یاشار سهندی: پرواز کرکس ها

تحقیقات نشان داده است “کرکس‌ها حیواناتی سودمند برای جلوگیری از گندیدگی و عفونت‌زایی مردارها هستند.”؛ “کرکس‌ها بندرت به حیوانات تندرست حمله می‌کنند ولی ممکن است حیوانی زخمی یا بیمار را بکشند.” اشتباه نکنید من زیست شناس نشده ام و این نوشته هم قرار نیست شروعی برای اینکار در این نشریه باشد. بهرحال این پرندگان نقش مهمی در چرخه حیات دارند و مانند هر حیوان دیگری نقشی سودمند.”کرکس‌ها مهمترین و موثرترین حیوان لاشه‌خوار هستند چون با پرواز در ارتفاع زیاد به سرعت می‌توانند لاشه‌ها را پیدا کنند.” برای بورژوازی اما فقط وقتی به زبان دلار موضوعی ترجمه شود آن موضوع اهمیت پیدا میکند. “کرکس‌هایی در طول عمر خود، با خدمات لاشه‌خواری ١١ هزار دلار به جوامع انسانی منفعت می‌رسانند.”کاهش شدید جمعیت این پرنده در هند موجب ” شیوع بیماری‌هایی چون هاری، سیاه‌زخم و طاعون تاکنون ٣٤ میلیارد دلار به اقتصاد هند خسارت رسانده است.” در اینجا اصلا مهم نیست این بیماریها به جان توده مردم بدبخت و سیه روز ساکن هند افتاده است مهم این است که بورژوازی مجبور است مقداری دلار هزینه کند. همانطور که “شیوع ویروس زیکا” وقتی مهم شده است که دارد خسارت اقتصادی ببار می آورد چرا که “توسعه نامتوازن” در این کشور نوظهور اقتصادی یکی از پیامدهایش زندگی مردمانی مصیبت زده در کنار مردابهای است که از تخریب محیط زیست پدید آمده اند و مهمترین موضوع این است که باید مواظب باشند که درآمد کارآفرینان سقوط نکند. میدانند این ویروس خطر عظیمی است اما با این وجود کارناوال سالانه ریودوژانیرو باید برگزار شود که مبادا “صنعت توریسم” ضربه بخورد! در این میان اگر این ویروس به خاطر همین امر در سطح دنیا منتشر شد چه اهمیتی دارد.

در سکانس هایی از فیلم های سینمایی بخصوص ژانر وسترن، بر فراز یک صحرای سوزان، آنجا که گرمای خورشید نفس کشیدن را برای هرجنبده ای مشکل ساخته پرواز یک یا چند کرکس حکایت از این دارد که کسی در آستانه جان دادن است و کرکس ها منتظر هستند که آخرین گام را بردارد و…؛ اکنون بر فراز آسمان ایران کرکس ها به پرواز در آمدند. این دیگر فیلم سینمایی نیست عین واقعیت است. “هئیت های  اقتصادی بزرگ” درمعیت وزیری یا نخست وزیری یا وزیرخارجه فعلی و قبلی در آسمان ایران مشاهده میشوند تا از خوان گسترده یغمای نیروی کار ارزان سهم خودشان را بکنند. آب از لب و لوچه های “سرمایه گذراران خارجی” و اقتصاددان و صد البته “خدوم” سرمایه سرازیر شده است. رسانه های فارسی زبان بورژوازی با خوشحالی زاید الوصفی از آماده بودن “بازار بکر ایران و مردمان با کیفیت” میگویند. سرمایه دندان طمع خود را حسابی تیز کرده است. یکی از کاربدستان حکومتی در مصاحبه با رادیو حکومتی در مورد علت بازگشت سرمایه ژاپنی به اقتصاد ایران بی هیچ پرده پوشی و به صراحت اعلام کرد یک منابع نفتی و دو نیروی کار ارزان باعث شده است که سرمایه گذاران خارجی ( و در این مورد ژاپن) بی قرار برای بستن قرارداد با حکومت اسلامی باشند. این کارگزار حواسش نبود که باید مانند اقتصاددانان و دیگران مثلا میگفت:” بازار بکر”، “مردمان باکیفیت”، یا اینکه بگوید:” سفره ای پهن شده، هر که آمد بسم اله!”

کرکس پرنده که نامش و هیبتش بد در رفته به هیچ گونه منتی به کار طبیعی خویش مشغول است البته اگر بگذارند! این پرنده هم در معرض انقراض است. اما کرکسانی که نامشان با احترام برده میشود، زیر پایشان فرش قرمز گسترده میشود. بی هیچ ترحمی خودشان را دارند آماده میکنند که از همه سو به کارگر هجوم آورند. از سوی جمهوری اسلامی تاکید زیادی میشود که کارگر ایران ارزان و خاموش است و اگر هم در جایی  صدایش بلند شود به ضرب گلوله و زندان جواب خواهند داد. برای خوشامد گویی به هییت های اقتصادی مانور سرکوب کارگران اعتصابی در یک کارگاه براه انداختند که از هر جهت مطمئن شوند که “انفجاری میان کارگران واقع” نمی شود. می گویند این قراردادها باعث اشتغالزایی میشود در نتیجه بیکاری کم میشود و سپس طبقه متوسط جان میگیرد و …وعده دادند تا ١٠ سال دیگر ایران میتواند دبی را هم پشت سر بگذارد.”

اما دو نکته است که به شدت رویای دبی شدن ایران را به خیالات خامی برای بورژوازی تبدیل کرده است. اول اسلامی بودن حکومت که به واسطه آن توانسته خونین ترین و وحشیانه ترین سرکوبها را بکار ببندد کارایی خود را روز بروز بیشتر از دست میدهد. هویت این حکومت با اسلامی بودن شکل گرفته است، برای دبی شدن حداقل باید یک گوشه ای مشروب فروشی دایر باشد اما حیف اسلام دست ایشان را بسته است! و در عین حال مانع بزرگ دیگر بر سر راه  آرزوی بورژوازی ایران، وجود باندهای مخوف سر تا پا فاسد حکومتی است ک حتی اجز نمید حداقل به ظاهر هم شده ژست یک حکومت روتین سرمایه داری را بخود بگیرد. بقول استاد ساکن پاریس بازار ایران گنجایش سالانه تولید دو میلیون خودرو را دارد اما نه به این صورت که دو کارخانه خودروسازی دولتی انحصارا متولی قرار داد بستن با خودروسازان بین المللی را داشته باشند. نکته ای که استاد نمی گوید این است که این هر باندی از حکومت از هر خودرویی سهم خودش را طلب میکند. و دوم و مهمتر اینکه حتی با نبود اتحاد سراسری بین کارگران مبارزه روزمره آنها در سراسر ایران علیه وضعیت موجود پیوسته در جریان است و همین مبارزات چنان هراسی در دل رژیم افکنده که نیروهای انتظامی اش برای حفظ آماده گی مانور سرکوب اعتصاب برگزار میکنند.

پرواز کرکس ها بر فراز سر مردمان زحمتکش در ایران یکبار دیگر ثابت میکند برای سرمایه چیزی جزسود مهم نیست. اگر کرکس پرنده حیوانی مفید در طبیعت است، کرکس سرمایه برای رسیدن به سود حاضر است پا روی هر چه فضیلت انسانیست بگذارد. اینجا یکبار دیگر ثابت شده است سرمایه خارجی شریک جمهوری اسلامی در غارت زندگی مردم در ایران است.