حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
کارزار یک‌هفته‌ای علیه اعدام که از ۲۳ دی ۱۴۰۲ شروع شد به دلیل اهمیت مبارزه برای پایان‌دادن به اعدام که دفاع از جان انسان‌هاست، محدود به یک هفته نماند و بیش از یک ماه است که پرکار و با جدیت در سطحی گسترده و جهانی به حیات خود ادامه می‌دهد. طی یک هفته کارزار، تشکل‌ها و افراد زیادی بیانیه دادند، ۶۰ نفر از زنان زندانی در اوین اعتصاب‌غذا کردند و در خارج هم ده‌ها سازمان و نهاد اعلام حمایت از کارزار کردند و در بیش از ۴۰ شهر در ۱۵ کشور جهان تجمعات و تظاهرات های اعتراض علیه اعدام برپا شدند. در ادامه، تشکل‌ها و نهادهای کارگری و اجتماعی بیشتری در داخل کشور به کارزار پیوستند. به دنبال انتشار خبر سفر ندا النشیف معاون کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل به ایران نامه‌های سرگشاده از داخل و خارج خطاب به او منتشر شدند.شعارنویسی در دانشگاه‌ها و در سطح شهرها نیز عرصه‌ای دیگر از کارزار علیه اعدام است که با شروع کارزار آغاز شده و همچنان فعالانه جریان دارد.
طی یک هفته گذشته با اقدامات ارزنده زندانیان سیاسی و خانواده‌های دادخواه ابعاد و توان بیشتری به کارزار علیه اعدام بخشیده شده است؛
- سپیده قلیان زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین در نام‌های به کنفرانس امنیتی مونیخ خواهان افزایش فشارهای بین‌المللی بر رژیم اسلامی برای پایان بخشیدن به اعدام شده است. در بخشی از این نامه نوشته شده است که:”جنبش زن، زندگی، آزادی جنبشی نیست که به این زودی‌ها بخوابد، نسلی در جریان این انقلاب به پا خواسته است که نه‌تنها جمهوری اسلامی، بلکه تفکر استبدادی رازیر سؤال برده است… فشارهای بین‌المللی را بر این رژیم خونخوار افزایش دهید، آمار اعدام‌ها را در ایران ببینید، این آمارها هر کدام یک زندگی بودند، ما به‌خاطر مقاومت بیشتر در حال سرکوب شدیدتر هستیم.”
- تعداد ۱۵ تن از مادران دادخواه انقلاب “زن، زندگی، آزادی” در کردستان طی نام‌های به کنفرانس امنیتی مونیخ خواهان اقدامات جدی جامعه بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی شدند تا دست از اعدام زندانیان بردارد. در این نامه آمده است: “ضمن خرسندی از اینکه کنفرانس مونیخ امسال نیز عذر جمهوری اسلامی را خواست، می‌خواهیم از این تریبون توجه جامعه بین‌المللی را به موج اعدام‌ها در ایران جلب کنیم… جمهوری اسلامی به‌تازگی چندین زندانی از جمله هفت زندانی سیاسی کرد را به اتهام واهی همکاری با اسرائیل کشته است؛ حتی جسدهای این عزیزان به ما برگردانده نشده‌اند. دیگر باید چه شود که جهان دمکراتیک همچون ما خانواده‌های دادخواه متحد علیه این نظام خونخوار بایستد؟”
- روز سه‌شنبه اول اسفند در چهارمین سه‌شنبه اعتراض علیه اعدام زندانیان معترض به اعدام در زندان قزل‌حصار همراه با زندانیانی در زندان‌های اوین، کرج، خرم‌آباد، شیراز و سقز در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام اعتصاب‌غذا کردند.
زندانیان معترض قزل‌حصار در متنی که روز قبل از اعتصابدراین‌رابطه منتشر کرده‌اند، مشخصاً از تعدادی از زندانیانی که در زندان‌های اوین و قزل‌حصاربه‌تازگی اتهام محاربه و حکم اعدام دریافت کرده‌اند شامل مهدی حسینی، مهدی ایمانی، نوید نجاران، میلاد آرمان متهمان به محاربه در پرونده موسوم به اکباتان، محمد خضرنژاد، شهاب نادعلی، غنی شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش، عبدالرحیم قنبرزهی (میربلوچ زهی)و عیدو شه‌بخش محکومان به اعدام نام‌برده و مورد اعتراض قرار داده‌اند.
در برابر این کارزار گسترده و قدرتمند جهانی علیه اعدام، رژیم جنایت‌کار اسلامی همچنان بر تهدیدات و صدور و اجرای احکام اعدام ادامه می‌دهد. در این دوره کوتاه یک ماه و نیمه‌ای که کارزار علیه اعدام فعال است، حکومت پنج زندانی سیاسی به نام‌های پژمان فاتحی، محسن مظلوم، وفا آذربار، محمد فرامرزی و محمد قبادلو و فرهاد سلیمی زندانی عقیدتی و ده‌ها زندانی دیگر با جرائم عادی را اعدام کرده است. همچنین برای تعدادی دیگر از زندانیان سیاسی احکام اعدام صادر کرده و آنها را تحت‌فشارهای جسمی و روانی قرار داده است.
علاوه بر زندانیان سیاسی محکوم به اعدامی که نامشان در متن زندانیان معترض به اعدام قزل‌حصار آمده است، افرادی مانند عباس دریس، رضا رسایی، سامان یاسین، مجاهد کورکور، فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان، محمدجواد وفایی‌ثانی و شاهین وصاف احکام اعدام گرفته‌اند و افرادی مانند مرضیه فارسی، فروغ تقی‌پور و نسیم غلامی‌سیمیاری با اتهام “بغی” و صمد پورشه، وریشه مرادی و پخشان عزیزی به اتهام “سب‌النبی” زیر شکنجه هستند که می‌تواند به صدور احکام اعدام برایشان منجر گردد.
جمهوری اسلامی فقط در ماه ژانویه ۲۰۲۴ میلادی یعنی از ۱۰ دی تا ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ خورشیدی ۸۹ نفر را اعدام و برای ۳۵ نفر هم احکام اعدام صادر کرده است.
جنگ میان مردم و جمهوری اسلامی، جنگ برای بقا است. مردم برای دفاع از زندگی و زنده‌ماندن با حکومت اعدام و قتل و کشتار و شکنجه می‌جنگند و حکومت نیز برای حفظ بقا و ادامه عمر ننگینشمی‌کشد و اعدامو شکنجه می‌کند. این جنگ تا سرنگونی رژیم ادامه خواهد داشت، اما با ادامه و گسترش بیشتر اعتراضات علیه اعدام می‌توان طناب دار را از دست حکومت قبل از سرنگون‌کردنش گرفت و ماشین اعدامش را از کار انداخت و پایان‌دادن به عمرش را تسهیل و تعجیل کرد. حکومت قتل و اعدام تا زمانی که طناب دار در دست دارد و ماشین اعدامش کار می‌کندمی‌کوشد اعتراضات را سرکوب کند و بر عمرش بیفزاید.
شرایط انقلابی،اوضاع حکومت را از هر نظر چه در داخل و چه در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی بحرانی و نااستوار کرده است. رژیم دچار جبن و جنون شده است و هیچ روزنه‌ای برای خلاصی در برابر خود نمی‌بیند. تحت‌فشار مبارزات و اعتراضات مردم علیه جمهوری اسلامی و مماشات‌گرانش، عرصه‌هایبین‌المللی برایش در حال دگرگونی و تنگ شدن هستند.
ما مردم انقلابی برخی از مماشات‌گران تا دیروز را ناچار به احتیاط در روابط و فاصله‌گرفتن از حکومت کرده‌ایم.کاری کرده‌ایم که در کنفرانس امنیتی مونیخ از نامه سپیده قلیان و مادران دادخواه انقلاب “زن، زندگی، آزادی” استقبال می‌شود و جمهوری اسلامی را بیرون اندازند.
جمهوری اسلامی به هر دری می‌زند به رویش بسته می‌شود. دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی مانند گذشته امکان مماشاتگری ندارند. حامیان تا دیروز حکومت امید به ادامه حیات جمهوری اسلامی حتی برای یک مدت دو سه‌ساله دیگر را ازدست‌داده‌اند. قدرت انقلاب و اعتراضات وسیع به قتل و کشتار و اعدام توسط جمهوری اسلامی که جهان متمدن را به واکنش واداشته است،دست کسی مانند النشیف را بسته است تا برای حکومت مشروعیت و اعتبار ببخشد. هنوزحتی گزارش و ویدئویی از ورود النشیف و شرایط اقامت و خروجش از ایران منتشر نشده است.
جمهوری اسلامی در چنین شرایطی در مخمصه انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان هم گیر افتاده است. مدت‌هاست که خود را به هر خفت و خواری می‌زنند. برای ترغیب و تشویق جوانان به شرکت در انتخابات، میمون‌های باحجاب و بی‌حجاب را به رقص در می‌آورند و دست گدایی مشروعیت به‌سوی مردم دراز می‌کنند. اما کار حکومت تمام است و این دلقک‌بازی‌ها برایش کارساز نخواهد بودو به‌زودی در روز انتخابات، نمایشی دیگر از رسوایی و بی‌اعتباری‌اش بر روی پرده خواهد رفت.بعد از مخمصه انتخابات، جمهوری اسلامی درمانده‌تر و خوار و خفیف‌تر خواهد شد.
