سخنرانی شهناز مرتب در مراسم هشت مارس در شهر کلن آلمان

با سلام خدمت شما عزیزان و با تشکر از همه کسانیکه امروز در برگزاری این مراسم زحمت کشیدند.
از این فرصت استفاده میکنم و قبل از هر چیز ۸ مارس روز جهانی زن را به تمامی زنان در سراسر دنیا صمیمانه تبریک میگویم.
در این روز در شرایطی ما این روز را گرامی میداریم که میلیونها زن در سراسر دنیا به دلیل جنسیت تحت ستم هستند در دنیایی ما زندگی میکنیم که میلیونها زن تحت سنتها و فرهنگ ارتجاعی و مذهب تحت فشار هستند. تا کنون در برخی از کشورها به همت مبارزات و جنبشهای مترقی زنان و بخصوص جنبشهای سوسیالیستی، زنان توانستند به برخی از حقوق خود برسند. از طرف دیگر در کشورهایی در گوشه دیگری از دنیا این سنتها ی ارتجاعی و خشونتهای وحشیانه به قانون تبدیل شدند و وضعیت زنان را و حقوق آنها را به عقب راندند. نمونه آشکار و عریان قانونی کردن این ارتجاع را میتوان در ایران تحت حکومت جمهوری اسلامی به وضوح دید.
زنان در تمام کشورها عملا در موقعیتی پایینی قرار دارند. اما از این نقطه نظر ایران کشوری استثنائی است.
خشونت علیه زنان همانطور که همه ما که بنوعی تاریخ شکست نخوردگان انقلاب ۵۷ هستیم و اگر غیر از این میبود الان در این مکان نمیبودیم را به خاطر داریم حمله جمهوری اسلامی با حمله به زنان شروع و ادامه پیدا کرد و خشونت و بی حقوقی کامل علیه زنان بصورت رسمی و قانونی درآمد. نمونه های این بی حقوقی قانونی را میتوان به راحتی دید: حجاب اجباری، نداشتن حق طلاق، نداشتن حق سرپرستی کودک، نداشتن حق مسافرت بدون اجازه همسر و یا پدر و غیره.
در جمهوری اسلامی اولا بیشترین و فاحش ترین تبعیضات و بیحقوقی ها در همه زمینه های زندگی اجتماعی و اقتصادی و خانوادگی و فرهنگی و ورزشی نسبت به زنان اعمال میشود و ثانیا بیحقوقی مفرط زنان امری رسمی و قانونی است.
علاوه بر این قوانینی که در این سالهای اخیر بخصوص تصویب شده است، نه تنها فقط ضد زن و ارتجاعی و عقب مانده است بلکه بطور واقعی ضد بشری و ضد یک جامعه سالم و مدرن امروزی است و در واقع میشود گفت که شاید فقط در ایران و فقط در ایران وجود داشته باشد مثل: جدا سازی جنسیتی در دانشگاهها، محدودیت زنان در انتخاب رشته های تحصیلی و دانشگاهی، ازدواج قانونی پدر با فرزندخوانده خود، محرم سازی مدارس دخترانه و وابسته کردن این مدارس به حوزه های علمیه.
تا این جا صحبت از قانونی کردن و اجرای قانون ارتجاعی و مربوط به محیط خارج از خانواده بود ولی متاسفانه این خشونت و سنتهای مذهبی در بعضی از خانواده ها نیز بر زنان اعمال میشود و از آنجائی که تن و بدن زن را ناموس و شرف مرد به حساب میآورند کوچکترین اعتراضی به این خشونتها با کتک و حتی با قتل مواجه میشود و قتلهای ناموسی نمونه های بارز این خشونتها حتی در خارج از این کشورها مثلا در آلمان اتفاق می افتد.
امسال ۲۰۱۴ در شرايطي هشت مارس را گرامي ميداريم که در اين منطقه انقلابات بزرگي اتفاق افتاد و اتفاقات عظیم اجتماعی و دیدیم که چگونه مردم و در صف اول این مبارزات زنان در مقابله با جنبشهای اسلامی که میخواست به زندگیشان چنگ بیندازد و جمهوری اسلامی دیگری را در مصر و تونس مستقر کنند پاسخ محکمی دادند و ارتجاع و قوانین شریعه را به زیر کشیدند.
در ايران زنان با یک حکومت وحشی و زن ستیز و مرتجع روبرو هستند و در بسياري از زمينه ها اين حکومت را قبل از سرنگون کردن به شکست کشانده اند. زنان در ايران در عرصه حجاب و سنگسار و در عرصه روابط بين زن و مرد و موضوعاتي مثل پرده بکارت و غيره حکومت و سنتهاي عقب مانده را پس رانده اند. مبارزات زنان برای آزادی و برابری در اشکال مختلفی روزانه ادامه دارد. اين بروزات يک جنبش بزرگ در دفاع از حرمت زنان است.
جنبشي در اعماق جامعه. اعتماد به نفس زنان در ايران عليرغم حکومتي که آنها را ميزند و آزار ميدهد و انسان بحساب نمي آورد بسيار زياد است. زنان در ايران ابدا در نقش قرباني ظاهر نميشوند آنها چالش مي کنند با رژيم و با اخلاقيات و فرهنگ زن ستيز اسلامي. نگاه کنيد به تعداد دانشجويان دختر، به ورزش زنان و غيره و غيره. از طرف دیگر الان ما میبینیم که دفاع و مبارزه برای آزادی و برابری و آزادی زن فقط مربوط به زنان نیست زمانی متاسفانه حتی از طرف کسانیکه خود را چپ و آزادیخواه میخواندند مسئله زنان و مشکلاتشان ربطی به آنها نداشت چونکه کارگر نبودند! در حالیکه در این دوره و در همین چند روز پیش پیامهای تبریک به مناسبت روز جهانی زن از طرف فعالین کارگری زندانی داده شد این پیامها که از سلولهای سرد زندان داده شد پیوند عمیق و امیدبخشی را به جنبشهای مترقی زن برای تحقق بخشیدن به مطالبات زنان و رسیدن به آزادی و برابری میدهد.
ما در هشت مارس مهمترين خواستهاي فوري زنان را مطرح کرده ايم. درهشت مارس بايد درود فرستاد و گفت زنان در ايران با زنان در مصر وتونس و غيره با جنبش آزاديخواهانه و برابري طلبانه با همه زنان و مردان آزاده بايد متحد شوند و پيش بروند.