حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اتفاقات دو هفته اخیر کازرون یک نقطه عطف سیاسی مهم در اوضاع پر التهاب جامعه است. به این اعتبار تاثیرات خود را بر فضای اعتراضات کل جامعه و کارگران نیز گذاشته و میگذارد.
اعتراضات مردم کازرون به خاطر طرح تقسیم شهر به دو بخش آغاز شد و به سرعت به اعتراض علیه کل حکومت و به قیامی شهری تبدیل شد. مردم که پیاده کردن این طرح را بخشی از دزدی ها و چپاولهای حکومتیان می دانند و زندگی و معیشت خود را در خطر می بینند، به خیابان آمدند و خشم و انزجارشان را علیه کل حکومت به نمایش گذاشتند. در این اعتراضات نیروی انتظامی اعتراضات مردم را به خون کشید، اما مردم در مقابل آن جانانه ایستادند و کوچه به کوچه سرکوبگران را عقب زدند. در این جنگ و رودرویی مردم معترض کازرون ماشین های نیروهای سرکوبگر را به آتش کشیدند، به پایگاه بسیج حمله بردند، جلوی بازداشتگاه رژیم تجمع کردند و خواستار آزادی دستگیرشدگان شدند. در روز اول خرداد ماه مردم در مراسم خاکسپاری جانباختگان این اعتراضات پای کوبیدند و با شعار می کشم، می کشم، آنکه برادرم را کشت، ایستادگی قدرتمند خود را به نمایش گذاشتند. در این اعتراضات مردم کازرون اولتیماتوم دادند و در دوم خرداد ماه آنرا عملی کردند و دست به تجمع زدند. در نتیجه این جدال جانانه است که شهر کازرون چهره شهری جنگ زده را به خود گرفته است. آنچه در کازون اتفاق افتاده است، ادامه خیزش انقلابی مردم در دیماه است که امروز به قیامی شهری کشیده شده است. قبل از اتفاق کازرون روز جهانی کارگر را داشتیم که رژیم اسلامی با دستگیری تعدادی از تجمع کنندگان، تلاش کرد زهر چشمی نشان دهد. اما با ایستادن کارگران و مراسمی که به مناسبت این روز در مقابل مجلس برپا شد، ناگزیر شد عقب بنشیند و دستگیر شدگان را فورا آزاد کند. همچنین در تجمع ٢٠ اردیبهشت حکومت اسلامی با به میدان آمدن دوباره معلمان آنهم در شرایط پر التهاب امروز جامعه، حکومت اسلامی نیروی سرکوبش را به میدان آورد و به ضرب و شتم معلمان معترض و بازداشت تعدادی از آنان دست زد. اما وقتی با ایستادگی تجمع کنندگان و انعکاس وسیع اجتماعی آن روبرو شد، ناگزیر به آزادی بازداشت شدگان شد. اتفاقات کازرون ابعاد دیگری به اعتراضات مردم داد و به این اعتبار یک نقطه عطف است. همه اینها بیانگر توازن قوای جدیدی است و در متن چنین شرایطی است که اعتراضات کارگری گسترده و قدرتمند به جلو میرود. به عبارت روشنتر اشکال هر چه سراسری تر اعتراضات کارگری، اولتیماتوم دادن های کارگران، ایستادگی آنان برای نقد کردن حق و حقوقشان و … مهر و ویژگی اوضاع سیاسی امروز جامعه را دارد. تجمعات اعتراضی کارگران بازنشسته کارخانه لوله سازی اهواز، اعتراضات سراسری کارگران راه آهن که هفت هزار کارگر شاغل در این بخش را در بر میگیرد و اعتراضات کارگران هپکو از سر تیترهای برجسته اخبار اعتراضی کارگری در این هفته بود.
هفتمین تجمع اعتراضی کارگران بازنشسته کارخانه لوله سازی اهواز
روز ٣١ اردیبهشت نزدیک به هزار کارگر بازنشسته لوله سازی اهواز برای هفتمین بار در اعتراض به عدم پرداخت مقرری ماهانه شان، مقابل کانون بازنشستگان شرکت نفت در این شهر دست به تجمع زدند. این حرکت اعتراضی بدنبال تجمع روز گذشته آنها در مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی در کوی امانیه این شهر اتفاق افتاد. به این معنا که این کارگران در روز ٣٠ اردیبهشت هنگامیکه میخواستند برای پیگیری خواستهایشان تجمع اعتراضی برپا کنند با ممانعت نیروی انتظامی روبرو شدند. اما آنها نه تنها عقب ننشستند، بلکه قرار تجمع روز بعد را گذاشتند. بدین ترتیب کارگران بازنشسته لوله سازی اهواز با تجمع روز ٣١ اردیبهشت مدیریت را وادار به دادن قول مساعد برای پاسخگویی به خواستشان کردند. ایستادگی کارگران بازنشسته لوله سازی اهواز در مقابل نیروی انتظامی حکومت و برپایی هفتمین تجمع اعتراضی شان تجسمی از فضای اعتراضی در میان کارگران و کل جامعه است.
ماجرا از این قرار است که به دلیل طلبی که صندوق بازنشستگی نفت از شرکت لوله سازی اهواز دارد، حقوق کارگران بازنشسته لوله سازی اهواز در این ماه قطع شده است. علاوه بر شرکت لوله سازی اهواز، شرکت‌های پتروشیمی آبادان، پتروشیمی فارابی و کربن ایران نیز با همین مشکل رو به رو هستند. زیر فشار اعتراض کارگران بازنشسته لوله سازی اهواز، مدیر کانون بازنشستگان نفت در گفت و گو با نمایندگان کارگران قول مساعد برای پیگیری این موضوع را داد و این تجمع پس از یک ساعت موقتا به پایان رسید. اعتراضات کارگران بازنشسته لوله سازی اهواز به کارگران شرکت های پتروشیمی آبادان و فارابی و کربن ایران که با همین معضل روبرویند راه نشان داد.
مالکیت هپکو دولتی شد، کارگران همچنان بر خواستهایشان تاکید دارند
روز ٣١ اردیبهشت کارگران کارخانه هپکو درپایان مهلت اولتیماتوم اعلام شده شان برای پیگیری خواستهای خود، درمسیر راه آهن سراسری شمال – جنوب تجمع و آنرا مسدود کردند. در این حرکت اعتراضی نیروی انتظامی در محل حضور گسترده ای داشت. علیرغم آن کارگران به تجمع خود ادامه دادند. زیر فشار اعتراض کارگران مقامات مسئول از جمله علی آقازاده فرماندار اراک در جمع کارگران حاضر شد و وعده پرداخت طلبهای آنان تا دو هفته دیگر را داد. آقازاده با بیان اینکه سهامدار شرکت استعفا داده است، از تشکیل جلسه ای با حضور مدیرکل صنعت و معدن استان و مسئولان وزارت صنایع برای تصمیم گیری نهایی در خصوص شرکت هپکو خبر داد و گفت که سازمان خصوصی‌سازی به‌عنوان نماینده دولت برای تشکیل هیات مدیره و انتخاب مدیرعامل تصمیمات لازم را خواهد گرفت. بدنبال این اتفاقات آخرین خبر اینکه مالکیت این شرکت موقتا به دولت واگذار گردید. اینکه مدیریت کارخانه با چه کسی و چه نهادی باشد طبعا معضل اساسی کارگران نیست. بلکه کارگران هپکو خواستار امنیت شغلی و پرداخت فوری طلبها و برخورداری از یک شرایط قابل قبول و انسانی کار و زندگی هستند. کارگران اعلام کرده اند که اگر تا دو هفته دیگر وعده فرماندار عملی نشود در اشکال گسترده تری به اعتراضشان ادامه خواهند داد. فشار اعتراضات کارگران هپکو را در اظهارات مقامات حکومتی به روشنی میشود دید. از جمله روز اول خرداد ماه محمد شریعتمداری در چهل و هفتمین جلسه “کارگروه ملی تسهیل و رفع موانع تولید” بر پرداخت حقوق و دستمزد کارگران هپکو به عنوان اولین گام تاکید کرد. ٨٠٠ کارگر هپکو که با معضل دستمزدهای پرداخت نشده و عدم ایمنی شغلی روبرویند، دور جدیدی از مبارزاتشان را از ٢٢ آردبیهشت آغاز کردند. در این اعتراضات خانواده های کارگران نیز شرکت داشتند و این موضوع به اعتراض آنان ابعاد اجتماعی تری بخشید. کارگران هپکو به دلیل مبارزات قدرتمند تا کنونی شان همواره مرکز توجه مردم شهر اراک و جنبش اعتراضی کارگری قرار دارند. شیوه های مبارزاتی کارگران هپکو، اتحاد و همبستگی آنان و شعارهای تعرضی و رادیکالشان از جمله نقطه قوتهای مبارزات آنان است.
تجمع بازنشستگان كارخانه كيان تاير البرز در تهران
روز دوشنبه ۳۱ ارديبهشت ماه، كارگران بازنشسته كارخانه كيان تاير البرز طی فراخوانی از قبل اعلام شده در مقابل درب ورودی این کارخانه در تهران؛ در اعتراض به عدم پرداخت سنوات پايان خدمت خود تجمع اعتراضي بر پا کردند. در این تجمع اعتراضی کارگران بنر بزرگی در دست داشتند که بر روی آن نوشته شده بود: شش سال دروغ و تزویر شنیدیم از حق سنوات خود چیزی ندیدیم، مدیر بی لیاقت اخراج باید گردد، حقوق حقه ما پرداخت باید گردد. در این حرکت اعتراضی مدیران کارخانه با وحشت از گسترش دامنه این اعتراضات، کارگران را به سالن دعوت کردند و سریعا مبلغی به حساب آنان واریز کردند. همچنین در این جلسه صورتجلسه ایی تنظیم شد که مقرر گردید که شورای تامین تهران با همکاری استانداری تهران مبلغی از صندوق یارانه ها( حمایت از تولید) تهیه و یکجا به حساب بازنشستگان واریز شود. بدین ترتیب کارگران بازنشسته کیان تایر البرز بدنبال اعتراضات جانانه ای که تا کنون داشته اند، بخشی از مطالبات خود را بدست آوردند.
اعتراضات کارگران راه آهن ادامه دارد
اعتصاب وتجمع کارگران راه آهن سراسرکشوردراعتراض به نداشتن امنیت شغلی و تعویق پرداخت دستمزد و حق بیمه شان همچنان جاریست. اینها معضلات هفت هزار کارگر تراورش در شهرهای مختلف است. از جمله روز ٣١ اردیبهشت ٣٠٠ کارگر راه آهن اندیمشک به خاطر ٤ ماه حقوق معوقه در مقابل امور اداری راه آهن تجمع کردند. بدنبال این حرکت اعتراضی این کارگران در روز سه شنبه اول خرداد اخراج شدند. در عکس العمل به این اخراجها کارگران در روز دوم خرداد مجددا تجمع کردند. ایستادگی کارگران راه آهن اندیمشک و تداوم مبارزات کارگران راه آهن در سطح سراسری نمونه دیگری از اعتراضات قدرتمند کارگران در شرایط پر جنب و جوش اعتراضی امروز است. همچنین روز ٣٠ اردیبهشت کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن لرستان یک هفته اعتراض را پشت سر گذاشتند. روز ٣٠اردیبهشت کارگران راه آهن زاگرس نیز برای دومین روز متوالی دست از کارکشیده ودرمحل کارشان تجمع کردند و کارگران راه آهن(شرکت تراورس) گلستان و گرگان هم در بیست و نهم اردیبهشت در مقابل دفترشرکت درگرگان تجمع داشتند. سراسری بودن اعتراضات کارگران راه آهن یک نقطه قوت مهم مبارزات آنهاست که به همه کارگران راه نشان میدهد. .
تجمع اعتراضی مقابل سازمان جهانی کار در اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی
همانطور که قبلا نیز به اطلاع رساندیم یکصد وهفتمین اجلاس جهانی کار از بیست و هشتم ماه مه تا هشتم ماه ژوئن ٢٠١٨ در شهر ژنو سوییس برگزار می گردد. در اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی در این اجلاس روز ٢٩ ماه مه برای با هشتم خرداد ماه تجمعی اعتراضی از سوی نهادهای کارگری و نیروهای مختلف ضد حکومتی در مقابل این اجلاس برگزار خواهد شد. ما نیز با حضور در این تجمع اعتراضی میکوشیم تا صدای اعتراض کارگران و مردم ایران علیه حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی باشیم. حکومت اسلامی، سرکوبگر کارگران و مردم ایران است. حکومت اسلامی ضد کارگر و ضد بشر است. حکومت اسلامی، حکومت آپارتاید جنسی و ستون تروریسم اسلامی در منطقه است. جای چنین حکومتی نه در تنها در سازمان جهانی کارگر و در هیچ مرجع بین المللی ای نیست، بلکه در پشت میز محاکمه است. به هر شکل که میتوانیم صدای اعتراضمان را به مماشات سازمان جهانی کار با حکومت اسلامی اعلام کنیم. جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار و تمامی مراجع بین المللی اخراج شود.
