حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
کشته شدن دو نفر و زخمی شدن دو تن دیگر از اهالی روستای “گونده ژور” واقع در نوار مرزی ایران و عراق توسط نیروهای مسلح سازمان زحمتکشان (شاخه مهتدی) بحث های زیادی را دامن زده است. دو نفری که کشته شده اند از اعضای اتحادیه میهنی کردستان عراق بوده اند و ظاهرا نزاعی که به مرگ این دو نفر منجر شده است به این بر می گردد که پیشمرگان سازمان زحمتکشان به باغات مردم خسارات وارد آورده اند. بدنبال این واقعه مقر چهار جریان مسلح متعلق به دو شاخه از حزب دمکرات ایران و دو شاخه از کومله زحمتکشان ( مهتدی و ایلخانی زاده) به آتش کشیده می شود و پیشمرگان مجبور به ترک منطقه شده اند. نیروهای نامبرده با استقرار در این روستای مرزی از آن بعنوان پایگاهی برای حضور و یا عملیات نظامی در کردستان ایران استفاده می کردند.
واضح است که اتحادیه میهنی کردستان عراق ( یکتی) که رابطه حسنه ای با جمهوری اسلامی دارد و همچنین رژیم اسلامی ایران از استقرار نیروهای اپوزیسیون کرد در نوار مرزی و حضور نظامی این نیروها در کردستان ایران خشنود نبوده و نیستند. بنابراین به دنبال این بوده اند که از هر فرصتی برای تحت فشار گذاشتن و منع فعالیت نظامی آنها در ایران استفاده کنند. جمهوری اسلامی به همین دلیل بارها روستاهای مرزی را مورد هدف توپخانه خود قرار داده و ضرر و زیان زیادی به اهالی این روستاها وارد کرده است.
در یک سطح بینادی تر احزاب ناسیونالیست کرد ایرانی و اتحادیه میهنی کردستان عراق به دو قطب متفاوت تعلق دارند. یکی با روی کار آمدن ترامپ و حمایت عربستان سعودی در پی آن است که با انجام مانورهای نظامی علیه جمهوری اسلامی از نمد آمریکا و عربسنان سعودی برای خود کلاهی بدوزد و دیگری برای ادامه حیات ارتجاع عشیرتی خود به ارتجاع اسلامی آویزان شده است. حادثه ناگوار روستای “گونده ژور” و پیامدهای آن در بطن خود رویارویی این دو قطب را منعکس می کند. دعوا و نزاع بین این دو قطب هیج ربطی به منافع مردم کردستان ندارد.
در سطح مشخص اقدام نیروهای مسلح سازمان زحمتکشان (شاخه مهتدی) که منجر به کشته و زخمی شدن چهار نفر از اهالی روستا شده است شدیدا محکوم است. سازمان زحمتکشان مدعی شده است که کشته و زخمی شدگان مسلح بوده اند و طرف مقابل این ادعا را نفی می کند. هر چقدر هم که کشته شدگان و آسیب دیدگان تحریک شده باشند کسی مجاز نیست مردم را به گلوبه ببندد و آنها را بکشد. طبعا به آتش کشیدن چهار مقر نیروهای کرد ایرانی نیز نه اقدامی تلافی جویانه بلکه اساسا برای بیرون راندن آنها از منطقه بوده است.
در حال حاضر پیشمرگانی که به سوی اهالی روستا تیراندازی کرده اند در اسارت اتحادیه میهنی کردستان عراق بسر می برند. ملا بختیار از رهبران این اتحادیه خواهان اشد مجازات برای این پیشمرگان شده است. نه اتحادیه میهنی دلش برای اهالی روستا “گونده ژور” می سوزد و نه سازمان زحمتکشان دلش برای پیشمرگانی که در واقع برای نیت دیگری اسلحه بر دوش گرفته اند. این پیشمرگان به قربانیان یک نزاع ارتجاعی تبدیل شده اند. اگر چه برگزاری یک دادگاه و محکمه عادلانه در اقلیم کردستان عراق زیادی لوکس به نظر می آید ولی باید با این خواست نیروهای حاکم در این اقلیم را تحت فشار گذاشت و از اعدام پیشمرگان دستگیر شده جلوگیری کرد.
