حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
سلام و درود به همه شما شرکت کنندگان گرامی در این جلسه و همچنین دوستانی که از طریق تلویزیون کانال جدید و همچنین شبکه های اجتماعی، کنگره ۱۲ حزب کمونیست کارگری ایران رو همراهی میکنید. من هم به نوبه خودم به همه شما خوش آمد میگویم و خوشحالم از اینکه از این تریبون میتوانم با شما صحبتی داشته باشم.
در ابتدا درود میفرستم به همه مردم مبارز ایران! در این چند دقیقه فرصتی که پیش رو دارم میخواهم روی یک پدیده عظیم اجتماعی سیاسی در ایران صحبت کنم که افق و هدف مبارزه مردمی است که راه تغییر سرنوشت خودشون را در کف خیابانها می بینند، و این پدیده چیزی نیست جز انقلاب.
پدیده انقلاب امروز در ایران یک امر اجتناب ناپذیر است که نه جمهوری اسلامی راه گریزی از آن دارد و نه هیچ گرایش و جریان سیاسی از راست و چپ و میانه، قدرت انکار اون را.
من از انقلابی در ایران صحبت میکنم که در چند دهه مبارزه طبقاتی به واسطه کارگران و همه مزدبگیران و هیچ بودگانی که از آن به ۹۹٪ های جامعه ایران یاد میکنم، با قدرت هرچه تمام در حال شکل گیری است؛ اما آنچه میخوام اینجا تاکید کنم این است که انقلابی که از آن نام می برم یک انقلاب زنانه است، چرا که زنان نه تنها در صف مقدم اعتراضات با قدرت تمام به پیش می روند بلکه انقلابی علیه ارزش و ارکان و کلیت جمهوری اسلامی را رقم زده اند.
اگر در هشت مارس ۱۳۵۷ زنان برای حقوق جهانشمول خود به خیابانها آمدند و فریاد زدند ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم، آزادی نه شرقی است نه غربی است جهانی است، اگر در اوج برو بیای جریان اصلاحات که بیست سال دولت، آموزش و پرورش، رسانه، امکانات و تریبون در دست داشت و با فمینیسم اسلامی که مدعی بود اسلام با آزادی زن منافاتی ندارد سعی در عقب راندن جنبش انقلابی زنان داشت و زنان تن به این نوع فمینیسم ندادند، اگر زنانی که روی سکوهای انقلاب با کارزار تکثیر دختران خیابان انقلاب نشان دادند که پرچم مبارزه زنان از هشت مارس ۵۷ دست به دست چرخیده و ارکان و ارزشهای حکومت آپارتاید جنسیتی را در هم کوبیده اند، اگر از دختران خیابان انقلاب که سخنگویان جنبش علیه حجاب اجباری و جنبش نوین رهایی زن و رهبران میدانی نه به حجاب اجباری بودند به لیدرهای اعتراضات سراسری در آبان ۹۸ و دوره پسا آبان رسیدیم، وجود افقی رادیکال، پیشرو، انقلابی و سکولار و سوسیالیستی بوده که دوره به دوره برای سرنگونی جمهوری اسلامی مبارزه کرده و به جلو آمده و در دل مبارزه خود هر نوع جریان ارتجاعی که تلاش کرده جنبش و مبارزه زنان را در خود هضم کند، حاشیه ای کرده است.
زنان ایران با مبارزه خود علیه حجاب و اسلام و قوانین اسلامی راه را در کف خیابانها نشان دادند نه در دالان های مجلس و غیره. زنان ایران نشان دادند که نه فمینیسم اسلامی اصلاح طلبان و نه حتی فمینیسم بورژوازی جهانی که مقابل اسلام سیاسی کرنش میکند و برای حمایت از زن مسلمان و برای دیدار با مقامات جمهوری اسلامی حجاب بر سر میکند، هیچ کدام، هیچ پاسخی برای رهایی زن در ایران و دیگر کشورهای اسلام زده نداشته و ندارند.
آری زنان ایران نشان دادند که به کمتر از برابری بی قید و شرط زن و مرد، به کمتر از مدرنیسم و سکولاریسم راضی نبوده، نیستند و نخواهند شد. زنان ایران کیفرخواست برای محاکمه آمرین و عاملین بیش از چهار دهه خشونت قانونی و دولتی و قضایی و در یک کلام خشونت حکومتی علیه زنان در همین دادگاه آبان را اعلام کرده اند.
از همه این جهات مبارزه زنان برای حق و حقوق خود در ایران تنها یک مبارزه نیست بلکه یک انقلاب است که رنگی زنانه دارد، بدین معنا که افقی برای رهایی زن دارد؛ انقلابی علیه هر نوع ارتجاع، هر شکلی از مردسالاری، علیه نرینه سالاری، علیه دین و مذهب، و این یعنی بحرانی عظیم برای جمهوری اسلامی؛ حکومتی که حق انسانی و کرامت و منزلت زنان را گرفته اما همان زنان به نیروهای محرکه و رهبران میدانی و عملی برای سرنگونی این حکومت تبدیل شده اند.
در اینجا میخواهم تاکید کنم که حزب کمونیست کارگری ایران در مبارزه برای آزادی و رهایی زن، برای برابری، در مبارزه با جمهوری اسلامی، مبارزه با اسلام سیاسی، قوانین اسلامی و علیه آپارتاید جنسیتی و بردگی جنسی، و علیه هرگونه خشونت بر زنان از حجاب اجباری تا سنگسار، همواره حزبی پیشرو بوده و با پرچم مدرنیسم و سکولاریسم و با افقی سوسیالیستی که تنها افق رهایی کامل زن از تبعیض و نابرابری است، نوید رهایی زنان را با یک انقلاب زنانه داده است.
زنده باد زنان مبارز ایران
زنده باد انقلاب زنانه
زنده باد حزب کمونیست کارگری ایران
۳ دسامبر ۲۰۲۱
