره شد قوانین را آنهم در حساس ترین وجه اش، یعنی آنجا که مسئله زندگی و بقا میلیونها خانواده کارگری مطرح است زیر پا گذاشته اند. دولت جناب روحانی و شما نیز به عنوان رئیس شورایعالی کار چنین کردید و نه تنها چنین کردید بلکه بر عمل خود افتخار نیز کردید. لذا کاملا صریح و بی پرده باید به شما بگوئیم: ما به عنوان هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران، طی دو سال گذشته و در جلسات متعددی در وزارت کار و مجلس شورای اسلامی شرایط فلاکت بار کارگران و همه خواستهایمان را مطرح کردیم، در حضور مسئولین امنیتی نیز صحبتهایمان را کردیم و سال گذشته از استانداری تهران خواهان صدور مجوز برای بر پائی تجمع اعتراضی در مقابل وزارت کار شدیم. اما افزایش بسیار تحقیر آمیز ٢٥ درصدی حداقل مزد برای سال آینده نشان داد که باید صدایمان را برای اجرای قانون بیش از پیش بلندتر کنیم و علیه کسانی که با قانون شکنی، فقر و فلاکت را بر ما کارگران تحمیل کرده اند دست به تجمعات وسیع خیابانی بزنیم و در صورت رد مجدد صدور مجوز برپائی تجمع اعتراضی کارگری از سوی استانداری تهران، با اتکا بر قوانین پایه ای کشور و اتکا بر حقوق انسانی مان اقدام به فراخوان تجمع اعتراضی کارگری در مقابل وزارت کار کنیم. لذا بدینوسیله از شما به عنوان رئیس شورایعالی کار و جناب آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور کشور مصرانه میخواهیم حداکثر تا آخر فروردین ماه سال آینده با تجدید نظر در حداقل مزد مصوب، به وظیفه قانونی خود در عمل به اجرای بی کم و کاست ماده ٤١ قانون کار عمل کنید تا ما کارگران ناچار نشویم برای اجرای قانون کار چرخ تولید را بخوابانیم و مقابل وزارت کار را صحنه تجمعات اعتراضی خود کنیم.
هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران: جعفر عظیم زاده – پروین محمدی – شاپور احسانی راد – شیث امانی – شریف ساعد پناه – جمیل محمدی! رونوشت به: نهاد ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی اتحادیه آزاد کارگرن ایران – ٦ اردیبهشت ماه ١٣٩٣

اطلاعیه جمعی از زندانیان سیاسی رجائی شهر بمناسبت اول ماه مه
یازده اردیبهشت ، روز همبستگی جهانی کارگران را به روز همبستگی ملی برای تامین امینیت شغلی ، دستمزد شایسته ، حق ایجاد سندیکا و حق اعتصاب تبدیل کنیم!!!
کارگران ایران بعنوان طبقه بزرگ ١٤ میلیونی مولد بخش مهمی از ثروت های جامعه در شرایطی به پیشواز اول ماه مه می روند که حکومت جمهوری اسلامی با اجرای سیاست های ضد حقوق بشری و ضد کارگری، خانواده بزرگ ٥٠ میلیونی کارگران را از طریق بیکاری ، تورم ، گرانی ، بی مسکنی ، فقدان آموزش و بهداشت و سر کوب مطالبات قانونی از فقر و نداری مچاله کرده است بطوری که یکی از ثروتمندترین کشور جهان با رتبه دهم به لحاظ داشتن ذخایر زیر زمینی در میان ٢٠٤ کشور در دنیا به بالاترین امار بیکاری ، گرانی ، اعتیاد ، طلاق و تن فروشی ، جرم و جنایت ، شکنجه و سرکوب و زندان دچار شده است اهم سیاست های ضد حقوق بشری حکومت اسلامی به صورت زیر است :
١ – تحمیل دستمزد های یک چهارم خط فقر.
٢- تحمیل قراردادهای موقت و سفید امضا در جهت بردگی کامل کارگران در خدمت میلیادرهای رانتخوار و حاکم و در جهت نابودی امنیت شغلی.
٣- برداشتن گمرکات مرزی و واردات کالاهای بنجل توسط مافیای ثروت و قدرت حاکم .
٤- خصوصی سازی یا همان خودمانی سازی بهداشت، درمان ، آموزش و تحصیلات ، خدمات عمومی ، آب و برق ، تلفن ، بنزن و گاز و حمل و نقل و ورزش و تفریحات تحت تسلط خانواده های هزار فامیل نظامی و مالی حاکم قرار دارند.
٥ – حذف یارانه ضروری از مایحتاج اولیه جامعه مانند نان، دارو ، سوخت و انرژی و رشد تساعدی گرانی و تورم .
٦ – حذف یا تغییر تمامی قوانین و بسته های حمایتی در عرصه های تامین اجتماعی مانند قانون کار ، بیمه های بیکاری ، بازنشستگی ، از کارافتادگی و …
٧ – زیر پا گذاشتن و عدم پایبندی و عدم اجرای مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر ، کنوانسیون های مربوطه و دیگر میثاق های نهاد های جهانی مانند سازمان جهانی کار که آنها را به طور رسمی پذیرفته است که ملزم به اجرای آنها می باشد از جمله مقاوله نامه های ٩٨ و ٨٧ این سازمان ، حق کارگران را در جهت ایجاد تشکل های مستقل کارگری بدون اجازه و دخالت دولت حق اعتصاب و انعقاد قرار دادهای دسته جمعی توسط کارگران .
٨ – بازداشت و زندانی و سرکوب اعتصابات، تشکلها و فعالین کارگری مانند سندیکای کارگران شرکت واحد ، نی شکر هفت تپه ، نقاشان تهران ، فلز کار مکانیک تهران و حومه ، خبازان سقز، انجمن صنفی روزنامه نگاران ، معلمین ، وکلا ، دانشجویان ، زنان و اقوام و ملیت ها، احزاب ، دیگر باشان مذهبی ، فعالین حقوق بشر ، کمیته های کارگری مانند کمیته های دفاع ، هماهنگی ، پیگیری و اتحادیه آزاد کارگران است . هر چند که در مقابله با محرومیت ها ، محدودیت ها و سیاست های ضد حقوق بشری و سرکوب ها، مبارزات فراوانی صورت گرفته است اما به دلیل شدت سرکوب و نبود برنامه و فقدان تشکل های صنفی ،سیاسی سراسر، نتیجه چندانی در بر نداشته است در صورتی که تجربه کارگران حتی در کشور های توسعه نیافته نشان گر آن است که چاره ی ما در مقابل قدرت حاکم و طبقه مافیای رانتخوار قدرت و ثروت متشکل شدن در تشکل های صنفی ، سیاسی و حقوق بشری سراسر کارگران بعنوان تنها ابزار ممکن برای مقابله با سرکوب و کسب مطالبات طبقاتی خود است .
لذا ما گروهی از زندانیان رجایی شهر به مناسبت اول ماه مه روز جهانی و سالی که به نام سال حقوق بشر نام گذاری شده است. در صورتی که همرزمان ما در بند ٣٥٠ زندان اوین مورد یورش سازمان یافته و از پیش تعیین شده وحشیانه نیروهای رژیم قرار گرفته اند که به همین دلیل تعدادبسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در زندانهای مختلف در اعتصاب غذا بسر می برند، ما ضمن پشتیبانی همه جانبه از مبارزات و مطالبات روز کارگر از تمامی کارگران ، هم میهنان و سایر طبقات و گروههای اجتماعی می خواهیم از مطالبات ما که به شرح زیر مطرح می کنیم حمایت و پی گیری نمایید .
١ – مبارزه همه جانبه کارگران و سایر گروههای اجتماعی برای تحقق اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون های الحاقی و اجرای مقاوله نامه های ٩٨ و٨٧ سازمان جهانی کار در برسمیت شناخته شدن حق اعتصاب و ایجاد تشکل های مستقل کارگری و تامین دستمزد های متناسب با تورم و گرانی و تصویب قانون کار مترقی و متضمن تمامی حقوق کارگران در تمامی عرصه ها و حق برگزاری تظاهرات سراسری و مستقل اول ماه مه ،
٢ – آزادی بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی ، عقیدتی و وکلای آنها بویژه کارگران و زحمت کشان زندانی،
٣ – لغو مجازات اعدام و جایگزینی مجازات های غیز از اعدام و توقف اجرای احکام و اعدام های صادر شده تاکنونی به دلیل صدور آنها توسط قوه قضائیه غیر مستقل و فقدان دادرسی های عادلانه در ایران به خصوص احکام مربوط به کارگران و اعدام های سیاسی و عقیدتی .
٤- نه به پوشش اجباری و نه به هر نوع عقیده و سلیقه ای که از طریق حکومت با سوء استفاده از قدرت و زور به جامعه بخصوص جامعه بزرگ کارگری و خانواده آنها تحمیل می شود.
٥ – تحقق خواسته های بالا درصورت وجود داشتن قوه قضائیه مستقل و معتدل ممکن خواهد شد بنا براین از طبقه زحمت کش کارگر می خواهیم با حرکتهای مدنی برای انحلال مراجع غیر قانون مانند دادگاه های انقلاب ، دادسرای ویژه روحانیت و اعاده صلاحیت آن به دادگستری و استقلال کامل قوه قضائیه و قضات دادگستری و اعاده استقلال کامل وکلای دادگستری تلاش کنند.
٦ – همانگونه که اشاره شد تامین منافع طبقه کارگر در گرو تحقق حقوق اساسی احاد شهروندان است به همین دلیل میبایست در جهت دفاع از حقوق زندانیان سیاسی بعنوان پیشتازان مبارزه با ستم و بی عدالتی به پاخیزیم
ما در این راستا ضمن اینکه مجددا» حمله وحشیانه به زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ زندان اوین را محکوم می کنیم از مجامع حقوق بشری به ویژه آقای احمد شهید می خواهیم در جهت تهیه گزارش مستقل از این حادثه و شناسای و محکومیت امرین و عاملین در عرصه جهانی و حقوق بشری تلاش کند .
٧ – مردم ایران و به ویژه خانواده بزرگ ٥٠ میلیونی طبقه کارگر به همراه آحاد شهروندان که بالغ بر ٧٣ میلیون تن با ثبت نام برای دریافت یارانه که بخش کوچکی از حق تمامی شهروندان است عملا» نه بزرگی به سیاست های حکومت دینی پیام فرستاده،و با این نه گفتن در مقابل تمامی ابزار های دینی و حکومتی مانند مراجع دینی ، فکر دینی و حکومتی ، روحانیت و ابزار های سیاسی نظام ایستاده است با استناد به نه بزرگ به عنوان یک رفراندم تکیه کرده و نیروی حاصل از آن را به ابزاری علیه حکومت تبدیل کنیم. این در حالی است ایجاد گرانی ، اختلاس ، رانتخواری ، دزدی و تورم توسط کلیت و عوامل حکومت اسلامی زندگی اکثریت مردم بخصوص طبقه کارگر را مختل کرده است . هزینه های آب و برق و گاز و تلفن ، سوخت و حمل و نقل بر دوش مردم سنگینی می کند، در چنین شرایطی باید طبقه کارگر و سایر محرومین تصمیم مهمی بگیرند که در برابر تحمیل هزینه های ظالمانه مانند آب و برق و گاز و تلفن با نافرمانی مدنی اقدام حق طلبانه کنند، که حکومت را از ادامه سیاست های ضد کارگری و ضد مردمی و گران سازی زندگی باز خواهد داشت .
گرامی باد روز جهانی کارگر
زندانی سیاسی ازاد باید گرد
عاملین سرکوب بند ٣٥٠ را محاکمه کنید
زندانیان سیاسی رجائی شهر
٧ اردیبهشت ١٣٩٣
١ – محمد امیر خیزی ٢- حمید رضا برهانی ٣- ماشالله حایری ٤ – خالد حردانی ٥- افشین حیرتیان ٦ – شاهرخ زمانی ٧ – محمد سیف زاده ٨ – حشمت الله طبر زدی ٩- کریم عظیم مردی ١٠ – صالح کهندل ١١ – سعید ماسوری ١٢ – محمد علی منصوری ١٣ – محمد نظری ١٤ – میثاق یزدان نژاد ١٥ – ناصح یوسفی

تجمع٤٠٠ کارگرکارخانه لوله سازی اهواز در اعتراض به پرداخت نشدن مطالبات معوقه
٢اردیبهشت: بیش از ٤٠٠کارگر ازمجموع ٢٤٠٠ کارگر کارخانه لوله سازی اهواز یکشنبه (٢ اردیبهشت ماه) در اعتراض به پرداخت نشدن ٣ ماه از معوقات حقوقی سال ٩٢ در محوطه کارخانه تجمع کردند. معوقات حقوقی کارگران مربوط به سه ماهه بهمن، اسفند سال گذشته و فروردین ماه سال جاری است، کارفرمای این کارخانه همچنین عیدی وسایر مزایای پایان سال کارگران را پرداخت نمی‌کند.

تجمع کارگران آب و خاک کشور مقابل سازمان خصوصی سازی
٢اردیبهشت: شرکت مهندسی آب و خاک قبل از خصوصی سازی اقدام به اصلاح ساختار نیروی انسانی خود مطابق اصل ٤٤ قانون اساسی کرده است به طوریکه در یک دوره زمانی تعداد ١٥٠٠ نفر از کارگران مازاد خود را با پرداخت سنوات سه ماه حقوق به ازای هر سال، خرید خدمت کرد. با خروج این ١٥٠٠ نیرو در مرحله نخست درحال حاضر شرکت مهندسی آب و خاک می‌خواهد حدود ٦٧٠ نفر کارگر رسمی باقی مانده را که از نیروهای با سابقه شرکت هستند را با حداقل سنوات (سالی یک ماه) خرید خدمت کند. شرکت آب و خاک کشور در زمینه سد سازی، شبکه‌های آبیاری و زه کشی و کشاورزی و سایر پروژه‌های عمرانی در سراسر کشور بوده است که از تاریخ ٢٦ اسفند سال گذشته، به بخش خصوصی واگذار شده است.

اعتراض جمعی از كارگران خدمات شهری قم
٢اردیبهشت: ٤٠٠ نفر از كارگران خدمات شهری منطقه چهار قم در اعتراض به پرداخت نشدن حق سنوات دست به تجمع اعتراضی زدند. پیمانكاری كه در بخش خدمات شهری فعالیت می‌كرد از كارش اخراج شده و حقوق اسفند، بخشی از عیدی و سنوات سال ٩٢ كارگران را پرداخت نكرده است. تاخیر در پرداخت حق و حقوق كارگران خدمات شهری و فضای سبز یكی از نقاط پرچالش پیمانكاران خدمات شهری بود و اعتراض كارگران را همراه داشته است.

کارگران

شاهرخ زمانی پس از ٤٧ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.
ساعت ١١ قبل از ظهر امروز چهار شنبه سوم اردیبهشت ١٣٩٣ شاهرخ زمانی برای اولین بار پس از اینکه مادرش از بیمارستان مرخص شده بود با او تلفنی صحبت کرد و پس از سلام و علیک خانم زرین نجاتی (مادر شاهرخ زمانی) پیام تشکل‌های کارگری و خانواده و دوستان شاهرخ را بر مبنای اینکه سلامتی تو برای ما از هر چیزی مهمتر است و ما می خواهیم که تو اعتصاب غذای خود را تمامی کنی، به شاهرخ رساند و شاهرخ ضمن تشکر و قدردانی از تمامی تشکل ها و دوستان قول داد که به زودی اعتصاب غذای خود را تمام خواهد کرد. هم چنین در ساعت ١٢ ظهر امروز طی جلسه‌ای که در زندان گوهردشت بین رئیس زندان و تعدادی از مسئولین داخلی زندان و مسئولین مربوط به زندان‌ها با حضور شاهرخ زمانی تشکیل شده بود، در مذاکراتی که بین شاهرخ زمانی و مسولان زندان به عمل آمد، مسولان کتبا متعهد شدند که که طی امروز و فردا شاهرخ را به سالن ١٢ بند ٤ که مخصوص زندانیان سیاسی است منتقل کنند، شاهرخ به دنبال درخواست دریافتی از جانب دوستان و خانواده‌اش و توافق بدست آمده در ساعت ١٢ ونیم ظهر امروز سوم اردیبهشت ١٣٩٣ پس از ٤٧ روز اعتصاب غذای خود را به پایان رساند.! پیش به سوی اتحاد بیش‌تر برای فشار بیش‌تر! پیش به سوی اعتراضات گسترده‌تر با شعار! کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد

اطلاعیه کمیته پیگیری در حمایت از شاهرخ زمانی
شاهرخ زمانی کارگر نقاش وعضو هییت موسس سندیکای نقاشان وعضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری درمورخه ٢٥/١/٩٢به زندان گوهر دشت کرج بازگردانده شد.وایشان اعتصاب غذای خود را شکست.او دران مدت بسیار ضعیف و٢٠ کیلو وزن کم کرد.درمورخه ٢٦/١/٩٢ مجددن او را به بند ٣ سالن ٨ بند زندانیان در انتظار اعدام منتقل گردید. رییس زندان اعلام کرد که “من شاهرخ زمانی را باید وادار به تمکین کنم.” شاهرخ زمانی با درخواست انتقال به بند سیاسی مجددن دور دوم اعتصاب غذای خود را شروع کرد. ما اعلام می کنیم که در خواست شاهرخ زمانی حق اوست و در ضمن در چارچوب ایین نامه زندانهاست. لذا مسئولین زندان، قوه قضاییه و دولت مسئول جان این زندانی است. او باید فوری به بند ٤ سالن ١٢ بند زندانیان سیاسی منتقل گردد. ما از کارگران سراسر دنیا و از سازمانها واتحادیه های کارگری وسازمانهای مدافع حقوق بشری میخواهیم که برای درخواست شاهرخ زمانی و همچنین ازادی او و محمد جراحی و بهنام ابراهیم زاده اعضای کمیته پیگیری ورضا شهابی و بقیه کارگران زندانی تلاش نمایند.
کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری ایران

فراخوان همبستگی!
کارگران! تشکل ها و فعالین کارگری!
همان طور که می دانیم سرمایه داری برای برون رفت از بحران همه جانبه ای که در آن غوطه ور است، با سوءاستفاده از پراکندگی و عدم همبستگی طبقه کارگر دور جدیدی از حمله به معیشت و زندگی کارگران را که تحمیل دستمزد ٦٠٩٠٠٠ تومانی نمونه ای از آن است آغاز نموده است. بیاییم با اتحاد و همبستگی در این روز گوشه ای از صف قدرتمند و مستقل طبقه کارگر را به نمایش بگذاریم.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری از کلیه کارگران، تشکل ها و فعالین دلسوز جنبش کارگری می خواهد تا با اتحاد عمل و همکاری مشترک در این روز، مروج هرچه بیشتر وحدت و همبسگی طبقاتی در میان کارگران باشیم.! زنده باد اول ماه مه، زنده باد اتحاد طبقاتی کارگران کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ٥/٢/١٣٩٣

ناامنی محیط کار

مصدومیت وسوختگی ٥ کارگردرانفجار لوله گاز در تبریز
٤اردیبهشت: انفجار شدید لوله گاز در شهر تبریزومصدومیت وسوختگی ٥کارگر. در اثر این انفجار مهیب شیشه‌ها و درب و پنجره منازل این منطقه شکسته شد و دو دستگاه خودرو که در نزدیکی محل انفجار بود به شدت دچار خسارت شد و ٥ تن از کارگران نیز دچار مصدومیت و سوختگی شده بودند.

اخراج و بیکارسازی

تهدید بیکاری ١٠هزارکارگر درخوزستان!
٤اردیبهشت: از ١٠٠ واحد کار در خورستان در صورت عدم حل مشکل آنها طی دو ماه آینده این واحدها منحل شده و ١٠ هزار شغل موجود از بین میروند.

٤٠٠ کارگر کارخانه روعن نباتی پارس قو در آستانه بیکاری
٣اردیبهشت ایلنا، صبح امروز کمیته سلامت شورای شهر تهران با موضوع پلمپ کارخانه روغن نباتی پارس قو در شورای شهر تهران با حضور مسئولان این کارخانه، نماینده فرمانداری و استانداری، نماینده شورای تامین، نماینده محیط زیست و معاون خدمات شهری شهرداری تهران برگزار شد.
در جلسه امروز مدیران این کارخانه به بیکاری ٤٠٠ کارگر پس از تعطیلی کارخانه اشاره کردند

تعویق ١٠ ماه حقوق کارگران کارخانه آفتاب ارومیه
٣اردیبهشت: کارگران شاغل در کارخانه آفتاب ارومیه از زیر مجموعه‌های مجتمع غذایی اسپوتا بت تجمع در دفتر ایلنا به پرداخت نشدن ١٠ ماه حقوق معوقه خود و اینکه سازمان تامین اجتماعی از تمدید دفترچه بیمه کارگران آفتاب ارومیه خودداری می‌کند، اعتراض کردند.

اخراج٢٦ کارگر پیمانی آگاهان نیرو – خودداری تامین اجتماعی از پرداخت بیمه بیکاری
٣اردیبهشت: کارفرمای شرکت پیمانی آگاهان در تاریخ ٢٨ اسفند سال گذشته با شرکت پیمانکاری «سابرین» قطع همکاری کرد و به تبع، ٢٦ کارگر این شرکت پیمانکاری که در موسسه آموزشی و پژوهشی آگاهان نیرو مشغول به کار بودند، تعدیل شدند.

پتروشیمی بیستون در آستانه تعطیلی – ٥٠٠ پرسنل و کارگر در انتظار بیکاری
٢اردیبهشت: تولیدات شرکت پتروشیمی بیستون به صفر رسیده و عملاً یکی از شرکت های صنعتی در آستانه تعطیلی قرار گرفته است . در صورت تعطیلی کامل شرکت ؛ ٥٠٠ پرسنل و کارگر شغل خود را از دست داده و به جمع بیکاران استان می پیوندند . به گزارش منابع مختلف در چند روز گذشته تولیدات به صفر رسیده و فروش نیز متوقف شده است . مسئولین شرکت از هر گونه اطلاع رسانی خودداری می کنند و تلاش دارند نسبت به هر گونه خبر رسانی از وضعیت بحرانی این مجموعه تولیدی خودداری کنند . پتروشیمی بیستون در سال ٨٣ تأسیس و در زمینه تولید آکلیل بنزن خطی و آلکیلات سنگین فعالیت می کند .

اخراج١٢ کارگر کشتارگاه سیمرغ در استان خراسان رضوی
٢اردیبهشت: «کشتارگاه سیمرغ» در استان خراسان رضوی زیر مجموعه هلدینگ هرم طلایی ،‌ از تعدیل ١٢ کارگر با سابقه این واحد تولیدی و رعایت نشدن حداقل‌های قانونی در خصوص سایر کارگران شاغل در این واحد تولیدی خبر داد. کارگران تعدیل شده که از ٣ تا ٧ سال سابقه کاری داشتند در سه ماهه آخر سال گذشته تعدیل شدند و در حال حاضر وضعیت بیمه بیکاری آن‌ها هنوز مشخص نیست.

دستمزدهای پرداخت نشده

تاخیر در پرداخت مطالبات کارگران کارخانه قوطی ایران
٣اردیبهشت: کارفرمای کارخانه قوطی ایران واقع در شهر صنعتی البرز قزوین که در زمینه تولید انواع قوطی مواد غذایی فعالیت دارد ازنیمه دوم بهمن ماه سال٩٢، حقوق ٣٠٠ کارگر شاغل در کارخانه را نپرداخته است. ادامه رویه تاخیر در پرداخت حقوق وسایر مطالبات، مشکلات زیادی را در تامین معاش کارگران بوجود آورده است. سوابق کاری اکثر کارگران قوطی ایران ١٠ تا ١٥ سال است

گزارش

برادر کارگر ساختمانی جان‌باخته از شهرداری تهران شکایت کرد
٣اردیبهشت: برادر محمدرضا رجبی، کارگری که چند روز پیش بر اثر سقوط به درون کانال آسانسور کارگاه ساختمانی محل کارش جان خود را از دست داد علیه شهرداری تهران و سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران شکایت خود را برای در مراجع قضایی فرستاده است. علیرضا رجبی برادر کارگر جانباخته گفت: ناظران شهرداری تهران و سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران به دلیل کم کاری در بازرسی از ایمنی کارگاه ساختمانی محل کار برادرم – واقع در میدان هروی شهر تهران – باید پاسخگو باشند. محمدرضا رجبی، کارگر ساختمانی ٢٥ ساله عصر یکشنبه (٣١ فروردین) هنگامی که در پاگرد راه پله کارگاه ساختمانی محل کارش گچ کاری می‌کرد با سقوط به درون کانال آسانسور جان خود را از دست داد.(منبع ایلنا)

قیمت بلیط مترو ١٠درصد افزایش می‌یابد
شهردار تهران: شورای اسلامی قیمت‌ها را مصوب کرده است و از اردیبهشت ماه این کار عملی می شود.

اخبار بین المللی

چین – ادامه اعتصاب ده‌ها هزار کارگر در چین
اعتصاب در بزرگترین کارخانه تولید کفشهای ورزشی معروف جهان که از دو هفته پیش آغاز شده است, همچنان ادامه دارد. پایگاه اینترنتی روزنامه اومانیته فرانسه گزارش داد: کفش های ورزشی مشهور با مارک های نایک، آدیداس، ریبوک و غیره عمدتا در کارخانه یوئه یوئن در شهر دانگوان چین تولید می شوند. سی هزار نفر از کارگران این کارخانه که در مجموع چهل هزار کارگر دارد از دو هفته پیش در اعتصاب به سر می برند. این کارخانه، بزرگترین کارخانه تولید کفش در جهان است. کارخانه یوئه یوئن به گروهی تایوانی تعلق دارد و کارگرانش با تضییع حقوقشان در زمینه بیمه درمانی مواجهند. به عنوان مثال، این کارگران فقط در دانگوان می توانند از این بیمه استفاده کنند. آنها همچنین متوجه شده اند که کارفرمایشان به درستی حق و حقوق اجتماعی آنها را پرداخت نمی کند. از سوی دیگر، این کارگران خواستار افزایش دستمزدهایشان هستند. این اعتصاب یکی از بزرگترین اعتصاب های تاریخ معاصر چین است. نایک که بویژه به علت نگرانی از کاهش محصولاتش از سوی مشتریان به شدت تحت فشار است از سوی کارخانه یوئه یوئن پیشنهادی مبتنی بر پرداخت تمام و کمال حق و حقوق اجتماعی کارگران برای به توافق رسیدن با آنان دریافت کرده است. کارخانه یوئه یوئن کارخانه ای بسیار پربازده است. این کارخانه در پایگاه اینترنتی خود مدعی شده است که بزرگترین تولید کننده کفش های مارک دار در جهان است. در سال دو هزار و سیزده، سیصد میلیون جفت کفش به ارزشهفت و نیم میلیارد دلار در این کارخانه تولید شد.

ترکیه – درگیری پلیس و اتحادیه‌های کارگری در استانبول
شهر استانبول در ترکیه شاهد درگیری بین رهبران اتحادیه های کارگری و نیروهای پلیس ضد شورش بود. درگیری پس از آن آغاز شد که نیروهای پلیس از برگزاری کنفرانس خبری رهبران اتحادیه های کارگری در نزدیکی میدان تقسیم شهر استانبول جلوگیری کردند. یکی از حاضران در این تظاهرات می‌گوید: این تجمع را اتحادیه کارگران انقلابی ترکیه سازماندهی کرده بود و نمایندگان اتحادیه های کارگری منطقه مرمره قرار بود که نشستی در این هتل برپا کنند. قرار بود غروب امروز هم کنفرانسی خبری بر روی پله های پارک گزی برگزار و اعلام شود در روز اول ماه می (روز جهانی کارگر) در میدان تقسیم تجمعی داشته باشیم ، ما هر سال این تجمع را برگزار می کنیم.
علی رضا کوچوکومتنواغلو از رهبران اتحادیه های کارگری ترکیه هم گفت: البته و طبیعتا در اول ماه می در میدان تقسیم جمع شده و جشن خواهیم گرفت. گفتنی است در سال ١٩٧٧ و در جریان درگیری در مراسم روز جهانی کارگر در اول ماه می در میدان تقسیم شهر استانبول سی و چهار نفر کشته شدند. از آن سال تا سال ٢٠١٠ برگزاری هرگونه تجمعات روز جهانی کارگر در این میدان ممنوع اعلام شده بود. از سال ٢٠١٠ تا پارسال اجازه تجمعات داده می شد اما دولت ترکیه از سال گذشته به بهانه توسعه پارک گزی این تجمع را ممنوع کرده است.

چین – اعتصاب هزاران کارگر یک شرکت اتوبوسرانی
روز یکشنبه ٢٠ آوریل (٣١ فروردین) هزاران کارگر شرکت اتوبوسرانی “حمل و نقل عمومی‌شنزن شرقی‌” با خواست افزایش دستمزد، دریافت اضافه کاری، کاهش روزهای کاری و لغو جریمه نقدی بدلیل وارد آمدن خسارت به اتوبوس در اثر تصادف دست از کار کشیدند و در مقابل شهرداری منطقه دست به تجمع زدند. صدها مأمور پلیس کارگران را محاصره کردند و کارگران را از محل تجمع عقب راندند. گفته میشود ٥ تن‌از کارگران بازداشت شده اند. یک راننده اتوبوس که ٥٠ سال دارد می‌‌گوید: هیچ انسانی‌تاب تحمل اینهمه کار را ندارد. کار از ساعت ٦ صبح تا ١٠ شب، ٣٢٠ کیلومتر رانندگی‌در روز، توقف در بیش از ١٠٠ چراغ راهنما، توقف در بیش از ٦٠ ایستگاه و مهمتر از همه نگرانی برای دریافت دستمزد ناچیز.

قطر – بهره کشی‌از زنان خدمتکار در قطر
سازمان عفو بین‌الملل با محکوم کردن اوضاع بد خدمتکاران خانگی در قطر تأکید کرد از خدمتکاران به ویژه از زنان خدمتکار در قطر به شدت سوء استفاده می‌شود. سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی که روز چهار شنبه ٢٤ آوریل منتشر شد اعلام کرد: مقامات قطری همچنان خدمتکاران مهاجر زن را تحقیر می‌کنند و از آنان به شدت سوء استفاده می‌شود که کار اجباری ، تنبیه بدنی و تعرض جنسی از جمله موارد سوء استفاده از خدمتکاران زن است. عفو بین الملل در گزارش خود افزود تحقیق میدانی این سازمان تصویر تیره‌ای از اوضاع زنانی که برای کار در قطر جذب شده‌اند ترسیم می‌کند در صورتیکه به آنها وعده‌های دروغین در خصوص دریافت حقوق و شرایط کاری داده می‌شود و فقط ساعات طولانی در روز و در طول هفته در انتظار زنان خدمتکار است. “اودری کوکر” رئیس برنامه مسائل جهانی در عفو بین الملل گفت: با شماری از زنانی که فریب خورده‌اند و گرفتار بدرفتاریهای اربابان خود شده‌اند و حق خروج از خانه ندارند صحبت کردیم و برخی از زنان خدمتکاران گفتند اربابانشان زمانیکه مطلع شدند آنها قصد دارند خانه را ترک کنند تنبیه بدنی کردند. در این گزارش آمده است ٨٤ هزار زن خدمتکار مهاجر در قطر به سر می‌برند که بیشتر آنان از کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا هستند و شمار زیادی از آنها مجبور می‌شوند ساعات طولانی کار کنند که به ١٠٠ ساعت در هفته می‌رسد. عفو بین الملل از اینکه قانون قطر سقفی را برای کار در خانه‌ها مشخص نکرده است ابراز تأسف کرد. این برای نخستین بار نیست که چنین گزارشی درباره اوضاع بد خدمتکاران به ویژه خدمتکاران زن در قطر منتشر می‌شود و عفو بین الملل اکتبر گذشته ” موارد نقض نگران کننده ” حقوق کارگران ساختمانی خارجی در قطر را محکوم کرده بود. روزنامه انگلیسی گاردین نیز سپتامبر گذشته اعلام کرده بود دهها کارگر نپالی تابستان گذشته در قطر جان باخته اند و از نوعی بردگی در قطر در حق کارگران خارجی سخن گفته بود.

رومانی – اعتصاب کارگران راه آهن
روز چهار شنبه ٢٣ آوریل (٣ اردیبهشت) کارگران راه آهن رومانی با خواست افزایش دستمزد و بهبود شرایط کار دست به اعتصاب دو ساعته زدند. اعتصاب از ساعت ٧ تا ٩ صبح بود و بیش از ٩٠٠ قطار مسافری و باربری در این مدت از کار باز ماندند. کارگران هنگامی تصمیم به اعتصاب گرفتند که مذاکرات روز قبل از آن بین نمایندگان کارگران و کارفرمایان بی‌نتیجه ماند. این کارگران می‌‌گویند ٦ سال است که دستمزدشان هیچ افزایشی نداشته است و همچنین به تصمیم کارفرمایان برای اخراج ٢٥٠٠ تن‌از همکارانشان معترض هستند.

بنگلادش – تظاهرات هزاران نفر در سالگرد فاجعه مرگ کارگران نساجی
یک سال پس از فاجعه مرگبار فروریختن ساختمان در بنگلادش، درد و خشم خانواده های بیش از هزار و یکصد کارگری که در این حادثه کشته شدند، فروکش نکرده است. هزاران تن روز پنجشنبه٢٤ آوریل (٤ اردیبهشت) در داکا، پایتخت در اعتراض به وضعیت دشوار خانواده های قربانیان تظاهرات کرده و خواستار مجازات مسئولان این فاجعه خونین شدند. کمک های مالی که قرار بود به خانواده ها داده شود، یا به هیچ وجه داده نشد یا در حد بسیار اندک بود. مجروحان این حادثه که دیگر درآمدی ندارند با هزینه های بالای پزشکی روبرو هستند. خواهر یکی از کارگران کشته شده یک کارخانه تولید پوشاک گفت: “ما پول بسیار کمی دریافت کردیم. اول معادل ٤٥٠ دلار و بعد معادل ١٩٠ دلار دریافت کردیم. این همه مبلغی است که به ما دادند.” لوولی یاسمین، رییس سندیکای کارگران پوشاک بنگلادش می‌گوید: “دارایی صاحب ساختمان باید مصادره شود. دارایی کارخانه های خیاطی هم که در آن ساختمان بودند باید مصادره شود و این پول باید به عنوان خسارت به خانواده های کارگران مجروح، کشته شده یا معلول و مفقود داده شود.” فروریختن ساختمان هشت طبقه کارخانه رعنا پلازا، توجه جهان را به وضعیت مخاطره آمیز کارگران این کشور جلب کرد. شرکت های قدرتمند نساجی بنگلادش که برای مارک های بین المللی کار می کنند، پایین ترین دستمزد را به کارگران می پردازند.