حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
کیان آذر:
از ماهها قبل ما شاهد بی حجابی عملی زنان در جامعه بوده ایم و هفته به هفته جوانان و زنان ایران بصورت گسترده تری فرهنگ مورد علاقه خود را عملی میکنند و در واقع قوانین، فرهنگ و مقدسات حکومت را زیرپا میگذارند. در عمل شاهد پیشروی جنبش زنان در مقابل بیحقوقی های تصویب و اجرا شده توسط حکومت بوده ایم. در مقابل این روند جمهوری اسلامی نمیدانست که چه واکنشی باید از خود نشان دهد. جناحی میگفت باید انصار حزب الله و موتورهایشان به خیابانها بیایند و جلوی این مسئله بایستند، بخشی میگفت که باید گشت های ارشاد را باید بیشتر کرد و مانع بی حجابی زنان در اماکن عمومی شد. عملا با تهدیدها و نعره کشیدنهای امام جمعه ها و سران نیروهای انتظامی و امنیتی، حکومت بیشتر از قبل درماندگی خود را در برابر زنان و مردم نشان میداد.
شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی موجود با توجه به پانزده ماهی هم که از عمر دولت روحانی میگذرد نه تنها تفاوتی با دوره احمدی نژاد نکرده بلکه از جهاتی بدتر هم شده و زندگی مردم بیش از پیش به ورطه نابودی و سقوط و از همپاشیدگی کشیده شده، و علیرغم تلاش شبانه روزی مردم برای داشتن حداقل ها در زندگی، شرایط بسیار سختی را بر زندگی میلیونها نفر حاکم کرده اند. ادامه این وضعیت برای مردم غیرقابل تحمل است و همه بخشها برای تغییر وضعیت موجود دست به تلاش و مبارزه گسترده تر و همه جانبه تری میزنند. از یک سو احتمال کوتاه آمدن حکومت در برابر دولتهای غربی آنها را در موقعیت شکننده تری قرار داده است. در گوشه ای دیگر از خاورمیانه مردم کوبانی با چنگ و دندان از زندگی و مدنیت خود در برابر داعش دفاع میکنند و سمبلی از مقاومت و پایداری را نشان مردم منطقه و دنیا داده اند که به مردم معترض ایران هم روحیه بیشتری داده است و مبارزه طلبی مردم ایران را تقویت کرده است. تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف ایران در حمایت از مبارزات مردم کوبانی هم انعکاس این مسئله بود.
خشونت و ضدزن بودن جزو هویت حکومت اسلامیست و همیشه خشونت و جنایت استراتژی حکومت در برابر مردم بوده است. حکومت در برابر مختصاتی از جامعه ایران که در بالا تصویر کردم باز راه همیشگی را رفته و دست به جنایتی دیگر زد، یعنی اسیدپاشی به زنان برای مرعوب کردن کل جامعه و عقب راندن زنان و مردم ایران. اما واکنش اعتراضی و وسیعی که مردم بلافاصله انجام دادند جواب محکمی بود که به حکومت داده شد، بطوری که همان امام جمعه ها و مجلسی ها و دیگر سران حکومت که به اشکال مختلفی گفته بودند باید کاری غیر از تذکر زبانی انجام داد به غلط کردن افتادند و مجبور به عقب نشینی شدند و زیر حرفهایشان زدند. حکومت هم در حالتی تدافعی میخواست که مردم اعتراضات را ادامه ندهند. حتی دست به اعدام ریحانه جباری زد بلکه مردم را به عقب براند.
این رویدادها نشاندهنده دوره جدیدی از تلاش مردم برای تغییر وضعیت موجود است. در این دو رویداد آخر مستقیما جوانان و زنان در برپایی تجمعات و سازماندهی آن نقش مستقیم و اصلی داشتند. ما شاهد بودیم که بخشهای مختلف جامعه، از بیانیه کارگران در برابر این مسئله تا دخالت فعالانه دانشجویان و نیز سازماندهی جوانان و زنان در سطح شهرها برای ایجاد تجمعات اعتراضی علیه اسیدپاشی ها، از بروزات ایندوره است. ما یکبار دیگر دیدیم بصورت سراسری و هماهنگ و بصورت گسترده، شهرها و دانشگاه های ایران اعتراض وسیع و واحدی را علیه حکومت پیش بردند. ابزار سازماندهی و اطلاع رسانی این اعتراضات اینترنت و شبکه های اجتماعی بود. اینبار مردم مستقلا و بدون واسطه دست به اعتراض زدند و مقابل حکومت عرض اندام کردند. جوانان، زنان و مردم شبکه هایی را در سطوح مختلف بوجود آورده اند و از طریق همین شبکه ها اطلاع رسانی و سازماندهی میکنند و از همین راه توان انجام سازماندهی چنین اعتراضاتی در شهرهای مختلف را بدست آوردند و این یکی از دستاوردهای ایندوره است. باید این دستاورد را حفظ کرد و روی آن اقدامات بعدی را تدارک دید. این رویکردی که در بالا به آن اشاره کردم دقیقا نقطه ضعف جمهوری اسلامیست. برای همین تمام سعی اش را میکند تا جلوی آزاد بودن اینترنت و ارتباط مردم با هم و انتقال اطلاعات را بگیرد. جلوی همبستگی و متشکل شدن مردم را بگیرد.
باید در ادامه همین رویکرد، جامعه به سازماندهی و متشکل کردن خود ادامه دهد. باید ارتباطات را وسیعتر و قویتر کرد. تقویت این شبکه ها و ارتباطات از یک طرف و بموازات آن فعالیت و اعتراض حول عرصه ها و موضوعاتی که به زندگی و تحصیل و کار مردم مربوط است و توسط حکومت زیر ضرب قرار میگیرد را باید در دستور کار گذاشت. بعد از اعتراضات سال ۸۸، علیرغم اینکه تاثیرات عمیقی روی جامعه و خاورمیانه و جهان گذاشت و جمهوری اسلامی را در موقعیت بسیار ضعیف تری قرار داده است اما منجر به سرنگونی حکومت نشد و مردم موفق به ادامه تظاهراتهای پی در پی و گسترده و سراسری خود نشدند و خواست مردم برای سرنگونی نیمه تمام ماند، در حال حاضر بار دیگر ایندوره دوره تعرض به حکومت است. توازن قوا مجددا تغییر کرده و این فرصت و بستر آن کاملا آماده است که بار دیگر شاهد تعرض همه جانبه مردم به حکومت باشیم.*
