محمد شکوهی: حق کار و اقامت، حق مسلم کارگران افغانستانی مقیم ایران می باشد!

در هفته های اخیر وزارت کار و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی طرح “شناسایی اشتغال غیرمجار اتباع بیگانه” را به اجرا گذاشته اند. بر اساس این طرح قرار است با کنترل شاغلان این بخش، بیوط بویژه کارگران افغانستانی شاغل در این بخش ها شناسایی و به اتهام “اشتغل غیرمجاز” از کار اخراج گردند. تا کنون هزاران کارگر افغانستانی شاغل در بخش ساختمان و راه سازی و معدن به این بهانه از کار اخراج شده اند. در این مورد سلمان خدادادی رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس حکومت گفته است: “در حال حاضر حدود ۲ میلیون نفر از اتباع بیگانه مشاغل ساختمانی را اشغال کرده اند که تعداد زیادی از آنها به صورت غیرمجاز و غیرقانونی در کشور مشغول به کار هستند، این در حالی است که تعداد زیادی از کارگران ساختمانی کشور بیکار هستند”. وی “حضور اتباع بیگانه غیرمجاز” را در مشاغل ساختمانی تهدیدی جدی برای نیروی کار کشور دانست و یادآور شد: “با ساماندهی اتباع بیگانه می توان مشکل بیکاری کارگران ساختمانی را رفع کرد. وزارت کشور به عنوان متولی باید هر چه سریع تر نسبت به ساماندهی اتباع بیگانه اقدام کرده و اتباع بیگانه غیرمجاز را شناسایی و به کشور خود عودت دهد”.

کارشناسان حکومتی نیز یک راه مقابله با بیکاری را  اخراج کارگران افغانستانی و”جایگزینی آن با کارگر ایرانی” را به دولت توصیه کرده و مدعی شده اند که با اجرای این سیاست نزدیک به دو میلیون شغل ایجاد خواهد شد. در همین رابطه اداره های کار در سراسر کشور از طرف وزارت کار موظف شده اند در راستای ادامه اجرای “طرح شناسایی اشتغال غیرمجاز اتباع بیگانه” را بطور جدی در دستورخود بگذارند. بر اساس گزارشات منتشر شده در رسانه های حکومتی و اعتراف مقامات وزارت کار روزانه بین 600 تا 800 نفر بطور میانگین از این جمعیت کارگری به اتهام “اشتغال غیرمجاز” از کار اخراج و روانه اردوگاههای ویژه اخراج مهاجرین افغانستانی به این کشور میشوند.

سیاست ضد کارگری، راسیستی و نژاد پرستانه حکومت علیه کارگران افغانستانی چیز تازه و جدیدی نیست. در طول بیش از سه دهه گذشته جمهوری اسلامی دهها قانون و تبصره و مصوبه در ایجاد محدودیت برای کار و زندگی علیه این جمعیت میلیونی تصویت و به اجرا گذاشته شده است. یکی از بهانه های رژیم برای حملات به کارگران افغانستانی، ادامه رکود و گسترش بیکاری و “اشتغالزایی به شیوه دولت” می باشد. سیاستی که  یک علت بحران اقتصادی حکومت و اقتصاد زمین گیر شده اش و طریق اولی گسترش بیکاری را به حضورو اشتغال کارگران افغانستانی نسبت می دهد. این یک سیاست کاملا نژاد پرستانه و راسیستی و ضد کارگری می باشد. سیاستی که تلاش دارد طبقه کارگررا شقه شقه کرده، بحث “کارگرخودی و غیر خودی” را راه انداخته و در صدد تحریک طبقه کارگر برعلیه حضور و اشتغال میلیونی کارگران افغانستانی می باشد.اساسا همه دولت های سرمایه داری در مقاطع رکود و بحران “خارجیان” و کارگران خارجی را عامل بحران دانسته تا بدین وسیله کارگران کشور خودی را علیه کارگران خارجی تحریک کرده و در قدم بعدی دستمزدهای پائین را به کارگران تحمیل نمایند. در این میان دولت روحانی و کل حکومت جمهوری اسلامی هم از این قاعده جدا نیست! دامن زدن به هیستری ضد کارگری به بهانه ” اشغال شغل” توسط کارگران خارجی، ایجاد محدودیت در کار و زندگی مهاجران، تنگتر کردن زندگی و معیشت برای این جمعیت میلیونی و در نهایت دستگیری وسرکوب این کارگران، یک بخش جدایی ناپذیر سیاستهای دولت روحانی می باشد.

جمعیت میلیونی کارگران افغانستانی شاغل در ایران جزئی جدایی ناپذیر از طبقه کارگران ایران می باشند. این بخش از طبقه کارگر در بدترین شرایط و زیر شدیدترین سرکوب ها و قوانین حکومتی، در سه دهه گذشته و با دستمزدهای بخور و نمیر بدون هیج حق و حقوقی کار کرده و به ثروت جامعه افزوده است. تنها سهم این جمعیت سرکوب و سیاست های نژاد پرستانه و راسیستی حکومت بوده است. حق این جمعیت میلیونی است که از چندرغاز حق و حقوق فعلا موجود در این جامعه استفاده نماید.

سیاستهای راسیتی و نژاد پرستانه حکومت علیه جمعیت میلیونی کارگران افغانستانی مقیم ایران را باید بشدت محکوم کرد. طبقه کارگر ایران نباید در دفاع از حق ماندن، اقامت و اشتغال هم طبقه ای های خود در ایران بی تفاوت مانده و سکوت نماید. این یک وظیقه انترناسیونالیستی طبقه کارگر ایران است که در دفاع از این جمعیت میلیونی به میدان آمده و با حمایت از کارگران افغانستانی در برابر سیاست های ضد کارگری حکومت، نمونه ای از همبستگی طبقاتی کارگران را به نمایش بگذارد. ماندن درایران، کار و زندگی و برخورداری از حق و حقوق شهروندی، حق مسلم جمعیت میلیونی کارگران افغانستانی شاغل در ایران می باشد. برای تحمیل این حق و حقوق به دولت دزدان و قاتلان و آدمکشان، باید طبقه کارگر در مقابل دولت سرمایه داران اسلامی، هم طبقه ای هایش را تنها نگذاشته و در دفاع از این جمعیت میلیونی دست به اعتراض و مبارزه بزند.

محمد شکوهی 9 اوت 2016