حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
تجمع سراسری بازنشستگان مقابل سازمان برنامه و بودجه در تهران، اعتصاب سراسری دو روزه معلمان در ٢٢ و ٢٣ تیرماه و ابعاد اجتماعی آن و کشیده شدن دامنه اش به بیش از ٦٠ شهر و اعتصاب قدرتمند رانندگان کامیون و کامیونداران و اتفاقات بعد از این اعتصاب از جمله اتفاقات مهم این هفته هستند که بیش از هر چیز عزم و اراده جامعه برای عملی کردن خواستهایشان را به نمایش میگذارد. نگاهی از نزدیک به این اتفاقات داشته باشیم.
تجمع بازنشستگان با خواستهایی رادیکال و انسانی
روز ٢٤ مهر ماه بنا بر قراری از قبل اعلام شده شمار زیادی از بازنشستگان به نمایندگی از سوی همکارانشان از استانهای مختلف و برای پیگیری خواستهایشان مقابل دفتر سازمان برنامه و بودجه تجمع کردند. اعتراض بازنشستگان به فقر، گرانی، بی تامینی، اختلاس ها و برای داشتن یک زندگی انسانی است. بازنشستگان در این تجمع اعتراضی با شعار خط فقر ٦ میلیون حقوق ما ٢ میلیون اعتراض خود را به حقوقهای چند بار زیر خط اعلام کردند. با فریاد خواستهای سراسری تحصیل رایگان برای کودکان و بیمه رایگان، اعتراض کل جامعه را به اینهمه بی تامینی و بیحقوقی نمایندگی کردند، با شعار اگر که ما نبودیم، تو او بالا نبودی، بساط تبعیض و نابرابری و شکاف عظیم طبقاتی حاکم بر جامعه را به چالش کشیدند و با شعارهایی چون سوریه رو رها کن فکری به حال ما کن، دشمن ما همین جاست، دردست آمریکاست، به طور واقعی کل حاکمیت را به چالش کشیدند و بر روی تبلیغات جریاناتی که بدنبال راه حل های زد و بند از بالای سر مردم و متوسل شدن به آمریکا و غیره هستند خط بطلان کشیدند. بازنشستگان یک بخش پیشتاز جامعه هستند که در مبارزات تا کنونی شان با شعارهای اعتراضی خود نقش مهمی در جلو آوردن گفتمان های رادیکال و چپ در جنبش کارگری و کل جامعه داشته اند. این بار نیز بازنشستگان در همین قامت ظاهر شدند و نقش ایفا کردند. با این تفاوت که تجمع ٢٤ مهر ماه آنان در فضای سیاسی بسیار متفاوتی برپا شد. این تجمع در شرایطی بر پا شد که جامعه بسرعت بسوی اعتصابات و اعتراضات سراسری گام برمیدارد و بازنشستگان با شعارهای رادیکال و انسانی خود بر اعتراضات کل جامعه روشنایی بخشیدند.
٢١ روز اعتصاب قدرتمند رانندگان کامیون با درسهایی آموختنی
٢١ روز اعتصاب رانندگان کامیون و کامیونداران نمونه ای از اعتصابات سراسری سازمانیافته، مدرن و رادیکال بود که درسهای آموزنده بسیاری برای کل جامعه داشت و توانست قدرت اعتصاب، این ابزار مهم اعتراض، و امکان دست بردن به آن در توازن قوای سیاسی امروز را مقابل چشم کل جامعه قرار دهد. اعتصاب رانندگان کامیون در اعتراض به موضوعاتی چون گرانی فزاینده و افزایش هر روزه قیمت وسائل یدکی، حقوقهای چند بار زیر خط فقر و محرومیت از هر گونه تامینی، فساد و چپاول در سیستم حمل و نقل، عوارض سنگین اتوبانها، قیمتهای سرسام آور قطعات یدکی، رشوه خواری ماموران راهنمایی و رانندگی، تعیین کمیسیونهای کمر شکن توسط شرکتهای حمل و نقل، اختلاس و یکه تازی پایانه های حمل و نقل و رشوه گیری های زیر میزی و یکه تازی دلالان و واسطه ها برپا شد. اعتصابی چپ و انسانی که با اعلام هدف پایان دادن به بساط ظلم و نابرابری حاکم، موجی از همبستگی را حول خود شکل داد.
یک تلاش دائمی رانندگان کامیون در این اعتصاب، پیوند زدن اعتراضاتشان به بخش ها دیگر جامعه بود. از جمله آنها با شعارهای درد ما درد شماست، از ما حمایت کنید. کارگر، معلم، دانشجو، راننده اتحاد، اتحاد، کل جامعه را به حمایت از چالشی که واردش شده بودند فرا خواندند. این شورانگیز بود و توانست حمایت تشکلهای مختلف کارگری و بخش های وسیعی از جامعه را همراه داشته باشد و بازتاب جهانی پیدا کند. از جمله آی تی اف فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل که ١٩ میلیون کارگر را در بر میگیرد و اتحادیه های کارگران حمل و نقل در کشورهای دیگر چون دانمارک، کانادا، آمریکا، هلند از آن اعلام حمایت کردند.
طی بیست و یک روز اعتصاب رانندگان کامیون حکومت اسلامی با انواع و اقسام حربه ها تلاش کرد، اعتصاب آنان را در هم شکند، از جمله تریلی های بار را با اسکورت سپاه همراهی کرد. در جاهایی به طور نمایشی تریلی هایی را بار زدند ودر صدا و سیماشان نشان دادند تا به مردم وانمود کنند که اعتصاب در هم شکسته شده است. از ماشین های سپاه و قطار و اتوبوس و هر وسیله که دم دست داشتند برای بردن بار استفاده کردند. اما گزارشات از نرسیدن بار به کارخانجات مختلف و معادن و مراکز نفت و غیره ابعاد اجتماعی و قدرتمند این اعتصاب را به روشنی بیان میکرد و حکومتیان با این ترفند ها نتوانستند خدشه ای در اعتصاب متحد رانندگان وارد کنند. در تقابل با این توطئه گری ها رانندگان اعتصابی کامیون از طریق گروههای تلگرامی هزاران نفره ای که ایجاد کرده بودند مرتبا اطلاع رسانی کردند و بازار شایعه پراکنی رژیم را کساد کردند. به تبلیغات حکومتیان علیه اعتصاب رانندگان و اینکه اعتصاب در رسیدن اجناس مورد نیاز به مردم اخلال ایجاد کرده است پاسخ کوبنده ای دادند و با گفتن اینکه ما هم مردم هستیم و مشکل نرسیدن بار نیست، بلکه مشکل گرانی آنست و همه به آن اعتراض داریم، مردم را هر چه بیشتر با خود همراه کردند. بدین ترتیب این اعتصاب لحظه به لحظه هدایت و رهبری شد و توده عظیم رانندگان کامیون با حضور هر روزه شان در گروههای تلگرامی دخالتگر بودند و توانستند این اعتصاب درخشان را بیافریند. به سهم خود به سازماندهندگان این اعتصاب شکوهمند درود میگویم.
یک ابزار دیگر رژیم در برخورد به اعتصاب رانندگان کامیون و کامیوندارن دستگیری و زندان بود. در جریان این اعتراضات ٢٥٦ نفر بازداشت شدند. تهدیدات مقامات قضایی علیه رانندگان اعتصابی بازداشت شده بالا گرفت. محسن کرمی، سرپرست دادستانی قزوین طی اظهاراتی از اینکه اگر محاربه ١٧ راننده بازداشتی محرز شود احکام سنگینی همچون اعدام در انتظارشان خواهد بود، سخن گفت. اما علیرغم این تهدیدات و دستگیری های هر روزه اعتصاب رانندگان کامیون بیست و یک روز ادامه یافت. پاسخ رانندگان کامیون به این دستگیری ها این بود که ما ٦٠٠ هزار نفر هستیم، با قدرت اتحاد و مبارزه مان تمام همکاران بازداشتی خود را آزاد خواهیم کرد. از سوی دیگر این تهدیدات با موجی از اعتراض روبرو گردید. از جمله فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل(آی تی اف) طی بیانیه ای در ٢٠ مهرماه با شدیدترین عبارات به تقاضای مجازات اعدام برای هفده راننده اعتصابی قزوین اعتراض کرد. “استیون کاتن” دبیرکل این فدراسیون در این نامه خواستار مداخله سازمان بین‌المللی کار “آی ال او” در این مورد شد.
روز ٢٢ مهرماه رانندگان کامیون بدنبال وعده عملی شدن سه مورد از خواستهایشان که در نتیجه اجرای آنها بهبودی در دریافتی هایشان ایجاد خواهد شد، موقتا اعتصاب خود را پایان دادند و اعلام کردند که اگر تمامی هفده خواست آنان اجرا نشود دوباره دست به اعتصاب خواهند زد. اکنون ادامه بازداشت ٢٥٦ راننده معترض و دادگاهی کردن آنان، از جمله محکوم شدن یکی از رانندگان بازداشتی در شیرازبخاطر شرکتش در اعتصاب تحت عناوین مسخره ای چون اخلال در نظم عمومی و امنیت، تخریب البسه پلیس به هفت سال و نیم حبس، زمزمه های به راه افتادن اعتصابی دیگر را در میان رانندگان کامیون و کامیونداران به راه انداخته است.
نگاهی به این گزارش مختصر از اعتصابی بزرگ و شورانگیز، ابعاد اجتماعی و عظیم اعتصاب رانندگان کامیون را مقابل چشم همگان قرار میدهد. ابعاد قدرتمند و اجتماعی این اعتصاب، سازمانیافتگی آن و بطور نمونه اعلام تشکیل صندوق اعتصاب به عنوان شکلی از همبستگی مبارزاتی در اعتصابات و ایجاد شوراهای هماهنگی اعتصاب در همان دور اول اعتصاب رانندگان کامیون همه و همه دست آوردهای اعتصابی بزرگ و فراموش نشدنی است واین چنین است که اعتصاب رانندگان کامیون و کامیون داران به کل جامعه راه نشان داد.
اعتصاب معلمان، اعتصابی اجتماعی با دستاوردهایی بزرگ
در روزهای ٢٢ و ٢٣ مهر ماه معلمان با اعتصاب سراسری خود و در بیش از ٦٠ شهر در استانهای مختلف به میدان آمدند. اعتصاب معلمان با شعارهایی چون تحصیل رایگان حق مسلم همه کودکان است، آموزش را کالایی نکنید، به سیستم تبعیض آمیز آموزشی پایان دهید، مدارس خصوص لغو باید گردد، که همگی خواستهای سراسری کل جامعه است، بازتاب اجتماعی وسیعی پیدا کرد و یک دستاورد آن تثبیت خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان در راس خواستهای همه مردم است. فراخوان اعتصاب معلمان که از سوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان صادر شده بود خطاب به مردم و از جمله به تمامی خانواده های دانش آموزان هم بود. بدین ترتیب اعتصاب دو روزه معلمان با فراخوانهایش که بطور واقعی کل جامعه را در بر میگرفت، توانست به حرکتی اجتماعی تبدیل شود. از جمله این اعتصاب و خواستهای معلمان به موضوع داغ بحث در میان هزاران نفر از مردمی که در گروههای مختلف تلگرامی متشکل هستند، تبدیل شد و مورد حمایت قرار گرفت. در مدارس بسیاری دانش آموزان با شعار تحصیل رایگان حق مسلم ماست، از اعتصاب معلمانشان حمایت کردند. همچنین بیانیه های حمایتی بسیاری از سوی تشکلها و نهادهای اجتماعی مختلف چون سندیکای نیشکر هفت تپه، سندیکای واحد، اتحادیه آزاد کارگران ایران، شورای صنفی دانشجویان سراسر کشور، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری در حمایت از خواستها و اعتراض معلمان انتشار یافت. در میان این حمایت ها کسانی چون مادر افشین اسانلو بعنوان مادری که فرزندش در زندانهای حکومت به قتل رسیده است، زبیده حاجی زاده همسر بهنام ابراهیم زاده به عنوان انسانی که سالها بخاطر در زندان بودن همسرش و درگیر بودن با بیماری تنها فرزندش به بیماری سرطان از هر گونه تامینی و امنیت و معاشی محروم مانده است، رضوان خان بیگی همسر بهفر لاله زاری یکی از زندانیان سیاسی در بند و بهنام ابراهیم زاده از فعالین دفاع از حقوق کودک و حقوق کارگر با در دست گرفتن نوشته ای که بر رویش حمایت خود را از اعتراض معلمان اعلام کرده بودند، عکس گرفته و با فرستادن این عکس ها به مدیای اجتماعی، از مبارزات معلمان حمایت کردند. در چند دانشگاه از جمله دانشگاه تهران نیز دانشجویان در همبستگی با اعتصاب معلمان تجمع اعتراضی بر پا کردند و ضمن تاکید بر خواستهای معلمان خواستار آزادی معلمان زندانی شدند. در این حرکت اعتراضی خود معلمان نیز با ابتکارات جالبی تلاش کردند جامعه را از موضوع اعتراضشان مطلع کنند و به یک همبستگی مبارزاتی شکل دهند. از جمله در مدرسه ای در استان مرکزی معلمان در جمع سیصد نفری انجمن و اولیاء مربیان علت اعتصاب خود را توضیح دادند و خواستار حمایت و پشیبانی شدند. در جاهایی معلمانی موضوع اعتراض را به دانش آموزان خود را توضیح دادند و آگاه کردن آنان به حق تحصیل رایگان درس مهمی بود که به آنها دادند.
اینها همه اتفاقات شورانگیزی است که جایگاه مهم و بازتاب اجتماعی دو روز اعتصاب معلمان را بدست میدهد. بدین ترتیب معلمان دو روز اعتصاب اخطاری خود را با شکوه برپا کردند و اولتیماتوم دادند که اگر پاسخ نگیرند در آبانماه در اشکال گسترده تر باز خواهند گشت.
نگاهی به همه این اتفاقات، ابعاد عظیم اجتماعی تحولی که در کورانش قرار داریم را بطور برجسته ای نمایان میکند. جامعه بسرعت بسوی اعتصابات سراسری و عمومی گام بر میدارد. در عین حال جامعه بیش از پیش با خواستهای رادیکال و انسانی خود به جلو می آید و گرد بیانیه ها برای آزادی و برابری و رهایی از شر جمهوری اسلامی متحد میگردد. به این اعتبار دوره جدیدی آغاز شده است. دوره ای که بیش از هر وقت بر سازمانیابی در حزب و بر ایجاد شوراهای سراسری سازماندهی اعتراضات و شوراهای مستقل کارگری برای وارد عمل مستقیم شدن خود ما مردم تاکید میگذارد. به حزب کمونیست کارگری ایران بپیوندید. شوراهایمان را در همه جا و بصورت سراسری شکل دهیم.
