شهلا دانشفر: کارگران در هفته ای که گدشت

صبح روز ١٧ خرداد همزمان دو حمله مسلحانه تروریستی کاملا سازمان یافته به مجلس اسلامی و محل دفن خمینی صورت گرفت. اخبار دولتی  از کشته شدن  ١٧ نفر و مجروح شدن بیش از ٤٠ نفر گزارش میدهد. اما روشن است که این گزارشات به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند. طبق آخرین خبرها جریان اسلامی داعش مسئولیت این عملیات تروریستی را بر عهده گرفته است. اما اعمال تروریستی از جانب هر کس که صورت گیرد، قربانیانش مردم هستند. نتیجه مستقیمش مسموم کردن فضای جامعه است و زیان مستقیمش به مبارزات کارگران و مردم می رسد. حکومت اسلامی هم که خود یک پای تروریسم  و ناامنی در منطقه است، تلاش میکند، از این مساله به عنوان نعمتی برای ایجاد فضای رعب و ترور در جامعه سود جوید. خصوصا در جایی چون مجلس اسلامی که محل تجمعات هزاران نفره هر روز مردم است، بهانه ای خواهد بود برای حکومت اسلامی که با امنیتی کردن فضا جلوی چنین تجمعاتی را بگیرد. اما روشن است که کارگران و مردم معترض  به اعتراضات و طرح خواستهای خود در هر شرایطی ادامه میدهند و این نوع توطئه گریها نمیتواند آنها را به سکوت بکشاند. اعتراضات هزاران کارگر در همین هفته ای که پشت سر گذاشتیم گواه روشن این حقیقت است.

بنا به گزارشها در جریان عملیات تروریستی در مقابل مجلس اسلامی سه تن از معلمان به اسامی هانیه اکبریانی از معلمان حق التدریسی ازلرستان و حسین بنی اردلان و حسین جلالی از معلمان خراسان جنوبی که برای پیگیری مطالبات خود همراه با دیگر معلمان حق التدریس تجمع داشتند، جان خود را از دست دادند. در جریان این حمله تروریستی مهدیه هراتی از فعالین اجتماعی انجمن کارتن خوابی لرستان نیز جانباخت. جانباختن آنها را به خانواده ها، به همکارانشان و به همگان تسلیت میگویم.

معلمان حق التدریس در این هفته تجمعات متوالی ای بر پا کردند. از جمله در روز ۱۶ خرداد تجمع معلمان حق التدريس و قراردادی و آموزشياران نهضت سواد آموزی با خواست تبدیل قراردادهایشان به قرارداد ثابت و پرداخت حقوق معوقه شان، همزمان با مالباختگان در مقابل مجلس تجمع داشتند. تعداد تجمع کنندگان در این روز نزدیک به دو هزار نفر بود. مقابل مجلس و مراکز قدرت حکومت اسلامی به محل تلاقی اعتراضات بخش های مختلف مردم برای پیگیری خواستهایشان تبدیل شده است.

سرتیترهای اعتراضات مهم کارگری در هفته ای که گذشت

هفته ای که گذشت، هفته اعتراضات هزاران کارگر در محیط های کارگری بود که فضای پر تحرک جنبش اعتراضی کارگری و گسترش هر روزه این اعتراضات را به نمایش میگذارد. تجمع اعتراضی ٢٠٠ گروه ملی فولاد اهواز به نمایندگی از سوی ٤ هزار کارگر این کارخانه در مقابل استانداری خوزستان، تجمع اعتراضی بیش از ٤٠٠ کارگر آذر آب اراک به نمایندگی از ١٥٠٠ کارگر این کارخانه مقابل ساختمان استانداری، سه روز اعتصاب قدرتمند کارگران بازنشسته و شاغل بیش از هزار کارگر نیشکر هفت تپه و حضور خانواده ها در این اعتراضات، و تداوم قدرتمند کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض و حمایت گسترده از خواستهای اسماعیل عبدی از رهبران اعتراضات معلمان از سوی فعالین کارگری و کانونهای صنفی معلمان و نهادهایی چون اتحادیه بین المللی معلمان و عفو بین الملل از دیگر سر تیتر های مهم خبرهای هفته گذشته است. نگاهی مختصر بر این خبرها داشته باشیم.

تجمع اعتراضی کارگران گروه ملی فولاد اهواز

صبح روز ١٧ خرداد ٢٠٠ نفر از کارگران کارخانه ملی فولاد اهواز به نمایندگی از سوی ٤ هزار کارگر شاغل کارخانه در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه دستمزد و حق سنواتشان که از سال ٩٠ تاکنون پرداخت نشده است، مقابل ساختمان استانداری خوزستان تجمع کردند. این کارگران در روز قبل از آن نیز مقابل دفتر مدیریت تجمع داشتند که زیر فشار آنان معاونت فنی گروه ملی در جمع کارگران اعلام کرد که مدیریت گفته است که از دست آنها کاری ساخته نیست و شما هم چاره ای ندارید جز اینکه به تولید ادامه دهید و توقع حقوق نداشته باشید. در پاسخ به این گستاخی کارگران اعلام کردند که تا به خواستشان نرسند به تجمعات خود ادامه خواهند داد.

کارگران آذر آب اراک مقابل ساختمان استانداری تجمع کردند

روز ١٦ خرداد بیش از چهارصد نفر از کارگران آذر آب اراک به نمایندگی از ١٥٠٠ کارگر این کارخانه مقابل استانداری استان مرکزی در اعتراض به تعویق پرداخت دستمزدهایشان از اسفند ماه گذشته تاکنون تجمع کردند. بعلاوه هفت ماه است که بن این کارگران پرداخت نشده است و همچنین بدلیل عدم پرداخت بیمه شان، با مشکل روبرو شده اند. تجمع قبلی این کارگران در روز های دوم وسوم خرداد ماه در محوطه کارخانه و در میدان صنعت شهر اراک صورت گرفت. خبرها همچنین از آغاز دور جدید اعتراضات کارگران هپکو حکایت دارد. بنا بر خبرهای منتشر شده از اول هفته گذشته کارگران هپکو اراک دراعتراض به عدم پرداخت بیش از٣ماه مزد و خطر تعطیل شدن کارخانه دست از کار کشیدند و در محوطه کارخانه تجمع کردند. همزمانی این دو حرکت اعتراضی توجه ها را به خود جلب کرده است. خصوصا یکماه اعتراض بیش از هزار کارگر کارخانه هپکو یکی از نقطه های درخشان مبارزات کارگری در سال ٩٥ بود. اعتراضاتی که کارگران با شعار یک اختلاس حل بشه مشکل ما حل میشه، و با سرود زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، جان فدا میکنیم در ره آزادگی وای از این وضع، وای از این وضع، صدای اعتراض کل کارگران و کل جامعه را فریاد زدند. یکماه اعتراض قدرتمند کارگران هپکو در سال ٩٥ و تظاهرات هر روزه آنها در خیابانهای اراک بر فضای اعتراضی شهر و کل جنبش کارگری تاثیر گذاشت. اعتراضاتی که در نوزدهم بهمن ٩٥ به نقطه عطف مهمی رسید و وارد شدن خانواده ها به عقب نشینی مدیریت منجر شد و کارگران توانستند بخشی از طلب هایشان را نقد کنند. اینها همه تجربیات درخشانی است که بدون شک امروز این کارگران و کل جنبش کارگری را در موقعیت قوی تری برای پیشبرد اعتراضشان قرار داده است.

اعتصاب بزرگ  کارگران نیشکر هفته تپه و به میدان آمدن خانواده ها

صبح ١٦ خرداد بیش از هزار کارگر شاغل و بازنشسته نیشکر هفته در سومین روز اعتراضاتشان مقابل درب ورودی کارخانه تجمع کرده و پیگیر مطالباتشان شدند. در این حرکت اعتراضی شماری از خانواده های کارگران نیز حضور داشتند. بنا بر خبر منتشر شده از سوی اتحادیه آزاد کارگران ایران بدنبال این تجمع یکی از مامورین انتظامی مستقر در شرکت با حضور در محل، اقدام به ناسزاگوئی به کارگران کرد. در عکس العمل به رفتار توهین آمیز او شماری از کارگران با وی درگیر شدند و  او هم با برداشتن سلاح اقدام به تیراندازی هوائی کرد  که کارگران توانستند بموقع جلویش را بگیرند. علیرغم این تیراندازی کارگران نیشکر هفت تپه همراه با خانواده هایشان تا ساعت ۱۲ ظهر به تحصن خود ادامه دادند و در برابر وعده و وعیدهای کارفرما اعلام کردند که تا دست یابی به مطالباتشان همچنان به اعتصاب و اعتراض خود ادامه خواهند داد.

اولین روز اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه در ١٣ خرداد اتفاق افتاد که در آن ٥٠٠ کارگر بازنشسته این شرکت بدلیل تاخیر پرداخت ٤ درصد سهم بیمه کارفرما به صندوق تامین اجتماعی و ماهها بلاتکلیفی و بدقولیهای وی درمقابل دفتر مدیریت شرکت تجمع کرده بودند. در این روز تصمیم  کارفرما مبنی بر پرداخت تنها بخشی ازمطالبات بازنشستگان از سال ٩٤و ٩٥، خشم کارگران بازنشسته را برانگیخت و در نتیجه آنها از شرکت خارج شده و جاده بین المللی اهواز – اندیمشک را بستند و ترافیک سنگینی در این مسیرایجاد شد  که با دخالت نیروی انتظامی و دعوت به مذاکره، کارگران به کارخانه بازگشتند. بدنبال این تجمع اعتراضی، فریدون نیکوفرد نماینده کارگران و عضو سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، توسط سیامک نصیری قائم مقام مدیریت شرکت هفت تپه بدلیل بروز اعتصابات مکرر و حمایت و پیگیری های وی در دفاع از حقوق کارگران، تهدید به اخراج شد. این موضوع نیز بر شدت اعتراض کارگران افزود. از همین رو روز ۱۵ خرداد کارگران نیشکر هفت تپه برای دومین روز دست از کار کشیده و تحصن کردند. در حرکت اعتراضی این روز قائم مقام شرکت با حضور در میان کارگران اعتصابی با گستاخی تمام اعلام کرد که هر کس به سر کار خود برنگردد اخراج میشود و در صورت ادامه اعتصاب درب شرکت بسته شده و کار تعطیل خواهد شد. اما کارگران بطور یکپارچه او را هو کردند و فریاد زدند شما باید شرکت را رها کنید و بروید. کارگران اولتیماتوم دادند که اگر طلبهایشان فوری پرداخت نشود با خانواده هایشان خواهند آمد و در مقابل فرمانداری شوش تحصن کرده و اقدام به بستن جاده بین المللی اهواز ـ اندیمشک خواهند کرد. در ادامه این اعتراضات بود  که کارگران در روز شانزدهم کارگران با جمعیتی بیشتر و همراه با خانواده هایشان تجمع کردند. اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه با قدرت ادامه دارد.

حدود٣٥٠ کارگر بازنشسته این کارخانه از اسفند ماه سال ۹۴تا کنون مستمری خود را دریافت نکرده اند. گروهی از این کارگران بدلیل عدم پرداخت حق بیمه شان، هنوز بازنشسته نشده اند. همچنین پرداخت نشدن حق بهره‌برداری و پاداش سالهای ۹۴ و ۹۵ از دیگر خواسته‌های کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه است.

جدا از کارگران بازنشسته کارگران شاغل در این مجتمع از آغاز سال جاری دستمزدشان پرداخت نشده و بابت حق بیمه نیز از اسفند ماه طلب دارند و این موضوع آنها را با مشکل تمدید دفترچه های بیمه شان روبرو کرده است. این چندمین بار است که در ماه جاری این کارگران در رابطه با این موضوعات دست به تجمع و اعتراض زدند.

نیشکر هفت تپه یکی از کانون های داغ اعتراضات کارگری است. این کارگران تجربیات درخشانی از اعتراض در برابر تعرضات کارفرمایان و مقامات دولتی به زندگی و معیشتشان را دارند. این کارگران در سال ۸۷ با اعتراضات متحدشان توانستند، سندیکای خود را شکل دهند و با انتخاب نمایندگان واقعی شان، عملا فرمان اخراج نهادهای دست ساز دولتی از کارخانه را دادند. یک نقطه درخشان اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه در سال ۸۶ بیانیه ۶ ماده ای آنها با تاکید بر متکی کردن اعتراضاتشان به مجمع عمومی به محلی برای تصمیم گیری و حفظ اتحادشان بود. اینها همه تجربیات با ارزشی است که میتواند نقطه اتکای این کارگران در دور جدید اعتراضاتشان باشد. خصوصا حضور فعال خانواده ها در اعتراضات اخیراین کارگران، امروز میتواند آنها را در موقعیت بسیار قویتری قرار دهد. با اتکاء به این پیشروی ها میتوان این مبارزات را قدرتمندتر جلو برد. میتوان با اطلاع رسانی به مردم، وسیعترین حمایت ها را جلب کرد.

کارگران نیشکر هفت تپه خواستار پرداخت فوری طلبهایشان هستند. بعلاوه بدنبال واگذاری شرکت نیشکر هفت تپه به بخش خصوصی، مدیریت کارخانه در پناه حمایت های دولت و باز گذاشتن دست کارفرمایان برای تشدید فشار بر روی کارگران و استثمار بیشتر نیروی کار، این کارخانه را به دوربین های مداربسته مجهز کرده است. در همین راستا نیروی انتظامی ثابت در محل شرکت استقرار یافته است. این موضوع با اعتراض کارگران روبرو شده و یک خواست مهم آنها جمع شدن بساط دوربین های نصب شده، خروج نیروی انتظامی و پایان دادن به فضای امنیتی در کارخانه است. از مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه وسیعا حمایت کنیم.

اسماعیل عبدی به زندان اوین بازگردانده شد

روز ١٦ خرداد اسماعیل عبدی از رهبران اعتراضات معلمان که با اتهاماتی امنیتی شش سال حکم دارد، بعد از دو روز بستری بودن در بیمارستان خمینی به زندان بازگردانده شد. اسماعیل عبدی از دهم اردیبهشت در اعتراض به حکم خود و با خواست بسته شدن احکام امنیتی صادر شده برای فعالین کارگری، معلمان و مردم معترض دست به اعتصاب غذا زده بود و روز ١٣ خرداد برای انجام آزمایشات پزشکی به بیمارستان خمینی تهران منتقل شد. قعالین کارگری و معلمان با رفتن به ملاقات او همبستگی خود را با وی و خواستهایش اعلام کردند.

کانون صنفی معلمان طی اطلاعیه ای در مورد آخرین وضعیت اسماعیل عبدی از نشست هیاتی مرکب از مادر عبدی، وکیل او و دو عضو هیات مدیره کانون تهران به نمایندگی از اسماعیل عبدی با حاجی مرادی ( دادیار ناظر بر زندان) چنین گزارش میدهد: “از آن جا که تلقی هیأت مدیره ی کانون، جناب عبدی و خانواده گرامی ایشان از گزارش هیأت مذکور به پشتوانه اعلام نظر داديار محترم ناظر زندان، مثبت بوده است، مقرر شد اسماعیل عبدی به درخواست کانون صنفی معلمان  و خانواده، به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد”. کانون با گزارش این خبر اعلام کرد که حق پیگیری خواسته های عبدی را برای او معلمان محفوظ دانسته و در انتظار انتشار اخبار مثبت از جانب مسئولان مربوطه طی چند روز آینده خواهد بود. اسماعیل عبدی سال گذشته همراه با جعفر عظیم زاده عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران طی بیانیه ای به امنیتی کردن مبارزات اعتراض کرده و خواستار بسته شدن تمامی پرونده های امنیتی تشکیل شده برای کارگران، معلمان و مردم معترض شدند. این اعتراض شکل کارزاری گسترده بخود گرفت و با حمایت های وسیعی در ایران و از سوی سازمانهای کارگری و تشکلهای معلمان در سطح جهانی روبرو شد. امسال نیز بعد از اعلام اعتراض عبدی در همین رابطه این کارزار تحرک بیشتری پیدا کرد. انتقال عبدی به زندان در ١٦ خرداد، بازتاب اعتراضی بسیاری در میان کارگران داشته است. کمپین در حمایت از اسماعیل عبدی و خواستهایش و در اعتراض به امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض با خواست آزادی اسماعیل عبدی، آتنا دائمی و تمامی فعالین سیاسی ادامه دارد. با تمام قدرت از این کارزار حمایت کنیم. به بازگرداندن عبدی به زندان وسیعا اعتراض کنیم.