حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انترناسیونال 970
بعد از دوسال از بسته شدن دانشگاهها به دلیل کوید ۱۹، بنا به فراخوان از قبل اعلام شده دانشجویان، صبح روز یکشنبه چهارم اردیبهشت ماه صدها نفر از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به میدان آمده و نسبت به فضای پادگانی دانشگاه و دیگر اقدامات سرکوبگرانه حراست در تحمیل فشار بیشتر بر دانشجویان دختر از جمله حجاب اجباری و دیگر محدودیتها در خوابگاه دست به اعتراض زدند.
اعتراض یکی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت و ضرب و شتم او توسط نیروی حراست، بر شدت خشم دانشجویان این دانشگاه افزود. دانشجویان علم و صنعت در برابر ماموران حراست دانشگاه و علیه قوانین ضد زن جمهوری اسلامی با تمام قدرت ایستادند و خشم و نفرت خود از بساط کنترل و سرکوب را به گونه ای باشکوه به نمایش گذاشتند
ویدئوهای متعددی از تجمعات اعتراض آمیز در دانشگاه‌های امیرکبیر، تهران و علم و صنعت منتشر شدند که در آن دانشجویان علیه سیاستهای حراست دانشگاه در رابطه با پوشش دانشجویان زن دست به اعتراض زدند. در این تجمع دانشجویان با سر دادن شعارهایی علیه حراست دانشگاه نظیر: «حراست بترسید، ما همه با هم هستیم»، «حراست آلت دست قدرت»، «چقدر پول گرفتی، بیسیم به دست گرفتی»، «حراست پلیسی نمیخوایم، نمیخوایم»، «خوابگاه دخترانه، یه بندی از زندانه»، «دانشگاه زندان نیست، دانشجو مجرم نیست» و «کرامت دانشجو، مهمتر از هر چیزی است» به راهپیمایی در صحن دانشگاه پرداختند.
دانشجویان تنها به این اعتراضات بسنده نکرده و با صدور بیانیه ای که در دانشگاه قرائت شد، مطالبات دانشجویان را اینگونه اعلام کردند.
۱. تشکیل شورای نظارت بر حراست
۲. توقف دخالت در امور شخصی دانشجویان و زیست دانشجویی و به رسمیت شناختن حق آزادی انتخاب
۳. شفاف شدن عملکرد حراست، انتشار آیین نامه‌ها و مصوبه‌ها به صورت علنی
۴. مشخص شدن هویت نیروهای حفاظت فیزیکی! (افراد باید اتیکت اسمشان را روی بیرونی‌ترین لباسشان نصب کنند)
۵. توقف گشت زنی در سطح دانشگاه، حذف و عدم استعمال موتورسیکلت و وسایل نقلیه موتوری توسط حفاظت فیزیکی
۶. برخورد با عاملان ضرب و شتم یک دانشجو
۷. توقف ممانعت از فعالیت‌های دانشجوییِ سیاسی، مدنی، صنفی و فرهنگی
۸. توقف پیگرد کمیته انضباطی دانشجویانی که اخیرا احضار شده‌اند
۹. رفع محدودیت رفت و آمد خوابگاه‌ها
۱۰. حذف سرشماری شبانه خوابگاه‌ها
۱۱. توقف امنیتی سازی دانشگاه و عدم حضور دوباره نیروهای نظامی
تجمع چهارم اردیبهشت اولین عرض اندام حضوری دانشجویان پس از بازگشایی دانشگاهها و پاسخ کوبنده و درخوری به جمهوری اسلامی و تمامی قوانین ضد زن و ارتجاعی اش در دانشگاهها بود. واکنش سریع و به موقع دانشجویان در برخورد به کنترل و محدودیتها، نوید بخش تقویت مبارزات و اعتراضات عمومی و اجتماعی است که هر روز در کف خیابانها جریان دارد. دانشجویان همگام و متحد با جنبشهای اعتراضی، کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر بخشهای مختلف جامعه، می توانند برجسته و چشمگیر همچون دوره های گذشته به ایفای نقش بپردازند.
تجمع اعتراضی دانشجویان شفاف و روشن تاثیر جنبش نوین رهایی زن را در فضای مبارزات دانشگاه و در پیوند با جنبش دانشجویی نشان داد. امروز پرچم رهایی زن، نه فقط در دست زنان و مدافعان حقوق زن، بلکه در دستان دانشجویان چپ و رادیکال نیز هست. دانشجویان در سراسر کشور می توانند همچون معلمان با فراخوان اعتراض وسیع به وضع موجود به میدان بیایند و همگام با زنان، کارگران، معلمان، بازنشستگان دور تازه ای از ابراز وجود و قدرت نمایی خود را به نمایش بگذارند.
در سالهای گذشته و در روز جهانی کارگر، دانشجویان همراه و همگام با کارگران و دیگر جنبشهای اجتماعی و اعتراضی، نقش قابل توجه و چشمگیری در این روز ایفا کرده اند. بازگشایی مجدد دانشگاهها در مقطع روز جهانی کارگر و شرکت و حضور دانشجویان در این روز می تواند فضای سیاسی و اعتراضی کنونی جامعه را بشدت متحول کند.
در شرایطی که فقر، بیکاری، گرانی، تورم و دستمزدهای زیر خط گرسنگی، محدودیت و محرومیت کل جامعه را بیش از پیش فراگرفته است و در شرایطی که طرحهای رسوای کنترل و ایجاد محدودیت برای زنان با عکس العمل تند و کوبنده دانشجویان مواجه می شود خشم و انزجار عمومی از حکومت اسلامی نیز ابعاد وسیع و بی سابقه ای نسبت به گذشته به خود گرفته است. جنبش دانشجویی همیشه به عنوان یکی از حلقه های اصلی جنبشهای اعتراضی علیه وضع موجود قدم به میدان گذاشته است. اعتراض قدرتمند و کوبنده دانشجویان در چهارم اردیبهشت ادامه اعتراضات رادیکال و سرنگونی طلبانه دوره های گذشته دانشجویان است. این اعتراضات می تواند و باید در این دوره با تمام قدرت ظاهر شود و گسترش یاید.
تجمع چهارم اردیبهشت دانشجویان یکبار دیگر نشان داد که دانشگاه بیش از هر چیز پایگاه و مرکز برابری طلبی، سکولاریزم، ازادیخواهی، دفاع از کرامت انسانی زن و جنبش دانشجویی صدای مطالبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه است. دانشجویان اعلام کردند که در مقابل حراست و نیروی سرکوب آن خواهند ایستاد و قدرتمند تر از دوره های قبل برای تحقق مطالباتش و برای آنچه که شایسته انسان امروز است خواهند جنگید. شعارهای سرداده شده دانشجویان پیامی محکم به کل حاکمیتی بود که در مقابل سیل خروشان اعتراضات اجتماعی دیگر قادر نخواهد بود با تهدید به زندان، بازداشت و دیگر شیوه های سرکوب صدای اعتراض دانشجویان و مراکز دانشجویی را ساکت کند.
