حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انترناسیونال: هفته قبل و در پی اعدام چهار جوان، فراخوانی از سوی احزاب و سازمان‌های مختلف از جمله حزب کمونیست کارگری ایران برای اعتصاب عمومی در شهرهای کردستان اعلام شد. لطفاً کمی در مورد دلایل چنین فراخوانی توضیح دهید و تصویری از آن چه در شهرهای کردستان گذشت و پاسخ جامعه به این فراخوان ارائه دهید. ویژگی‌های این اعتصاب نسبت به اعتصابات پیشین را توضیح دهید.
نسان نودینیان: اعتصاب ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ اعتصابی موفق و تبلوری از التهاب، خشم و تنفر مردم علیه اعدام‌های اخیر بود. حرکت شورانگیز نارضایتی و عصبانیت مردمی بود که بعد از اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، دیده می‌شد. پاسخ محکمی به اعدام‌ها، و ادامه تجارب و دستاوردهای انقلاب زن زندگی آزادی، بود. اعتصاب ۱۰ بهمن اراده محکم و استوار مردم در کردستان علیه اعدام‌ها و سرکوبگری حکومت اسلامی بود.
اعتصاب با دیدار و تجمع‌های باشکوه هم‌زمان بود. دیدار با خانواده‌های دادخواه و چهار زندانی اعدام شده، جلوه‌های درخشان، فراموش‌نشدنی و پُرشور اعتصاب در ۱۰ بهمن بود. دیدار هزاران نفر در شهر دهگلان و سنندج با خانواده محمد فرامرزی، در مهاباد با خانواده محسن مظلوم، در بوکان با خانواده وفا آذربار و در روستای «الک» کامیاران با خانواده پژمان فاتحی.
ویژگی‌های این اعتصاب اما به نظر من این‌ها هستند:
اعتصاب در بیش از ده شهر و شهرک با استقبال و آمادگی مردم برگزار شد. اعتصاب اگر چه در مقایسه با دو اعتصاب گذشته علیه اعدام وسیع نبود (در اعتصابات مردم کردستان در محکومیت اعدام‌ها بیش از بیست شهر و شهرک‌های مختلف شرکت می‌کردند) اما به دلیل چند ویژگی به نظر من جلو تر از اعتصابات قبلی بود. یکم؛ در مدت بسیار کوتاه کمتر از بیست و چهار ساعت اعتصاب فراخوان داده شد و به شکل گسترده‌ای مورد استقبال قرار گرفت. دوم؛ اعتصاب محدود به کردستان نبود، قبل از اعلام اعتصاب در کردستان اعتصاب‌غذای ۶۱ زندانی سیاسی زن در زندان اوین در اعتراض به اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی و حمایت گسترده نهادها و چهره‌ها و فعالین جنبش‌های اعتراضی از جمله بیانیه ۱۷۰ نفر از کارگران و معلمان و فعالین اجتماعی، اعلام سه‌شنبه‌های اعتراض و اعتصاب از سوی زندانیان عادی و حمایت زندانیان سیاسی از این حرکت، سرآغاز موج تازه‌ای در جنبش علیه اعدام شد، و زمینه‌های اعتراضی و سیاسی برگزاری اعتصاب عمومی در کردستان را بیشتر کرد و سوم؛ اعتصاب به فراخوان بسیاری از فعالین سیاسی، نهادهای مردمی، حزب کمونیست کارگری و تعداد دیگری از احزاب سیاسی و با حمایت بسیاری از تشکل‌ها و فعالین سیاسی در سراسر کشور صورت گرفت که خود گامی جدید در شیوه فراخوان به اعتصاب بود.
در کردستان جنبش دادخواهان، جنبشی زنده است. این جنبش در کردستان سابقه بسیار طولانی دارد، دادخواهان و خانواده‌هایی که عزیزانشان را در جبهه‌های نبرد و مبارزه نظامی و یا اعدام، جنگ و میلیتاریسم ازدست‌داده‌اند، بی شمارند. دادخواهان در کردستان همواره ستون محکم، فعال و زنده جنبش علیه اعدام هستند. تجارب دیدارهای جمعی و گرامیداشت یاد عزیزان جان‌باخته، عرصه‌ای از مبارزه در شهرهای کردستان است. دادخواهان و مادران دادخواه بخش بسیار محبوب و عزیز مردم در کردستان هستند که همواره مورد حمایت و همراهی گسترده مردم و جامعه قرار گرفته‌اند. در اعتصابات کردستان، و تجمع‌های اعتراضی خانواده دادخواهان حضور فعال و مؤثری دارند.
انقلاب زن زندگی آزادی سال ۱۴۰۱ سنن اعتراضی و مبارزاتی در کردستان را ارتقا داد. شرایط اجتماعی اتحاد و همبستگی مردم را تقویت کرد. شرایطی نوینی بود برای نسل جوان که به‌عنوان لیدرهای مبارزه به‌ویژه در عرصه مبارزه علیه حجاب و مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوبگری نیروهای حکومت اسلامی، عروج کنند. در اعتصابات و اعتراضات اخیر جوانان نقش تعیین‌کننده‌ای در بسیج جامعه دارند. استفاده از مدیای اجتماعی توسط آنها برای بسیج و سازماندهی اعتصاب و تجمعات نیز برجسته است.
در پایان؛ پیام محکم اعتصاب ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ استواری، خشم و تنفر از اعدام و از حکومت اسلامی از سوی مردم کردستان بود. دستاوردی اثرگذار در تقویت جنبش علیه اعدام بود.
