پلاتفرم عملی حزب برای کسب قدرت سیاسی

مصوب پلنوم بیست وهفتم کمیته مرکزی حزب  – فوريه  ٢٠٠٧

با توجه به شرایط سیاسی در ایران ودر منطقه و با توجه به موقعیت امروز حزب در جامعه کسب قدرت سیاسی باید در دستور کار روز حزب قرار بگیرد. امروز حزب موقعیت ویژه ای در صحنه سیاسی ایران یافته است. حزب بخاطر نفوذ اجتماعی اش در یک مقیاس وسیع و بطور غیر مستقیم در شکل دهی به اعتراضات در جامعه نقش دارد. حضور و نفوذ اجتماعی حزب به شکل چپ و رادیکالیزه شدن حرکتهای اعتراضی و مضمون بیانیه ها و شعارها در مراسم ها و تجمعات خود را نشان میدهد. در سطح محدودتری حزب توانسته است بطور مستقیم، یعنی از طریق فعالیت و دخالت عملی ارگان های حزبی و فعالین کمپینهای حزبی در سازماندهی مبارزات نقش داشته باشد و تاثیر گذار باشد. بدون حضور و فعالیت حزب این درجه از رادیکالیسم و روی آوری به چپ در جامعه امکانپذیر نمی بود.

در چنین شرایطی پیشروی و اعتلای جنبش انقلابی مردم و سرنگونی جمهوری اسلامی تماما به عملکرد حزب گره خورده است. سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و پیروزی مردم بدون ظاهر شدن قدرتمند حزب در عرصه کسب قدرت سیاسی ممکن نیست.

محور سیاست و جهت گیری عملی حزب در این دوره عبارت است از تعرض مستقیم به جمهوری اسلامی بعنوان حزب مدعی قدرت سیاسی و قادر به کسب و حفظ قدرت سیاسی، و بعنوان حزب نماینده طبقه کارگر و اکثریت عظیم جامعه در عرصه مبارزه برای قدرت سیاسی. جامعه باید حزب را بعنوان نیروی سرنگونی کننده حکومت اسلامی و سازماندهنده جمهوری سوسیالیستی انتخاب کند.

رئوس نقشه عمل حزب برای کسب قدرت سیاسی:

۱- طرح جمهوری سوسیالیستی بعنوان یک شعار روز و خواست فوری. زنده باد سوسیالیسم و زنده باد جمهوری سوسیالیستی، بعنوان نقد و نفی عمیق و همه جانبه حکومت و نظام موجود، باید به یک محور تبلیغات حزب در عرصه های مختلف تبدیل شود.

۲- قرار دادن حزب در موقعیت آلترناتیو حکومتی جمهوری اسلامی و بعنوان حزب اکثریت و حزب منتخب جامعه برای حکومت. کافی است آزادیهای سیاسی، حتی برای مدتی محدود، برقرار شود تا جامعه این را اعلام کند!

۳- نمایندگی کردن انقلاب و دفاع از انقلاب در برابررژیم و کل نیروهای ضد انقلابی در حکومت و در اپوزیسیون بعنوان راه محتمل و مطلوب آزادی و رهائی جامعه. مردمی که از پایه ای ترین آزادیهای سیاسی محرومند حق دارند انقلاب کنند.

۴- فراهم آوردن شرایط مبارزه علنی و نیمه علنی حزب در داخل کشور از طریق سازماندهی تجمعات و اعتراضات و کمپینها و آکسیونهای اعتراضی هر جا و درهر سطحی که امکان پذیر است. تغییر موازنه قوا در جهت امکانپذیری هر چه بیشتر شکل گیری این مبارزات.

۵- خنثی کردن سیاستهای سرکوبگرانه حکومت بقدرت اعتراضات علنی و توده ای مردم در داخل کشور و نمایندگی کردن و جلب حمایت از این مبارزات در سطح بین المللی. انقلاب میتواند و باید با چنان قدرتی و با چنان سطحی از حق بجانبی و تعین یافتگی، حقانیت و شفافیت خواستها و مطالباتش، و علنیت و معروفیت و محبوبیت رهبران و شخصیتهایش سازمان پیدا کند که رژیم فرصت و توان خون پاشیدن به آن را نداشته باشد.

۶- طرح سوسیالیسم بعنوان جواب فوری به مسائل مردم. تعمیق و رادیکالیزه کردن و ارتقای نقد و نه مردم به حکومت و وضع موجود به یک نقد سوسیالیستی. باید این واقعیت را نشان داد که هر آزادیخواه و سکولار و برابری طلب و هر طرفدار انسانیت و مدنیت ناگزیر است سوسیالیست باشد.

۷ – برجسته کردن صف انقلاب در برابر ضد انقلاب ( رژیم، اپوزیسیون ملی اسلامی و ناسیونالیسم پرو غرب، دولت آمریکا و سایر دول غربی). افشای کل آلترناتیوهای اپوزیسیون راست و دول غربی و طرح و تثبیت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی بعنوان تنها راه رسیدن به آزادی و برابری و سوسیالیسم. مقابله با و خنثی کردن پیگیر پروژه ها، شخصیت سازیها و سیاستهای اپوزیسیون راست.

۸- سازماندهی و دامن زدن به تشکلهای علنی و نیمه علنی با پلاتفرم و خواستهای مشخص متشکل از فعالین چپ در جنبش کارگری، زنان ودانشجوئی.

۹- بسط دخالتگریهای فعال و نقشه مند حزب برای سازماندهی مستقیم حرکات اعتراضی در داخل کشور. سازماندهی کمپینها و سمینارها و گردهمائی ها در داخل کشور.

۱۰- بسط فعالیتهای کمپینی مشخص در عرصه های مختلف. مشخصا علیه سنگسارو اعدام، برای آزادی زندانیان سیاسی، لغو حجاب، نجات پناهندگان ، محاکمه سران حکومت، بسیج در داخل و خارج در این عرصه ها.

۱۱- پیشگامی و ابتکار عمل در برپائی مناسبتها و روزهایی نظیر اول مه و ۸ مارس و ۱۶ آذر و غیره در سطحی هر چه وسیعتر. فراخوان دادن به حرکتهای اعتراضی در این مناسبتها و خلق این نوع فرصتها و مناسبتها.

۱۲- محتمل ترین شکل سرنگونی بالا گرفتن جنبشهای اعتراضی در عرصه های مختلف و چالش و به مصاف طلبیدن حکومت با مطالبات مشخص است.
حزب باید با این خواستها تداعی شود و تلاش کند حول این خواستها فعالین هر عرصه را متشکل کند:
– آزادی بی حجابی
– حجاب کودکان ممنوع
– سنگسار ممنوع
– شکستن دیوار آپارتاید جنسی
– لغو اعدام
– مذهب از دانشگاهها اخراج. دانشگاه پادگان نیست، دانشگاه مسجد نیست
– جدائی مذهب از دولت و از آموزش و پرورش
– آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی
– حداقل دستمزد ۵۰۰ هزار تومان
– انحلال شوراهای اسلامی در کارخانه ها

۱۳- ایجاد آمادگی ذهنی و سازمانی در میان فعالین جنبشهای اعتراضی و ذهنیت کل جامعه برای قیام مسلحانه علیه حکومت و خنثی کردن ماجراجوئی نظامی دار و دسته های قومی- مذهبی.

۱۴- فراخوان پیوستن به حزب و گسترش سازمان حزب در داخل کشور. جذب و سازماندهی بخش هر چه وسیعتری از فعالین و رهبران کارگری و فعالین مبارزات توده ای. ایجاد سازمانهای حزبی در داخل کشور.

۱۵- گسترش فعالیت در خارج کشورحول دو محور ۱- نمایندگی مبارزات داخل و جلب حمایت بین المللی از آنها و ۲- منزوی کردن جمهوری اسلامی (آفریقای جنوبیزه کردن آن). فعال کردن جبهه سوم.
پلنوم ارگانهای رهبری حزب را موظف میکند که این پلاتفرم را در دستور کار فوری حزب قرار دهند و همه کمیته ها و ارگانهای حزبی را برای پیشبرد آن آماده و بسیج کنند. *