۱۱ اردیبهشت سیمای شهر و مردم

نسان نودینیان
۱۱ اریبهشت، روز کارگر روزی آشنا است. این روز روز اکثریت کارکنان جامعه است. روز کارگر، معلم، کارگر بیکار، زنان، پرستاران، محصل و دانشجو و روز هزاران خانواده کارگری است. این روز در واقع روز جشن بین المللی کارگران در سراسر دنیا است. هم سرنوشتی طبقاتی در این روز با برپایی جشن و سرور و تبریک امری طبیعی است. در بسیاری از کشورها بشکل سنتی روز اول مه با موزیکهایی محلی در هر محله ای مردم این روز را شروع میکنند. در بسیاری از کشورها کارخانه و اداره و مغازه ها و مدارس و دانشگاه ها تعطیل هستند. در کشورهای اروپایی در روزهای آخر آوریل و شروع اول مه روزهای(تانس در می) هستند. در شهر در رستوران ها و کافه ها و بارها و دیسکوها رقص و موزیک است. این روز سنتا روز شادی است. و در روز اول مه کارگران با پرچم و شعارهای اتحادیه ها دسته دسته به طرف محل مارش روز جهانی کارگر در حرکتند. و در میدانهای مرکزی شهرها میتینگ روز کارگر برگزار میشود. در شهرهای کردستان ما شاهد روزهای با شکوهی در روز کارگر بوده ایم. در کارخانه و محل کار تراکت و شکلات هدیه ای روز کارگر پخش میشد. در محلات به هر کسی از این هدیه داده شده. تبریک روز کارگر همه جا وجود دارد. این سنتها در شهرهای کردستان تا حدودی بنیادی و شناخته شده هستند. امسال از هم اکنون ما شاهد اعلام قطعنامه های روز کارگر هستیم. تحرک بخشهای زیادی از مراکز تولیدی با صدور این قطعنامه به معنی اعلام آمادگی برگزاری روز کارگر است. مهم این است سیمای شهر و تحرک مردم در سطح شهر هم با روزهای عادی تفاوت داشته باشد. اگر مراسم و مارش روز کارگر اعلام شده مردم شهر را برای شرکت در این مراسمها دعوت کنیم. به هر درجه شرکت مردم وسیع باشد به همان میزان هم امنیت برگزاری مارش و جشن در این روز تامین شده تر است. گل و شیرینی و گفت و گو و برگزاری جشنهای کوچک و بزرگ، رقص و شادی و اعلام کیفرخواست کارگران و کارکنان جامعه علیه صاحبان ثروت و دولت، علیه نابرابری و برای دنیای سوسیالیستی که در آن اثری از ظلم و ستم و کارمزدی و نابرابری نباشد سیمای شهر و مردم را از روزهای عادی متفاوت تر میکند. به استقبال روز کارگر برویم.