کاظم نیکخواه: جان تک تک کارگران عزیز است

مدیر کل پزشکی قانونی اصفهان ابراز خوشحالی کرده است که طی ٩ ماهه امسال یعین سال ٩٤ فقط ٧٧ نفر در اصفهان جانشان را حین کار از دست داده اند. همین ایشان میگوید طی این مدت ٢١٢٥ نفر نیز بخاطر مصدومیت به پزشکی قانونی ارجاع داده شده اند. اینکه این مصدومین دچار چه سرنوشتی شده اند معلوم نیست.  ٧٧ کارگر در یک استان طی ٩ ماه جانشان را از دست دادند. این ٧٧ نفر نام و نشانی ندارند. گویا خانواده و بستگانی هم ندارند. رقمی هستند در میان سایر ارقام. تازه معلوم نیست رقم واقعی چقدر بیش از این تعداد است. بعلاوه آیا طی این مدت در سایر شهرها و استانها چند صد نفر کارگر قربانی شرایط نا امن کار شده اند؟ در این زمینه نیز آمار دقیقی وجود ندارد. برای نمونه آماری که برای تلفات در سال ٩٣ داده اند بسیار متفاوت است و نشان میدهد که نهادهای حکومتی تا چه حد برای جان کارگران و زندگیشان ارزش قائلند. سازمان تامین  اجتماعی جمهوری اسلامی آمار تلفات سال ٩٣ را تنها ١٢٠ نفر اعلام کرد. اما وزارت کار جمهوری اسلامی آمار تلفات را حدود ده برابر این میزان یعنی ١١٥٠ نفر گزارش کرد. ولی پزشکی قانونی آمار کشته شدگان را ٧٤١ نفر بیشتر از این یعنی ١٨٩١ نفر اعلام نمود. همه اینها ارگانهای جمهوری اسلامی هستند ولی بسته به مصالح چورتکه می اندازند و شمار کارگران کشته شده را این طرف و آن طرف میکنند. این آمار ها مربوط به سال ٩٣ است. و یک چیز روشن است. تعداد واقعی کارگرانی که جانشان را حین کار از دست داده اند از این آمارها بسیار بیشتر است. زیرا حکومت اسلامی نمیخواهد اعتراف کند که شرایط کار در ایران غیر استاندارد و برده وار است و هر روز شماری از کارگران جانشان را از دست میدهند. سرمایه داران و حکومتشان مفتخوران بی خاصیتی هستند که در واقع خون کارگر را میمکند و پروار میشوند. در شرایط نبود ابتدایی ترین تامینات اجتماعی با مرگ این کارگران خانواده و بازماندگان آنها نه فقط دچار مصیبتی بزرگ میشوند بلکه معمولا تنها نان آور خودرا نیز از دست میدهند. حکومت اسلامی و کارفرمایان اگر زیر فشار اعتراضات قرار نگیرند حتی از تامین زندگی بازماندگان این قربانیان نیز خودداری میکنند . برای اینها کارگر منبع سود و پول است و جان و زندگیش ارزشی ندارد. جان باختن هر کارگری این را مورد تاکید قرار میدهد که ما کارگران باید برای بهبود شرایط کار بجنگیم و دولت و کارفرمایان مفتخور را برای سرمایه گذاری روی ایمنی شرایط کار زیر فشار مداوم و متحدانه قرار دهیم. زندگی تک تک کارگران ارزشمند و عزیز است.*